Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

13ΚΑΡΥΔΙΤΣΑ ΚΟΖΑΝΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΤΣΙΓΑΡΙΔΑΣ

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

12ΚΑΡΥΔΙΤΣΑ ΚΟΖΑΝΗΣ ΓΙΟΡΤΗ ΤΣΙΓΑΡΙΔΑΣ 2011

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

1Ο ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΚΟΖΑΝΗΣ 2011

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

10ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΚΟΖΑΝΗΣ ΕΥΘΥΜΗΣ

9ΚΟΖΑΝΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΟΠΕΡΑ

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

(29η) ΠΡΟΛΟΓΙΚΑ


ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ


Στο 12θέσιο 17ο Δημοτικό σχολείο τοποθετήθηκα ως Διευθυντής στις 7/6/2010. Η θητεία μου έληξε στις 30 Ιουλίου 2011. Για μένα ήταν τιμητικό που ανέλαβα υψηλά καθήκοντα ευθύνης σε ένα από τα μεγαλύτερα σε πληθυσμό σχολεία της πόλης.


Έχοντας ως εφόδια την εργατικότητα, την ευσυνειδησία, την υπευθυνότητα, τη συνεργασία με τους συναδέλφους, γονείς,σχολική εφορεία, δήμο, σύλλογο γονέων, προσωπικό καθαριότητας, τροχονόμους,υπεύθυνη κυλικείου, και μαθητές κατορθώσαμε το σχολείο να λειτουργήσει χωρίς προβλήματα, να καταγράψουμε την ιστορία του σχολείου.


Ευχαριστώ τους συναδέλφους του σχολείου, το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων, όλους τους γονείς, τους μαθητές του σχολείου, τις καθαρίστριες, τις τροχονόμους για τη γόνιμη και ουσιαστική συνεργασία που είχαμε κατά τη θητεία μου ως Διευθυντής του Σχολείου.

(28η) ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΒΙΒΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ 17ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΟΖΑΝΗΣ

(27η) ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ-ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ

24. ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ. ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΩΡΑ. ΤΑΞΗ ΣΤ΄ ΜΑΙΟΣ 2011.

Ιωάννα Ζάκη: Η πατρίδα μας, η Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια από χώρα που έστελνε μετανάστες έχει μετατραπεί σε χώρα υποδοχής μεταναστών. Έτσι καθημερινά βλέπουμε ότι πολλοί άνθρωποι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη χώρα τους κι αναζητώντας μια καλύτερη ζωή αντιμετωπίζουν την ξενοφοβία, το ρατσισμό και την εχθρότητά μας. Θωρούνται υπαίτιοι για την ανεργία μας, απολίτιστοι, εγκληματίες, επικίνδυνοι για την εθνική ομοιογένεια και τον πολιτισμό μας.

Βασιλική Ντάγκα: Αιτία του ρατσισμού είναι συνήθως ένα μείγμα υπεροψίας και φόβου. Δηλαδή από τη μια μεριά αισθανόμαστε ότι η δική μας φυλή είναι ανώτερη, πιο καλλιεργημένη, πιο έξυπνη, πιο πολιτισμένη, ενώ από την άλλη αισθανόμαστε ότι η άλλη φυλή με κάποιο τρόπο μας απειλεί, είτε στρατιωτικά, είτε πολιτιστικά, είτε ακόμη και στο επίπεδο εξεύρεσης εργασίας. Το αποτέλεσμα μέσα μας, είναι να βλέπουμε μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων με εχθρότητα και προκατάληψη.

Νίκος Λάσπας: Τα αίτια του ρατσισμού είναι: η τάση του ανθρώπου να αξιολογεί, να διακρίνει και να κατηγοριοποιεί τους άλλους ανθρώπους. Η καλλιέργεια εθνικιστικών τάσεων. Τραυματικές εμπειρίες λαών τους οδηγούν συχνά σε συναισθηματικές κι όχι λογικές αξιολογήσεις. Το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, η έλλειψη προσωπικών αξιών….Να υπάρχει ειρήνη και αρμονία ανάμεσα στους λαούς και τα κράτη. Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας να μη διογκώνον τα γεγονότα και να μην καλλιεργούν πνεύμα ξενοφοβίας και ρατσισμού. Να υπάρχει πολιτιστική προσέγγιση των λαών, με ανταλλαγή εκδηλώσεων τέχνης και αθλητισμού.

Παντελής Τύπου: Εκτός από το φυλετικό ρατσισμό υπάρχει ο κοινωνικός ρατσισμός (εχθρική συμπεριφορά απέναντι σε ορισμένες ομάδες, μετανάστες, άτομα με ειδικές ανάγκες…), εθνικός ρατσισμός (ένα έθνος ανώτερο από τα άλλα), θρησκευτικός φανατισμός, ρατσισμός αναπτυγμένων κρατών σε βάρος υπανάπτυκτων. … Η έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας και η πνευματική φτώχια είναι ένα από τα σημαντικότερα φαινόμενα του ρατσισμού.

Κώστας Ποζουκίδης: Ρατσισμός σημαίνει να διακρίνεις και να μεταχειρίζεσαι άσχημα έναν άνθρωπο λόγω της εθνικότητάς του ή της φυλής του ή των θρησκευτικών του αντιλήψεων. Σε δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε το Νοέμβριο του 2000, το 21% των Ελλήνων ενοχλούνται από την παρουσία άλλων θρησκευμάτων, το 24% ενοχλούνται από την παρουσία ανθρώπων άλλης φυλής, το 38% ενοχλούνται από την παρουσία άλλων εθνικοτήτων στη χώρα μας.

Αθανασία Κοντοπούλου: Από την αρχαιότητα βλέπουμε παραδείγματα διακριτικής συμπεριφοράς. Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν «Πας μη Έλλην βάρβαρος», οι Ισραηλίτες θεωρούσαν τη φυλή τους εκλεκτή φυλή του Θεού και το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ρατσισμού οι πεποιθήσεις του Αδόλφου Χίτλερ ότι η ξανθή Άρεια Φυλή, έχει δικαίωμα να κυριαρχήσει στον πλανήτη….Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του την ίδια φλόγα της ανθρώπινης φύσης, να αγαπά, να δημιουργεί, να ζει σε κοινωνία, να χαίρεται, να θαυμάζει.

Χρήστος Λαζαρίδης: Οι ρατσιστές πιστεύουν σε βιολογικές διαφορές μεταξύ των φυλών, βάσει των οποίων και προσδιορίζον αυτές σε ανώτερες και κατώτερες. Έτσι με τη θεωρία αυτή υποστηρίζουν ότι η φυλή με συγκεκριμένα, ανώτερα εξωτερικά ή ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά, έχει το δικαίωμα να θεωρεί εαυτόν της ανώτερη από τις άλλες.

Θοδωρής Μουστάκας: Το φαινόμενο του ρατσισμού μπορεί να περιορισθεί με την παιδεία, με τη μελέτη ης ιστορίας, της κοινωνιολογίας αλλά και της βιολογίας και έτσι οι άνθρωποι θα μπορούν να αποδείξουν ότι οι ρατσιστικές αντιλήψεις είναι επιστημονικά αβάσιμες και την ισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους δεν μπορεί να την αμφισβητήσει κανείς.

Ειρήνη Κωνσταντινίδου: Σήμερα η λέξη ρατσισμός χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις πράξεις μιας ομάδας ανθρώπων εναντίον άλλης ομάδας… Ο ρατσισμός θεωρείται παραβίαση του θεμελιώδους δικαιώματος του ανθρώπου στην ισότητα, στην εργασία, στην πολιτική, στην οικονομία.

Ελένη Μπονέ: Ρατσισμός σημαίνει πώς κάποιοι άνθρωποι δε συμπαθούν τους μετανάστες ή τους πρόσφυγες, είτε γιατί είναι από άλλη χώρα, μιλούν άλλη γλώσσα, είτε γιατί νομίζουν ότι αυτοί είναι ανώτεροί τους. Ξενοφοβία είναι που κάποιοι από τους «ντόπιους» φοβούνται τους «ξένους» που έρχονται από τις άλλες χώρες…Εξάλλου οι άνθρωποι οι οποίοι εγκαταλείπουν την πατρίδα τους, δεν την εγκαταλείπουν με η θέλησή τους. Αναγκάζονται να το κάνουν. Οι λόγοι είναι ότι κινδυνεύει η ζωή τους, λόγω διώξεων ή πολεμικών συρράξεων, είτε γιατί υπάρχει φτώχια, πείνα, υπανάπτυξη, το βιοτικό επίπεδο είναι χαμηλό. Άλλωστε ποιος θα ήθελε να εγκαταλείψει την πατρίδα του, τον τόπο που γεννήθηκε, έζησε κι αγάπησε.

Τάσος Τσουτζίδης: Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία μπορούν να αντιμετωπιστούν αν οι άνθρωποι αποκτήσουν μια πιο ευγενική στάση προς τους συνανθρώπους τους. Αυτό μπορεί να γίνει μέσα από ην παιδεία του λαού, η οποία πρέπει να οδηγεί τον άνθρωπο στο να μάθει να συνεργάζεται, να κρίνει, να αγαπάει τον άνθρωπο ανεξάρτητα από τη φυλή, το χρώμα, την οικονομική κατάσταση.

Μαρία Αλατζά: Οι ρατσιστές πιστεύουν σε βιολογικές διαφορές μεταξύ των φυλών, βάσει των οποίων θεωρούνται σε ανώτερες και κατώτερες. Μ’ αυτή τη θεωρία υποστηρίζουν ότι μία φυλή έχει το δικαίωμα να θεωρεί τον εαυτόν της ανώτερη από τις άλλες.
Αστέριος Οκουτζίδης: Κάποιοι άνθρωποι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη χώρα τους επειδή γίνεται πόλεμος, είτε γιατί δεν έχουν δουλειά είτε γιατί κινδυνεύει η ζωή τους. Να πείσουμε τους ρατσιστές ότι δεν είναι σωστό να θεωρούν τους εαυτούς τους «ανώτερους» από κάποιους άλλους και να τους πείσουμε να συμφιλιωθούν με τους «κατώτερους».

Παναγιώτα Δημητριάδου: Αιτία του ρατσισμού είναι συνήθως ένα μίγμα υπεροψίας. Δηλαδή αισθανόμαστε ότι η δική μας φυλή είναι ανώτερη, πιο καλλιεργημένη, πιο έξυπνη, πιο πολιτισμένη….Η καλύτερη ισορροπία όταν είμαστε αντιμέτωποι με ανθρώπους από άλλες φυλές, είναι να διατηρούμε μια υγιή στάση φιλοξενίας, όπου αποδεχόμαστε τον άλλο γι’ αυτό που είναι, ενώ ταυτόχρονα σεβόμαστε και τον εαυτό μας γι’ αυτό που είναι και γι’ αυτό που έχει. Αν προσέξουμε στον άλλο άνθρωπο, στην άλλη φυλή, κάποια ελαττώματα, ας θυμηθούμε ότι έχουμε κι μείς, αν όχι τα ίδια, τουλάχιστον άλλα εξίσου σοβαρά ελαττώματα.

Χαράλαμπος Καρανάσιος: Η μόνη διέξοδος για την επιβίωσή τους ή απλώς για μια καλύτερη ζωή είναι η αναζήτηση ασφάλειας και εργασίας σε κάποια άλλη χώρα. Ξεκινούν λοιπόν με όνειρα και ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον, για ένα καλύτερο αύριο, φέρνοντας μαζί τους τον πολιτισμό και τις συνήθειές τους. Πολλές φορές όμως φτάνοντας στη χώρα υποδοχής αντιμετωπίζουν δυσάρεστες καταστάσεις.

Ελευθερία Μωραΐτη: Τι είναι λοιπόν ρατσισμός; Πολύ απλά, να υποτιμάς τον άλλο με σκέψεις ή πράξεις, επειδή είναι άλλης φυλής, κατάγεται από άλλη χώρα, πιστεύει σε άλλη θρησκεία μιλάει άλλη γλώσσα, έχει διαφορετικές συνήθειες. ΜΗΠΩΣ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΦΟΒΙΚΟΙ ΤΕΛΙΚΑ. Η απάντηση είναι «ΝΑΙ» αλλά μπορούμε να αλλάξουμε; Θέλουμε να αλλάξει αυτό. Ας προσπαθήσουμε! ΑΞΙΖΕΙ!

Ελένη Φωτοπούλου:
Ο φανατισμός μπορεί να παρακολουθήσει ανεπανόρθωτες ζημίες, όπως το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Ο φόβος και το μίσος είναι πολύ δυνατά συναισθήματα Μέσα από τον πόλεμο βγαίνει η εκδίκηση που είναι εξίσου δυνατό συναίσθημα. Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία είναι πολύ βαθιά ριζωμένα μέσα μας για να τα ξεφορτωθούμε με την πρώτη. Θα πρέπει να κρίνομε το άτομο με βάση την προσωπικότητά του. Να μάθουμε να συμπεριφερόμαστε ανθρώπινα.

(26η) ΓΙΟΡΤΗ ΜΗΤΕΡΑΣ

23. ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας την Παρασκευή 6 Μαΐου 2011, αμέσως μετά την πρωινή προσευχή, η γιορτή της μητέρας. Οι μαθητές της Γ΄τάξης πρωτοτυπώντας είπαν τις δικές τους προσωπικές ευχές στη μητέρα τους. Την όμορφη γιορτή διοργάνωσαν οι δασκάλες κ. Ελένη Νάτση (τραγούδια τα συνόδευε με το ακορντεόν) η Βούλα Χιονίδου (ομιλήτρια), η Χρυσούλα Γκουντούρα και η Ελένη Μανιάκα.

Λόγια γραμμένα από τους μαθητές για τη μητέρα.
Γ1:
1.Ανατασία Βρόνζου: Είσαι η μανούλα, η αρχή του κόσμου, η χαρά, το γέλιο, της ζωής το φως μου. Μια ευχή σου δίνω σήμερα μητέρα, να ’ναι η ζωή σου άνοιξης ημέρα!
2.Δήμητρα Δαγκλή: Χρόνια πολλά Μανούλα, γιορτάζει το όνομά σου, η χαρά, το γέλιο της ζωής, χαμογελούν μπροστά σου!
3.Μαρία Αμανατίδου: Μάνα λάμπεις σαν τον ήλιο, είσαι χρυσή ηλιαχτίδα στη ζωή, που δίνει φως, χαρά και γέλιο στη δικιά μου ην ψυχή.
4.Ραφαέλλα Βέττα: (Ποντιακό τραγούδι) Η μάνα εν κρύο νερό και σ’ ποτήρ και μπεν, η μάνα να μη είνεται, η μάνα να μη εν. Απόδοση: Η Μάνα είναι κρύο νερό και στο ποτήρι δεν μπαίνει σαν τη μάνα δεν γίνεται, σαν τη μάνα δεν υπάρχει.
5.Αφροδίτη Λάτσκου: Σήμερα είναι η μέρα σου, σήμερα είναι η γιορτή σου, σήμερα ανθίζουν τα λουλούδια μόνο προς τιμήν σου.
6.Μαρία Ζυμάρα: Μανούλα μου καλή που αγρυπνάς και με φροντίζεις, θέλω πάντα να είσαι το φως της ζωής μου. Μανούλα σ΄ αγαπώ.
7. Παύλος Κυρικλίδης: Μάνα μου μανούλα πως σε αγαπώ, σου έχω μια κρυφή αλήθεια ότι σ’ αγαπώ. Μανούλα μου συγνώμη για ό,τι σου έχω κάνει. Σε αγαπώ πάρα πολύ αλήθεια!
8.Λευτέρης Μητσικίδης: Ανθίζεις σα λουλούδι μανούλα μου καλή, εύχομαι να’ σαι πάντα ευτυχισμένη! Σ’ αγαπώ πολύ.
9. Ανέστης Βαρσαμόπουλος: Μανούλα μου λάμπεις σαν τον ήλιο, τη ζωή μου την ομορφαίνεις και τη φωτίζεις. Σ’ ευχαριστώ μαμά! Η καρδιά μου χτυπά για σένα δυνατά!
10. Χάρης Ματσαρίδης: Σήμερα για σένα ανθίζουν με το Μάη και τα λουλούδια και για σένα γλυκά τονίζουν όλα τα πουλιά τραγούδια.
11.Αλέξανδρος Σγούρος: Μάνα μου μανούλα θα σου πω ότι σ΄ αγαπώ, γιατί είσαι η αρχή του κόσμου και για μένα είσαι πολύτιμη. Κάθε μέρα με φροντίζεις και τη ζωή μου δροσίζεις σαν το γλυκό νερό.
12.Αχιλλέας Μπονές: Μανούλα μου σου έχω ένα μυστικό, ότι πολύ σε αγαπώ και σε ευχαριστώ που νοιάζεσαι πάντα για μένα, με φροντίζεις που σαν κεράκι αναμμένο τη ζωή μου φωτίζεις.
13.Δημήτρης Κύρου: Αγρυπνάς και μας φροντίζεις και κουράζεσαι για μας, μας γλυκονανουρίζεις, είναι η μέρα της μαμάς. Μάνα μου μανούλα σε αγαπώ πάνω απ’ όλο τον κόσμο εγώ.
14.Βαγγέλης Αντάμης: Μανούλα μου είσαι η χαρά και το γέλιο της ζωής μου, είσαι το φως μου, είσαι για μένα πολύτιμη, είσαι η μαμά μου!
15. Κων/νος Ανδραλής: Μάνα μου μανούλα σ’ αγαπώ πολύ, να ’σαι ευτυχισμένη που με φροντίζεις πολύ.
16. Βαγγέλης Ζίας: Μάνα μου μανούλα, σ’ αγαπώ πολύ, θέλω να είσαι ευτυχισμένη στη ζωή αυτή. Σήμερα που γιορτάζεις άνθισαν για σε όλα τα λουλούδια του μικρού μπαξέ.
17. Στέφανος Λιάλιος: Μαμά σε αγαπώ, μαμά μου σε πονώ, είσαι μανούλα η ζωή μου. Έχω να σου πω ένα μυστικό, Χρόνια πολλά και σ’ αγαπώ.

Γ2:
Ελένη Παντούλη: Σήμερα που γιορτάζεις μητερούλα μου γλυκιά σου στέλνω την αγάπη μου και μπόλικα φιλιά.
Χαρούλα Λιάβα: Μάνα μου, μανούλα μου, ανοίγεις την καρδούλα μου. Θέλω να σου πω κάτι που θα σ’ αρέσει πόσο σ΄ αγαπώ.
Τίνα Καραμούζη: Μάνα μου, μανούλα πόσο σ’ αγαπώ είσαι της ζωής μου το φως τ’ αληθινό.
Ανθή Κοντού: Αγκαλιά όταν με παίρνεις μητερούλα μου γλυκιά, νιώθω μες στην καρδιά μου τόση, μα τόση χαρά.
Μιχάλης Μπαϊνέτας: Το πρωί σαν μας ξυπνήσει το φιλί θα μας χαρίσει. Με αγάπη μας χαϊδεύει και αγάπη μας γυρεύει.
Κων/νος Μανίκας: Χρόνια πολλά, μητέρα, να ζήσεις χίλια χρόνια και να’ σαι ευτυχισμένη, μαζί με τα παιδιά σου που τόσο τ΄ αγαπάς.
Άγγελος Νέστορας: Η Μανούλα μου η καλή, μ’ άφησε ένα της φιλί, στο χεράκι τ’ ανοιχτό. Μάνα μου, σ’ ευχαριστώ!
Μαρία Μπλάντζα: Μανούλα μου, θέλω να σου πω να ’σαι πάντα καλά σου το λέω μέσα από την καρδιά με πολλά φιλιά.
Αννέτα Τσικοπούλου: Εύχομαι στη μανούλα μου, σήμερα που γιορτάζει πάντα το γέλιο κι η χαρά στα χείλη της να στάζει.
Βασίλης Τσιομπανόπουλος: Για σένα στη γιορτή σου, κάνουμε προσευχές και δίνουμε μ’ αγάπη, χίλιες θερμές ευχές.
Σπυρίδων Τσικόπουλος: Το μεγάλο μυστικό μου, σ’ όλους τώρα θα το πω. Πιο πολύ στον κόσμο απ’ όλα τη μαμά μου αγαπώ.
Αποστολία Παπαγεωργίου: Μάνα μου, μανούλα θέλω να σου πω πως σ’ αγαπώ πάντα θα σ’ ακούω σε ότι κι αν μου πεις, μανούλα μου χρυσή.
Γιώργος Ζουμπαρασβίλι: Μάνα γλυκιά μανούλα μας, μητέρα μας χρυσή, εσύ μας παραστέκεσαι σε κάθε μας στιγμή.
Αντώνιος Παπαντωνίου: Το πιο γλυκό χαμόγελο, το πιο γλυκό φιλί, είν’ αυτό που μας χαρίζει, η μανούλα η καλή.
Γιάννης Νάννος: Η μανούλα η καλή μου ’χει δώσει τη ζωή, κάθε χάδι τρυφερό, κάθε γέλιο χαρωπό.
Νικολέτα Κοκκινίδου: Μάνα, είσαι μόνο μία και σαν εσένα δεν υπάρχει άλλη καμία.
Δέσποινα Μανουσαρίδου: Μάνα μου, Μανούλα μου για να σου πω Χρόνια Πολλά.

Γ3:
Χριστίνα Αθανασιάδου: Κάποιος μ’ αγαπάει. Με φροντίζει κάθε μέρα η μητέρα
Αγνή Βλάχου: Νοστιμίζει όλο τον κόσμο η μητέρα όταν μαγειρεύει.
Φωτεινή Γαλλίδου: Καλοσύνη για όλο τον κόσμο έχει η μητέρα.
Σωτηρία Διαμαντίδου: Της μαμάς μου τα φαγητά είναι νόστιμα και λαχταριστά.
Στέλλα Διάφα: Η μανούλα μου η καλή είναι σαν αστέρι πάνω στη γη.
Σπύρος Μπαλίτσας: Η μαμά μου χατίρια μου κάνει γιατί μ’ αγαπάει πολύ.
Γεωργία Ορτουλίδου: Της μητέρας μου η αγάπη ολόκληρη τη γη αγκαλιάζει.
Βάια Καραθανάση: Αγοράζει όλου του κόσμου τα πράγματα για μένα η μητέρα.
Ευτυχία Πινίδου: Η μανούλα μου είναι γλυκιά και πολύ καλή.
Δέσποινα Σάκογλου:Η μανούλα μου είναι πολύ γλυκιά και νοιάζεται για μένα.
Σπύρος Σαμοΐλης: Όταν διαβάζω, υπομονή κι αγάπη έχει η μητέρα.
Κωνσταντίνα Τσανακτσίδου: Χαμογελάει κι όλος ο κόσμος τραγουδάει, είναι η μαμά μου.
Χία: Είναι θησαυρός, όλα είναι καλά όταν έχεις τη μαμά.

Ποίημα: Καθαρό, καθαρό, ολοκάθαρο το πρόσωπό της (Ραφαήλ Ρωμιόπουλος)
Γλυκό, γλυκό, ολόγλυκο το χαμόγελό της (Θωμάς Τζηλαντώνης)
Δροσερά, δροσερά, ολόδροσα τα λόγια της (Ευτυχία Πινίδου)
Κι ένας καθαρός ουρανός μ΄ ολοφώτεινους δρόμους τα μάτια της (Βαγγέλης Λειβαδίτης)

(25η) ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε., εορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Σεπτεμβρίου η Παγκόσμια Ημέρα της Δημοκρατίας.
Το Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων σε συνεργασία με τη Βουλή των Ελλήνων, συμμετέχοντας στον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας της Δημοκρατίας, διοργανώνει διαγωνισμό έκθεσης για τους μαθητές των σχολείων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Στο σχολείο μας οι μαθητές της ΣΤ΄ τάξης έγραψαν στις 14 Μαρτίου 2011 έκθεση με θέμα: «Λέξεις και σκέψεις για τη Δημοκρατία». Δάσκαλοι της Στ΄τάξης Δημήτριος Μάραντος, Μαρία Μπατσίλη. Κρίναμε σκόπιμο να δημοσιοποιήσουμε αποσπάσματα των εκθέσεων. Είναι χρήσιμα για όλους μας.



1) Ιωάννα Ζάκη:
Χρειάστηκε να διαβάσω κάποια βιβλία αλλά περισσότερο να συζητήσω με τους γονείς μου για να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα μέσα μου για τη Δημοκρατία. Έτσι ελπίζω τουλάχιστον.
Δημοκρατία που βγαίνει από το Δήμος+κρατώ σημαίνει πως κυβερνά ο λαός. Αυτό βέβαια υπήρχε στη μικρή αρχαία Αθήνα. Τότε ο λαός καθημερινά συμμετείχε στην εκκλησία του Δήμου, στη Βουλή, στην Ηλιαία, στον Άρειο Πάγο. Σήμερα ο λαός εξουσιάζει έμμεσα. Ο άνθρωπος ψηφίζει και στέλνει τους αντιπροσώπους του στη Βουλή. Έχει δύναμη μόνο την ημέρα των εκλογών.
Πόσο το θυμούνται μετά τις εκλογές; Πόσο οι πολιτικοί παλεύουν για μια καλύτερη ζωή όλων μας και όχι για το δικό τους συμφέρον; Όλοι βέβαια λένε πώς νοιάζονται για το καλό του λαού. Τότε γιατί υπάρχουν τόσα παράπονα; Γιατί ακούμε για τόσα σκάνδαλα;
Δημοκρατία φυσικά σημαίνει κι άλλα πράγματα: ισότητα, ισονομία, διάλογος, ελευθερία, αξιοκρατία, δικαίωμα στην παιδεία, υγεία, εργασία… Υπάρχουν αυτά όμως σήμερα; Δύσκολη η απάντηση. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν κι εδώ προβλήματα. Αλλιώς πώς εξηγούνται τόσα κακά: διακρίσεις, ρατσισμοί, “παραθυράκια στους νόμους», παιδική εκμετάλλευση, ανεργία, πόλεμοι…
Δημοκρατία βέβαια σημαίνει ελευθερία έκφρασης. Σίγουρα σήμερα δε με εμποδίζει κανείς να λέω και να γράφω τις απόψεις μου. Αλλά αυτές οι απόψεις είναι δικές μου ή κάποιοι άλλοι μου τις βάζουν στο κεφάλι; Κι επειδή με όλα αυτά πονά και το δικό μου κεφάλι λέω να μιλήσω πιο απλά.
Δημοκρατία εκτός από πολίτευμα είναι κυρίως τρόπος ζωής. Βρίσκεται παντού: στην οικογένεια, στη δουλειά, στις παρέες, στη γειτονιά, στο σχολείο. Για μένα Δημοκρατία σημαίνει:
√ Να σέβεσαι τον άλλο, τον διαφορετικό από εσένα.
√ Να μην κάνεις στους άλλους ότι δε θέλεις να σου κάνουν εκείνοι.
√ Να μην “κοιμάσαι” να μην είσαι αδιάφορος για το τι γίνεται γύρω σου.
√Να χαίρεσαι που υπάρχουν διαφορετικές απόψεις.
√Να αγαπάς και να αγαπιέσαι από το κράτος σου.
√Να αναζητάς την αλήθεια.
√ Να τηρείς τη θέση σου στην “ουρά”.
Πολλοί κατηγορούν τη Δημοκρατία πως δεν είναι το τέλειο πολίτευμα. Εγώ πιστεύω πως καλά κάνει και δεν είναι τέλειο, γιατί ότι είναι τέλειο χρειάζεται βελτίωση και η Δημοκρατία μας σήμερα χρειάζεται τη βελτίωσή της. Ας προσπαθήσουμε όλοι μικροί και μεγάλοι, άντρες και γυναίκες, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι γι’ αυτό.

2) Νίκος Λάσπας: Πάνω απ’ όλα όμως η δημοκρατία είναι τρόπος ζωής, τρόπος ζωής που εφαρμόζεται παντού: στην οικογένειά μας, στο σχολείο, στις σχέσεις μας με τους φίλους μας και γενικά με τους άλλους ανθρώπους. Δημοκρατία σημαίνει να έχω το δικαίωμα να εκφράζω την άποψή μου ελεύθερα. Ταυτόχρονα όμως δεν πρέπει να είμαι φανατικός. Πρέπει να σέβομαι την άποψη του άλλου, έστω κι αν διαφωνώ μαζί του. Δημοκρατία σημαίνει να αναπτύσσω ελεύθερα πρωτοβουλίες. Κυρίως όμως δημοκρατία σημαίνει να μην είμαι αδιάφορος πολίτης, να ενδιαφέρομαι όχι μόνο για το προσωπικό μου συμφέρον, αλλά και για την πρόοδο της κοινωνίας και της χώρας μου.
Η δημοκρατία λοιπόν έχει μορφωτική επίδραση στον άνθρωπο. Τον ασκεί καθημερινά μέσα από τις οικογενειακές σχέσεις, τις φιλικές συναναστροφές, την εκπαίδευση. Ειδικά το σχολείο αποτελεί ένα από τα βασικά κύτταρα της δημοκρατίας. Σκοπός του δεν πρέπει να είναι να μεταδώσει μόνο γνώσεις, αλλά και να μάθει να εκφράζουμε άφοβα τις απόψεις μας μεταξύ μας, αλλά και απέναντι στους δασκάλους μας, να λύνουμε τις διαφορές μας με τους άλλους με το διάλογο και να νοιαζόμαστε για το καλό της τάξης μας, του σχολείου μας, της χώρας μας, της ανθρωπότητας.

3). Αθανασία Κοντοπούλου: Να εφαρμοσθεί το σύστημα της απλής αναλογικής. Οι βουλευτές να μην υποδεικνύονται από τους αρχηγούς των κομμάτων. Να καταργηθεί η βουλευτική ασυλία. Να καταργηθούν τα προνόμια από τις προνομιούχες ομάδες. Να συνεισφέρουν όλοι στα δημόσια ταμεία ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνατότητες. Να υπάρχει αξιοκρατία, ο καθένας να παίρνει τη θέση που του αξίζει ανάλογα με τα προσόντα και τις ικανότητές του. Να γίνονται δημοψηφίσματα για σημαντικά θέματα. Να καταργηθεί η οικογενειοκρατία που τόσα χρόνια είναι στο προσκήνιο. Όλοι έχουν υποχρέωση να προστατεύουν το περιβάλλον.

4). Παναγιώτα Δημητριάδου: Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από το λαό, ασκείται από το λαό και εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Στη δημοκρατία οι άνθρωποι μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα, να λένε τη γνώμη τους, τις απόψεις τους. Έχουν την ελευθερία του λόγου, του τύπου, της εκλογής. Όμως πρέπει να γνωρίζουν ότι η ελευθερία τους τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Επίσης οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα. Λευκοί, μαύροι, κίτρινοι έχουν το δικαίωμα της μόρφωσης, της δουλειάς και το δικαίωμα να ανήκουν σε μια κοινωνία.

5). Ελένη Φωτοπούλου: Σημαντικοί άνθρωποι όπως ο Περικλής, ο Σόλωνας κι άλλοι νομοθέτες έθεσαν τις βασικές αρχές της δημοκρατίας, ο νόμος ανήκει στο λαό, όχι ο λαός στο νόμο.
Δημοκρατία είναι η ελευθερία του τύπου, δικαίωμα εκλογής. Ίσα δικαιώματα, ίσες υποχρεώσεις. Δεν υπάρχει το εγώ, υπάρχει το εμείς. Κανένα άλλο πολίτευμα δε σου προσφέρει τόσες προοπτικές όσες η Δημοκρατία.

6). Ελένη Μπονέ: Η ελευθερία της δημοκρατίας είναι πολύ μεγάλη. Και δίκαια είναι το πιο δύσκολο πολίτευμα, αφού ο κάθε πολίτης έχει ελευθερία του λόγου, ελευθερία του τύπου, ελευθερία της εκλογής, ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις. Επίσης είμαι πολύ περήφανη που από την Ελλάδα, την πατρίδα μου, ξεκίνησε αυτό το πολίτευμα.

7). Ευαγγελία Μαράντου: Η δημοκρατία είναι ένα από τα πολιτεύματα στο οποίο ο λαός ασκεί εξουσία. Ψηφίζει τους αντιπροσώπους του κι έτσι έμμεσα συμμετέχει στη διακυβέρνηση του κράτους. Είναι σημαντική γιατί οι άνθρωποι θεωρούνται ίσοι μεταξύ τους, έχουν ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις. Οι άνθρωποι συνεργάζονται για την κοινή πρόοδο και συμβιώνουν αρμονικά. Είναι πολύ σημαντικό οι άνθρωποι στο δημοκρατικό πολίτευμα να σέβονται τους νόμους της πολιτείας και τους συνανθρώπους τους.

8). Βασιλική Διαμαντίδου: Δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα που όλοι μπορούν να εκφράζουν τη γνώμη τους ελεύθερα χωρίς να φοβούνται. Επίσης στη Δημοκρατία όλοι έχουν ίσα δικαιώματα. Η Δημοκρατία ως πολίτευμα γεννήθηκε στην Αρχαία Αθήνα.


9). Ανδρέας Μπαϊνέτας:
Όλοι έχουν ίσα δικαιώματα, μπορείς να εκφράσεις τη γνώμη σου χωρίς να φοβάσαι. Οι πολίτες απολαμβάνουν την αξία της ελευθερίας και της ισότητας.

10). Ηλιομάνης Γιάννης:
Να πληρώνονται όλοι το ίδιο. Να μην υπάρχει ανεργία για να έχουν όλοι δουλειά. Να μην υπάρχουν διακρίσεις στους ανθρώπους.

11). Παντελής Τύπου: Το δημοκρατικό πολίτευμα κατοχυρώνεται με νόμους, αξίες, όπως η ισότητα και η ελευθερία όλων των πολιτών. Η ελευθερία κάθε ανθρώπου είναι να ενεργεί όπως επιθυμεί αλλά να μην προκαλεί βλάβη σε άλλο και να σέβεται τους νόμους της πολιτείας.


12). Ευριπίδης Βακρατσάς:
Στη δημοκρατία κύριο χαρακτηριστικό θεωρείται η αρχή της «λαϊκής κυριαρχίας». Αυτό συνεπάγεται η διακυβέρνηση της χώρας να γίνεται απ’ ευθείας από το λαό (άμεση δημοκρατία), όπως συνέβαινε στην αρχαία Αθήνα, είτε με αντιπροσώπους (έμμεση ή αντιπροσωπευτική δημοκρατία) όπως γίνεται στη σύγχρονη Ελλάδα.


13). Χαράλαμπος Καρανάσιος:
Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα που γέννησε η χώρα μας. Οι άνθρωποι είναι ίσοι μεταξύ τους. Οι άνθρωποι ελεύθερα εργάζονται, σκέφτονται, μορφώνονται, επιλέγουν ό,τι θέλουν.

14). Δημήτρης Παπακώστας: Είμαι πολύ περήφανος για αυτούς που δημιούργησαν τη Δημοκρατία κι ότι επίσης ιδρύθηκε από την αρχαία Αθήνα από πολύ παλιά και μετά το πήραν και οι άλλες χώρες.


15). Κάντζιος Νίκος:
Οι αρχές της δημοκρατίας είναι η λαϊκή κυριαρχία, το πολυκομματικό σύστημα, η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, η ισονομία, η αξιοκρατία. Η πνευματική καλλιέργεια αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη σταθερότητα του δημοκρατικού πολιτεύματος γιατί κάνει τον άνθρωπο υπεύθυνο και ώριμο.


16). Ντάγκα Βασιλική:
Η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα στο οποίο η εξουσία πηγάζει από το λαό, ασκείται από το λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Τα χαρακτηριστικά της δημοκρατίας είναι η ελευθερία του λόγου, του τύπου, της εκλογής, τα ίσα δικαιώματα, οι ίσες υποχρεώσεις,

17). Μωραΐτη Ελευθερία: Η Δημοκρατία είναι μια λέξη η οποία έρχεται στο μυαλό μου σαν ελευθερία. Δημοκρατία είναι η ελευθερία στο λόγο και στην εκλογή. Οι πολίτες τοποθετούν το συμφέρον τους κάτω από το καλό των συμπολιτών τους.

18). Θοδωρής Μουστάκας: Η Δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από το λαό και υπηρετεί τις υποχρεώσεις του λαού. Ακούγοντας τη λέξη Δημοκρατία μου έρχονται στο μυαλό οι λέξεις ισότητα, δικαίωμα ψήφου, ελευθερία λόγου, θρησκείας, ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.


19). Ευθύμης Σαράφας:
Δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα όπου την εξουσία την έχει ο λαός. Ο λαός εκλέγει τους ανθρώπους που νομίζει ότι είναι άξιοι για να κυβερνήσουν. Έχουμε την ελευθερία του τύπου, το δικαίωμα της ελεύθερης εκλογής, ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις.

20). Ματίνα Γάγαλη: Δημοκρατία είναι η ισονομία και ξεκίνησε από την Αρχαία Αθήνα.

21). Γεώργιος Λιάλιας: Τα δικαιώματα της Δημοκρατίας είναι η ελευθερία του λόγου, του τύπου, της εκλογής, τα ίσα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις.

22). Μαρία Αλατζά: Για να έχει εξουσία ο λαός πρέπει να υπάρχει και δημοκρατία. Τα προνόμια της δημοκρατίας είναι η ελευθερία του λόγου, η ελευθερία της εκλογής, τα ίσα δικαιώματα, η ΕΙΡΗΝΗ, οι ίσες υποχρεώσεις, η ελευθερία του τύπου.

23). Ιωάννα Πιστόλα: Σε κάθε δημοκρατικό κράτος οι πολίτες απολαμβάνουν τις αξίες της ελευθερίας και της ισότητας. Οι άνθρωποι είναι ίσοι μεταξύ τους και έχουν τα ίδια δικαιώματα.

24). Χρήστος: Δημοκρατία είναι όταν ο λαός ψηφίζει τους αντιπροσώπους βουλευτές και έτσι έμμεσα συμμετέχει στη διακυβέρνηση του κράτους.

25). Ειρήνη Κωνσταντινίδου: Από την Αρχαία Αθήνα η Δημοκρατία διαδόθηκε και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και γι΄ αυτό το λόγο είμαι περήφανη για τη χώρα μου που πρόσφερε πολλά

26). Οκουτζίδης Αστέριος: Στη δημοκρατία υπάρχει η ελευθερία του λόγου, του τύπου, της εκλογής. Όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.

27) Τάσος Τσουτζίδης: Δημοκρατία σημαίνει ότι ο άνθρωπος μπορεί να εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του χωρίς να φοβάται. Την εξουσία την έχει ο λαός. Οι άνθρωποι εκλέγουν βουλευτές για να τον κυβερνήσουν.

(24η) ΚΤΕΝΙ

ΚΤΕΝΙ

Γράφει η Αθανασία Βλάχου της Δ΄τάξης του 17ου Δημοτικού Σχολείου Κοζάνης

Το Κτένι είναι χτισμένο στην ανατολική πλευρά του όρους Μπούρινου, που φέρνει την ονομασία “Κάστρο”, στην επίπεδη κορυφή όπου σώζονται τα ερείπια αρχαίου κάστρου. Μέσα σε αυτό ήταν χτισμένος ο παλιός οικισμός.
Την ονομασία Χτένι (Κτένι) κατά μία εκδοχή την πήρε, επειδή από την κορυφή του βουνού ο παρατηρητής “χτενίζει” με το μάτι του κυριολεκτικά όλη την κοιλάδα του ποταμού Αλιάκμονα και την περιοχή της Κοζάνης.
Σύμφωνα με την παράδοση στο Κάστρο είχε το βασίλειό του ο βασιλιάς Κτέναρος ή Κτενάς ο οποίος το οχύρωσε για προστασία από τις επιδρομές. Οι υπήκοοι κατεβαίνανε κάθε μέρα από το λόφο για τις καθημερινές τους δραστηριότητες και κυρίως για την καλλιέργεια της γης. Νερό στην κορυφή του βουνού δεν υπήρχε και έφτανε με υδροσωλήνες τα λεγόμενα “κιούγκια” από την περιοχή “καρούτια”, όπου υπήρχε άφθονο νερό.
Το “Κάστρο του Κτενίου” σύμφωνα με την άποψη των αρχαιολόγων είναι το μεγαλοπρεπέστερο Κάστρο των αρχαίων Μακεδόνων και η μία από τις τρείς ακροπόλεις της περιοχής (Μεγάλη Ράχη Αιανής και Παλαιόκαστρο Καισαρείας οι άλλες δύο).
Το Κάστρο κυριεύτηκε το 1649 από επιδρομή Τουρκοσλάβων. Η καταστροφή ήταν μεγάλη. Οι Χτενιώτες το εγκατέλειψαν έντρομοι. Ανάμεσά τους ο μεγαλοκτηνοτρόφος Ιωάννης Τράντας με 120 οικογένειες του χωριού κατέφυγαν προς την πόλη της Κοζάνης και εγκαταστάθηκαν στους γύρω λόφους. Κάποιες οικογένειες αργότερα επέστρεψαν και έκτισαν τον καινούργιο οικισμό στη σημερινή θέση που βρίσκεται τώρα.
Το 18ο αιώνα έγινε “τσιφλίκι” του Αλή Πασά και οι κάτοικοι κολλήγοι των μπέηδων. Η απελευθέρωση ήρθε το 1912, όμως ο Τούρκος αφέντης έφυγε πολύ αργότερα.
Στη Μικρασιατική εκστρατεία και στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο συμμετείχαν στα τμήματα της πρώτης γραμμής.
Το δημοτικό σχολείο λειτούργησε το 1851 και καταργήθηκε το 1990. Η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, ενοριακός ναός, χτίστηκε το 1887. Στον ιερό ναό φυλάσσεται ιερό Ευαγγέλιο, βυζαντινής γραφής, με έτος έκδοσης 1748. Το 1973 χτίστηκε η εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος δίπλα στην παλιά εκκλησία που σώζεται μέχρι σήμερα, η εκκλησία των Αγίων Αναργύρων και ο κοιμητηριακός ναός του Αγίου Αθανασίου.

(23η) ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ

Γράφει ο Αντώνης Αλατζάς Τάξη Δ΄24-1-2011

Το χωριό μου πήρε την ονομασία από τον Άγιο Χαράλαμπο. Μία μέρα μια Τουρκάλα είχε δει στον ύπνο της κάτι γύφτους να έρχονται κατά πάνω της, από το διπλανό χωριό το οποίο είχε καταπλακώσει η αρρώστια πανούκλα. Οι θάνατοι ήταν πολλοί και δεν προλάβαιναν να τους θάψουν. Κάποια στιγμή κατέβηκε ο Άγιος Χαράλαμπος και έτριψε δυο βέργες και γιατρεύτηκε η αρρώστια. Τότε εκείνη η Τουρκάλα ξύπνησε και είπε ότι το χωριό αυτό το έσωσε ο Άγιος Χαράλαμπος.
Απ’ αυτό το γεγονός ονομάστηκε το χωριό του παππού μου Άγιος Χαράλαμπος.

(22η) ΜΕΤΑΞΑ

ΜΕΤΑΞΑ

Γράφει η Κατερίνα Παπαγιάννη της Δ΄ τάξης του 17ου Δημοτικού σχολείου Κοζάνης


Το Μεταξά κτισμένο στους πρόποδες των Καμβουνίων σε υψόμετρο 1100 μέτρων το συναντάμε με την ίδια ονομασία στον Κώδικα της Ζάβορδας μεταξύ 1534-1692 με 51 αφιερωτές. Προήλθε από τη συνένωση τριών οικισμών της “Παλαιοπαναγιάς”, των “Φούρνων” και του “Σπηλιώματος”.
Απέχει από την Κοζάνη 43 χιλιόμετρα και από την έδρα του Δήμου Σερβίων 17 χιλμ.

Τα χαρακτηριστικά του χωριού είναι τα κρύα νερά και ο βουνίσιος ζωογόνος αέρας. Είναι χωριό ορεινό και άγονο. Οι γεωργικές εκτάσεις είναι ελάχιστες. Ο τόπος προσφέρεται για κτηνοτροφία. Πολλοί κάτοικοι, περισσότεροι από χίλιοι μετανάστευσαν στην Αυστραλία και Δ. Γερμανία.
Στα χρόνια της τουρκοκρατίας ήταν η έδρα των αρματολών Μπζιωταίων. Κατά την απελευθέρωση του 1912 τρεις ιερείς του χωριού και σαράντα ένας πολίτες εκτελέστηκαν από τους Τούρκους στις φυλακές των Σερβίων.
Σήμερα ζούνε στο χωριό περίπου 300 κάτοικοι, οι περισσότεροι της τρίτης ηλικίας.
Τα κτίρια που στολίζουν το Μεταξά είναι ο ιερός ναός του Αγίου Δημητρίου (1848), το πέτρινο κοινοτικό κατάστημα, το Αγροτικό ιατρείο, το 6/θέσιο Δημοτικό σχολείο, το Σπίτι του παιδιού, πολλά καταστήματα κι αρκετά εξωκλήσια.
Στο χωριό πραγματοποιούνται με συνεργασία του τοπικού Εξωραϊστικού συλλόγου, του Αθλητικού συλλόγου και του συλλόγου Μεταξιωτών Κοζάνης το Αντάμωμα των απανταχού Μεταξιωτών στις 20 Ιουλίου.

(21η) ΚΡΟΚΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΣ


ΚΡΟΚΟΣ

Γράφει η Δέσποινα Σαμαρά Τάξη Δ΄ 10 Νοεμβρίου 2010

Ο Κρόκος είναι το μεγαλύτερο από όλα τα χωριά του Νομού Κοζάνης. Είναι χτισμένος σε πεδιάδα, νότια της Κοζάνης σε απόσταση 5 χιλιόμετρα από αυτή. Παλιά ονομαζόταν Γκόμπλιτσα αλλά αργότερα μετονομάστηκε Κρόκος παίρνοντας το όνομά του απ’ το περιζήτητο προϊόν που παράγει.
Τα χωριά που βρίσκονται γύρω του είναι η Άνω Κώμη, η Καρυδίτσα, τα Πετρανά.
Εντυπωσιάζει τον επισκέπτη από την πρώτη στιγμή με τα ωραιότατα και περιποιημένα σπίτια του, τους ασφαλτοστρωμένους δρόμους του, αλλά και τα γραφικά εξωκλήσια που βρίσκονται σε ειδυλλιακές τοποθεσίες.
Οι κάτοικοι εργατικοί και φιλόξενοι, πιο παλιά είχαν σαν κύρια ασχολία τη γεωργία. Καλλιεργούσαν δημητριακά, αλλά κυρίως καλλιεργούσαν το γνωστό κρόκο (σαφράν). Εργατικοί όπως ήταν, έγιναν οικοδόμοι, επιπλοποιοί, σιδηρουργοί, μαρμαράδες και αναδείχθηκαν σ’ όλα τα επαγγέλματα. Πολλοί όμως ακόμη και σήμερα καλλιεργούν μεγάλες εκτάσεις με κρόκο.
Η σημερινή καλλιέργεια στην περιοχή της Κοζάνης ήρθε γύρω στον 17ο αιώνα και πιο συγκεκριμένα το 1732 από Κοζανίτες εμπόρους που δραστηριοποιούνταν στην Αυστρία. Όμως ο κρόκος είναι γνωστός από πολύ παλιά, γιατί τον αναφέρουν όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Όμηρος, ο Πίνδαρος, ο Αισχύλος. Από τα άνθη του φυτού προέρχεται ο κόκκινος κρόκος που έχει μεγάλη αξία και χρησιμοποιείται ως χρωστική και αρωματική ουσία για τη βαφή υφασμάτων, στη μαγειρική, στην ποτοποιία, αρτοποιία και στην φαρμακευτική. Παλιά πουλούσαν μόνοι τους τον Κρόκο ή τον αντάλλασσαν με άλλα προϊόντα ως το 1928 που ιδρύθηκε ο πρώτος αναγκαστικός συνεταιρισμός και ανέλαβε την πώληση και την προώθησή του στο εξωτερικό.
Στο κέντρο του χωριού κοντά στην πλατεία που έχει διαμορφωθεί από την αρχή, είναι χτισμένος ο Ναός του Αγίου Νικολάου. Χτίστηκε το 1980 στη θέση του παλιού ναού που είχε χτισθεί το 1872 και κατεδαφίστηκε το 1974. Δίπλα του όμως έχει παραμείνει και δεσπόζει το όμορφο καμπαναριό, στολίδι του χωριού που έχει χτισθεί από το 1900.
Γάργαρα και άφθονα νερά υπάρχουν στο βαθούλωμα της Αγίας Παρασκευής, «Λάκκος» όπως ονομάζεται από τον οποίο μετέφεραν παλιά οι κάτοικοι νερό με τα «γκιούμια» στα σπίτια τους. Εκεί είναι χτισμένη και η εκκλησία της Αγ.Παρασκευής που χτίστηκε το 1912 και έσωσε με το θαύμα της το χωριό από βέβαιο θάνατο.
Το 1943 στα χρόνια της κατοχής το χωριό περικυκλώθηκε από τους Γερμανούς, οι οποίοι απειλούσαν ότι θα το κάψουν αν δεν τους φανερώσουν τα όπλα.
Τότε ένας θεόσταλτος λαγός, πετάχτηκε από την αυλή και άρχισε να τρέχει προς το ρέμα. Οι Γερμανοί άρχισαν να κυνηγούν το λαγό και ξέχασαν την αποστολή τους. Η Αγία Παρασκευή με το ΣΩΤΗΡΑ λαγό που έστειλε, έσωσε τον Κρόκο από βέβαια καταστροφή αφού απέτρεψε τους βαρβάρους να μπουν στην εκκλησία και να βρουν τα όπλα που πράγματι υπήρχαν εκεί. Αλλά και όταν οι Γερμανοί έριξαν πέντε βόμβες γύρω από την εκκλησία για να καταστρέψουν το χωριό, η Αγ.Παρασκευή το προστάτευσε και δεν εξερράγη καμία. Ακόμη θυμάται ο παππούς μου τις τεράστιες σιδερένιες οβίδες που βρίσκονταν μέσα στο λάκκο, την πηγή, όταν ήταν μικρός.
Άλλα εξωκλήσια του Κρόκου είναι του Αγίου Πνεύματος με το πανέμορφο δασάκι μπροστά στην είσοδο της εκκλησίας, του Αγ. Κων/νου και Ελένης πάνω στο λόφο που το έχτισαν οι φαντάροι όταν γύρισαν από τον πόλεμο, της Αγ. Τριάδος κ.ά.
Το χωριό μου έχει δύο δημοτικά σχολεία. Το πρώτο σχολείο ιδρύθηκε το 1872 από πέτρες που περίσσεψαν από την ανέγερση του Ναού του Αγ. Νικολάου, ενώ πολύ αργότερα ιδρύθηκε το 6/θέσιο 1ο Δημοτικό σχολείο το 1919 που λειτούργησε και σαν απογευματινό γυμνάσιο ώσπου να ιδρυθεί το 2ο Δημοτικό σχολείο το 1989 που λειτουργεί και ως γυμνάσιο.
Το χωριό διαθέτει ταχυδρομείο με τραπεζικό χαρακτήρα εξυπηρετώντας τους κατοίκους και Αγροτικό ιατρείο για την καλύτερη ιατρική περίθαλψή τους.
Αξίζει επίσης να αναφέρουμε για το σημαντικό πολιτιστικό σύλλογο «Ιωακείμ Λιούλιας» που ιδρύθηκε το 1978 και έλαβε μέρος με πολλές διακρίσεις, σε λαογραφικές έρευνες, φεστιβάλ, διεθνή συνέδρια, αναβίωσε πατροπαράδοτα έθιμα και κάθε χρόνο λαμβάνει μέρος στις καρναβαλικές εκδηλώσεις της Κοζάνης.

(20η) ΣΙΣΑΝΙ


Σισάνι

Γράφει η Ναθαναηλίδου Αναστασία. Τάξη Δ’.



Το χωριό Σισάνιον ή Σισάνι ή Σιάνι είναι ένα μικρό μα τόσο ιστορικό χωριό της επαρχίας Βοΐου του Ν. Κοζάνης.
Το Σισάνι πρέπει να γνώρισε μεγάλη ακμή την εποχή τωβν Κομνηνών και γνώρισε ημέρες δόξας τις αρχές του 15ου αιώνα μ. Χ.
Πιστεύεται ότι από τους πρόποδες του δοξασμένου «Μουρικίου» μέχρι τη θέση του σημερινού Μοναστηριού, της Παναγίας απλώνονταν τα παλιά χρόνια η πόλη Σισανούπολη, το σημερινό Σισάνι.
Το όνομά της δόθηκε από τους Ρωμαίους το 146-147 μ.Χ., προς τιμή Ρωμαίου στρατηγού ( SISANIOS). Δεν αποκλείεται όμως η ετυμολογία της λέξης να έχει και άλλη ξενική ρίζα. Αλλά και ο ποταμός Μύριχος, που διασχίζει την κοιλάδα του χωριού πηγάζει από τις οροσειρές Κεραμίδα, Μουρίκι και Σινιάτσικο (Άσκιον) και χύνεται στον Αλιάκμονα, παλιότερα λεγόταν Σισάνης.
Το ότι το χωριό Σισάνιον ήταν σπουδαία πόλη προκύπτει και από το γεγονός ότι μετά από τη διάδοση του χριστιανισμού και την οργάνωση των τοπικών εκκλησιών το Σισάνι έγινε έδρα επισκόπου, που προήχθη σύντομα σε Μητροπολίτη του οποίου η φήμη διαρκεί ακόμη, αν και μετά την καταστροφή της πόλης η Μητρόπολη μεταφέρθηκε στην κωμόπολη της Σιάτιστας που ήκμαζε τότε. Έτσι σήμερα ο τίτλος της Μητρόπολης φέρει τον τίτλο «Σισανίου και Σιατίστης».
Η επισκοπή Σισανίου ήταν σημαντικό θρησκευτικό κέντρο και διέθετε πολυτελή σταυρόσχημο ναό με τρούλο μεγέθους 36Χ23 μέτρα που εντάσσεται στους μεγάλους επισκοπικούς ναούς της Μακεδονίας του 11ου αιώνα.
Δίπλα στα εςρείπια του ναού βρίσκεται ακόμη και σήμερα η Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κτισμένη το 1662, οπότε και αγιογραφήθηκε με ιδιαίτερα ωραίες και ωραίες αγιογραφίες. Οι τέσσερις μαρμάρινες κολόνες που στηρίζουν την Αγία Τράπεζα είναι όλες διαφορετικές μεταξύ τους.
Σήμερα το Σισάνι είναι ένα καταπράσινο χωριό , βρίσκεται σε πολύ ωραία τοποθεσία και απέχει από την Κοζάνη 55 χιλιόμετρα. Έχει γύρω στους 170 μόνιμους κατοίκους οι οποίοι ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Είναι γνωστό για τα πολύ νόστιμα φασόλια του. Σημαντική εκδήλωση του χωριού αποτελεί η «Γιορτή φασολιού» που πραγματοποιείται κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου. Εκείνη την ημέρα πλήθος κόσμου συγκεντρώνεται στην καταπράσινη τοποθεσία «Μεριά», για να απολαύσει την παραδοσιακή φασολάδα.
Πότε ακριβώς έγινε η καταστροφή της Σισανούπολης παραμένει τελείως άγνωστο.

(19η) ΕΛΑΤΗ

ΕΛΑΤΗ

Γράφει ο Ζγούρος Αλέξανδρος (Γ΄τάξη) 21-11-2010


Το χωριό μου λέγεται Ελάτη. Παλιότερα ονομαζόταν Λουζιανή. Ανήκει στο Ν. Κοζάνης και βρίσκεται νότια στα σύνορα με του νομούς Γρεβενών και Λάρισας. Είναι χτισμένο στα ριζά του βουνού Βουνάσα στα Καμβούνια όρη. Το βουνό έχει δάσος και κυριαρχεί το έλατο που προφανώς έδωσε και το σημερινό όνομα στο χωριό. Στην Ελάτη μένουν 650 κάτοικοι και έχει υψόμετρο 610 μέτρα. Έχει φιλόξενους ανθρώπους, ωραίο περιβάλλον.
Αξίζει να επισκεφτεί κανείς για να απολαύσει τη θέα του ελατόδασους και τους εκλεκτούς μεζέδες.
Απέναντι από το χωριό μου ανηγέρθη η Ιερά Μονή Ζάβορδας το 1534 μ.Χ.

(18η) ΞΗΡΟΛΙΜΝΗ

ΞΗΡΟΛΙΜΝΗ ΚΟΖΑΝΗΣ

Γράφει η Νεραντζούλα Αραβοπούλου Τάξη Ε΄(13-12-2010)


Το χωριό βρίσκεται δυτικά της Κοζάνης, απέχει από την πόλη 13 χιλιόμετρα και έχει 450 κατοίκους. Είναι χτισμένο στους πρόποδες μιας βουνοκορφής του όρους Ασκίου (Καϊάμπασι).
Στο μέσον του χωριού υπήρχε μπάρα με λιμνάζοντα ύδατα. Η μπάρα αποξηράνθηκε τη δεκαετία του 60 και γι’ αυτόν το λόγο το χωριό πήρε τη σημερινή ονομασία του.
Κατοικείται κυρίως από τους απογόνους ποντίων προσφύγων, οι οποίοι είχαν έρθει με την ανταλλαγή των πληθυσμών και κατάγονταν από διάφορες περιοχές του Πόντου (Τραπεζούντα, Σαμψούντα, Προύσα, Ματσούκα, Κουνάκα, Ζάβερα, Λαραχανή). Πριν τη μικρασιατική καταστροφή στο χωριό κατοικούσαν Τούρκοι και ονομαζόταν Σαχινλάρ. Στο χωριό οι πρόγονοί μας βρήκαν δυο τζαμιά και τα μετέβαλαν σε εκκλησίες της Ζωοδόχου Πηγής και του Αγίου Γεωργίου ο οποίος είναι και ο πολιούχος.
Οι κάτοικοι του χωριού διατηρούν τα ποντιακά ήθη και έθιμα, τους χορούς και το ποντιακό γλωσσικό ιδίωμα. Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία.
Κατά τη διάνοιξη της Εγνατίας οδού στην περιοχή ήρθε στο φως ένας νεολιθικός οικισμός, 50 στρεμμάτων της περιόδου 4000-3000 π.Χ. Ανατολικά αυτού του οικισμού βρέθηκε ιερό του Απόλλωνα και ένα νεκροταφείο του 3ου μ.Χ αιώνα.
Σε μια νοτιοδυτική πλευρά του χωριού υπάρχει μια σπηλιά που ονομάζεται σπηλιά του Αράπη.

(17η) ΟΔΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ





ΟΔΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ

Γράφει η μαθήτρια Νάσια Βλάχου, μαθήτρια της Δ2 του 17ου Δημοτικού σχολείου Κοζάνης. (25 Οκτωβρίου 2010)

Ο υποσμηναγός Γιάνναρης Ευάγγελος γεννήθηκε στις 1-1-1916 στην Αθήνα. Την 23η Σεπτεμβρίου 1936 εισήλθε στη σχολή αεροπορίας όπου μετά από τριετή φοίτηση αποφοίτησε πρώτος και απέκτησε πτυχίο ιπτάμενου και ονομάσθηκε μόνιμος Ανθυποσμηναγός. Την 28η Οκτωβρίου 1940, με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου, τοποθετήθηκε στο 2ο Ανεξάρτητο Σμήνος Παρατηρήσεως της 3ης Μοίρας Στρατιωτικής Συνεργασίας. Την 30η Οκτωβρίου 1940, ο υποσμηναγός Ευάγγελος Γιάνναρης και ο Αρχισμηνίας Λεωνίδας Τζάντας επέβαιναν στο Σ-44 αεροσκάφος HENSCHEELL 126, αφού είχαν διαταχθεί να εκτελέσουν αποστολή αναγνώρισης στόχων άνωθεν του μετώπου του τομέα της Πίνδου και ταυτόχρονα να επέμβουν στον επίγειο αγώνα με βόμβες και πολυβόλα. Η εκτέλεση της αποστολής, όπως αυτή είχε καθοριστεί, κατέστη αδύνατη λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσε στην περιοχή των στόχων, γι’ αυτό το λόγο το πλήρωμα άλλαξε πορεία και κατευθύνθηκε προς την Κορυτσά με σκοπό το βομβαρδισμό των εκεί αεροδρομίων. Στη διαδρομή το ελληνικό αεροσκάφος συνάντησε εχθρικό ιταλικό σχηματισμό πέντε υπερσύγχρονων καταδιωκτικών CR-42 FIAT με τα οποία ενεπλάκη σε σφοδρή αερομαχία με αποτέλεσμα να καταρριφθεί στην τοποθεσία Προφήτης Ηλίας του οικισμού «Βασιλειάδα» Καστοριάς με τον ηρωικό θάνατο του υποσμηναγού Ευάγγελου Γιάνναρη και τον ελαφρύ τραυματισμό του αρχισμηνία Τζάντα Λεωνίδα.
Μία λεπτομέρεια του ιστορικού αυτού γεγονότος είναι ότι την αποστολή αυτή έπρεπε να εκτελέσει ένας φίλος του υποσμηναγού ο οποίος μόλις είχε φτάσει από την Αθήνα στη μονάδα και ήταν κουρασμένος. Πιστός στη φιλία και στο καθήκον ο Ευάγγελος Γιάνναρης είναι ο ΠΡΩΤΟΣ Ελληνας αξιωματικός των Ε.Δ που θυσιάστηκε για την πατρίδα στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, γι’ αυτό και η πατρίδα μας τον τίμησε μετά το θάνατο με το σταυρό του ιπταμένου


Β)Περιλαμβάνει οικίες από 1-45. Έχει πολλά σπίτια που παλιά ήταν προσφυγικές κατοικίες που όμως με τα χρόνια έγιναν πολυκατοικίες. Στα πεζοδρόμια της οδού υπάρχουν περιποιημένα δέντρα και στο κέντρο της οδού υπάρχει μια μικρή πλατεία που ονομάζεται ΜΠΡΙΣΤΟΛ.
Στη γειτονιά μου υπάρχουν τα νέα ΚΤΕΛ Νομού Κοζάνης, χώρος λειτουργίας ΤΑΧΙ για την καλύτερη εξυπηρέτηση των ταξιδιωτών.

Συμβάλλουν οι οδοί:Δορυλαίου,Νικομηδείας, Πανόρμου, Κωνσταντινουπόλεως, Πτωχοκομείου, Σουμελά, Αρχίζει από την οδό Φιλίππου και καταλήγει στην οδό 11ης Οκτωβρίου.

(16η) ΟΔΟΣ ΜΠΑΣΤΙΑ ΚΩΣΤΗ

ΜΠΑΣΤΙΑ ΚΩΣΤΗ

Γράφει η Ντάγκα Βασιλική, Τάξη Στ1 (17ο Δημοτικό Σχολείο Κοζάνης) 25 Οκτωβρίου 2010.

Α)ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΌ
Η οδός που μένω ονομάζεται Μπαστιά Κωστή 3 και πήρε το όνομά της από το δημοσιογράφο, πεζογράφο και θεατρικό συγγραφέα Κωστή Μπαστιά, ο οποίος γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου το 1901. Υπήρξε εκδότης πολλών λογοτεχνικών περιοδικών ανάμεσα στα οποία και τα «Ελληνικά Γράμματα». Προς το τέλος της ζωής του εμφανιζόταν σχεδόν μόνιμα στις στήλες της εφημερίδας «Βραδυνή». Διετέλεσε γενικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου (1937-1941), μορφωτικός σύμβουλος της ελληνικής πρεσβείας στην Αμερική και ανταποκριτής της «Βραδυνής» στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Γυρίζοντας στην Ελλάδα ανέλαβε για μεγάλη περίοδο γενικός Διευθυντής της Ελληνικής Λυρικής Σκηνής. Παράλληλα με τη δραστηριότητά του αυτή ο Κωστής Μπαστιάς δεν έπαψε να καλλιεργεί τον πεζό λόγο. Τα πρώτα του βιβλία φανερώνουν την αγάπη του στη φύση και προπάντων στη θάλασσα. Είναι ο συγγραφέας με την προσωπική έκφραση που εξοικειώνεται άνετα με το παρελθόν, το οποίο αφομοιώνει ψυχικά και ξαναπλάθει με τη μυθοπλαστική δεξιότητα και την υποβολή του αφηγηματικού ταλέντου του. Τα προσόντα αυτά διαφαίνονται περισσότερο στις μυθιστορίες του, όπως: «Μηνάς ο Ρέμπελος» (1938) βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών και «Παπουλάκος». Κυριότερα έργα του είναι: «Στεριές και θάλασσες (1932), «Οι άνθρωποι και τα ζώα» 1938, «Νέο Κυριακοδρόμιο» (1956), «Ο Παπαδιαμάντης» (1962), «Καπετάν Αγγελής»(1970) το οποίο μεταφράστηκε στα Γαλλικά.

Β)Η ΟΔΟΣ ΣΗΜΕΡΑ

Η οδός Μπαστιά Κωστή περιλαμβάνει οικίες από το 1 ως το 20.Στην οδό συμβάλλουν οι οδοί Σιαλβέρα, Θέμελη Γεωργίου, Νίκου Νικολαϊδη. Επί της οδού λειτουργεί ο παιδικός σταθμός ΑΜΠΕ-ΜΠΑ-ΜΠΟΜ και το υπερκατάστημα Dia.

(15) ΟΔΟΣ ΑΙΟΛΟΥ


ΟΔΟΣ ΑΙΟΛΟΥ


Γράφει ο μαθητής της Α΄τάξης Καραμούζας Κωνσταντίνος


Α) Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο Αίολος ήταν ο θεός των ανέμων. Κρατούσε τους ανέμους μέσα σε ασκούς και τους άφηνε μόνο μετά από εντολή του Δία. Ήταν γιος του Ποσειδώνα και κατά τον Όμηρο του Ιπποτάδη Ζούσε σε ένα πλωτό νησί την Αιολία, με χάλκινα τείχη. Το νησί αυτό πιστευόταν ότι ήταν η Στρογγύλη, το σημερινό Στρόμπολι το οποίο βρίσκεται μεταξύ Σικελίας και Ιταλίας και στο οποίο σημειώνονται συνεχείς εκρήξεις ηφαιστείου. Είναι ένα από τα οκτώ νησιά των Αιολίδων νήσων.
Μετά το νησί των Κυκλώπων ο Οδυσσέας προσεγγίζοντας το νησί του Αιόλου του ζήτησε τη βοήθειά του να επιστρέψει στην Ιθάκη. O Αίολος ανταποκρινόμενος έκλεισε όλους τους ανέμους σε ένα ασκί και άφησε μόνο το Ζέφυρο, τον ούριο να φυσήξει και να τον βοηθήσει. Με τη βοήθειά του, ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του έφτασαν πολύ κοντά στην Ιθάκη, αλλά όταν ο Οδυσσέας αποκοιμήθηκε οι σύντροφοί του τη δέκατη μέρα άνοιξαν το ασκί νομίζοντας ότι έχει χρυσάφι και άφησαν ελεύθερους όλους τους ανέμους. Ξέσπασε θύελλα η οποία έστειλε τον Οδυσσέα πίσω στο νησί του Αιόλου, ο οποίος όμως δε δέχτηκε να τον ξαναβοηθήσει τιμωρώντας τον για την ασέβεια των συντρόφων του.

(14) ΟΔΟΣ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΛΒΟΥ


Ανδρέας Κάλβος
Γράφει ο Αντώνης Αλατζάς (Δ΄) και Μαρία Αλατζά (Στ΄) 3 Νοεμβρίου 2010

Ο Ανδρέας Κάλβος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1792. Ο Κερκυραίος πατέρας του, πρώην αξιωματικός του ενετικού στρατού, εγκαταλείπει τη συζυγό του και μαζί με τους δύο γιούς του τον 9χρονο Ανδρέα και τον 7χρονο Νικόλαο εγκαθίστανται στο Λιβόρνο της Ιταλίας.
Καταλυτική επίδραση στην πνευματική ζωή του ασκεί η γνωριμία του με τον κορυφαίο Ιταλό ποιητή Ούγκο Φώσκολο. Στην Ιταλία σπουδάζει ελληνική, ιταλική και λατινική φιλολογία. Ο Φώσκολος τον μυεί στις επαναστατικές ιδέες της εποχής. Για λόγους ασφαλείας καταφεύγουν στην Ελβετία και στη συνέχεια στο Λονδίνο. Για να μπορέσει να επιβιώσει παραδίδει μαθήματα ιταλικών, κάνει μεταφράσεις στα ιταλικά, ελληνικά, εκδίδει Νεοελληνική Γραμματική.
Επιστρέφοντας στη Φλωρεντία μυημένος από το μέντορά του το Φώσκολο εμπλέκεται στο κίνημα των Καρμπονάρων (ιταλική οργάνωση κατά των Αυστριακών) με αποτέλεσμα να συλληφθεί το 1821 και να απελαθεί βρίσκοντας καταφύγιο στους φιλελληνικούς κύκλους της Γενεύης.
Η ελληνική επανάσταση συνταράζει το φλογερό επαναστάτη. Το 1824 δημοσιεύει τις 10 ωδές με τίτλο «Λύρα» και το 1826 τις επόμενες 10 ωδές του τα «Λυρικά» με την πιο τραγουδισμένη και πάντα επίκαιρη ωδή «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία».
Στα μέσα του 1826 φτάνει στην επαναστατημένη Ελλάδα (Ναύπλιο), που γρήγορα απογοητεύεται από τις εμφύλιες διαμάχες και την αδιαφορία για την ποίησή του.
Το 1852 καταφεύγει στην Αγγλία , παντρεύεται την Αγγλίδα Σάρλοτ και παραμένει εκεί μέχρι το τέλος της ζωής του το 1862.
Παρά τις προσπάθειες του Δημήτρη Βικέλα και Κωστή Παλαμά τα ποιητικά του έργα έγιναν ευρέως γνωστά τη δεκαετία του 1930.

Β) Επί της οδού Κάλβου Ανδρέα λειτουργούν το 17ο Δημοτικό σχολείο, το 3ο γυμνάσιο, το 2ο Ενιαίο Λύκειο, το 2ο Επαγγελματικό Λύκειο, το Εσπερινό Γυμνάσιο, το Εσπερινό Λύκειο.
Συμβάλλουν οι κάθετοι οδοί Αιόλου, Ιωνίας

(13) ΟΔΟΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ

ΟΔΟΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ 3 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ 2010
Γράφει η Στέλλα Διάφα Γ΄
Α)Η Καισάρεια , αρχικά ονομαζόταν Μάζακα, αργότερα Ευσέβεια, κι ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τιβέριος το 20 μ.Χ για να τιμήσει τον πατέρα του Καίσαρα Αύγουστο, ΤΗΝ ΟΝΌΜΑΣΕ Καισάρεια. Είναι χτισμένη στους πρόποδες του όρους Αιγαίου. Βρίσκεται στην επαρχία Καππαδοκία της Τουρκίας.
Στα ρωμαϊκά και Βυζαντινά χρόνια διετέλεσε σπουδαίο εμπορικό κέντρο καθότι βρισκόταν στη διασταύρωση μεγάλων δρόμων που οδηγούσαν στη Μεσοποταμία, αΑρμενία, Βόσπορο, Αιγαίο.
Στη Βυζαντινή εποχή υπήρξε θρησκευτικό κέντρο με φημισμένη ορθόδοξη Μητρόπολη. Εκεί ο επίσκοπος ο Βασίλειος ο Μέγας ίδρυσε τα ο φιλανθρωπικό ίδρυμα Βασιλειάδα
Μετά τη μικρασιατική καταστροφή το 1922 οι ς Έλληνες κάτοικοι την εγκατέλειψαν και εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα.
Β)Στην περιοχή του συνοικισμού εγκαταστάθηκαν οι Έλληνες πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην Κοζάνη μετά την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών του 1924.

(12) ΟΔΟΣ ΣΙΑΛΒΕΡΑ


ΟΔΟΣ ΣΙΑΛΒΕΡΑ Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Γράφει ο Καραμούζας Κωνσταντίνος Α΄τάξη


Α)Η οδός Σιαλβέρα πήρε το όνομά της από την Αναστασία Σιαλβέρα. Ήταν Κοζανίτισσα και μαζί με τον άνδρα της Κωνσταντίνο μετανάστευσαν στην Αμερική. Όταν επέστρεψαν στην Κοζάνη δώρισαν 40.000.000 δρχ. για να χτισθεί το 17ο Νηπιαγωγείο Κοζάνης σε οικόπεδο του Δήμου Κοζάνης. Το σχολείο χτίστηκε το 1999. Βρίσκεται στην περιοχή Πλατάνια, δίπλα από την εκκλησία Παναγία Φανερωμένη.

Β) Στην οδό Σιαλβέρα συμβάλλουν οι οδοί Αιόλου, Ελένης Μήλιου,Αργυρίου Εφταλιώτη.
Αριθμός οικοδομών 1-28.

(11) ΠΛΑΤΕΙΑ ΝΙΚΗΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ ΝΙΚΗΣ

Γράφει η Αναστασία Ναθαηλίδου και Αντώνης Αλατζάς Τάξη Δ΄

Στο κέντρο της Κοζάνης βρίσκεται η πλατεία Νίκης. Εδώ οι κάτοικοι γιορτάζουν με διάφορες εκδηλώσεις τις επετείους των εθνικών αγώνων. Στην πλατεία συμβάλλουν οι οδοί Κοβεντάρων, Τσόντζα, Παύλου Μελά, Ειρήνης, Βαλταδώρου.

Είναι στολισμένη με ονομαστά νεοκλασικά κτίρια, όπως το ξενοδοχείο Ερμιόνιον (1931-1932), το δημαρχείο, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Επί της οδού Κοβεντάρων υπάρχει το Δημοτικό σχολείο Χαρισίου Μούκα , (3ο-4ο Δημοτικό Σχολείο) και η αίθουσα συνεδριάσεων του Δήμου Κοζάνης το Κοβεντάρειον, δωρεά των αδελφών Κοβεντάρων. Νότια της πλατείας βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, η οποία ανηγέρθη το έτος 1664. Είναι ο πολιούχος και προστάτης της πόλης. Σημείο αναφοράς της πόλης είναι το καμπαναριό το οποίο ανηγέρθη με χρήματα Κοζανιτών ομογενών το έτος 1855. Στον τελευταίο όροφο του καμπαναριού λειτουργεί το ρολόι, δωρεά του ομογενή Μαμάτσιου.

Άλλο ονομαστό κτίριο της πλατείας είναι το δημαρχείο της πόλης. Στην πλατεία καθημερινά περνούν τις ώρες τους άνθρωποι πάσης ηλικίας. Το καλοκαίρι πολλά παιδιά περνούν τις ώρες τους παίζοντας στη μεγάλη και ασφαλή πλατεία. Στο δίδυμο των προτομών του αγωνιστή του 21 Γεώργιου Λασσάνη και ιατροφιλόσοφου Γεώργιου Σακελλάριου στις εθνικές γιορτές κατατίθενται στεφάνια. Στο βόρειο άκρο της πόλης δεσπόζει ο ανδριάντας του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Μητροπολίτη Κοζάνης Ιωακείμ.

(10) ΟΔΟΣ ΣΤΑΜΚΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

ΟΔΟΣ ΣΤΑΜΚΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

Γράφει ο Αργύρης Νικολόπουλος Τάξη Δ΄ (18-11-2010)

Η οδός Στάμκου Αναστασίου πήρε το όνομά της από το Στάμκο Αναστασίου. Το 1930, ανακοίνωσε την απόφασή του να βοηθήσει στην ανέγερση νοσοκομείου για να νοσηλεύονται δωρεάν οι άποροι του Νομού Κοζάνης και διέθεσε γι’ αυτόν το σκοπό όλη την περιουσία του, που αποτέλεσε το «Στάμκειο Κληροδότημα».

(9) ΟΔΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΘΕΜΕΛΗ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΘΕΜΕΛΗΣ
Γράφει ο Αλέξανδρος Τσιαφίλης (4-11-2010)
Ο Γ.Θέμελης γεννήθηκε το 1900 στη Σάμο και σπούδασε στη Φιλοσοφική σχπλή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το όνομά του συνδέθηκε με τη Θεσσαλονίκη όπου και έζησε ως το τέλος της ζωής του.
Τα ποιητικά του έργα αρχίζουν από τον πόλεμο και την κατοχή.
Ποιητικές συλλογές: «Γυμνό παράθυρο», «Άνθρωποι και πουλιά», «Ο γυρισμός».
Δοκίμια-Μελέτες: «Η νεότερη ποίηση», «Η έσχατη κρίση», «Η ποίηση του Καβάφη».
Δίδαξε στο Πειραματικό σχολείο και στα Εκπαιδευτήρια Βαλαγιάννη. Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας και μέλος της καλλιτεχνικής Επιτροπής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.

(8) ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΡΜΟΥ

ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΡΜΟΥ
Γράφει ο Γιάννης Κουρέλης Τάξη Δ΄ (18-11-2010)

Η Πάνορμος είναι πόλη της Μικράς Ασίας.Βρίσκεται επί της νοτίου παραλίας της Προποντίδος, σε απόσταση 60ναυτικών μιλίων από την Κωνσταντινούπολη. Κατοικείται από 120.000 κατοίκους περίπου. Πριν τη Μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών που ακολούθησε η πόλη κατοικούνταν από 2000 περίπου Έλληνες. Διέθεταν ακμάζουσα κοινότητα με τέσσερις εκκλησίες, ημιγυμνάσιο αρρένων, οικοτροφείο θηλέων, έντεκα πρωτοβάθμιες σχολές ααρένων και δύο θηλέων. Μετά τη συνθήκη της Λωζάνης, το 1922, οι Πανορμίτες (αλλιώς Παντερμαλήδες) προσέφυγαν σε διάφορες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας.

Β) Επί της οδού Πανόρμου συμβάλλουν οι οδοί Ροδόπης, Θερμοπυλών, Περγάμου, Προύσης, Καισαρείας, Σμύρνης, Λαζαράδων, Κρήτης. Καταλήγει στην οδό Γιάνναρη

(7) ΟΔΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

ΟΔΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Γράφει ο Μάριος Λιάβας (Δ΄) (18-11-2010)

Το σπίτι μου βρίσκεται στην οδό Σμύρνης. Πιστεύω ότι πήρε το όνομα από μια πόλη της Τουρκίας , που παλιά ήταν ελληνική. Τώρα είναι η Τρίτη πόλη της Τουρκίας μετά την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα. Έχει πληθυσμό 3.000.000. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του κόλπου της Σμύρνης, έναντι του νησιού Χίος, στα παράλια του Αιγαίου Πελάγους.
Στις 2 Μαΐου 1919 ο ελληνικός στρατός με προτροπή των συμμάχων αποβιβάζεται στη Σμύρνη. Οι Τούρκοι πυρπολούν τη Σμύρνη στις 27 Αυγούστου του 1922. Με τη συνθήκη της Λοζάνης το 1923 (24/7) αποφασίστηκε η ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας.

(6) ΟΔΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜ ΛΙΟΥΛΙΑΣ


ΟΔΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜ ΛΙΟΥΛΙΑΣ

Γράφει ο μαθητής Δημήτρης Καραγιάννης Τάξη Δ΄

Γεννήθηκε το 1911 στον Κρόκο της Κοζάνης, όπου και έμαθε τα πρώτα γράμματα. Αποφοίτησε από το γυμνάσιο Κοζάνης . Σπούδασε στη θεολογική σχολή της Χάλκης και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.
Χειροτονήθηκε διάκονος το 1937 και πήρε το όνομα Ιωακείμ (αρχικά Χαρίσης) προς τιμή του Μητροπολίτη Κοζάνης Ιωακείμ. Αναλαμβάνει τη διεύθυνση της ιερατικής σχολής Κοζάνης όπου και διδάσκει. Στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41 υπηρετεί με το βαθμό του λοχαγού στα Αλβανικά βουνά δίπλα στους μαχόμενους στρατιώτες.
Με την κατάρρευση του Μετώπου διορίζεται ιερoκήρυκας Γρεβενών από το Μάιο του 1941 μέχρι το Φεβρουάριο του 1943. Από το Μάρτιο του 1943 εργάζεται στη Μητρόπολη Κοζάνης κι αναλαμβάνει την οργάνωση του αντιστασιακού αγώνα. Συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς στις 5 Μαΐου 1943, φυλακίζεται στο στρατόπεδο του Παύλου Μελά και μετά από εξαντλητικές και βασανιστικές ανακρίσεις εκτελείται στις 3 Ιουλίου 1943.
Η ιδιαίτερη πατρίδα του τον τίμησε με προτομή έξω από το δημοτικό και γυμνάσιο Κρόκου.
o

(5η) ΟΔΟΣ ΑΓΓΕΛΟΥ ΤΕΡΖΑΚΗ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ


Γράφει η Ειρήνη Κουτρότσιου Τάξη Δ’ (18-11-2010)


Γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1907 κι απεβίωσε το 1979. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ασχολείται με τη δικηγορία που γρήγορα την εγκαταλείπει (1932) για να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία.
Καταξιώνεται με το μυθιστόρημα «Η Μενεξεδένια Πολιτεία», που στο οποίο καταγράφει τις εξελίξεις της μεσοπολεμικής Αθήνας. Ακολουθεί το θεατρικό έργο «Αυτοκράτωρ Μιχαήλ». Παίρνει μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940. Κυκλοφορεί το 1945 το αρτιότερο πεζογράφημα «Πριγκιπέσα Ιζαμπώ».
Συνεργάστηκε με τις εφημερίδες «Καθημερινή», «Βήμα», ενώ υπήρξε διευθυντής του περιοδικού «Ε[ποχές» (1963-1967).
Τιμήθηκε με το Α΄Κρατικό Βραβείο Θεάτρου για το κοινωνικό δράμα «Είλωτες» (1938)και την τραγωδία «Ο σταυρός και το σπαθί». Επίσης με το Α΄Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματοςμε το μυθιστόρημά του «Μυστική Ζωή». Το 1974 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
B) Στην οδό Τερζάκη συμβάλλουν οι οδοί : Μήλιου Ελένης, Παπατσώνη, Τερτσέτη, Κοτζιά, Λαρίσης.

(4η) ΟΔΟΣ ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ


ΟΔΟΣ ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ
Γράφει η Νεραντζούλα Αραβοπούλου Τάξη Ε΄


Γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου το 1884. Σε ηλικία 6 χρονών χάνει τους γονείς του. Από μικρός εργάζεται σκληρά. Λόγω της οικονομικής ανέχειας εγκαταλείπει το σχολείο στη Δ΄ τάξη δημοτικού. Ασχολείται με την επαγγελματική αγιογραφία. Αγιογραφεί εκκλησίες,, μοναστήρια. Ταξιδεύει σε χώρες της Ευρώπης, Μέσης Ανατολής, Αφρικής. Πεθαίνει στο Κάιρο το 1956. Έγραψε τα αφηγήματα «Προσευχή», «Τα δεσμά», «Το γαλάζιο λουλούδι» Τα έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, ιταλικά και ρουμανικά.. Πολλές εργασίες δημοσιεύτηκαν σε διάφορα περιοδικά.
Β)Αρχίζει από την οδό Κωστή Μπαστιά και καταλήγει στην οδό Ελένης Μήλιου. Συμβάλλει και η οδός Γεωργίου Θέμελη.

(17η ΕΚΔΗΛΩΣΗ) 1η ΓΙΟΡΤΗ ΤΣΙΠΟΥΡΟΥ ΚΑΙ 3η ΓΙΟΡΤΗ ΤΣΙΓΑΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΣΟΥΓΛΙΜΑΔΑΣ


ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΞΑΡΧΟΥ “Ο ΜΠΟΥΡΙΝΟΣ”
Γράφει ο Βασίλης Αποστόλου, πρόεδρος συλλόγου (basileiosapostolou. blogspot. com)
Πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011 οι εκδηλώσεις του συλλόγου 1η γιορτή τσίπουρου και 3η γιορτή τσιγαρίδας και σουγλιμάδας. Η γνωστοποίηση της γιορτής μέσω του ηλεκτρονικού, του έντυπου τύπου σε συνδυασμό με τις άριστες καιρικές συνθήκες, ηλιόλουστη μέρα, είχε ως αποτέλεσμα να συρρεύσει πολύς κόσμος παρά την κατήφεια και το σκεπτικισμό λόγω της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει την κοινωνία μας.
Οι προσελθόντες είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν τις λαχταριστές, ροδοκόκκινες τσιγαρίδες, τη σουγλιμάδα, τα λουκάνικα, το τοπικό τσίπουρο με τους νηστίσιμους μεζέδες, να παρακολουθήσουν την παραδοσιακή απόσταξη τσίπουρου.
Επειδή το τσίπουρο αποτελεί παραδοσιακό προϊόν σκόπιμο θεωρούμε να δημοσιεύσουμε τις οδηγίες καλής παραγωγής όπως ήταν αναρτημένες στον πίνακα ανακοινώσεων του συλλόγου που με την πόση του τσίπουρου επηρεάζεται η υγεία μας.
«Κάνουμε απόσταξη μέχρι 10 ημέρες μετά το τέλος του βρασμού. Στον άμβυκα (καζάνι) βρασμού βάζουμε αρκετό νερό για να μην κάψουμε το τσίπουρo
Το πρώτο μισόλιτρο στη μετάβραση το πετάμε γιατί περιέχει δηλητήρια. Στη δεύτερη απόσταξη το τσίπουρο πρέπει να διακόπτεται στα 15 με 17 γράδα. Από κει και κάτω περιέχει την επικίνδυνη μεθανόλη και έλαια με πολύ δυσάρεστες μυρωδιές. Το τσίπουρο επειδή στο σύνολο είναι περίπου 25 γράδα το αραιώνουμε με αποσταγμένο νερό (βρασμένο νερό), χωρίς χλώριο, μέχρι τα 22 γράδα που αντιστοιχούν σε 59,19 αλκοολικούς βαθμούς. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι αντίστοιχα η μπύρα περιέχει 5 αλκοολικούς βαθμούς, το κρασί 13, το ουίσκι και ούζο 40.
Το τσίπουρο με γλυκάνισο (άρωμα και γεύση ανηθόλης) γαλακτώνει, προσδίδει στο τσίπουρο γλυκίζουσα γεύση, ανοίγει την όρεξη, βοηθάει την πέψη και είναι καλό καταπραϋντικό.
Σταφύλια με θειάφι φτιάχνουν τσίπουρο με μυρωδιά και χρώμα που δε φεύγουν με τίποτα. Δε βάζουμε ποτέ ζάχαρη, μελάσα, γαλαζόπετρα και ότι άλλο για να
ανεβάσουμε τους αλκοολικούς βαθμούς γιατί προκαλούν μέθη, πονοκεφάλους, προβλήματα στον ανθρώπινο οργανισμό. Αποθηκεύουμε το τσίπουρο σε γυάλινα μπουκάλια. Στο πλαστικό το οινόπνευμα με το χρόνο εξατμίζεται. Η διαφορά τσίπουρου και ούζου συνίσταται στο ότι το μεν τσίπουρο (διπλής απόσταξης) παράγεται με απόσταξη στεμφύλων (σταφυλιών) το δε ούζο από απόσταξη μελάσας. Με την απλή απόσταξη στεμφύλων παράγεται η ρακή, η τσικουδιά».
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν οι Γεώργιος Δασταμάνης αντιπεριφερειάρχης της περιφερειακής ενότητας Γρεβενών, ο περιφερειακός Σύμβουλος Ματθαίος Αδάμος, ο Γεώργιος Ουζουνίδης δημοτικός σύμβουλος εκπρόσωπος Δημάρχου Γρεβενών, ο Γεώργιος Τζέλλος αντιδήμαρχος Δήμου Κοζάνης και πρώην Δήμαρχος Αιανής με την πολυπληθή παρέα. Επίσης παραβρέθηκαν οι πρώην πρόεδροι του συλλόγου Νικόλαος Γκουτζιαμάνης, Αριστείδης Ζιώγας, Νέστορας Τριανταφύλλου, Δημήτριος Μαχτσίρας.
Ευχαριστούμε το TRM Γρεβενών για την τηλεοπτική κάλυψη της εκδήλωσης, όλες τις ηλεκτρονικές σελίδες που φιλοξένησαν τη δραστηριότητά μας, τα ραδιόφωνα της Σιατίστης και φυσικά τον τύπο Κοζάνης-Γρεβενών.
Ακόμη θέλω να ευχαριστήσω το κρεοπωλείο του Ιωάννη Σκουτέλα 2ο χιλ. Κοζάνης –Κρόκου τηλ. 2461064127 και όσους βοήθησαν για την προετοιμασία της εκδήλωσης και πρωτίστως κατά σειρά το Θεόδωρο Δεληζήση, Γιώργο Π.Αποστόλου, Βάσω Παναγιωτίδου, Δώρα Αλεξίου Γκουτζιαμάνη, την Κατερίνα Στεργιοπούλου με την κόρη της Κυριακή.

Τα video της εκδήλωσης υπάρχουν στην ιστοσελίδα basileiosapostolou.blogspot.com στην ενότητα Βιντεοθήκη Εξάρχου.

(16η ΕΚΔΗΛΩΣΗ) ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΗ ΜΕ ΓΙΔΑ ΒΡΑΣΤΗ


ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΞΑΡΧΟΥ “Ο ΜΠΟΥΡΙΝΟΣ”


Πραγματοποιήθηκε στον Έξαρχο Γρεβενών το Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011 η 4η Συνεστίαση του συλλόγου με το παραδοσιακό έδεσμα “ γίδα βραστή με σιταρίσιο γλυκό τραχανά” συνοδευόμενο με κατσικίσιο τυρί. Οι τέσσερις γίδες ήταν προσφορά των κτηνοτρόφων κ.κ. Αθανάσιου Γκανέτσα από Κεφαλόβρυσο Ελασσώνας, του Βασίλη Κοκόγια από Δαφνερό Σιατίστης και του Κώστα Κούτσικα από Χρώμιο. Το ψωμί μας το διέθεσε το αρτοποιείο Γρεβενών του κ. Χατζηπαρασίδη Γιάννη. Όλους τους παραπάνω χορηγούς τους ευχαριστούμε θερμά και ιδιαίτερα στη σημερινή περίοδο που η οικονομική κρίση και η αβεβαιότητα περιορίζει τέτοιες προσφορές προς το κοινωνικό σύνολο, προς τους ενεργούς συλλόγους μιας και κυριαρχεί σήμερα το εγώ, ο ατομισμός, η ανασφάλεια.

Ο σύλλογος ευχαριστεί όλους τους παραβρεθέντες στην εκδήλωση που παρά την έντονη, συνεχή βροχόπτωση ήλθαν κοντά μας και συμφάγαμε με το φαγητό που μεγαλώσαμε, που μας θύμισε τις παλιές εποχές που οι γονείς μας φρόντιζαν να μη μας λείψουν ο τραχανάς, τα πέτουρα, η αλευρά, το τυρί, τα αυγά, το κρέας, τα όσπρια όλα οικογενειακής παραγωγής.

Μεταξύ των παραβρεθέντων ο δάσκαλός μας κ. Χρήστος Μπούρτσος, ο δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Γρεβενών ο κ. Γιώργος Ουζουνίδης , ο ταμίας του συλλόγου Γρεβενιωτών Κοζάνης κ. Αθανάσιος Λότσιος.

(15η ΕΚΔΗΛΩΣΗ) ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟΜΑΝΑΣΤΗΡΟ


ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟΜΑΝΑΣΤΗΡΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΞΑΡΧΟΥ ΣΤΟΝ ΜΠΟΥΡΙΝΟ
Γράφει ο Βασίλης Αποστόλου
Στις 6 Αυγούστου 2011, Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ορειβάτες του Πολιτιστικού Συλλόγου «Ο ΜΠΟΥΡΙΝΟΣ» Εξάρχου ξεκινώντας από το μεσοχώρι του χωριού φτάσαμε στις ιερές, αιωνόβιες βελανιδιές του Αγίου Αθανασίου. Ανατολικά ακολουθώντας το θρησκευτικό μονοπάτι μέσα από κέδρα, πυξάρια, βελανιδιές, φτελιές, έρημα ποιμνιοστάσια του Θ.Γιώτα, Γ.Μητράγκα, Μ.Τριανταφύλλου πραγματοποιήσαμε μετά από μία ώρα διαδρομή ανάβαση στο Παλιομανάστηρο. Στον ιερό τόπο οι ορειβάτες, προσκυνητές ανάψαμε τρία κεριά αναπολώντας το παρελθόν. Μετά από περιήγηση στον περίβολο του μοναστηριού, 72 μέτρων, ήπιαμε τον καφέ μας, γευτήκαμε το πατροπαράδοτο γευστικό βιολογικό τσίπουρο με εκλεκτούς νηστίσιμους μεζέδες.
Τα αγριογούρουνα εκμεταλλευόμενα την προηγηθείσα καταρρακτώδη βροχή σε πολλά σημεία κατέσκαψαν το έδαφος, προκειμένου να γευτούν το πλούσιο ριζικό σύστημα φυτών του Μπούρινου.
Επιστρέψαμε στο χωριό το μεσημέρι. Ακολούθησε συνεστίαση με σουβλάκια, ψάρια του Αλιάκμονα, νηστίσιμα.
Στην ανάβαση συμμετείχαν οι: Αποστόλου Βασίλειος, Αποστόλου Δημήτριος, Γκουτζιαμάνης Ευάγγελος, Γκουτζιαμάνης Ι.Νικόλαος, Γκουτζιαμάνης Ευριπίδης, Γκουτζιαμάνης Α.Δημήτριος, Μάρκου Κώστας, Μάρκου Κρυσταλλία, Ζιώγα Ευαγγελία, Ζιώγας Δημήτριος, Εύη Ζιώγα Χρυσοστομίδου, Τζάρος Στέργιος, Μπούζμπας Γεώργιος, Δεληζήσης Α.Θεόδωρος, Γιώτας Γεώργιος, Λάμπρος Πιπεράς.
Ήταν η 15η εκδήλωση από τον Ιούλιο του 2008 και 3η συνεστίαση του συλλόγου.

(14η ΕΚΔΗΛΩΣΗ) ΠΡΟΒΟΛΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΣΤΟ ΒΑΡΗ


ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΟΙΚΙΣΜΟ ΒΑΡΗΣ



Η προβολή

Το περιοδικό “ΜΠΟΥΡΙΝΟΣ” του Επιμορφωτικού Εξωραϊστικού Εκπολιτιστικού συλλόγου Εξάρχου πραγματοποίησε το Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010 στο καφενείο του οικισμού Βάρης προβολή video με την οικιστική κατάσταση του καταστρεπτικού σεισμού 6,6 R της 13ης Μαΐου του 1993. Ακολούθησε παρουσίαση 260 διαφανειών με φωτογραφίες και ιστορικά κείμενα του χωριού. Η προβολή έκλεισε με χορευτικά video και παιδικής ταινίας. Ήταν μία εκδήλωση που άφησε αμείωτο το ενδιαφέρον σε μικρούς και μεγάλους. Παρέστησαν στην εκδήλωση η αντινομάρχης κ. Κατερίνα Πέτρου και ο νομαρχιακός σύμβουλος κ.Δημήτριος Παλέγκας.

Τα θυρανοίξια

Την Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010 η εκκλησιαστική επιτροπή του οικισμού με μέλη τους Αθανάσιο, Βάιο, Βασίλειο Ταγάρα και Κώστα Παπαγιάννη προέβη στα θυρανοίξια του παρεκκλησίου του ιερού ναού του Αγίου Δημητρίου. Ο ιερός ναός όπως και οι άλλοι δύο ναοί του Αγίου Αθανασίου και Αγίου Νικολάου υπέστησαν καταστροφικές ζημιές με το σεισμό του 1995. Κάτοικοι και έλκοντες την καταγωγή τους από τον οικισμό Βάρης και πιστοί από τα πλησιόχωρα χωριά ασφυκτικά κατέκλυσαν την εκκλησία. Ιερούργησε ο παπα-Βασίλης από τον Πόρο. Παραβρέθηκαν ο νομάρχης Γρεβενών κ. Δημοσθένης Κουπσίδης οι νομαρχιακοί σύμβουλοι Τιμολέων Κοψαχείλης και Μπασδέκης Αστέριος. Από το Δήμο Βεντζίου ο δήμαρχος κ.Δημήτριος Αγνάντος, ο αντιδήμαρχος κ. Γεώργιος Νασιόπουλος οι δημοτικοί σύμβουλοι Κώστας Λιάκος και Ματθαίος Καφετζής.

Οι γυναίκες

Εκείνο που εντυπωσίασε ευχάριστα ήταν τα πλούσια εδέσματα που ετοίμασαν οι καλοσυνάτες γυναίκες του χωριού. Εντυπωσιακές οι πίτες, τα σαρμαδάκια, τα πλούσια κρεατικά προσφορά του κτηνοτρόφου Θωμά Νάνου, τα μανιτάρια, η ποικιλία φαγητών, γλυκά, όλα σε ποσότητα μεγάλη και ποιότητα αρίστη. Αξίζει ένα εύγε στις γυναίκες του χωριού.

Τα χορευτικά
Μετά το πέρας των εγκαινίων στην πλατεία του χωριού έδωσε για το 2010 την 8η χορευτική παράσταση ο σύλλογος Γρεβενιωτών Κοζάνης “ο Αιμιλιανός”. Οι προηγούμενες παραστάσεις στα Γρεβενά (8/2), Λαμία, την Αναρράχη (22/4), στο Δασύλλιο (25/7), Αλατόπετρα (26/7), Γαλατινή (6/8), Άγιο Κοσμά (23/8). Ακολούθησε παράσταση από το Χορευτικό Όμιλο Κοζάνης. Ακολούθησε χορός με τους χορευταράδες του χωριού με γρεβενιώτικα τραγούδια με την ορχήστρα του Αλέξη Κασιάρα που αφιλοκερδώς κάλυψε μουσικά την εκδήλωση.

(13η ΕΚΔΗΛΩΣΗ) ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΒΟΪΔΟΛΑΚΚΟ ΤΟΥ ΜΠΟΥΡΙΝΟΥ




O ΒΟΪΔΟΛΑΚΚΟΣ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ

Ο Επιμορφωτικός-Εξωραϊστικός-Εκπολιτιστικός σύλλογος Εξάρχου Γρεβενών “Ο ΜΠΟΥΡΙΝΟΣ” πραγματοποίησε την Κυριακή 1 Αυγούστου 2010 ανάβαση στον Μπούρινο στη θέση Βοϊδόλακκος. Συμμετείχαμε 26 ορειβάτες.
Σκοπός της εκδήλωσης ήταν να φέρουμε στο προσκήνιο το βιομηχανικό πλούτο της περιοχής το ορυκτό χρωμίτη. Πρωτίστως θέλαμε να επισκεφτούμε τον τόπο που χιλιάδες εργάτες και εργάτριες από το 1936 ως το 1960 μέσα σε δύσκολες συνθήκες συνέβαλαν στην ανάπτυξη της περιοχής.

Συνθήκες εργασίας

Στη θέση Βοϊδόλακκος υπάρχουν περίπου 35 στοές εξόρυξης. Η κάθε στοά ύψους 2 μέτρων περίπου διαμορφώνεται σύμφωνα με το υπό εξόρυξη μετάλλευμα. Όταν το μετάλλευμα έχει κατεύθυνση κάθετη οι μεταλλωρύχοι ακολουθούν την πορεία του. Έτσι μέσα στις στοές σχηματίσθηκαν πηγάδια τα οποία σε πολλές περιπτώσεις είναι γεμάτα με νερό. Στις στοές για πολλά χρόνια φώλιαζαν εκατοντάδες περιστέρια τα οποία δυστυχώς αφανίστηκαν από λαθροθήρες.
Η εξόρυξη του χρωμίτη γινόταν με δυναμίτη. Χρησιμοποιούσαν βραδύκαυστο φιτίλι για να προλάβουν οι εργάτες να εξέλθουν της στοάς. Μετά την έκρηξη ακολουθούσε σύννεφο καπνού το οποίο δύσκολα διαλυόταν, διότι δεν υπήρχαν συστήματα εξαερισμού. Το πέτρωμα το βγάζανε στην έξοδο με βαγονέτα τα οποία κυλούσαν σε σιδηροδρομικές ράγες.
Η διαλογή σε διάφορες κατηγορίες, σύμφωνα με την ποιότητα του μεταλλεύματος, γινόταν από κορίτσια ηλικίας 14 ετών και άνω. Ο φωτισμός των στοών γινόταν με λάμπες ασετιλίνης οι οποίες ήταν κρεμασμένες στην οροφή της γαλαρίας.
Οι εργαζόμενοι ημερησίως ήταν πάνω από τριακόσιοι, αμειβόταν ικανοποιητικά κι όλοι τους ήταν ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ.

Το ατύχημα
Το μοναδικό θανατηφόρο ατύχημα συνέβη το έτος 1953. Στη στοά με τον αριθμό 6 εισήλθαν για έλεγχο μηχανικοί και επιστάτες των ορυχείων. Εκεί ο επιστάτης Θεόδωρος Μενανάκος από το Γύθειο της Λακωνίας, ετών 56, από απροσεξία έπεσε σε πηγάδι. Ανεσύρθη λιπόθυμος από τους Εξαρχιώτες Παναγιώτη Μαχτσίρα και Ευθύμιο Ευθυμίου. Ομάδα εργατών με φορείο τον μετέφερε προς το δρόμο Βάρης-Χρωμίου στη θέση Κατουρίστρες όπου τον παρέλαβε αυτοκίνητο. Καθ’ οδόν εξέπνευσε και ετάφη στην Κοζάνη.

Οι συμμετέχοντες

Από τον Έξαρχο ξεκινήσαμε 16 ορειβάτες οι παρακάτω: Αποστόλου Βασίλειος, Αποστόλου Δημήτριος, Βαρσάμης Βασίλειος, Βαρσάμης Νικόλαος, Γκουτζιαμάνης Ι.Δημήτριος, Γκουτζιαμάνης Ευάγγελος, Γκουτζιαμάνης Ευριπίδης, Γκουτζιαμάνης Νικόλαος, Γκουτζιαμάνης Αλέξανδρος, Δεληζήσης Ελευθέριος, Δεληζήσης Θεόδωρος, Ζαχαράκης Ν. Χρίστος, Τσιανίκας Νικόλαος, Νιούκας Δημήτριος, Τζάρος Στέργιος,

Με αγροτικό αυτοκίνητο ήλθαν οι: Παναγιωτίδου Βασιλική, Τσίτσα Γιαννούλα, Αργυρίου Γεώργιος, Μαχτσίρας Α.Δημήτριος, Αργυρίου Γεώργιος.
Από τον οικισμό Βάρης: Πλιάτσιος Π. Δημήτριος με τη σύζυγό του Λόλα, ο Γεώργιος Τζέτσιφας. Από το Χρώμιο ο γραμματέας του συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών Ν.Κοζάνης Σιαμπανόπουλος Ευάγγελος κι από Κοζάνη ο κτηνίατρος Καραγκούνης Ιωάννης.
Η συνεστίαση

Με την επιστροφή ακολούθησε συνεστίαση στην ανακαινισμένη αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του χωριού το οποίο λειτουργεί ως καφενείο. Το βράδυ ακολούθησε προβολή βίντεο, φωτογραφίας με τις δραστηριότητες του συλλόγου.

Το εργοτάξιο του Βοϊδόλακκου

Πάνω στο Βοϊδόλακκα στην περιοχή εξόρυξης μεταλλείου υπήρχαν εκτός από τις υπόγειες στοές, πλήθος εγκαταστάσεων. Η περιοχή έμοιαζε μ’ ένα μικρό χωριό. Μεταξύ των εγκαταστάσεων ήταν:

1) Οίκημα γραφείου και διευθύνσεως, δωμάτια έξι.
2) Δυο μεγάλα οικήματα με ξύλινα κρεβάτια δια τη στέγαση και διαμονή 250 εργατών.
3) Οίκημα αρτοποιείου μετά κλιβάνου, αποθηκών αλεύρων, καυσίμου ύλης και διαμονής αρτοποιών.
4) Οίκημα μαγειρείου και εστιατορίου εργατών.
5) Οίκημα σιδηρουργείου.
6) Οίκημα μηχανοστασίου, μηχανών αεροσυμπιεστών μετά παρακειμένου δωματίου προσμονής του Μηχανικού αυτών.
7) Οίκημα μεγάλης αποθήκης εργαλείων και υλικών
8) Οίκημα σταύλου προς στέγαση των ζώων της επιχείρησης.
9) Δύο υπόστεγα διαλογής μεταλλεύματος.


Το εργοστάσιο στην κατοχή

Το εργοστάσιο μετά από διαταγή των Γερμανικών Αρχών κατοχής άρχισε τη λειτουργία από τον Ιούνιο του 1941. Το μετάλλευμα μεταφερόταν στη Γερμανία και χρησιμοποιούνταν ως πρώτη ύλη για τη λειτουργία των πολεμικών εργοστασίων (κατασκευή τεθωρακισμένων, αεροπλάνων).

Το μέλλον
Τα μεταλλεία χρωμίου της περιοχής Βοϊδόλακκος μεταπολεμικά λειτούργησαν ως το έτος 1960. Η γενικότερη εκμετάλλευση στο συγκρότημα του Μπούρινου στα νεότερα χρόνια δόθηκε στην εταιρεία ΕΛ.ΣΙ (Ελληνικά σιδηροκράματα) μέχρι το 1991. Το βουνό Μπούρινος (Πύρινος) εκτός από το χρωμίτη κρύβει στα σπλάχνα του πλήθος μεταλλευμάτων και κυρίως ευγενών μετάλλων. Είναι ένα βουνό παγκοσμίου ενδιαφέροντος και πιστεύουμε στο μέλλον να δώσει ζωή στον τόπο όπως και στο παρελθόν.

(12η ΕΚΔΗΛΩΣΗ) ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ



Στή φωταγραφία Στέργιος Χαντές, πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου, Αικατερίνη Πέτρου, Βάια Ντάγκα - Μπιρμπίλη αντινομάρχες Γρεβενών, παπα Βασίλης Λαζαρίδης, Βασίλης Αποστόλου πρόεδρος εκπολιτιστικού συλλόγου Εξάρχου, Μαίρη Παπαγεωργίου ειδική γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών, ανταγωνιστικότητας, ναυτιλίας Μακεδονίας Θράκης, Δημήτριος Αγνάντος δήμαρχος Βεντζίου, η πρεσβυτέρα.



ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΣΤΟΝ ΕΞΑΡΧΟ ΓΡΕΒΕΝΩΝ

Ο Επιμορφωτικός, Εξωραϊστικός, Εκπολιτιστικός σύλλογος Εξάρχου Γρεβενών “Ο ΜΠΟΥΡΙΝΟΣ” σε συνεργασία με την εκκλησιαστική επιτροπή, το δήμο Βεντζίου και τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Γρεβενών διοργάνωσε την Κυριακή 2 Μαΐου 2010 εκδήλωση στο εξωκλήσι του ιερού ναού Αγίου Αθανασίου Εξάρχου (έτος ανέγερσης 1840) τις παρακάτω εκδηλώσεις.
Πανηγυρική θεία λειτουργία για τον εορτασμό της ανακομιδής των λειψάνων του αγίου Αθανασίου. Ο Βασίλης Αποστόλου πρόεδρος του συλλόγου πραγματοποίησε ομιλία για το ιστορικό της ανέγερσης, την αγιογράφηση, για το πανηγύρι, την εθνική προσφορά, για την προσφορά του συλλόγου, του δήμου. Η ομιλία δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα: http://basileiosapostolou.blogspot.com
Με το πέρας της ομιλίας διανεμήθηκε κρέας με κριθαράκι, κρασί , στους πανηγυριώτες. Το πρόβατο ήταν προσφορά του κτηνοτρόφου Νικου Μαχτσίρα, το ψωμί του Γιάννη Χατζηπαρασίδη. Για το καλομαγειρεμένο φαγητό βοήθησαν οι γυναίκες του χωριού και ιδιαίτερα το εστιατόριο (catering) ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ του Λίτσιου Παναγιώτη Ιπποκράτους 14 Κοζάνη (αφιλοκερδώς) και ο ειδικός σε θέματα εστίασης Γιώργος Γκουτζιαμάνης.
Οι προσκυνητές είχαν τη δυνατότητα να ενημερωθούν για τις δραστηριότητες του συλλόγου, την αγιογράφηση του ναού μέσα από ειδικούς πίνακες οι οποίοι ήταν αναρτημένοι στο χώρο της εκδήλωσης.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία του οι αντινομάρχες Γρεβενών κ.κ Κατερίνα Πέτρου, Βάια Ντάγκα Μπιρμπίλη, ο δήμαρχος Βεντζίου κ. Δημήτριος Αγνάντος, η ειδική γραμματέας του υπουργείου οικονομικών, ανταγωνιστικότητας και ναυτιλίας Μακεδονίας Θράκης κ. Μαίρη Παπαγεωργίου. Επίσης παραβρέθηκαν ο πρώην πρόεδρος του συλλόγου Γρεβενιωτών Κοζάνης Λαγιώτης Δημήτριος και η νυν αντιπρόεδρος κ. Κατερίνα Καραγιάννη. Ο βουλευτής Γρεβενών κ.Αθανάσιος Χαντάβας μας έστειλε για την εκδήλωση συγχαρητήριο μήνυμα.




ΟΜΙΛΙΑ ΠΟΥ ΕΚΦΩΝΗΘΗΚΕ ΣΤΙς 2 ΜΑΪΟΥ 2010 ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΞΑΡΧΟΥ ΓΡΕΒΕΝΩΝ

Ιστορικό Ανέγερσης

Σήμερα προσκυνητές, ήλθαμε εδώ στους πρόποδες του Μπούρινου να συνεορτάσουμε τη μνήμη του θαυματουργού και πολιούχου του χωριού μας Μέγα Αθανάσιο. Η εκκλησία χτισμένη στους πρόποδες του Μπούρινου, βόρεια του χωριού απέχει από τον οικισμό 1500 μέτρα.
Το μικρό, μοναδικό παραθύρι δίνει ελάχιστο φως στο εσωτερικό του ναού. Έτσι τα πάντα αναμμένα καντήλια δίδουν μια ιδιαίτερη υποβλητικότητα στον προσκυνητή. ΄Ολοι μας μεγαλώσαμε με τη χάρη του. Στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας πάντα ζητούσαμε τη βοήθειά του.
Σύμφωνα με την παράδοση η εκκλησία χτιζόταν στο Αρμυρονέρι, κοντά στο γαιόφραγμα, εκεί που είναι εμφανή τα ίχνη παλιού οικισμού. Το βράδυ όμως η εικόνα του Αγίου Αθανασίου ερχόταν σε αυτό το μέρος που είμαστε σήμερα. Δε γνωρίζουμε πότε υπήρξε για πρώτη φορά εκκλησία του Αγίου Αθανασίου σε τούτο το μέρος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο παρών ναός ανηγέρθη το έτος 1840. Είναι βέβαιο ότι χτίσθηκε πάνω σε παλαιό ναό καθ΄ ότι το οικόπεδο που κτίσθηκε στην πλατεία το δημοτικό σχολείο και σήμερα κοινοτικό γραφείο, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, ήταν περιουσία του Αγίου Αθανασίου ως και ή άλλη εκκλησιαστική περιουσία και όχι του Αγίου Νικολάου που ανηγέρθη το 1830. Επομένως προηγήθηκε της κτίσης των άλλων δύο εκκλησιών. Πιθανόν να εξυπηρετούσε τις λατρευτικές ανάγκες των ανθρώπων που χρησιμοποιούσαν τον αερόμυλο του Μπούρινου. Ανατολικότερα στην περιοχή Μπαλαμπζάνη υπήρχε και μοναστήρι. Σήμερα φαίνονται τα ερείπια του περιβόλου 70 μέτρων περίπου.
H χαμηλή ξύλινη πόρτα προστάτευε τηνν εκκλησία από τη βεβήλωση. Δεν μπορούσαν να περάσουν τ’ άλογα στο εσωτερικό του ναού από Τούρκους ή από ασεβείς.

Αγιογράφηση

Οι πρόγονοί μας με σεβασμό έστησαν τούτο το ξωκλήσι. Το αγιογράφησαν όπως έπρεπε. Στις τοιχογραφίες του κυρίως ναού, όλες σε μουσαμά, διακρίνουμε πλήθος μορφών αγίων όπως του οσίου Νικάνορα, Στυλιανού, Αλεξίου, του Παντελεήμονα, του Κοσμά, του Δαμιανού, του Μ. Βασιλείου, του Ιωάννη Χρυσοστόμου, του Γρηγορίου του Θεολόγου, του αγίου Ελευθερίου, του αγίου Σπυρίδωνος, του αγίου Ευθυμίου, του Άρχοντα Μιχαήλ, του Αγίου Παντελεήμονα του αγίου Θεοδώρου του Τύρωνα, του αγίου Τρύφωνα, της οσίας Μαρίας, του αγίου Πέτρου και Παύλου του μεγαλομάρτυρα., του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου

Στο τέμπλο υπάρχουν οι εικόνες του Ιησού Χριστού του Σωτήρα του Κόσμου, των αποστόλων Λουκά, Πέτρου, Φίλιππο, του ευαγγελιστή Μάρκου, Παύλο, Ματθαίο, Ιάκωβο, Βαρθολομαίο, Ανδρέα, ο άγιος Λουκάς ο ευαγγελιστής, ο άγιος Ματθαίος ο ευαγγελιστής, ο άγιος Πέτρος, ο άγιος Ιωάννης ο θεολόγος, , ο απόστολος Σίμον, ο απόστολος Βαρθολομαίος, ο απόστολος Θωμάς, ο άγιος Αθανάσιος πατριάρχης Αλεξανδρείας. Φορητή εικόνα επί ξύλου ΜΡ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΤΟΥ ΈΤΟΥΣ 1873 ΔΙΑ ΧΕΙΡΌΣ Σαμαριναίου. Επί του τέμπλου υπάρχει ακόμη η εικόνα του Ιωάννη του Προδρόμου.
Η εικόνα Ο ΑΓΙΟΣ Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ο ΜΥΡΩΝ 1874 Ιουνίου 26 επιτροπεύων ο κύριος Χρίστος και Γεώργιος αιωνία η μνήμη.

Ωραία Πύλη

Στο βημόθυρο αγιογραφείται ο ΜΕΓΑΣ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ. Ο προφήτης Σολομών, ο προφήτης Δαβίδ και οι άγγελοι της Θεοτόκου. Δεξιά της Ωραίας Πύλης η εικόνα Ο ΣΩΤΗΡ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ δια συνδρομής εντιμοτάτου δούλου του θεού Κόστα Ταφόπουλου 1821 εν μηνί Οκτωβρίου 8


Ιερό Βήμα

Το ιερό βήμα είναι όλο αγιογραφημένο. Αγιογραφήθηκε επί αρχιερατεύοντος Κυρίλλου Μητροπολίτη Γρεβενών (1874-1888). Υπάρχουν τοιχογραφίες του Αγίου Αθανασίου, του Αγίου Νικολάου του θαυματουργού, του Στέφανου του πρωτομάρτυρα, του άγιου Ευθύμιου, των τριών Ιεραρχών, του αγίου Σπυρίδωνα του θαυματουργού, του αγίου Ευθύμιου επίσκοπου Σάρδεων, του άγιου Ιγνάτιου του θεοφόρου, του αγίου Αθανασίου Αλεξανδρείας, του αγίου Ελευθερίου, του αγίου Μόδεστου.


Πανηγύρι

Είναι πολιούχος του χωριού. Γιορτάζει στις 18 Ιανουαρίου ημέρα της κοίμησής του και 2 Μαΐου ανακομιδή των λειψάνων.
Οι δυο τους ως Πατριάρχες Αλεξανδρείας, υπέρμαχοι της ορθοδοξίας, καταπολέμησαν τις αιρέσεις. Ο Μ. Αθανάσιος (298-373 μ.Χ) τον Αρειανισμό κι ο Κύριλλος το Νεστοριανισμό.
Το πανηγύρι παλιότερα γιορταζόταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Από την παραμονή όλα τα σπίτια γέμιζαν με επισκέπτες, συγγενείς. Ερχόταν πανηγυριώτες από Βάρη, Πυλωρή, Σαρακίνα, Παλαιοχώρι, Κνίδη, Ταξιάρχη, Σιάτιστα, Παλιόκαστρο, Δαφνερό. Ερχόταν με τ’ άλογά τους. Τα στόλιζαν με κόκκινες φλοκάτες. Οι παλιότεροι θυμούνται τους Παλιοκαστρίτες που αψηφώντας τα χιόνια του Γενάρη ερχόταν από το Καραούλι φορώντας μπότες για προστασία τους. Οι σπιτονοικοκυρές ετοίμαζαν τα φαγητά. Τηγανιά το Γενάρη, αρνάκι το Μάη.
Ωστόσο πιστοί δε συρρέουν μόνο τις δύο αυτές μέρες για να προσκυνήσουν αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Έρχονται για να προσκυνήσουν τη θαυματουργή εικόνα. Εκείνο όπως που έκανε γνωστό το ξωκλήσι μας ήταν το θαυματουργό αγιονέρι για να θεραπευτούν, να απαλύνουν τον τόπο τους, το οποίο είχε την πηγή του στο ιερό βήμα. Όλοι οι άρρωστοι, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι το είχαν ως γιατρικό. Η πίστη τους ήταν βαθιά, προσδοκούσαν την ίαση κι έτσι γινότανε. Να πάρουν αγιονέρι που αναβλύζει από το ιερό Βήμα. Δυστυχώς το αγιονέρι χάθηκε με το σεισμό της 13ης Μαΐου 1995. Σήμερα το νερό αποκαταστάθηκε με βρύση που υπάρχει στον αύλειο χώρο του ναού.
Πέρα απ’ αυτό η τοποθεσία αποτελεί πόλο έλξης κατά την περίοδο του καλοκαιριού. Τα κρύα νερά, η αυτοφυής πρασινάδα, οι σκιερές βελανιδιές προδιαθέτουν τον κατασκηνωτή. Ανοίγουν την όρεξη για ένα πλούσιο φαγοπότι.
Τα νερά του Αγίου Αθανασίου κράτησαν ζωντανό το χωριό μας. Οι πρόγονοί μας καλλιέργησαν ποτιστικές καλλιέργειες, διατήρησαν πολυάριθμη κτηνοτροφία. Στο παρελθόν ήταν ευλογία να παντρευτεί κάποιος Εξαρχιώτη, Εξαρχιώτισσα και να εγκατασταθεί σε τούτο τον ευλογημένο τόπο.

θαύμα

Από θαύμα γλίτωσε ο Τάσος Σκορδάρης από τη Σιάτιστα την εκτέλεση κατά τα πέτρινα χρόνια της κατοχής. Ενώ είχε σκάψει τον τάφο του, στον περίβολο της εκκλησίας, οι εκτελεστές αντάρτες ήταν έτοιμοι να τον εκτελέσουν μία ομίχλη σκέπασε τον τόπο. Ο άγιος Αθανάσιος έκανε το θαύμα του. Ο ιερός τόπος απέτρεψε την εκτέλεση, οι πυροβολισμοί άστοχοι. Για τη διάσωσή του χάρισε στην εκκλησία την εικόνα του Αγίου Αθανασίου. Πάνω της έγραψε τούτα τα λόγια «Προς το ερημοκλήσιον του Αγίου Αθανασίου χωρίου Έξαρχος Γρεβενών του ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΚΟΡΔΑΡΗ (ΥΠΟΛΟΧΑΓΟΥ) εις την χάριν του αγίου επί τη διασώσει της ζωής του υπ’αυτού».
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι χωριανοί μας σεβάστηκαν τον περιβάλλοντα χώρο, αν και χωριό καθαρά κτηνοτροφικό, προστάτεψαν τις αυτοφυείς βελανιδιές οι οποίες σήμερα αριθμούν πάνω από χίλια χρόνια.


Εθνική προσφορά

Το ξωκλήσι έχει την ιδιαιτερότητα να μην είναι ορατό από τον Έξαρχο. Στις δύσκολες στιγμές του Ελληνισμού χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο, ως τόπος συσκέψεων.
Την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα (1904-1908) χρησιμοποιήθηκε ως κρυψώνας οπλισμού. Όταν τα πράγματα δυσκόλευαν στα δύσκολα χρόνια της κατοχής, του εμφυλίου, οι χωριανοί μας τον περιβάλλοντα χώρο του ναού χρησιμοποιούσαν για κρυψώνα, κατοικία.

Βιογραφία Αγίου Αθανασίου
Αλήθεια ποιος ήταν ο Μέγας Αθανάσιος για τον οποίο το χωριό μας πανηγυρίζει διπλά στις 18 Ιανουαρίου και 2 Μαΐου.
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 298 μ.Χ. Το 328 εκλέγεται επίσκοπος Αλεξανδρείας. Κοιμήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 373 σε ηλικία 75 περίπου χρόνων. Σήμερα γιορτάζουμε την ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Αθανασίου. Το σημερινό δεύτερο πανηγύρι οι χωριανοί μας ήθελαν να το καταργήσουν. Λόγω των θανατηφόρων επιδημιών στο ζωικό κεφάλαιο το επανέφεραν κι έτσι ο Έξαρχος πανηγύριζε διπλά στις 18 και 2 Μαΐου. Ποίμανε 46 χρόνια την Εκκλησία της Αλεξανδρείας, από τα οποία τα 18 χρόνια τα πέρασε στην εξορία (17 χρόνια, 6 μήνες και 20 ημέρες). Εξορίστηκε πέντε φορές. Έζησε σε μια εποχή που υπήρχαν πολλές αιρέσεις. Έγινε μισητός στους κρατούντες γιατί με τη διδασκαλία του, το συγγραφικό έργο, τα επιχειρήματα, εδραίωσε την εκκλησία, την ορθοδοξία. Ο μικρόσωμος άγιος αναδείχθηκε σε γιγαντιαία μορφή της Εκκλησίας και της Θεολογίας.

Προσφορά του συλλόγου-δήμου

Ο Επιμορφωτικός Εξωραϊστικός Εκπολιτιστικός σύλλογος Εξάρχου «Ο ΜΠΟΥΡΙΝΟΣ» σε συνεργασία με την εκκλησιαστική Επιτροπή, το Δήμο Βεντζίου και τον οργανισμό Πολιτιστικής Ανάπτυξης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Γρεβενών, θέλοντας να δώσει τη βαρύτητα που αρμόζει στο θαυματουργό Άγιο Αθανάσιο συμμετέχει ενεργά στη σημερινή πανήγυρη. Σήμερα για πρώτη φορά προσφέρουμε σε όλους τους προσκυνητές μερίδα φαγητού στη μνήμη του θαυματουργού μας Αγίου.
Ο Δήμος Βεντζίου με την παρέμβασή του να αναπλάσει το χώρο,να ασφαλτοστρώσει το δρόμο από Έξαρχο μέχρι το χώρο της ανάπλασης, τίμησε με το δικό του τρόπο τον Άγιό μας. Μένουν να γίνουν πολλά. η περίφραξη του χώρου της ανάπλασης, η δεντροφύτευση. Η περιποίηση και προστασία των αυτοφυών μικρών βελανιδιών πρέπει να είναι φροντίδα ολονών μας. Να μην τα περιμένουμε μόνο από τους οργανωμένους φορείς. Ο καθένας πρέπει να το κάνει προσωπική του υπόθεση. Με αυτές τις σκέψεις σας καλώ όλους να συμφάμε στον αύλειο χώρο της εκκλησίας.

(11η ΕΚΔΗΛΩΣΗ) 2η ΓΙΟΡΤΗ ΤΣΙΓΑΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΣΟΥΓΛΙΜΑΔΑΣ



2Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΣΙΓΑΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΣΟΥΓΛΙΜΑΔΑΣ ΣΤΟΝ ΕΞΑΡΧΟ ΓΓΡΕΒΕΝΩΝ(11Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ)Ε.Ε.Ε ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΞΑΡΧΟΥ




Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009 εκδήλωση του Επιμορφωτικού Εξωραϊστικού Εκπολιτιστικού Συλλόγου Εξάρχου “Ο ΜΠΟΥΡΙΝΟΣ” η δεύτερη γιορτή τσιγαρίδας και σουγλιμάδας. Η ηλιόλουστη ζεστή μέρα, οι άφθονες ποιοτικές τσιγαρίδες, τα νοστιμότατα λουκάνικα προσφορά του κρεοπωλείου Ιωάννη Σκουτέλα στο 2ο χιλιόμετρο Κοζάνης-Κρόκου (τηλ. 2461064127), η παραδοσιακή σουγλιμάδα η ορχήστρα του Στέργιου Τζάτσου συντέλεσαν στο να πραγματοποιηθεί μία επιτυχή εκδήλωση. Ο αριθμός των επισκεπτών ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Υπολογίζεται ότι από τις 10 το πρωί που ξεκίνησε η εκδήλωση μέχρι την 4η απογευματινή προσήλθαν πάνω από εξακόσιοι επισκέπτες λάτρεις της παράδοσης.
Κατά τη διάρκεια της γιορτής τραγουδήσαμε τα παραδοσιακά βεντζιώτικα εγκωμιαστικά τραγούδια που λέγαμε την παραμονή των Χριστουγέννων (κόλιαντα) και την παραμονή της πρωτοχρονιάς “σούρβα”.
Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε ο βουλευτής του νομού Γρεβενών κ. Αθανάσιος Χαντάβας, ο αντινομάρχης κ. Δημήτριος Παλέγκας και ο Δήμαρχος Βεντζίου κ. Δημήτριος Αγνάντος
Ένας από τους στόχους της εκδήλωσης ήταν και η διάδοση και χρήση της ελληνικής πατροπαράδοτης λέξης "σουγλιμάδα" σε αντικατάσταση της ξενικής, ανατολίτικης λέξης "κεμπάπ".
Ορισμός σουγλιμάδας: Κομμάτια κρέατος (χοιρινό, ζυγούρι, πρόβατο, αρνί) περασμένα σε μεγάλη σούβλα (σούγλα), σιδερένια ή ξύλινη τα οποία ψήνονται στα κάρβουνα με περιστροφή της σούβλας.
Εμείς ζητάμε και οι χώροι εστιάσεως που παρασκευάζουν το προαναφερόμενο έδεσμα να το γράφουν στα έντυπα, στον τιμοκατάλογο αρχικά και με τη λέξη σουγλιμάδα. Θα είναι μια προσφορά στην πλούσια παράδοσή μας, στη διάσωση μιας ελληνικής λέξης.
Το Διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου ευχαριστεί όλους τους παραβρεθέντες και ιδιαίτερα τους παρακάτω που συνέβαλαν για την άψογη λειτουργία της εκδήλωσης. Το κρεοπωλείο Ιωάννης Σκουτέλα, στο 2ο χιλ. Κοζάνης-Κρόκου για τη δωρεάν διάθεση 100 κιλών τσιγαρίδας και 30 κιλά λουκάνικα. Τον Αθανάσιο και Θεοδώρα Δεληζήση για διάθεση 50 κιλών τσιγαρίδας και ενεργή συμμετοχή για την παρασκευή της. Το Νέστορα Τριανταφύλλου για τη διάθεση καυσίμου ύλης (κέδρα). Τους ψήστες Αριστοτέλη Δαλαμήσκο, Νικόλαο Γκουτζιαμάνη, Νικόλαο Ε.Νιούκα και Μανόλη Μητράγκα. Τη Βούλα Τζεφερεμιναίου και Βασιλκή Τριανταφύλλου για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών.