Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

170.ΚΕΡΝΑ ΜΑΣ ΤΣΙΟΤΙΚΑΣ -ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ ΑΙΑΝΗ ΛΕΥΚΟΠΗΓΗ ΚΟΖΑΝΗ 27-12-2013


Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

169.ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΗ ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΥ 20-12-2013 ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΡΕΒΕΝΙΩΤΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ


Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

168. ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ ΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ ΘΕΑΤΡΟΥ 2013


Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

47. Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΡΕΒΕΝΙΩΤΩΝ ΣΤΟΝ ΠΕΝΤΑΛΟΦΟ



Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΡΕΒΕΝΙΩΤΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ ΣΤΟΝ ΠΕΝΤΑΛΟΦΟ

Γράφει ο Βασίλης Αποστόλου



Ο σύλλογος Γρεβενιωτών Κοζάνης “Ο Αιμιλιανός” αποδεχθείς την πρόσκληση του πολιτιστικού συλλόγου Πενταλόφου  πραγματοποίησε χορευτική παράσταση με το χορευτικό τμήμα του στις 27 Οκτωβρίου 2013 στο 8ο Καστανοπάζαρο  που διοργάνωσε με επιτυχία ο τοπικός σύλλογος. Πριν τη χορευτική παράσταση ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Πενταλόφου κ. Στέργιος Ταρνανάς  πρόσφερε στον πρόεδρο του συλλόγου μας κ.Δημήτριο Μπουκάλη τα βιβλία “Ο παραδοσιακός γάμος στον Πεντάλοφο Κοζάνης” του Σωτήριου Κάσου , “Ημερολόγιο εθίμων” του Ανδρέα Ταρνανά,  και το CD “Τσιμούλι” με σκοπούς και τραγούδια περιοχής Πενταλόφου Βοΐου με επιμέλεια του Κώστα Τσώνη όλα εκδόσεις του Πολιτιστικού συλλόγου Πενταλόφου τα οποία θα κοσμούν τη βιβλιοθήκη του συλλόγου μας. Στην εκδήλωση χόρεψε και το χορευτικό τμήμα του Συλλόγου Βοϊωτών Κοζάνης.

Κάστανα ψημένα, αρίστης ποιότητας από τα καστανοδάση του οικισμού, κρασί άφθονο απόλαυσαν οι πολυπληθείς επισκέπτες  από την περιοχή του Βοΐου, Γρεβενών, Κοζάνης. Δεν έλειψαν τα κρεατικά, τα καλοψημένα σουβλάκια που με τη νοστιμιά τους συμπλήρωναν το εδεσματολόγιο. Η πλατεία του Πενταλόφου γέμισε από κόσμο, χαρούμενο, κεφάτο. Οι εξακόσιες καρέκλες ήταν λίγες. Πολλαπλάσιοι ήταν οι όρθιοι που κατέκλυσαν το χώρο και τα καταστήματα του Πενταλόφου. Οι επισκέπτες χόρεψαν με την ψυχή τους με τους ήχους της ορχήστρας του Ντίμτσιου Παναγιώτη. Σε όλους μας δόθηκε η ευκαιρία να περπατήσουμε στους λιθόστρωτους δρόμους, να ανάψουμε ένα κερί στον Άγιο Αθανάσιο, να πάρουμε τον καφέ μας στην κεντρική πλατεία “Λόντζια” κερασμένους από τον Πενταλοφίτη και μέλος του χορευτικού μας κ. Δημήτρη Τσιτσικλή τον οποίο και ευχαριστούμε. Σχετικό video:167. ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ 8ο ΚΑΣΤΑΝΟΠΑΖΑΡΟ 2013.





Ιστορικά στοιχεία: Σύσταση κοινότητας: Με το διάταγμα της 19ης-12-1918 αναγνωρίστηκε ως κοινότης Ζουπανίου. Μετονομάσθηκε κοινότητα Πετροβούνου στις 20-8-1927 και σε κοινότητα Πενταλόφου στις 12-3-1928. Υψόμετρο οικισμού 1040 μ.

Εκλογικά κέντρα: Στην υποδιοίκηση Ανασελίτσας ορίσθηκαν 15 εκλογικά τμήματα στις 24-11-1915 εκ των οποίων τα δύο στο Ζουπάνιον. Το 10ον  για τους εκλογείς του χωρίου με τόπο ψηφοφορίας την αστική σχολή. Το 11ον με έδρα το Ζουπάνιον με τόπο ψηφοφορίας το ναό του Αγίου Αχιλλείου για τους εκλογείς των οικισμών Βρόστια (Α.Ανάργυροι), Σβόλιανη (Α.Σωτήρα), Ντοτσικόν, Μοιρασάνη (Μόρφη), Ντόλος (Βυθός), Λιμπόχοβο (Δίλοφος), Μοιραλή (Χρυσαυγή), Πέτσιανη (Τριάδα), Τσάριστα (Α.Θεόδωρος).

Πληθυσμός: Σύμφωνα με τις απογραφές που πραγματοποιήθηκαν από το ελληνικό κράτος οι διακυμάνσεις του πληθυσμού ήταν: 1920=1560. 1940=1752. 1951=1144. 1961=981. 1971=814. 1981=789. 1991=652. 2001=633. 2011=446

Εκκλησίες: Άγιος Αχίλλειος 1700. Άγιος Αθανάσιος με έτος κτίσης 1816, πολιούχος του χωριού. Αγία Βαρβάρα 1860. Άγιος Γεώργιος 1870. Προφήτης Ηλίας Ζουπανίου στα 1808 μ. υψόμετρο. Σε απόσταση δύο ωρών υπάρχει η ακατοίκητος Μονή της Αγίας Τριάδας με έτος κτίσης το 1742. Μνημεία: α) Γυναίκα της Πίνδου  στήθηκε προς τιμή των γυναικών που συνέβαλαν ουσιαστικά στη νικηφόρα αντίσταση του 40 μεταφέροντας μέσω δύσβατων χαραδρών πυρομαχικά, τρόφιμα, ρούχα στους στρατιώτες της Πίνδου. Στην επιστροφή μετέφεραν τραυματίες τους οποίους περιέθαλπαν στα σπίτια των όπως έγινε  και με το διοικητή του αποσπάσματος Πίνδου Κ\ων/νου Δαβάκη ο οποίος ως τραυματίας βρήκε ζεστασιά στην οικία του Γ.Παπαναστασίου. Με πρόταση του Δαβάκη κατασκευάζονται δρόμοι με προσωπική εργασία των κατοίκων λίγες μέρες πριν την έναρξη του πολέμου. β) Αλέξανδρος Καρούτας. Με τη συνδρομή του ανηγέρθησαν το Γυμνάσιο και Λύκειο Πενταλόφου τη δεκαετία του 1970 με τοπική πέτρα. Από το 2001 τα εκπαιδευτήρια λειτουργούν ως διαπολιτισμικά με μαθητές Βορειοηπειρώτες, Αλβανούς. Ευεργεσίες πραγματοποιήθηκαν και σε άλλα ευαγή ιδρύματα και με τη στήριξη της γυναίκας του Θεοδούλας από Τσοτύλιον. γ) Πενταλοφίτης μάστορας. δ) ηρώο πεσόντων. ε) Ηρώο ΠΕΑΕΑ. στ)Αναθηματική στήλη: Το κ/σ Πενταλόφου με πρόεδρο τον Ευάγγελο Αλεξίου, αντιπρόεδρο το Στέργιο Γκάγκα και μέλη τους Παύλο Κ. Περβανά, Ν. Χονδροδήμου, Κ.Μακρή και Αν. Σαμαρά συνήλθε σε συνεδρίαση στις 8 Ιουλίου 1928 αποφάσισε την ανέγερση αναθηματικής στήλης με 35 ονόματα των εν πολέμοις πεσόντων κατοίκων Πενταλόφου στη θέση Ίσιωμα από λευκό μάρμαρο.

Για την αναθηματική στήλη ο Λαρισαίος μαρμαρογλύπτης Στέφανος Σκούταρης πληρώθηκε με το ποσό των 6000 δραχμών. Ο Παύλος Ι. Κούστιας δια μεταφορά των επτά τεμαχίων εκ Λαρίσης μέχρι Κοζάνης δραχ. 450. Ο σοφέρ Σπυρίδων Γούλα  Γκατζούλης κάτοικος Πενταλόφου δια μεταφορά των επτά τεμαχίων της αναθηματικής στήλης από Κοζάνη μέχρι Τσοτύλιο 375 δρχ. Ο αγωγεύς Ιωάννης Γράβας εκ Σιατίστης για μεταφορά επτά τεμαχίων αποτελουμένης αναθηματικήςστήλης από Τσοτύλιον ως Πεντάλοφο.δρχ. 1000



Πνευματική ζωή:  Την Κυριακή 23 Νοεμβρίου 1930 κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της δεκαπενθήμερης αγροτικής εφημερίδας ΤΟ ΒΟΪΟΝ με τόπο έκδοσης τον Πεντάλοφο η οποία κυκλοφορεί μέχρι το 1934. Πριν 19 χρόνια ο πολιτιστικός Σύλλογος Πενταλόφου κυκλοφορεί την εφημερίδα ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΣ ΒΟΪΟΥ η οποία κυκλοφορεί μέχρι σήμερα.

Οικονομία: Ο Πεντάλοφος (πρώην Ζουπάν(ι)), γνωστό μαστοροχώρι του Βοΐου, περιβάλλεται από το πέτρινο τοπίο πέντε λόφων. Τόπος άγονος, με ανύπαρκτες πεδινές εκτάσεις, με λίγους λαχανόκηπους, οικονομικά στηρίχθηκε στην ανάπτυξη της κτηνοτροφίας, στην επεξεργασία, στην τέχνη της πέτρας. Ονομαστοί τεχνίτες, κατασκεύασαν ονομαστά πέτρινα κτήρια στη Μακεδονία-Θεσσαλία-Κωνσταντινούπολη. Γεφύρια, μοναστήρια, βρύσες, εκκλησίες, σπίτια φτιαγμένα από Ζουπανιώτες μαστόρους αποτελούν αρχιτεκτονικά στολίδια τα οποία γίνονται αντικείμενο μελέτης από τα Πανεπιστήμια. Πολύ πετυχημένο αυτό που λένε οι Ζουπανιώτες "ΠΕΤΡΑ ΕΙΧΑΜΕ...ΠΕΤΡΑ ΔΟΥΛΕΨΑΜΕ" . Οι γυναίκες ασχολήθηκαν με την υφαντουργία δημιουργώντας κιλίμια, κεντήματα, ρούχα για τις ανάγκες ένδυσης των μελών της οικογένειας. Την περιοχή καλύπτουν μεγάλες δασικές εκτάσεις οι οποίες καλύπτονται με πεύκα, έλατα, οξιές, καστανιές. Χαρακτηριστικό της περιοχής οι μεν οικοδόμοι να ξενιτεύονται από τον Απρίλιο ως τον Οκτώβριο οι δε κτηνοτρόφοι να φεύγουν από το χωριό μαζί με τα ποίμνιά των για παραχείμαση στη Θεσσαλία από Οκτώβριο μέχρι Απρίλιο. Πολλοί κάτοικοι ξενιτεύτηκαν από πολύ νωρίς σε Αυστραλία, Αμερική, Αφρική, Ευρώπη. Πλησίον του οικισμού δημιουργήθηκε το υδροηλεκτρικό φράγμα του Πραμόριτσα που υδρεύει πολλούς οικισμούς του Βοΐου.

Ιστορία. Μετά από διαταγή της Νομαρχίας Κοζάνης με ημερομηνία 20-11-1968 περί συγγραφής της ιστορίας Πενταλόφου ο διευθυντής του σχολείου Παναγιώτης Πανταζάκος αναφέρει ότι σε γωνιόλιθο του καμπαναριού του Αγίου Αθανασίου διακρίνεται η μορφή του Πενταλοφίτη αρματωλού Γιάννη Τζιώρτζιου 1750-1800.  Σχολείο μεγαλοπρεπές και περικαλλές ανηγέρθη το έτος 1911 με δαπάνη της Αγαθοεργού Αδελφότητος Πενταλοφιτών με έδρα την Αμερική το οποίο πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς το 1944. Νέον ανηγέρθη στην ίδια θέση το 1950.






Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΣ ΚΟΖΑΝΗΣ 8ο ΚΑΣΤΑΝΟΠΑΖΑΡΟ


Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

22.ΕΞΑΡΧΟΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2013


Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

46.ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ "Ο ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ"



ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ- ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ



Γράφει ο Βασίλης Αποστόλου



Τη Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013 πραγματοποιήθηκε στον ημιώροφο του Μπλιούρειου, στην Κοζάνη και ώρα 7.30 μ.μ, με διοργανωτή το Σύλλογο Γρεβενιωτών Κοζάνης “Ο Αιμιλιανός” παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Ν.Σιώμου «Ο ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ».  Το βιβλίο παρουσίασαν οι κ.Απόστολος Παπαδημητρίου, κ.Λευτέρης Σιαμπανόπουλος και ο γράφων. Στην αφήγηση διηγήματος ο συγγραφέας Γ.Σιώμος. Συντόνισε η φιλόλογος κ. Τάσα Σιώμο

Σχετικό video:165. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ Ο ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ



 Εισήγηση Βασίλη Αποστόλου :«Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί φίλοι, καλησπέρα σας.

Ο Γιώργος Σιώμος έλκει την καταγωγή από Λόχμη Γρεβενών, πρώην Βίτσι με πληθυσμό το 1951 εκατόν δύο κατοίκους  και 1961 ενενήντα τέσσερις κατοίκους. Αναφέρω τα συγκεκριμένα έτη καθότι τα 21 αυτοτελή διηγήματα που αναφέρονται στο πόνημα ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ  155 σελίδων έχουν κατά κύριο λόγο σημείο αναφοράς τη Λόχμη της περιόδου 1950-1967.

Πρωτοχορευτής στο σύλλογό μας, στο σύλλογο Γρεβενιωτών Κοζάνης “Ο ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ” μας ξάφνιασε θετικά η άλλη μεγάλη του αγάπη η ενασχόληση με τη διηγηματογραφία. Στο βιβλίο γνωστοποιείται ότι είναι η πρώτη συγγραφική του απόπειρα. Διαβάζοντας όμως τα αυτοτελή διηγήματα ο αναγνώστης διαπιστώνει ότι πρόκειται για έναν ώριμο συγγραφέα με πολύ καλό γράψιμο, με συνεχείς εναλλαγές εικόνων, με στοχευμένα σχήματα λόγου, παρομοιώσεις, προσωποποιήσεις,  με πολλούς διαλόγους στο τοπικό ιδίωμα, με δρώμενα από την καθημερινότητα της μεταπολεμικής εποχής, μιας περιόδου που έφυγε  βιαίως από την εισβολή της σύγχρονης τεχνολογίας, τηλεόραση, ραδιόφωνο, μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι μία εποχή που νοσταλγικά όσοι τη  ζήσαμε την αναπολούμε και με το παρόν πόνημα του Γιώργου δίδεται η δυνατότητα στους νέους να γνωρίσουν τον τρόπο διαβίωσης της παλιάς εποχής που διατηρήθηκε για πολλά χρόνια και που άλλαζε σιγά σιγά.

Τα διηγήματα του Γιώργου με το αφηγηματικό του ταλέντο δεν κουράζουν, δεν είναι περίπλοκα, διαβάζονται με πολύ άνεση, με ευχαρίστηση, με ενδιαφέρον. Ο αναγνώστης μπορεί να αντλήσει διδάγματα για τον τρόπο διαβίωσης, για τη ζωή, για τη συμπεριφορά των κατοίκων. Με τα διηγήματά του ο Γιώργος δεν ωραιοποιεί τις καταστάσεις της εποχής του αλλά αναφέρεται και στις δυσάρεστες στιγμές. Κάθε διήγημα επικεντρώνεται σε ένα εξαιρετικό γεγονός όπως πολύ ορθά δίδεται στον τίτλο των διηγημάτων.



          Με το πρώτο του διήγημα γεμάτο με εικόνες, με περιγραφή του σπιτιού, ο πρώτος όροφος ως κατοικία των ζωντανών, ο δεύτερος για την οικογένεια με τον καλύτερο οντά για τους ξένους,  προβάλλεται η προσπάθεια της οικογένειας να πείσει το νούνο της πόλης  να αλλάξει το όνομα του υπό βάπτιση παιδιού από Αγαμέμνων σε άλλο όνομα με το χαρακτηριστικό επιχείρημα που συμπυκνώνει με μεγάλη επιτυχία τη σοφία της μάνας «Μεθαύρου θα παντρευτεί, να μην του γιορτάζει η γυναίκα τ΄». Στην αφήγησή του δεν παραλείπει να μας δώσει το έθιμο του βαπτίσματος, τα συχαρίκια,  όπως νοσταλγικά το θυμόμαστε με τη συμμετοχή μας ως πρωταγωνιστές στα παιδικά μας χρόνια.

Στο δεύτερο διήγημα η λιωμένη καραμέλα του παιδιού γίνεται επιθυμία του συγγραφέα σε μια εποχή ανέχειας, εντυπωσιάζεται από τον ήχο του νταγρέ, δυνατά τα επιχειρήματα της μητέρας προς τη Γιαννούλα «Θα παντρευτείς, θα καντς πιδιά, θα τα τρανέψεις, θα σι σέβιτι ου κόσμους…Πάρτον να δούμι κι ιμεις κάνα αγγόν..».

Στο τρίτο διήγημα ο ήρωάς μας βρίσκεται κρεμασμένος στην κληματαριά σαν λουκάνικο, σαν νυχτερίδα μετά τη διένεξη που είχε με τη Μάγδα που προήλθε από άδικη μοιρασιά κομματιού ασβέστη από το ντουβάρι που ήταν το αγαπητό τους έδεσμα. Συγκλονίζει ο φόνος του σκυλιού, του Λιάρη,  με τσεκούρι, γιατί βουτούσε από τα παιδιά, τις φέτες ψωμιού που ήταν αλειμμένες με λάδι και ζάχαρη.

Στο τέταρτο διήγημα εικόνες από την πρώτη μέρα στο σχολείο μαζί με το Μούλη, το ξεπροβόδισμα του στρατιώτη, το όργωμα, το δάγκωμα του σκύλου, η θνησιμότητα του παιδικού φίλου του Μούλη «που δεν πρόλαβε να μάθει την αλφαβήτα, την προπαίδεια, να δει τι έχουν τα κορίτσια κάτω από τα φουστάνια…»

Στο πέμπτο διήγημα οι μαθητές της Λόχμης με ποδαρόδρομο πηγαίνουν για κούρεμα στον Άγιο Γεώργιο, εκεί κοντά στο χωριό ο ήρωάς μας με μεγάλη επιδεξιότητα σκαρφαλώνοντας στο καραγάτσι ανακαλύπτει τη φωλιά του μελισσουργού πιάνοντας τα μικρά πουλάκια, δίνοντας παράλληλα στοιχεία του τοπίου της περιοχής. Το διήγημα τελειώνει με το ερώτημα. «Που να θρηνεί άραγε η μάνα των πουλιών;».

Στο έκτο διήγημα τα δυο παιδιά μπορμπολογούν τα καρύδια που είχαν ξεμείνει στα δέντρα, ακολουθεί τιμωρία από τον αγροφύλακα, ξύλο  με τη λούρα, πρόστιμο 100 δραχμών, τους έμεινε το παράπονο που δεν είδαν το δέντρο να πέφτει από τους πριονιστές.

Στο έβδομο διήγημα έχουμε εικόνες από το σχολείο, από την ενασχόληση του ήρωα με τη βόσκηση αρνιών και κύρια τη ζωή στην κατασκήνωση του Ζιάκα, με τις προσπάθειες απόδρασης, η λύτρωση της ευλογημένης μέρας επιστροφής στο χωριό, στο γνώριμο περιβάλλον, στα παιχνίδια.

Στο όγδοο διήγημα βλέπουμε την αγάπη του Γιώργου για το χωριό, αντιστέκεται όσο μπορεί να συνεχίσει τις σπουδές του στο γυμνάσιο κάμπτεται από τις επίπονες χειρωνακτικές εργασίες που του βάζει ο πατέρας του, η οποία αγάπη για το γενέθλιο τόπο αποτυπώνεται στα τελευταία λόγια «Θα κόβω ξύλα για τη σόμπα, θα ξεριζώνω κούτσουρα για το τζάκι, κάθε βράδυ που θα γυρνάω από τα γιδοπρόβατα θα κουβαλάω από μια πέτρα για να χτίσω το σπίτι μας, θα οργώνω, θα σπέρνω να έχω το ψωμί μου, θα χτυπώ πουλιά να τρώω, θα πίνω νερό από τον Πρέντικα και θα έρχομαι εδώ με την Αντιγόνη να κυλιόμαστε στα χόρτα…»

Στο ένατο διήγημα εικόνες από το κλείσιμο του σχολείου, τις εξετάσεις για το γυμνάσιο, την περιπέτεια με την υπερκατανάλωση παγωτού, το ερωτικό σκίρτημα με την ομήλικη Κατερίνα.

Στο δέκατο διήγημα, βλέπουμε τις δυσκολίες φοίτησης στο γυμνάσιο, τον τρόπο διαβίωσης με λειψό φαγητό, με προβληματική θέρμανση, τα φιλάνθρωπα αισθήματα του καθηγητή αλλά και την απορία  ότι κάποιοι διαβάζουν τρώγοντας πάστα στο καταχείμωνο.

Στο ενδέκατο διήγημα έχουμε εικόνες από ποιμενική ζωή, το άρμεγμα, ο ήρωάς μας βοηθά τον παπά στην εκκλησία, γεγονός που το κάναμε όλοι μας. Τελειώνει με τη γέννα της αγρότισσας  στο μαγειρειό, πολλοί από μας γεννηθήκαμε στα χωριά μας κι όχι σε οργανωμένα νοσοκομεία όπως συμβαίνει σήμερα.

Στο δωδέκατο διήγημα οι  δυο φίλοι βόσκουν τα βόδια με όλες τις εικόνες από τη χλωρίδα, πανίδα της περιοχής. Η απόφαση να μεταβούν στα Γρεβενά με τα γαϊδουράκια να παρακολουθήσουν κινηματογράφο το αγαπημένο έργο τους  “Αλέξης Ζορμπάς”. Στην επιστροφή περνούν από ένα φοβικό μέρος που κυριαρχούν τα αερικά τα τζίνια. Εδώ έχουμε ένα ύμνο της φιλίας «Γελούσαμε και χαιρόμασταν με το τίποτα κι ήταν οι ψυχές μας ένα άγραφο λευκό χαρτί. Άμα έχεις ένα φίλο, έναν άνθρωπο που σ’ ακούει όταν μιλάς, να γελάει όταν γελάς, να διαβάζεις τα ίδια βιβλία, να ακούς τα ίδια τραγούδια, να κόβεις το πεπόνι στα δυο ακριβώς, Άμα έχεις τέτοιο φίλο, έχεις τον κόσμο όλο».

Με το 13ο ερωτικό διήγημα έφηβος πια ο ήρωάς μας, ερωτεύεται μια μικρότερη μαθήτρια, πηγαίνει στο σχολείο να βλέπει το χαμόγελό της, τα μάτια της, τα μαλλιά της, το πρόσωπό της, τις κινήσεις της, το περπάτημά της, τη στάση της, τη μπλε ποδιά της με τον άσπρο γιακά της, τη ζώνη της, τα λουράκια των παπουτσιών που αγκαλιάζουν τους αστραγάλους της. Ένας κορυδαλλός φτεροκοπούσε στο στήθος του, ένας έρωτας που αναστατώνει τον ίδιο, πάει τα μαθήματα πίσω, που στο τέλος δεν τελεσφορεί.

Στο 14ο διήγημα τον  ήρωά μας  τον συναντάμε στην ερημιά στα βοσκολίβαδα του χωριού  βόσκοντας τα ζωντανά, εκεί συναντά την Αρετή που φύλαγε τα αρνιά της, η οποία δεν ανταποκρίνεται στο ερωτικό πείραγμα, κάνει κάτι χειρότερο η Αρετή το ανακοινώνει στη μητέρα της με όλα τα επακόλουθα. Ο ήρωάς μας κρύβεται, νοιώθει ενοχές, κοιμάται στο μαγειρειό. Εδώ έχουμε εφαρμογή του καλύτερου μαθήματος της αυτοταπείνωσης. Ένα πολύ καλό διήγημα που μπορεί να συμβεί σε όλους μας. Εντυπωσιάζεται από τη στάση του πατέρα του που για 42 χρόνια δεν μίλησε για το περιστατικό που σφράγισε ανεξίτηλα τον ψυχισμό του ευαίσθητου ήρωά μας.

Στο 15 διήγημα η φοίτηση στο ιστορικό γυμνάσιο Τσοτυλίου, η διαμονή στο οικοτροφείο δίδει τη δυνατότητα στο Γιώργο  να έλθει σε επαφή με νέους από πολλά μέρη της Ελλάδας.  Η αποφοίτηση από το λύκειο και η χρησιμοποίηση της φοράδας, της Μαίρης, για μεταφορικό μέσο, η ανυπακοή της φοράδας φορτωμένη με το απολυτήριο, εγκαταλείπει το Γιώργο και μόνη της παίρνει το δρόμο της επιστροφής προς το χωριό αναγκάζοντας τον ήρωα να περπατήσει μια διαδρομή 18 χιλιομέτρων ακολουθώντας την ανυπάκουη φοράδα.

Στο 16ο διήγημα  ο ήρωάς μας ενηλικιώνεται, μεταβαίνει στη Θεσσαλονίκη για εισαγωγικές εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Εντυπωσιάζεται από την πολύβουη πόλη, νοιώθει τις στερήσεις της επαρχιακής του ζωής, μπαίνει στον πειρασμό να ικανοποιήσει τη γενετήσια ορμή και χωρίς σεμνοτυφία, υποκρισία και ηθικολογικές αναστολές μπαίνει στο σπίτι με το κόκκινο φωτάκι, περιγράφει την αποτυχημένη απόπειρα. Εδώ βλέπουμε πάλι την ταπείνωση του ήρωα είναι ένα μάθημα που σφυρηλατεί τον χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου και τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή.

Στο 17ο διήγημα επίκαιρο η διαδικασία της υλοτόμησης, η θλιβερή κατάληξη του μουλαριού με το σπασμένο πόδι.

Στο 18ο διήγημα αποτυπώνεται η διαδικασία σφαγής των ζώων στο σφαγείο της πόλης.

Στο 19ο διήγημα οι προσπάθειες του αφηγητή για επαγγελματική αποκατάσταση. Ακυρώνει την προγραμματισμένη συνέντευξη για πρόσληψη στο Αλουμίνιον της Ελλάδας κάτω από την πίεση των εργατών να ενταχθεί στην ομάδα αλωνίσματος σιτηρών και συγκεκριμένα στο κουβάλημα σακιών των 100 κιλών.

Στο 20ο διήγημα ΕΡΗΜΙΑ γεμάτο ανθρώπινα συναισθήματα το προσκύνημα στα μνήματα για τους προσφιλείς γονείς για τις συγχωριανές για τους συγχωριανούς, η επίσκεψη στο απάνεμο λιμάνι το σπίτι των γονιών δείχνει τη σημερινή κατάσταση των χωριών μας τα οποία  εγκαταλείψαμε βίαια αλλά νοσταλγικά τα θυμόμαστε  και κάνουμε κάθε τι να τα επισκεφτούμε.

          Το βιβλίο Ο ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ αρχίζει με τον πρόλογο του συγγραφέα και τελειώνει με ένα αλλιώτικο διήγημα με σκέψεις, εικόνες σκόρπιες αρκετά ενδιαφέρουσες. Ενδιαφέρον το λεξιλόγιο που παρατίθεται στο τέλος του βιβλίου.

Ότι και να αναφέρεις, ότι και να παρουσιάσεις από τα διηγήματα, πιστεύω ότι αδικείς το βιβλίο.  Όλα τα διηγήματα συναρπάζουν, διαβάζονται εύκολα  και ευχάριστα, έχουν αρχή μέση και τέλος, προσωπικά την πρώτη φορά  τα διάβασα με μιας όλα, είναι κείμενα αυθεντικά, ο ήρωας των διηγημάτων  δεν κρύβει τίποτα, δεν αποσιωπά τις τολμηρές εικόνες όπως τις βίωσε στην παιδική και εφηβική ζωή του. Τα κείμενα γράφτηκαν τα έτη 2009-2011. Τα γεγονότα διαδραματίζονται στη Λόχμη (πρ.Βίτσι), Γρεβενά, Τσοτύλι, Θεσσαλονίκη

Ο  Γιώργος εργάσθηκε στη ΔΕΗ ως υπομηχανικός για τριάντα δύο χρόνια, είναι παντρεμένος, έχει δύο παιδιά. Αν και διαμένει στη Βέροια, είναι μέλος του χορευτικού συλλόγου Γρεβενιωτών Κοζάνης “Ο ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ”, συμμετέχει στις πρόβες, είναι παρών σε όλες τις εκδηλώσεις του συλλόγου μας.

Γιώργο, είσαι ένας πολυτάλαντος συγγραφέας. Καλή συνέχεια».

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ


Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

164.ΠΕΔΙΝΟ ΑΜΥΝΤΑΙΟΥ. ΠΡΟΤΥΠΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΖΕΠ ΚΟΖΑΝΗΣ


163.ΠΕΔΙΝΟ ΑΜΥΝΤΑΙΟΥ. ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΡΕΒΕΝΙΩΤΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ


Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

162.ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟ ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙ 2013


161.ΣΑΡΑΚΗΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙ 2013


Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

33.ΤΡΙΚΩΜΟ ΓΡΕΒΕΝΩΝ


45. Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΡΕΒΕΝΙΩΤΩΝ ΣΤΟ ΤΡΙΚΩΜΟ ΓΡΕΒΕΝΩΝ



Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΡΕΒΕΝΙΩΤΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ ΣΤΟ ΤΡΙΚΩΜΟ ΓΡΕΒΕΝΩΝ



Γράφει ο Βασίλης Αποστόλου.




Ο Σύλλογος Γρεβενιωτών Κοζάνης “Ο ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ” πραγματοποίησε την Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013 χορευτική παράσταση στα πλαίσια της 31ης γιορτής κρασιού στο Τρίκωμο Γρεβενών καλεσμένος του συλλόγου των απανταχού Τρικωμιωτών “Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ”. Πριν φτάσουμε στον οικισμό επισκεφθήκαμε το τρίτοξο πέτρινο γεφύρι του “Αζiζ Αγά” επί του Βενέτικου ποταμού, χτισμένο το έτος 1727. Χαρακτηριστικό του γεφυριού το ύψος του κεντρικού τόξου ύψους 14,40 μέτρων το μεγαλύτερο της Μακεδονίας, το πλάτος 2,20 το μήκος του καταστρώματος 77 μέτρων το οποίο συνέδεε την Ήπειρο με τη Μακεδονία.

Φτάνοντας στον τόπο της εκδήλωσης εντυπωσιαστήκαμε από τον περιβάλλοντα χώρο, το πέτρινο σχολείο το οποίο χρησιμοποιείται ως χώρος πολλαπλών χρήσεων του συλλόγου, ο καλαίσθητος αύλειος χώρος, η παιδική χαρά, η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, το κατασκευαζόμενο πέτρινο καμπαναριό της μικρής πλατείας, το καφενείο, η ταβέρνα, οι φιλόξενοι κάτοικοι, τα περιποιημένα σπίτια με τις ανθοστόλιστες αυλές, η ψησταριά με τις πολλές σουγλιμάδες, η άριστη υλικοτεχνική υποδομή του συλλόγου. Συνάντησα το συνάδελφο Ηλία Κατσαρό, το Χρήστο Ζτάλιο γνωστό από τις δημοσιεύσεις στον ηλεκτρονικό τύπο για το χωριό του το Τρίκωμο που τόσο πολύ το τιμά και το προβάλλει αδιαλείπτως. Εκεί και ο Τρικωμιώτης Χρήστος Αναστασίου πρώην πρόεδρος του συλλόγου.

Την εκδήλωση παρουσίασε ο φέρελπις νέος, μαθητής λυκείου, Γιώργος Καράντζιος μέλος της χορευτικής ομάδας του συλλόγου Γρεβενιωτών, που τόσα πολλά προσφέρει στην ανάδειξη, προβολή της ιστορίας του Τρικώμου, στη διατήρηση της παράδοσης, στην ανάπτυξη του χωριού του. Ακολούθησε χαιρετισμός του προέδρου του συλλόγου Φραγκίδη Παναγιώτη ευχαριστώντας τους κατοίκους για την παρουσία τους στην ενιαύσια γιορτή κρασιού που ανελλιπώς πραγματοποιείται για  τριάντα ένα (αρ.31) χρόνια, στους εθελοντές. Στη συνέχεια το λόγο έλαβε ο πρόεδρος του Συλλόγου Γρεβενιωτών Κοζάνης κ. Δημήτρης Μπουκάλης με χαιρετισμό προς τους Ζαλοβίτες, τονίζοντας την προσπάθεια του συλλόγου να διατηρήσει και να μεταδώσει την πλούσια γρεβενιώτικη μουσικοχορευτική παράδοση, τα ήθη και  έθιμα στην Κοζάνη.

Τα τραγούδια που χορέψαμε τα προλόγισε ο χοροδιδάσκαλος και πανεπιστημιακός Νίκος Βαβρίτσας με ειδίκευση στη διδακτική των ελληνικών παραδοσιακών χορών τονίζοντας τα παρακάτω τα οποία φρονώ ότι πρέπει να δημοσιευτούν.

Κίνικ: Στρωτός χορός χορεύεται στο Περιβόλι στον τρανό χορό στην ομώνυμη τοποθεσία.

Τότσκας: Τρικωμιώτικος πασχαλινός τραγουδιστός χορός. Στους τραγουδιστικούς  χορούς βασίστηκε ο κύριος κορμός της μουσικοχορευτικής παράδοσης.

Στρωτός: Αντιπροσωπευτικός χορός των Γρεβενών.

Όρλικας:  Τσάμικος της περιοχής Γρεβενών και ιδιαίτερα του ορεινού όγκου.

Λεωνίδας: Το ποιητικό θέμα αναφέρεται στο κλεφταρματωλό Λεωνίδα που σκοτώθηκε από τους Τούρκους  το 1880 ανάμεσα στη Βλάστη και τα Νάματα. Χορεύεται με πολύ λεβεντιά.

Γάιντα-Γαϊντοπούλα: Χορός στα τρία με ωραίες μελωδικές φωνές.

Αρβαντιτόβλαχα: Συναντάται σε αργή και γρήγορη ρυθμική μορφή.

Συγκαθιστός: Σύμφωνα με το Σίμο Καρά ο ρυθμός είναι αρχαιοελληνικός.

Ευχαριστούμε το σύλλογο για τη φιλοξενία και τον συγχαίρουμε για την άρτια διοργάνωση της εκδήλωσης.

Βίντεο της εκδήλωσης:160.ΤΡΙΚΩΜΟ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΡΕΒΕΝΙΩΤΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ


Ιστορικά: Το Ζάλοβο αναγνωρίστηκε έδρα κοινότητος το 1918 και σ΄ αυτή προσαρτήθηκε και ο συνοικισμός Παρόρειο. Μετονομάζεται σε Τρίκωμο το 1927.

Στις πρώτες βουλευτικές εκλογές του 1915 ψήφισαν στη δημοτική σχολή Σπηλαίου μαζί με τα χωριά Τίστα (Ζιάκας), Λεπενίτσα (Περιβολάκιον), Ριάχοβον (Παρόρειον),Κοσμάτι, Παλαιοχώρι (Σταυρός).

Στον κώδικα της Μονή Αγίου Νικάνορα συναντάμε δύο αφιερωτές.

Στις κοινοτικές εκλογές  του 1925 ψήφισαν 105 άρρενες, σημαντικός αριθμός, και ψηφίστηκαν οι Χρήστος Βλάμης με 72 σταυρούς, Βασ. Βαβίτσας 68, Δημ. Αθ. Σιάλιος 61, Αθ. Καναβός 43, Νικ. Λαμπρόπουλος 38, Δημ. Μπήλιος 37,  Κων. Κουτλής 36,  Γεώργιος Παπαθανασίου 33, Ιωάννης Κ. Παπακώστας 33.

Τα καρπερά χώματα, το επικλινές του εδάφους ευνοούν την αμπελοκαλλιέργεια. Πρωτοστατούν στην ίδρυση του Πανεπαρχιακού Αμπελουργικού Συλλόγου Γρεβενών το 1926. Από τα 45 ιδρυτικά μέλη τα 22 είναι Ζαλοβίτες, μεταξύ των ιδρυτικών μελών ο Κώστας Ταλιαδούρης ως γραμματέας μετέπειτα πολιτικός και ιδρυτής της Νομαρχίας Γρεβενών. Σύμφωνα με τον εκλογικό κατάλογο της υποδιοικήσεως Γρεβενών που συντάχθηκε το 1914 ήταν εγγεγραμμένοι 156 άρρενες με ποικιλία επαγγελμάτων μεταξύ των οποίων οι 57 ήταν αμπελουργοί.

Στην έκθεση του Επιθεωρητή Γ.Σακελλάρη που συντάχθηκε το Δεκέμβριο του 1941 γράφει συγκεκριμένα: «Το χωρίον τούτο εκτίσθη το 1750 ελέγετο δε Ζάλοβον (πολλοί λόφοι). Αι πρώται οικογένειαι, αίτινες ίδρυσαν το χωρίον ήσαν πρότερον διεσκορπισμέναι εις πέριξ συνοικισμούς των οποίων ερείπια υπάρχουν σήμερον. Συνεκεντρώθησαν δε ενταύθα δια λόγους ασφαλείας. Παλαιοτέρα εκκλησία του χωρίου, ήτις ήτο εκτισμένη μάλλον υπό την γην … κατεστράφη ανεγερθείσης νέας τοιαύτης του Αγίου Γεωργίου το 1848. Εκ της παλαιάς εκκλησίας διεσώθησαν μερικαί εικόνες κατασκευασμέναι το 1778.Το σχολείο ως συνέβαινε κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας απετέλει αναπόσπαστο τμήμα της εκκλησίας. Οι κάτοικοι έλαβον μέρος εις τας ενόπλους εναντίον των Τούρκων εξεγέρσεις. Το 1853 εγκατέλειψαν μάλιστα το χωρίον των και συνεκεντρώθησαν μετά των οικογενειών των στο Σπήλαιον, όπου έλαβαν μέρος εις τας εναντίον των Τούρκων μάχας. Συναφθείσης της συνθηκολογήσεως Ζιάκα και Τούρκων κατέφυγον εις Στερεά Ελλάδα, επιστρέψαντες αφού τους εδόθη εκ μέρους των τουρκικών αρχών αμνηστεία».

Σύμφωνα με Κοινοτικό Δελτίο Απογραφής που συντάχθηκε από τον πρόεδρο  Μιχαήλ Ποράβα το 1945 λαμβάνουμε τις παρακάτω πληροφορίες: Κατοικίες 132 και στο Παρόρειο 23. Πληθυσμός 638 και στο Παρορειο 137.  Καταστράφησαν ολοσχερώς 31οικίες, 1 εκκλησία, 1 δημ. σχολείο και 2 στο συνοικισμό Παρορείου δια πυρπολήσεως υπό των Γερμανών στις 19 Ιουλίου 1944. Θύματα 12 άνδρες, 4 γυναίκες και 5 παιδιά.