Κηπουρειό Γρεβενών

    

50.Κηπουρείον, το

 Γράφει ο Βασίλης Αποστόλου (Από το βιβλίο μου "ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΓΡΕΒΕΝΩΝ" σελ.386 Κοζάνη 2018

Γενικά: Ο οικισμός είναι χτισμένος σε υψόμετρο 820 μέτρων, χτισμένος στις πλαγιές των λόφων Κάτσαρη και Παπαζήση, με θέα πανοραμική. Συνορεύει με τους οικισμούς  Κρανιά,  Πριόνια , Γεωργίτσα,  Σιταρά, Πηγαδίτσα, Κοσμάτι, Μοναχίτι και Τρίκωμο[1].  Εδώ, στα μέσα του έκτου αιώνα, ο Ιουστινιανός κατασκεύασε τα “Ιουστινιάνεια κτίσματα” εγκατέστησε τους πρώτους φύλακες. Δύο αιώνες αργότερα επί αυτοκράτορος  Λέοντος  Γ΄ Ισαύρου κτίστηκε το Κηπουρείο[2].

 «ευλογημένες οι ράχες»( Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός 1775).

           «Δεν υπάρχει άλλος πιο ευχάριστος τόπος διαμονής, λόγω του θαυμάσιου ορίζοντα, του καθαρού αέρα, του υγιεινού νερού και της θελκτικής τοποθεσίας» (Φραγκίσκος – Κάρολος Πουκεβίλ 1806).

“Έχει 100 οικογένειες χριστιανικές, 2 εκκλησίες, 2 χάνια 60 ίππων μετά 10 δωματίων χωρούντων 100 άντρες, αφθονία αχύρου, κριθής, χόρτου” (Σχινάς 1866).

             Κοινοτικά: Στις 31-12-1918 ορίζεται έδρα κοινότητας Κηπουργιού. Στις 16-10-1940 διορθώνεται σε Κηπουρείον. Το 1918 ο οικισμός Ζαπανταίοι (Λαγκαδιά) προσαρτάται στην κοινότητα Κηπουρειού ο οποίος καταργείται στις 17 Μαρτίου 1991. Στις 16 Οκτωβρίου 1940 αναγνωρίζεται ως οικισμός η Μονή Αγίου Αθανασίου, προσαρτάται στην κοινότητα Κηπουργιού, ο οποίος καταργείται στις 7 Απριλίου 1951. Στις 7-6-2010 προσαρτάται στο Δήμο Γρεβενών.

Με απόφαση του Νομάρχη στις 31 Δεκεμβρίου 1914 ορίσθηκε ως έδρα εκλογικού τμήματος: Το δωδέκατον με έδραν το χωρίον Κηπουριό ένθα θέλουσι ψηφίσει οι εκλογείς του χωρίου τούτου ως και οι των χωρίων Ζαπανταίοι (Λαγκαδιά), Γεωργίτσα, Λιμπίνοβον (Διάκος), Σίτοβον (Σιταράς), Γκριντάδες (Αιμιλιανός), Πηγαδίτσα  και Σνίχοβον (Δεσπότης), τόπον δε  ψηφοφορίας ορίζομεν την δημοτικήν Σχολήν.

Στον εκλογικό κατάλογο της Υποδιοικήσεως Γρεβενών του 1914 ήταν εγγεγραμμένοι  239 χριστιανοί.

Στις κοινοτικές εκλογές του 1925 ψήφισαν 175 άρρενες εκλογείς σύμφωνα με επικύρωση των αποτελεσμάτων του Ειρηνοδικείου Τίστης (Ζάκας).  Αλέξιος Πόραβος 99, Ιωάννης Παπακωνσταντίνου 99, Αθανάσιος Παπάρλης 98, Σωτήριος Μπαλάρης 98, Αθανάσιος Μπαρτσώκας 98, Ευθύμιος Μπλαχούτας 73, Νικόλαος Τζατζάνης 73, Θεόδωρος Νίτσιος 73, Στέργιος Λέτσιος 72.

            Στις 19 Ιανουαρίου 1926 διορίσθηκε ο Αθανάσιος Μπαρτζώκας ειδικός πάρεδρος του συνοικισμού Ζαπανταίων  (Λαγκαδιά) της Κοινότητος Κηπουργιού.

            Ο πρόεδρος της κοινότητας στις 2-9-34 ζητά  από τον έπαρχο Γρεβενών να εισηγηθεί στο Νομάρχη Κοζάνης να διαθέσει ανάλογο πίστωση προς συμπλήρωση της κοινοτικής η οποία ανέρχεται στις 5000 δια την κατασκευή υδραγωγείου και κρήνης «Ιούλυ» Κηπουργιού. Η κρήνη αποτελεί δια το χωρίο Κηπουργιό την κυριοτέρα πηγή υδρεύσεως, ευρισκομένη αφ’ ενός εις το κέντρο αυτού και ως παρέχουσα εκλεκτόν ύδωρ προς πόσιν παρίσταται ανάγκη όπως κατασκευασθεί εγκαίρως και βάσει μελέτης τελείας από πάσης απόψεως. Τα έξοδα της κατασκευής δεν πρόκειται να υπολειφτούν των 15.000 δρχ.

Ο Κεντρικός Σταθμός Κηπουργιού το 1937 στεγαζόταν σε δημόσιο οίκημα. Αποτελούνταν  από γραφείο διοικητού και Γραμματέως υποδιοικήσεως με 3 εργαζόμενους. Στον πάνω όροφο στρατωνίζονταν 11 χωροφύλακες (60/619).

Ο πρόεδρος της κοινότητος Ζ. Κουτσοδήμος  με τηλεγράφημα  στις 17-4-38 προς το Νομάρχη αναφέρει ότι τελευταία άφθονος χιών διέκοψε πάσαν εκκίνησιν και μεταφοράν στεμφυλοπνεύματος προς πώλησιν υπό αμπελουργών εν συνδυασμώ με αζητησίαν Φεβρουαρίου και Μαρτίου θέλει αφεθή αδιάθετος ικανή ποσότης προϊόντος. Παρακαλούν να παραταθεί η ελευθέρα πώληση τους μήνες Μάιον και Ιούνιον προς αποφυγήν ανυπολογίστου ζημίας αμπελουργών.

Το κ.σ στις 29/7/1951 με πρόεδρο το Ν.Τζατζάνη και μέλη τους Θ.Ταγάρα,Ν.Γκίνη, Κ.Παπαευθυμίου, Α Βλάχο διαμαρτύρονται για τη ληφθείσα απόφαση της απαγορεύσεως της αιγοβοσκής  εις την περιοχή της κοινότητος (60/1051).

Η Υποδιοίκησις Χωροφυλακής Κηπουργιού  στις 3-9-59 προς τη Νομαρχία Κοζάνης, υποβάλλει Πρακτικό ανακομιδής οστών Γερμανού στρατιώτου, ενεργηθείσης την 25-8-59 υπό του Γερμανού εκπροσώπου, παρισταμένων του Προέδρου της Κοινότητος Κηπουργιού ως και του Αστυνομικού Σταθμάρχου Κηπουργιού.

Το κοινοτικό συμβούλιο το Νοέμβριο του 1961 απαρτιζόταν από τον Κουτσοδήμο Ζήση, πρόεδρο και μέλη τους Καλύβα Κων\νο, Καρέτσο Νικόλαο, Μπαλάρη Δημήτριο, Μπαρτζώκα Γεώργιο, Πόραβο Αθανάσιο, Γκίνη Αθανάσιο.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καποδίστριας στην Π.Ε Γρεβενών  την περίοδο 1998-2009 λειτούργησε ως έδρα δήμου   με την επωνυμία Δήμος Γόργιανης με οικισμούς  Κηπουρείο το, Καλλιθέα η, Πριόνια τα, Κρανέα η, Μικρολίβαδο το, Πηγαδίτσα η, Σιταράς ο. Δήμαρχοι διετέλεσαν οι:α)Ιωάννης Παπαπούλιος τελων. Υπάλληλος από Καλλιθέα (1998-2001)β)Ιωάννης Ελευθέρου ΔΕΗ  από Κηπουρειό και Σαμαράς Γρηγόριος ξυλουργός από Κρανιά (2002-2005) γ)Αντώνιος Τσιάρας από Πριόνια (2006-2009).

Αρχαιότητες: Αρχαίοι οικισμοί στις θέσεις “Ρασκίφτ” κιβωτιόσχημοι τάφοι με πέτρινες πλάκες, κεραμικά σε επιφάνεια 20 στρεμμάτων, “Ταμπούρια” θεμέλια κτηρίων με πελεκημένες πέτρες (Σαμσάρης). 

Γεφύρια: α) γέφυρα Σπανού, μήκος 84 μ., που χτίστηκε γύρω στα 1860 από το Μουσταφά πασά ή Σπανό. Βρίσκεται στο Βενέτικο ποταμό, δίπλα στο δρόμο Γρεβενών  - Μετσόβου, ανάμεσα στα χωριά Κοσμάτι και Κηπουρείο β) Σε απόσταση 200 μέτρων μία μικρότερη γέφυρα στο Σταυροπόταμο μήκος 48 μ.

Διορισμός δασοφύλακα: Ο Στέργιος Ιων. Ντανάσης γεννηθείς το 1907 με αίτηση στις 23-8-37 στο Δασαρχείο Γρεβενών δια του δασοκόμου Κηπουργιού αναφέρει ότι επιθυμεί να διορισθεί ως ιδιωτικός δασοφύλαξ του κοινοτικού δάσους Γόργιανης αντί μηνιαίας αντιμισθίας δραχ. τριακοσίων (300). Το κ.σ αποφάσισε στις 29-9-37 το διορισμό του ιδιωτικού δασοφύλακος το Στέργιο Ιωάννου Ντανάση κάτοικο Κηπουργιού κεκτημένου τα απαραίτητα προσόντα προς φύλαξη του κοινοτικού δάσους «Γόργιανη» αντί μηνιαίου μισθού δραχ. «200» καταβαλλομένου υπό του κοινοτικού ταμείου. Ο δασοκόμος Κηπουργιού Ηλίας Γ. Παπαδημητρίου αναφέρει στις 4-9-37 στο Δασαρχείο Γρεβενών ότι το προτεινόμενο πρόσωπο υπό της κοινότητος ως ιδιωτικός δασοφύλακας δεικνύει υπακοή και ζήλο περί το έργον. Όσον αφορά δια την αντιμισθία δέον αύτη ν’ ανέρχεται στις 300 δραχμές μηνιαίως ίνα μετά θερμοτέρου ζήλου επιδίδεται το ορισθησόμενο πρόσωπο εις τα καθήκοντά του.

Ο έπαρχος Γρεβενών στις 19 Σεπτεμβρίου 1940 με έγγραφό του στη δασική επιθεώρηση Κοζάνης  ζητά την έγκριση ανάθεσης του δασικού τμήματος Κηπουρειού στο δασονόμο Διονύσιο Σαραντάπουλο κατ’ απονομή με  έδρα τα Γρεβενά. Ακόμα ζητά την απόσπαση αυτού για δέκα μέρες στην επίβλεψη του δασικού δρόμου Κρανιάς –Κορυδαλού.

Εκπαίδευση: Έχει 420 κατοίκους και εδώ κτίστηκε αλληλοδιδακτικό σχολείο, μαθητές γύρω στους 60, μισθός 3000 γρόσια από τα εισοδήματα της εκκλησίας (1873-74. Πηγή Ηλίας Γάγαλης greveniotiς.gr βλέπε Βιβλιογραφία).

Το Επαρχιακό Συμβούλιο Γρεβενών με πρόεδρο το Μητροπολίτη Γρεβενών Κλήμη προτείνει ως κεντρικό χωρίο για λειτουργία σχολείου του οποίου ο διδάσκαλος θα πληρώνεται από τον Ηπειρωτικό Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο Κωνσταντινουπόλεως το Κηπουρειό (19-4-1892)[3].

Διδακτηριακή κατάσταση του σχολείου το έτος 1937: «Το διτάξιον δημοτικόν σχολείον Κηπουργιού στεγάζεται σε δημόσιο οίκημα μονώροφο αποτελούμενο εξ ενός και μόνου δωματίου, το οποίο χωρίσθηκε με σανιδωτό διάφραγμα σε δύο δωμάτια δια να στεγασθούν εντός αυτού αμφότερα τα τμήματα και του οποίου η επιφάνεια είναι 52 τ.μ. Μαθητεύουν περίπου 130 μαθητές. Ο χώρος είναι ακατάλληλος, ανεπαρκέστατος, παράθυρα μικρά, φωτισμός ελαττωματικός κατά την εποχή του χειμώνα είναι ψυχρό και το χείριστο ότι είναι επικινδύνως ετοιμόρροπον. Προ επταετίας άρχισε να ανεγείρεται νέον τριτάξιον διδακτήριο το οποίο παραμένει ημιτελές κινδυνεύον και τούτο να καταστραφεί εάν παραμείνει εις την κατάσταση στην οποία ευρίσκεται και αν η Σεβαστή Κυβέρνηση δεν έλθει αρωγός δια την αποπεράτωσή του» (60/619).

           Ιερά: Άγιος Νικόλαος, σε ύψωμα,  κάηκε το 1927, ξανακτίστηκε, πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς το 1944, είναι ενοριακός ναός. Άγιος Αθανάσιος, Αγία Παρασκευή, στο μέσον του χωριού,  πολιούχος του χωριού (26.7). Νεόκτιστο  εξωκλήσι  των Αγίων Σαράντα προς τιμή των 42 εκτελεσθέντων υπό των Γερμανών τον Ιούλιο του 1944. Εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου υπάρχουν στην περιοχή Αγίου Γεωργίου περιφέρειας Κηπουρείου και στον καταργημένο οικισμό Λαγκαδιά (Ζαπανταίοι) που προσαρτήθηκε στην κοινότητα Κηπουρείου στις 17-3-1991. Στον Κώδικα αρ.201 της Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος  Ζάβορδας αναφέρεται ως Κηπουρίον χωρίον με 8 αφιερωτές της Α΄ Γραφής (1534-1691) και  οκτώ από το 1692 και εντεύθεν.

Ιωάννης Πλήκας ήδη αποβιώσας εφημέριος Κηπουρειού, γεννηθείς το 1866 και υπηρετήσας ως διδάσκαλος χειροτονήθη το 1902. Το 1904 λειτουργών στο γειτονικό χωριό Ζαπανταίοι συνελήφθη και οδηγήθη δέσμιος στα Γρεβενά, παρέμεινε για σαράντα ημέρες φυλακισμένος ως συνένοχος δήθεν των ανταρτών. Ο ίδιος ιερεύς με την ίδια υπόνοια το 1908 φυλακίσθηκε επί εξάμηνο στα Σέρβια, υφιστάμενος πολλάς κακώσεις αποφυλακίσθηκε το 1908 επί τη ανακηρύξει του Συντάγματος (28-8-1919)[4].

Κατοχή: Αίτησις κατοίκων κοινότητας Κηπουργιού στις 20-6-45 προς το υπουργείο Εσωτερικών: «Οι κάτωθι  υπογεγραμμένοι κάτοικοι  της κοινότητας Κηπουργιού Γρεβενών-Λαμβάνομεν την τιμήν να σας παρουσιάσομε την Γενικήν κατάστασιν των κατοίκων του χωρίου μας ύστερα από τις συχνές επιδρομές των Γερμανών  και Ιταλών επιδρομέων καταχτητών.

Δίδοντες σε σας μια εικόνα της ερείπωσης και της καταστροφής που έπαθε το χωριό μας, ύστερα από τη μεγάλη επιδρομή των Γερμανών ύστερα λέμε από το κάψιμο σπιτιών του χωριού μας, ύστερα από τη γενική λεηλασία και γενική καταστροφή το σκοτωμό και το κάψιμο αθώων πολιτών του χωριού μας.

Ερχόμαστε δια του παρόντος υπομνήματος και σας γνωρίζομε εν λεπτομερεία τις καταστροφές που έπαθε το χωριό μας για να σας παρουσιάσομε έτσι την πενιχρή και θλιβερή κατάσταση που βρίσκονται οι κάτοικοι του χωριού μας αλλά και να ζητήσομε  από σας την ενδεδειγμένη και άμεση ανακούφιση των κατοίκων του χωριού μας που η ζωή τους ύστερα από τις δοκιμασίες και λεηλασίες που έπαθε κατάντησε πραγματικό μα πραγματικό μαρτύριο.

Γιατί σαν να μην έφτανε η ερήμωση και η καταστροφή και  η γύμνια και η ξυπολυσιά, η πείνα και η αρρώστια άλλα και άλλα κακά συμπλήρωσαν το κακό της καταστροφής και της δυστυχίας και αυτά είναι η παγωνιά της άνοιξης που κατάστρεψε τελείως τα αμπέλια και τα σιτηρά, η ανομβρία που συμπλήρωσε τελείως εφέτος με την καταστροφήν των σιτηρών και καλαμποκιών και τέλος τα κύματα της ακρίδος που κατέστρεψαν κάθε είδος μονοετούς φυτού και συμπλήρωσαν την καταστροφή των αμπελών μας.

Και τώρα κ. Υπουργέ σε σας έναν πίνακα της Γενικής Καταστροφής: 1) Το χωρίον είχε σπίτια προ της καταστροφής (140). Κάηκαν (95) που από το βιός τους δεν τους έμεινε απολύτως τίποτε. Όλοι οι άστεγοι κάτοικοι μένουν σε αχυρώνες.  Πολλές οικογένειες μένουν μακριά του χωριού σε καλύβες ξύλινες εκτεθειμένοι στον κίνδυνο των αγρίων θηρίων, άλλες οικογένειες μένουν σε πρόχειρα μαγειρεία, των οποίων η υγεία κινδυνεύει από στιγμής σε στιγμή σαν συμπλήρωση και των άλλων καταστροφών που σας αναφέρομε παραπάνω.

2) Το χωρίον μας είχε οικογένειες (170) κάηκαν (8) εν όλω άτομα (34). Να λοιπόν τι άγριο θάνατο συνάντησαν εκ μέρους των φασιστών επιδρομέων.

3) Το χωριό μας έχασε ζώα μεγάλα (50) (ημιόνους, ίππους) τα οποία χρησιμοποιούσαν δια μεταφορικά μέσα και αροτριώντα που όλα αυτά ήσαν τα πιο απαραίτητα για τη συντήρηση της οικογενείας των.

4) Το χωρίον έχασε αιγοπρόβατα (1350) που λεηλατήθηκαν από τους Γερμανούς και Ιταλούς.

5) Το χωριό μας έχασε βόδια (15) αροτριώντα και έτσι οι αγροί μένουν ακαλλιέργητοι.

6) Κρασί λεηλατήθηκε στο χωριό μας οκάδες (6.000), ούζο  (ρακή ) επίσης οκάδες 800 και έτσι με το χάσιμο αυτών στερηθήκαμε. Είναι ένας από τους σημαντικούς πόρους ζωής.

7) Από τη γενική λεηλασία που έπαθε το χωριό μας γενικά σε γεωργικά εργαλεία σε έπιπλα και σκεύη και σε ρούχα υπερβαίνουν κάθε ανθρώπινη φαντασία, τίποτε δεν έμεινε στα χέρια των κατοίκων και το τελευταίο υποκάμισο και έτσι πραγματικά δυστυχισμένοι άνθρωποι βρίσκονται στην πιο αθλιέστερη κατάσταση που μπορείτε να σχηματίσετε για τη ζωή που περνούν σήμερα οι χωρικοί.

Συγκεφαλαιώνοντας όλα τα ανωτέρω δίδοντες σε σας την εικόνα ερείπωσης και καταστροφής.

Υποβάλομεν σε σας σαν Κράτος το υπόμνημά μας με την ανθρώπινη θερμή παράκλησιν όπως λάβητε υπόψιν τα ανωτέρω διαλαμβανόμενα και ενισχύσατε όσω το δυνατόν γρηγορότερον τους δυστυχείς κατοίκους του χωριού μας, όσον τους πυροπαθείς τόσον και τους υπολοίπους.

Εφοδιάζοντες σε μας τα απαραίτητα μέσα συντηρήσεως καθώς επίσης και τη χορήγηση απαραιτήτων φαρμάκων και άλλων μέσων ιατρικής περιθάλψεως διότι παντοειδής ασθένεια και φοβερή ελονοσία στο χωριό μας ως και κρούσματα παράτυφου που μέχρι τώρα είχαμε (10) θανάτους εκ τούτου.

Την χορήγησιν τροφίμων καθ’ όσον οι οικονομικοί φόροι έχουν αφαιρεθεί όπως αναλυτικώς αναφέρομεν.

Την χορήγησιν πόρων δια την εξεύρεσιν και αγοράν μεταφορικών μέσων και αροτριώντων ζώων, τόσον απαραιτήτων δια τον ερχόμενον χειμώνα.

Έχοντας υπ’ όψιν

Άπαντα τα ανωτέρω ελπίζομεν ότι θα θέλωμεν τύχη ευνοϊκής εκ μέρους σας υποστήριξιν όσον το δυνατόν γρηγορότερα, γιατί αν ο ερχόμενος χειμώνας βρει το χωριό μας στην αθλία αυτή οικονομική κατάσταση να είσθε βέβαιοι πως δε θα δυνηθεί κανείς να ανθέξει το βάρος της οικονομικής κατάντιας». Υπογράφεται από κατοίκους

Ν.Πόραβος, Χ.Μπαλάρης,Β.Κασιάρας, Χαρίσης Τζιουβάρας, Ν.Ρόβας Θ.Τσιρίκας, Ευθυμία Λίτου. ….(60/1016)».

Κοινοτικό Δελτίο Απογραφής:  Συνεδρίαση 16-12-45. Κατοικίες 183 και Λαγκαδιά 29. Πληθυσμός 830 και Λαγκαδιά 152. Καταστράφηκαν ολοσχερώς κατοικίες 115 και Λαγκαδιά 8 δια εμπρησμού υπό των Γερμανών στις 6-18 Ιουλίου 1944. Νόσος ελονοσία. Θύματα 44.

Λαϊκή Αγορά:  Με απόφαση του Νομάρχη Αρ.Κακούρη στις 18-10-60 αποφασίζεται η τέλεση εβδομαδιαίας Λαϊκής Αγοράς στην κοινότητα Κηπουρείου και ορίζει ως ημέρα λειτουργίας ταύτης εκάστη Κυριακή. Χώρος της αγοράς ορίζεται ο κεντρικός δρόμος από την πλατεία μέχρι του εικονοστασίου του ιερού ναού του Αγίου Γεωργίου και τον επίσης κεντρικό δρόμο από της πλατείας μέχρι την πλατεία της Αγίας Παρασκευής. Οι τιμές των προσφερομένων ειδών δέον να είναι χαμηλότερες των τοιούτων των μονίμων καταστημάτων κατά 3%.

Μονή Γόργιανης: Αποτελείται από το ναό της Αγίας Τριάδας, που χρησιμοποιούνταν ως κελί από τους μοναχούς κι από ένα πέτρινο διώροφο σπίτι ως ξενώνα. Περιβάλλεται από βελανιδιές μεγάλου ύψους, εδώ ζουν πολλά άγρια ζώα όπως η καφέ αρκούδα, αγριογούρουνο, ζαρκάδι.

Οικονομία:  Αμπελουργία, κτηνοτροφία. Ιδρυτικά μέλη του Πανεπαρχιακού Αμπελουργικού Συλλόγου Γρεβενών με ημερομηνία ιδρύσεως 12 Σεπτεμβρίου 1926 ήταν ο Σφέλουρας Αθανάσιος. Μοναχήτι: Γκοτρομίχος Δ., Βαρτζόκας Ιωάν., Δρίζος Ευθύμιος.

Λειτουργούσαν έξι νερόμυλοι (Παπαδημητρίου. Σελίδες ιστορίας  Γ΄ σελ. 40). Για συμμετοχή στη ΔΕΘ το Δεκέμβριο του 1939 το κ.σ  Κηπουργιού ψηφίζει πίστωση 150 δρχ. Σήμερα πολλοί Κηπουριώτες ζούνε στα Γρεβενά, Καστοριά, Κοζάνη, Αλεξάνδρεια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα.

Το 1937 λειτουργούσε λαναριστήριο στο Κηπουργιό του Νικολάου Γκιάτα.

Ο Διοικητής της Υποδιοικήσερως Χωροφυλακής Κηπουργιού με έγγραφο στο Νομάρχη  στις 30-10-37 αναφέρει ότι έλαβε όλα τα ενδεικνυόμενα μέτρα περί απαγορεύσεως εισαγωγής ζώων εντός των αμπέλων πλην όμως πλείστοι των κατοίκων και δη οι κτηνοτρόφοι καθημερινώς εισάγουν τα αιγοποίμνια και φορτηγά ζώα των εντός των αμπέλων και έρχονται σε διαπληκτισμούς μετά των αγροφυλάκων, οι οποίοι διετάχθησαν να επιβλέπουν τις αμπέλους  (60/1413).

             Για συμμετοχή στη ΔΕΘ το Δεκέμβριο του 1939 το κ.σ  Κηπουργιού ψηφίζει πίστωση 150 δρχ.

Χορηγείται  στις 17-7-59 άδεια καύσεως ασβεστοκαμίνου στον ασβεστοποιό Γεώργιο Αντ. Τσιρίκα  κάτοικο Κηπουργιού  στη θέση Λάκκος Τρανός.

ΟΥΝΡΡΑ: Ο Διοικητής της Υποδιοικήσεως Κηπουργιού Δημήτριος Αντωνόπουλος  στις 14-2-45 με έγγραφο στον Έπαρχο αναφέρει ότι η ενταύθα διανομή της ούνρρα παρέλαβε προ ημερών 47 κλινοσκεπάσματα προοριζόμενα δια τους πυροπαθείς του χωριού. Ο Διοικητής επισημαίνει ότι πολλοί αδικούνται διότι πολλά άτομα κατά την επιδρομή των Γερμανών απώλεσαν άπασα τα είδη ρουχισμού και οικιακών σκευών, ενώ πολλές οικίες αν και ενεπρήσθησαν, άπαντα τα οικιακά είδη διασώθηκαν. Προτείνει να εξουσιοδοτήσει την τοπική επιτροπή και με την επίβλεψη του ιδίου να διαμοιράσουν τα κλινοσκεπάσματα σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη (60/2018).      

    

Πεσόντες Ελληνοϊταλικού πολέμου: Στρατ. Παρδάλης Κων/νος του Γεωργίου, 1916, 27 ΣΠ. Υψ.1548 Μόροβας 21-11-40 (ΔΙΣ). 

Πληθυσμός:1859=90 στεφάνια. 1913=683. 1920=562. 1928=723. 1940=900. 1951=1110. 1961=741. 1971=533. 1981=500. 1991=302. 2001=437. 2011=206. (27^ος κατά σειρά από τους 112 απογραφέντες οικισμούς με την απογραφή του 2011). Στο κατάστιχο του έτους 1564 (ΤΤ 350) των Οθωμανικών αρχείων της Κων/πολης ο οικισμός είχε 28 κατοικίες και το ποσό φόρου που πλήρωνε ήταν 3132 άσπρα ενώ το 1579 ήταν 57 κατοικίες και ο φόρος ήταν 3.600 άσπρα.

Σύλλογοι: Πολιτιστικός Σύλλογος Κηπουριού “Η  ΓΟΡΓΙΑΝΗ” με έτος ιδρύσεως το 1992.  Σκοπός της δημιουργίας του συλλόγου η διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Λειτουργεί χορευτικό τμήμα, αναβιώνει την παράδοση όπως γιορτή τσιγαρίδας, κόλιαντα,  κοπή  βασιλόπιτας στις 18 Ιανουαρίου, αποκριές με άναμμα φανού, παραδοσιακός τρόπος βαψίματος αυγών, πασχαλινός χορός, προσφορά φαγητού στην ιερά μονή της Γόργιανης την ημέρα της Αναλήψεως, ετήσιος χορός την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου, εκδρομές, θέρος-αλώνισμα, κλύδωνας, νυχτέρι, παραδοσιακός γάμος,. Επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο των πεσόντων του χωριού από τους Γερμανούς την περίοδο της Γερμανικής κατοχής 1941-1944.

---

[1] Περισσότερα για τον οικισμό:www. kipourio.gr.

[2] Τουριστικός οδηγός Δήμος Γόργιανης Νομός Γρεβενών.

[3] Σέργιος Σιγάλας. Ο Κώδικας Αλληλογραφίας του Μητροπολίτου Γρεβενών Κλήμεντος Σελ.405.

[4] Σεργίου Σιγάλα: Πρακτικά του Πνευματικού δικαστηρίου …(1898-1914) Σελ. 702.

---