Ανθότοπος Δήμου Κοζάνης

 

φωτό:Δέσποινα Γεωργιάδου

Ανθότοπος, (Καλπουτζιλάρ-Κοσκινιά)

Από το βιβλίο του Βασίλη Αποστόλου “Οικισμοί Δήμου Κοζάνης”

Σελίδες 226 Έτος έκδοσης 2022

 

Γενικά: Χτισμένος σε υψόμετρο 760 μ. στους πρόποδες του όρους Άσκιου στη διαδρομή Κοζάνη, Βατερό, Αλωνάκια, Κηπάριο, Ανθότοπος.  Πλησιέστεροι οικισμοί Κηπάριο, Σκήτη, Ξηρολίμνη, Σιδεράς.

Αρχαιότητες: Βορείως του οικισμού σε απόσταση τριών χιλιομέτρων βρίσκεται το «Λευκόν Κάστρον», το οποίο καταλαμβάνει εκατό στρέμματα. Το εξωτερικό τείχος έχει πάχος 1.60 μ.

Στη θέση Γρατσάνη ένα εργαστηριακό συγκρότημα με δύο κλιβάνους, ο ένας εκ των οποίων διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση, της βυζαντινής περιόδου και ένα οίκημα της ελληνιστικής εποχής του χαλκού ( 1600 – 1100 π.Χ.) ανακαλύφθηκαν ενώ γινόταν εργασίες για την κατασκευή του έργου «Αιολικό Πάρκο Ανατολικό και Δυτικό Άσκιο».

Ευρήματα αρκετά σημαντικά μιας και στην περίπτωση του κλιβάνου που βρίσκεται στον Ανθότοπο (περιοχή Γρατσάνη)  είναι ο μόνος που βρέθηκε στο Ν. Κοζάνης, αλλά και γιατί διατηρεί την εσχάρα (δάπεδο που τοποθετούνταν τα αγγεία προκειμένου να ψηθούν). http://www.prlogos.gr/

Εκλογικά: Στις πρώτες βουλευτικές εκλογές 30-5-1915 οι άρρενες εκλογείς ψήφισαν στο 8^ο εκλογικό κέντρο με τόπο ψηφοφορίας το Μουσουλμανικό τέμενος Ξηρολίμνης.

Στον εκλογικό κατάλογο της Υποδιοικήσεως Κοζάνης του 1915 ήταν εγγεγραμμένοι 76 άρρενες εκλογείς άπαντες μουσουλμάνοι.

Με την απογραφή που πραγματοποιήθηκε από την Ελληνική Στατιστική Αρχή το 2011 από τους 71 κατοικημένους οικισμούς που απογράφηκαν  στο Δήμο Κοζάνης  ο Ανθότοπος  ως προς τον πληθυσμό βρισκόταν στην 48η θέση.

Εκπαιδευτικά: Το νέον διδακτήριο αποπερατωθέν το 1926 εφωδιάσθη δια νέων τριέδρων θρανίων, μαυροπίνακος, γεωγραφικών χαρτών, πλαισιωμένων εικόνων του 1821. Άλλα διδακτικά όργανα δεν έχει. Μαθητές 32. Διδάσκαλος ο πρόσφυξ Σταύρος Σημαιοφορίδης διορισμένος στο σχολείο από το 1925 (4-10 ως 18/12/1926  ΑΒΕ 70 ΣΑΕ73).

Σχολική βιβλιοθήκη δεν υπάρχει, ούτε σχολικός κήπος ελλείψει τόπου ποτιστικού. Μαθητές 22 άρρενες, 13 θήλεις (6-11-1934 ΑΒΕ 70 ΣΑΕ 122).

Διδακτήριο νεόδμητο με μία αίθουσα, ανεγερθέν υπό της κοινότητος,  ευρύχωρο και εν Γραφείον. Ο φωτισμός και ο αερισμός της αιθούσης είναι επαρκής. Λείπουν τα εξωτερικά επιχρίσματα και η κλίμαξ της εισόδου, η οποία σήμερον έχει κατασκευασθεί προχείρως. Υπάρχει μικρός σχολικός κήπος καλλιεργούμενος υπό των μαθητών. Μαθητές 84 (21/3/37).

Η εν γένει κατασκευή του σχολείου είναι κακότεχνος δια τούτο συντόμως θα παραστεί ανάγκη κατεδαφίσεως (24/2/39).

Ιερά: Ενοριακός ναός Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, πανηγυρίζει την 21^η Μαΐου. Ανηγέρθη το 1960. Εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής 1967. Μαζί με το Κηπάριο αποτελούν ενιαία ενορία.

Αίτησις Κωνσταντίνου Καμπανταΐδη γεωργός και  κοινοτικός σύμβουλος κάτοικος Κοσκινιάς στις 14-6-30  προς το Νομάρχη Κοζάνης (60/997).

«Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω υμίν ότι κατά τας προχθεσινάς ραγδαιοτάτας και συνεχείς βροχάς έπεσε η ετοιμόρροπος εκκλησία  του χωριού μας,  δι ην εχρησιμοποιούμεν το παλαιόν τζαμίον της κοινότητος και ούτω εμείναμεν άνευ  εκκλησίας. Επειδή εις το χωρίον μας υπάρχουν και αρκετοί προτεστάντες, οίτινες φροντίζουσι παντοιοτρόπως να μη υπάρχει εκκλησία  δια να προσηλυτίσουν εις το δόγμα τους υπολοίπους χριστιανούς, δια ταύτα παρακαλούμεν υμάς όπως εγκρίνητε ίνα …. ανοικοδομήσωμεν την εκκλησία. Όθεν παρακαλούμεν υμάς όπως εγκρίνητε και εκμισθώσωμεν μέρος της βοσκής της κοινότητός μας εις του ακριβώς κειμένου προς τη βοσκή Σιδηρών προς οιονδήποτε κτηνοτρόφον, όστις θα εισαγάγει μόνο διακόσιας αίγας προς βοσκή και αντί ποσού  δραχμών κανονισθησομένου όπως διατάξητε.

Εκ της εισόδου εις την βοσκήν μας των 200 αιγών ουδεμία βλάβη θα επέλθει εις τη βοσκήν ημών ενώ τουναντίον  θα εισπράξωμεν και χρήματα προς ανοικοδόμησιν της εκκλησίας μας ούτε και να μείνη άνευ εκκλησίας το χωριό μας όπου δρα η προπαγάνδα των προτεσταντών» (60/997).

Κοινοτικά: Στις 31/12/1918 ο οικισμός Καλπουτζιλάρ προσαρτάται στην κοινότητα Ντιντιλέρ. Στις 1/2/1927 ο οικισμός μετονομάζεται σε Κοσκινιά.

Σύσταση της κοινότητας στις 18/3/1933 με την απόσπαση του οικισμού Κοσκινιά από την κοινότητα Σκήτης και τον ορισμό του ως έδρα της κοινότητας.

Ο οικισμός Κηπάριον αποσπάται από την κοινότητα Σκήτης και προσαρτάται στην κοινότητα.

Στις 14/2/1961 μετονομάζεται σε Ανθότοπος.

Οι οικισμοί Ανθότοπος  και Κηπάριον στις 4/12/1997 αποσπώνται από την κοινότητα και προσαρτώνται στο δήμο Κοζάνης.

Ο πρόεδρος της κοινότητας αναφέρει στο Νομάρχη στις 4-12-1941 ότι σύμφωνα με τη διαταγή εδεσμεύθη το 20% των μικρών ζώων. Ο αριθμός των δεσμευθέντων ανέρχεται στα 63 πρόβατα. Δίδει την πληροφορία ότι πριν 2 χρόνια 20 κτηνοτροφικές οικογένειες μετακινήθηκαν στο Νέο Μυλότοπο Γιανιτσών με τις οικογένειές των (60/1013).

Πληθυσμός: 1913=270. 1920=323. 1928=173. 1940=211. 1951=211. 1961=242. 1971=178. 1981=177. 1991=203. 2001=166. 2011=114.

Προσφυγικά: Ο πρόεδρος της κοινότητας συνέταξε κατάλογο με τις οικογένειες που δικαιούνται κλινοσκεπάσματα: Οικογένειες 23. Άτομα 74. Επιτροπή. Αναστ. Γ. Ιωαννίδης. Παΐσιος Α. Καλαλίδης. 8-3-24.

Σύλλογοι: Ε.Α.Σ Ανθότοπου, ποδοσφαιρική ομάδα.

Κτένι Δήμου Κοζάνης

 

 

 

Κτένι,το (Χτένι)

Από το βιβλίο του Βασίλη Αποστόλου “Οικισμοί Δήμου Κοζάνης σ.226  Κοζάνη 2022”

Γενικά: Χτισμένος σε υψόμετρο 680 μ. επί της διαδρομής Κοζάνη, Λευκόβρυση, Πρωτοχώρι, Λευκοπηγή, Κερασιά, Κτένι. Πλησιέστεροι οικισμοί Κερασέα, Ροδιανή. Εντυπωσιάζει το κάστρο πάχους 2,50 μέτρων που περικλείει  έκταση 450 στρεμμάτων με διάσπαρτα όστρακα, κέραμοι, νομίσματα.

Ο οικισμός  κατεστράφη υπό Τουρκαλβανών το 1649. Πλείστοι των κατοίκων με αρχηγό το μεγαλοκτηνοτρόφο Ιωάννη Τράντα κατέφυγον στην Κοζάνη.

Ανήκει στη Δημοτική Ενότητα Αιανής, αποτελεί ιδία κοινότητα.

Ο  Κ.Γουναρόπουλος στο περιοδικό «Πανδώρα» το έτος 1872 αναφέρει ότι ο οικισμός είχε  15 σπίτια  Ελλήνων.

Εκλογικά: Στις πρώτες βουλευτικές εκλογές 30-5-1915 οι άρρενες εκλογείς ψήφισαν στο 9^ο εκλογικό κέντρο με τόπο ψηφοφορίας τον νεόδμητον Ναόν Κάλλιανης.

Στον εκλογικό κατάλογο της Υποδιοικήσεως Κοζάνης του 1915 ήταν εγγεγραμμένοι 45 άρρενες  εκλογείς.

Με την απογραφή που πραγματοποιήθηκε από την Ελληνική Στατιστική Αρχή το 2011 από τους 72 οικισμούς που απογράφτηκαν  στο Δήμο Κοζάνης  το Κτένιον με πληθυσμό 73 κατοίκους  βρισκόταν στην 54η θέση.

Εκπαιδευτικά: Το διδακτήριον είναι ευρύχωρον, ευφώτιστον και ανώγειον αλλά έχει ανάγκην δύο θρανίων, κάτοικοι 136. Τάξεις 3, μαθητές 16 (10-14/10/1923).

Το διδακτήριον  ανεκτόν και πενιχρότατα επιπλωμένο.  Μαθητές άρρενες 14, θήλεις 7, κάτοικοι 136 γηγενείς  (Σχολικό έτος 1926-27 ΑΒΕ 70 ΣΑΕ73).   

Το διδακτήριο είναι οίκημα χρησιμοποιούμενο επί Τουρκοκρατίας ως σιταποθήκη Τούρκου τσιφλικούχου. Έχει διασκευασθεί εις μίαν στενόχωρο αίθουσα και εις εν μικρόν δωμάτιο, χρησιμοποιούμενο ως Γραφείο και κατοικία του διδασκάλου. Εξεύρεσις οικήματος προς κατοικία του διδασκάλου είναι αδύνατος. Σχολικός κήπος δεν υπάρχει ελλείψει ύδατος. Μαθητές 25. Εκ των υποχρέων προς φοίτηση δεν ενεγράφησαν δέκα χρησιμοποιούμενοι υπό των γονέων των εις την κτηνοτροφία ήτις αποτελεί την σπουδαιοτέραν ασχολίαν των κατοίκων. Ούτοι κατηγγέλθησαν υπό του διδασκάλου (11/2/1938).

Διδακτήριον παλαιότατον, ακατάλληλο, στερείται αυλής, κήπου (2/10/41).

Η  δημοδιδασκάλισσα Βασιλική Στάθη  αιτεί απόσπασιν στην Άνω Κώμη για λόγους ασφαλείας.  Ο Επιθεωρητής την αποσπά στο σχολείο Λευκοπηγής (5/9/47).

Ιερά: Ιερός ναός Αγίου Δημητρίου. Άγιος Αθανάσιος. Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Άγιοι Ανάργυροι.

Αφιερωτές στην πρόθεση 421 της Μονής Αγίου Νικάνορα ήταν για την Α΄ Γραφή 188 και στη Β΄ Γραφή 96 (από το 1692 και μετά).

Κοινοτικά: Ο οικισμός στις 31/12/1918 προσαρτάται στην κοινότητα Κερασιάς, στις 4/12/1997 στο δήμο Αιανής και στις 7/6/2010 στο δήμο Κοζάνης.

Ο Γεώργιος Δημητράκης κάτοικος του χωρίου Κτενίου με αίτηση στο Νομάρχη  στις 10-4-26 αναφέρει: «Αιτούμαι όπως παραιτηθώ την από του αξιώματος του υποψηφίου κοινοτικού συμβουλίου Κοινότητος Κερασιάς καθ’ ότι τυγχάνω ο μόνος προστάτης της οικογενείας μου, προσέτι δε στερούμαι τα προς τούτο προσόντα. Παρακαλώ όθεν υμάς όπως ευαρεστούμενοι δεχθήτε ταύτην» (60/981).

Είκοσι επτά κάτοικοι του χωριού Κτένι στις 4-4-1928 με αίτηση στο Νομάρχη αναφέρουν τα παρακάτω: «Οι έναντι σημειούμενοι κάτοικοι του χωρίου Χτενίου της κοινότητας Κερασιάς έχομεν τη τιμήν να φέρωμεν εν όψει υμών τα κάτωθι. Ως ανωτέρω εκθέτομεν και γνωστόν τυγχάνει υμών το χωρίον μας υπάγεται εις την κοινότητα Κερασιάς και εκ του ταμείου της κοινότητος έπρεπε να πληρώνεται ο αγροφύλαξ του χωριού μας. Ο αγροφύλαξ του χωριού μας ως ιδιωτικός επληρώθη ιδιαιτέρως παρ’ ενός εκάστου εξ ημών, ουδείς δε αγροφύλαξ άλλος υπάρχει εις το χωρίον μας διορισμένος παρά του κοινοτικού συμβουλίου και επομένως ουδεμία άλλη υποχρέωση έχομεν ίνα συνεισφέρομεν δια τους αγροφύλακας των άλλων χωρίων άτινα αποτελούσιν την κοινότητά μας. Παρ’ όλα αυτά όμως εξεδόθησαν εντάλματα προσωποκρατήσεως δια τον έρανον ταμείου Αγροφυλακής και κινδυνεύομεν όλοι να προσωποκρατηθούμε, χωρίς να οφείλουμε τίποτε. Όθεν παρακαλούμεν κ. Νομάρχα μέχρις εξετάσεως των παραπόνων μας να διατάξητε την αναστολή της πληρωμής και εάν ακόμη επιβάλλετε να πληρώσωμεν πάλι θα παρακαλέσωμεν να διατάξητε την αναστολή  μέχρι 1^ης Μαΐου διότι ενωρίτερον μας είναι αδύνατον να εξοικονομήσωμεν έστω και μίαν δραχμήν ακόμη διότι στερούμεθα και αυτού του άρτου».

Ο Νομάρχης διαβιβάζει την αίτηση στον πρόεδρο της κοινότητας (4-4-1928) και ζητά να του αναφέρει δια του πρώτου ταχυδρομείου ανυπερθέτως δια τίνα λόγον οι αιτούντες έχουσι συμπεριληφθή εις τον ερανικόν κατάλογον αγροφυλακής της κοινότητός των, εφ’ όσον ως ισχυρίζονται εις το συνοικισμόν των έχει διορισθεί ιδιωτικός αγροφύλαξ πληρωθείς υπό των ιδίων.

Ο πρόεδρος της κοινότητας Κερασιάς στις 20-4-28 επί του παραπάνω ζητήματος αναφέρει στο Νομάρχη «  … Οι εν τη αιτήσει παραπονούμενοι κάτοικοι του καθ’ ημάς συνοικισμού Κτενίου συμπεριελήφθησαν εις τον ερανικόν κατάλογον Αγροφυλακής δια τους εξής λόγους. Επειδή ένιοι των κατοίκων του συνοικισμού τούτου διαχειρίζονται κακώς τους αγροφύλακας της περιοχής των ως προς την πληρωμήν των αποδοχών αυτών και επειδή καθ’ εκάστην σχεδόν παρουσιάζονται αγροφύλακες του συνοικισμού τούτου προς το συμβούλιον παραπονούμενοι δια τας αποδοχάς των, δια τούτο το συμβούλιο έκρινε καλόν όπως και ο αγροφύλαξ του συνοικισμού Κτενίου πληρωθεί εκ του κοινοτικού ταμείου ως και οι έτεροι δύο αγροφύλακες της κοινότητος και του συνοικισμού Μυλωτίνης. Απεφάσισε δια ταύτα και συμπεριέλαβε και τους κατοίκους του συνοικισμού τούτου εις τον ερανικόν κατάλογο αγροφυλακής». Τελικά οι κάτοικοι είχαν δίκαιο. Ο πρόεδρος Κερασιάς στις 10-7-1928 αναφέρει στο Νομάρχη ότι έγινε ενέργεια για διαγραφή εκ του ερανικού καταλόγου των κατοίκων του συνοικισμού Κτενίου (60/1584).

Για τον έρανο του Παναγίου Τάφου ο οικισμός πρόσφερε 190 δρχ. (Β.Ε 1-10-39).

   Οικονομία: Απογραφική επιτροπή γεωργικών προϊόντων για την περίοδο 11 μέχρι 20 Δεκεμβρίου 1929: Παπαγιάννης Καραγιάννης ιερεύς, Ελένη Παπαδημητρίου διδασκάλισσα, Ηλίας Παπακωνσταντίνου αγροφύλαξ (60/175).

Ο Σουλεϊμάν Χακλη Πασάς αντιστράτηγος, γερουσιαστής και οι κληρονόμοι στις 1-8-1930 αναφέρουν δια του πληρεξουσίου δικηγόρου των ότι με απόφαση της 17-1-27 τους αποδόθηκε το αγρόκτημα Κτένι. Οι κολίγοι του αγροκτήματος Κτένι  έδιδον κατ’ έτος αυτούσιον το 1/3 εκ των εξαγομένων δημητριακών καρπών. Αυτή η σχέση των κολίγων προς τους ιδιοκτήτες να αποδίδουν τα γεώμορα, σήμερα οι κολίγοι του χωρίου αρνούνται  να εφαρμόσουν τη συμφωνία. Ο δικηγόρος ζητά από το Νομάρχη να ενεργήσει ότι δει να περιφρουρηθεί η θέληση του Κράτους και να καλέσει τους πρωταιτίους για να περιφρουρηθούν τα νόμιμα προκειμένου να περιφρουρηθούν τα έννομα συμφέροντα των ιδιοκτητών  (60/552).

Πεσόντες: «Θύματα των Γερμανών κατακτητών κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν: Ο Γεώργιος Φλιάγκας, Παρασκευάς Εμμανουήλ, ο γιος του Νικόλαος Εμμανουήλ και ο Θωμάς Κομπογιάννης. Ενώ οι επαναστάτες αντάρτες του 1946-49  σκότωσαν τον Ιωάννη Τσιάμη και λεηλάτησαν το χωριό αρπάζοντας και 1100 γιδοπρόβατα» Δημόπουλος.

Πληθυσμός: 1913=150. 1920=136. 1928=183. 1940=217. 1951=243. 1961=308. 1971=210. 1981=211. 1991=152. 2001=109. 2011=73.

Σύλλογοι: Πολιτιστικός Σύλλογος Κτενιωτών "Ο Άγιος Δημήτριος".

 

Βατερόν Δήμου Κοζάνης

 

 

φωτό: το βόιον

 

Βατερόν,το  (Κοτζά Ματλή) Δήμου Κοζάνης

Από το βιβλίο του Βασίλη Αποστόλου “Οικισμοί Δήμου Κοζάνης”

Σελίδες 226 Έτος έκδοσης 2022

 

Γενικά: Χτισμένος σε υψόμετρο 690 μ. Πρώτος οικισμός της εθνικής οδού Κοζάνης-Γρεβενών.

Εκλογικά: Στις πρώτες βουλευτικές εκλογές 30-5-1915 οι άρρενες εκλογείς ψήφισαν στο 7^ο εκλογικό κέντρο με τόπο ψηφοφορίας το Μουσουλμανικόν τέμενος της Νέας Νικόπολης.

Στον εκλογικό κατάλογο της Υποδιοικήσεως Κοζάνης του 1915 ήταν εγγεγραμμένοι 108 άρρενες εκλογείς άπαντες μουσουλμάνοι.

Εκπαιδευτικά: Το νέον διδακτήριο αποπερατώθη το 1925 και είναι οπωσδήποτε επαρκώς επιπλωμένο, δεν έχει διδακτικά όργανα. Κάτοικοι 525, πρόσφυγες μαθητές 79 (4-10 ως 18/12/1926  ΑΒΕ 70 ΣΑΕ73).

Με απόφαση του Επιθεωρητή Δημοτικών Σχολείων Κοζάνης στις 24/11/25 αποσπάται ο δημοδιδάσκαλος  Γρηγ. Παπαδημητρίου εκ του τριταξίου μεικτού Δέβρης στο αργούν μονοτάξιον μεικτόν  δημ. Σχολείον Κοτζά-Ματλή  (Βατερού).

Διδακτήριο οικοδομή παλιά. Σχολική βιβλιοθήκη και σχολικός κήπος δεν υπάρχουν. Μαθητές 122 (8-11-1934 ΑΒΕ 70 ΣΑΕ 122).

Ο επιθεωρητής των Δημοτικών Σχολείων Κοζάνης με πράξη στις 13/11/1934 διανέμει το ποσό προερχόμενο από ένσημα εκπαιδευτικής προνοίας στα παρακάτω σχολεία: Άγιος Χαράλαμπος, Αμυγδαλιά, Βατερό, Βοσκοχώρι, Κάτω Κώμη, Κερασιά, Κήπου, Κοίλων… 300 δρχ. (ΑΒΕ70 ΣΑΕ 45).

Το α΄ διδακτήριο είναι παλιό τζαμί κατασκευασθέν εις μίαν μεγάλην ευρύχωρον και ευάερον αίθουσαν και εις μία μικροτέρα ελαττωματική. Μαθητές 87 με δάσκαλο το Σάββα Λάγγα.  Το β΄ διδακτήριο συστεγαζόμενο με το β΄ με αριθμό μαθητών 43 με δάσκαλο τον Ιωάννη Αβραμάντη. Το νηπιαγωγείο στεγάζεται στο διδακτήριο του δημοτικού σχολείου  με αριθμό νηπίων 48 (22/2/1938).

Το νηπιαγωγείο στεγάζεται σε ιδιωτικό οίκημα πληρωνόμενο από την κοινότητα. Νήπια άρρενα 26, θήλεα 29 (25/2/39).

Ο επιθεωρητής Δημοτικών Σχολείων επιβάλλει στις 1 Δεκεμβρίου 1942 χρηματικό πρόστιμο (1000 δρχ. οι12, 800 δρχ. οι10, 700 δρχ. οι 12) σε 34 γονείς μαθητών για παραβίαση της υποχρεωτικής φοιτήσεως. Για τον Ιανουάριο του 1943 επιβάλλει πρόστιμο 1000 δρχ. οι 8, 800 δρχ. οι 9, 700 δρχ. ο 1 γονιός.

Διδάσκαλοι: Αβραμάντης Ιωάννης εκ Τραπεζούντος, 1891, απολυτήριον Γυμνασίου Τραπεζούντος (Βατερό 38).

Βασιλείου Αλεξάνδρα, εκ Κοζάνης, 1911, πτυχιούχος Διδασκαλείου Νηπιαγωγών (Βατερό 38).

Λάγγας Σάββας εκ Βλαχοκερασιάς Τριπόλεως, 1913, πτυχιούχος 3/ξίου διδασκαλείου (Κοσκινιά 38, Βατερό 39).

Ιερά: Ενοριακός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (1930-1950). Κοίμησις της Θεοτόκου. Προφήτης Ηλίας 1968. Τιμίου Προδρόμου 1970. Ι.Ν Α. Βαρθολομαίου κοιμητηριακός 1916. Στην τοποθεσία το 1912 σκοτώθηκε στρατιώτης με το όνομα Βαρθολομαίος. Το 1916 η μάνα του ήλθε και έκτισε ναΐδριο (Τα παρά τον Αλιάκμονα εκκλησιαστικά).

Ιστορικά: Οι κάτοικοι του άνω Συνοικισμού Βατερού εκ Πόντου έλκοντες προέβησαν κατά τις εορτές των Χριστουγέννων εις έρανον υπέρ της φιλτάτης πατρίδος ο οποίος απέφερε: μετρητά δρχ. 10.023. μόσχους 3, κριός 1, πρόβατα 2, κότες 8 (Β.Ε 26-1-41).

Κατοχή: Ο πρόεδρος της κοινότητας Βατερού, ο αστυνομικός Σταθμάρχης Ξηρολίμνης και ο Αγρονόμος Κοζάνης μετά από προφορική εντολή του Διευθυντή της Νομαρχίας στις 6-2-1941 βεβαιώνουν ότι οι Γερμανικές Δυνάμεις είχαν καταυλισμό στο Βατερό από της Δευτέρας των Βαΐων του 1940 μέχρι τέλους Μαΐου του 1941. Η κοινότητα Βατερού ευρίσκεται επί της δημοσίας οδού Κοζάνης-Γρεβενών και όλα τα διερχόμενα τμήματα του ελληνικού και γερμανικού στρατού έχουν καταναλώσει σφάγια της κοινότητας (60/1013).

Ο πρόεδρος της κοινότητας στις 7-2-42 βεβαιώνει ότι τα στρατεύματα κατοχής είχαν στρατοπεδεύσει επί ένα μήνα και προμηθεύθηκαν τα ανάλογα κρέατα. Σήμερα η κοινότητα δε διαθέτει ζυγούρια προς σφαγή. Δύναται να διαθέσει μόσχους και αρνιά γάλακτος. Ο Νομάρχης με τηλεγράφημα στον πρόεδρο της κοινότητας Βατερού τον καλεί να φέρουν στις 13 του μήνα 75 μικρά σφάγια και 20 βοοειδή (60/1013).

Κοινοτικά: Σύσταση της κοινότητας  στις 31/12/1918 με έδρα τον οικισμό Κοτζά Ματλή. Στις 1/2/1927 μετονομάζεται σε Βατερό. Προσαρτάται στις 4/12/1997 στο δήμο Κοζάνης.

Στις κοινοτικές εκλογές, 25-10-25, ψήφισαν 83 εκλογείς και έλαβαν ψήφους οι Γ.Θ.Δημητριάδης 55, Χατζηπαύλος Χατζηασημάκης 47, Κ. Χατζηνικολάου 42, Ν. Τσαρτακλίδης 44, Γ. Παν. Πάφρας 42, Ευστρ. Γ. Σεχτερλής 41.

Κοτζά Ματλή (Βατερό), ψήφισε στις 7-7-1921  πίστωση 250 δραχμών για συντήρηση του γραφείου Μουφτή Κοζάνης.

Εισφορά της κοινότητας στις 24-4-1930 υπέρ του οικοτροφείου θηλέων Κοζάνης δρχ. 200.

 Οι πρόσφυγες κτηνοτρόφοι κάτοικοι Βατερού αναφέρουν στο Νομάρχη στις  ( 6-6-32 ) ότι κατόπιν αποφάσεως του κ. σ επεβλήθη 8δραχμος φόρος βοσκής εις έκαστο αιγοπρόβατο. Επειδή είναι  πλέον κατεστραμμένοι στο χωρίον λόγω του παρελθόντος χειμώνος και της εαρινής ξηρασίας με αποτέλεσμα να απολέσουν το 60% και  να είναι κατεστραμμένοι στην Αγροτική Τράπεζα και στους εμπόρους της Κοζάνης παρακαλούν το Νομάρχη να διατάξει τον υποβιβασμό του φόρου κατά 4 δραχμές  διότι 8 δραχμές δε θα δυνηθούν να πληρώσουν (60/1252).

Η ερανική επιτροπή της κοινότητας αποτελούμενη από τον εφημέριο  Κυπριανό Αμοιρίδη, το διευθυντή του Β΄ δημοτικού σχολείου Ιωάν. Αβραμάντη και τον πρόεδρο Θεμιστοκλή Μουτουσίδη  συνέλεξαν στις 20-11-1938 το ποσό των 295 δραχμών υπέρ του Παναγίου Τάφου. Παρόμοιοι έρανοι έγιναν σε όλες τις κοινότητες του Νομού (60/1949). Για το 1939 αρκετά  αυξημένο 646 δρχ. (Β.Ε 1-10-39).

Κοινωνική Αλληλεγγύη: Ο Επιθεωρητής των Δημοτικών Σχολείων Κοζάνης με την εγκύκλιο 2 της 20-1-51 ζητά να του γνωστοποιηθούν οι δραστηριότητες των μαθητών και των δασκάλων των σχολείων από το 1940 ως το 1950: Κατά τη διέλευση δια του χωρίου ή τον καταυλισμό των στρατιωτικών μονάδων και κατά την διαμετακόμισιν και στάθμευσιν εις το χωρίον τραυματιών οι μαθητές εφρόντιζον δια τη συλλογή καυσοξύλων προς θέρμανση των στρατιωτών, ωδήγουν αυτούς εις καταλύματα, προμήθευαν είδη νομής εις τα υποζύγια μετέφερον ύδωρ προς πόσιν και εξετέλουν διάφορα θελήματα των στρατιωτών. Κατά την οπισθοχώρηση οι φούρνοι λειτουργούσαν δια να παρασκευάσουν άρτον δια τους διερχομένους στρατιώτες.

Πληθυσμός:1913=436. 1920=526. 1928=600. 1940=749. 1951=702. 1961=765. 1971=505. 1981=615. 1991=703. 2001=744. 2011=738.

Προσφυγικά: Ο προϊστάμενος του Εποικισμού Κοζάνης αναφέρει ότι οι  εγκατεστημένοι  πρόσφυγες στις 2/10/1928 ήταν Μικρασιάτες 70, πόντιοι 51. Σύμφωνα με καταστάσεις που συντάχθηκαν για την παραλαβή κλινοσκεπασμάτων έχουμε για την κοινότητα 207 άτομα.

Σύλλογοι: Πολιτιστικός Σύλλογος Βατερού

Πεσόντες: Το ολοκαύτωμα (Βασίλη Αποστόλου:Προτομές Ανδριάντες –Μνημεία Κοζάνης *Αναδημοσίευση).

«Στις 24 Ιανουαρίου 1944, ημέρα Δευτέρα, Γερμανός στρατιωτικός γιατρός, συνοδεία γερμανού στρατιώτου επιβιβάζεται σε αυτοκίνητο για να μεταβεί στη Σιάτιστα και Γαλατινή προκειμένου να εξετάσει ασθενείς της περιφέρειας σύμφωνα με το καθορισμένο πρόγραμμά του. Ο γιατρός, αν και κατακτητής, πιστός στον όρκο του Ιπποκράτη υπηρετούσε τον ασθενή, τον ανήμπορο χωρίς διακρίσεις. Στο 5^ο Δημοτικό σχολείο Κοζάνης λειτουργούσε χειρουργείο. Πολλοί κάτοικοι της Κοζάνης και της περιφέρειας τον επισκεπτόταν και τους χειρουργούσε δωρεάν.

Στο δρόμο του χωριού Βατερού- Καλαμιάς, ακριβώς στα σύνορα στην τοποθεσία «Γιαρμά» ομάδα ανταρτών μετά από ενέδρα χτυπά το γιατρό με το συνοδό του. Ο γιατρός βαριά τραυματισμένος μεταφέρεται στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Κοζάνης. Ζει λίγες ώρες. Πριν ξεψυχήσει  ομολογεί ότι «το Βατερό δε φταίει για την ενέδρα».

Οι Γερμανοί αποφασισμένοι έρχονται στην περιοχή να προβούν σε αντίποινα. Περικυκλώνουν το χωριό. Εκτελούν όλα τα σκυλιά του χωριού για να μην τους δημιουργήσουν πρόβλημα κατά την ώρα των εκτελέσεων. Οι κάτοικοι ανύποπτοι πηγαίνουν στις δουλειές τους. Οι ποιμένες βγάζουν τα πρόβατα για βοσκή. Στα βοσκοτόπια οι Γερμανοί χωρίς δισταγμό εκτελούν τους Βατεριώτες ποιμένες Μπιλιώνη Κωνσταντίνο και το Σισμάνη Απόστολο. Την ίδια τύχη κι ο Σκαφιδιώτης Βίσμαρκ. Ο πρόεδρος της κοινότητας Νέας Νικόπολης στις 4-2-1959 με έγγραφο προς το Νομάρχη Κοζάνης αναφέρει. Ο Μαμουζή Βίσμαρκ του Ιωάννου, ποιμένας, εξετελέστη υπό Γερμανών στρατιωτών στη θέση Αρηνταγά στις 24-1-1944.

Το ίδιο γίνεται και στο δάσος του Βατερού. Έτσι εκείνη την ηλιόλουστη μέρα ο Χατζησαββαΐδης Πέτρος από το Βατερό, ο Ζυμπίδης Αλέξης από τον Άργιλο κι ο κυνηγημένος από τους Βουλγάρους Πετράκης από τη Δράμα αμέριμνοι κόβουν ξύλα στο δάσος. Η παρουσία των Γερμανών δεν τους δημιουργεί υποψία. Άλλωστε συχνά οι Γερμανοί χρησιμοποιούσαν την περιοχή του Βατερού ως πεδίο βολής.

Δεν ήταν όμως έτσι, οι Γερμανοί τους εκτελούν, έτσι απλά.

Στο χωριό πραγματοποιείται έρευνα για εύρεση οπλισμού. Οι γυναίκες προνοητικές από νωρίς εξαφανίζουν το κάθε τι που μπορεί να οδηγήσει στην πυρπόληση του χωριού. Μητέρα εξαφάνισε τη φυσιγγιοθήκη κυνηγετικού όπλου του γιου της που ήταν κρεμασμένη στον τοίχο. Μια άλλη σύζυγος ενός χωρικού γνωρίζοντας ότι ο σύζυγός της είχε κρυμμένο το πιστόλι σε μία κάσα με σιτάρι, πρόλαβε να το πάρει και να το πετάξει στα σκουπίδια. Κι όταν ακολούθησε η έρευνα ο Γερμανός στρατιώτης το πρώτο που έκανε ήταν να χώσει το χέρι του στην κάσα με το σιτάρι. Αυτές οι προνοητικές γυναίκες όπως κι άλλες έσωσαν το χωριό από μεγαλύτερη καταστροφή.

Ο δάσκαλος του χωριού Ι. Αβραμάντης αυτόπτης μάρτυρας, το έτος 1974, στα 85 του χρόνια  γράφει για το χρονικό της τραγωδίας του Βατερού: (58\167) « Ξεκινώ να πάγω στο σχολείο, που τότε βρισκόταν στον απέναντι συνοικισμό. Στη θέση «Αλώνια» διακρίνω, σε απόσταση 2 περίπου χλμ. επί της δημοσίας οδού και ακριβώς απέναντι του χωριού Καλαμιά, Γερμανούς να πολυβολούν κατά το βουνό.

Ερωτώ τον πρώτο χωρικό που συνάντησα, αν συνέβη κανένα επεισόδιο. Η αρνητική του απάντηση δεν με καθησυχάζει, επιταχύνω το βήμα και φθάνω στη δημοσία οδό, όπου η βρύση και το κεντρικό καφενείο. Η παρουσία εκεί δύο, τριών χωρικών με ενθαρρύνει κάπως. Με αποθαρρύνει όμως η στάθμευση Γερμανικών αυτοκινήτων στην είσοδο προς το χωριό και ακριβώς απέναντι του σχολείου και η συνεχής άφιξη και άλλων. Σπεύδω τότε στο σχολείο και βρίσκω τη συνάδελφο με πολλά παιδιά να παρατηρούν την κίνηση εκείνη. Λαμβάνω και εγώ μέρος στη θέα αυτή. Ένας κτηνοτρόφος με το κοπάδι του γυρίζει πίσω στο σπίτι του. Άσκηση βολής, λέγει, πρόκειται να γίνει. Ένας στρατιώτης έρχεται και διατάσσει να μπούμε στο σχολείο. Υπακούμε. Κάνομε την προσευχή μας. Αλλά δια μάθημα πού διάθεση.

Μερικά αυτοκίνητα κατέλαβαν επίκαιρα σημεία του χωριού. Ένας άλλος στρατιώτης έρχεται και μου λέγει «κομ». Τον ακολουθώ. Το ίδιο κάνει και στο χωρικό του γειτονικού σπιτιού. Αυτός επιχειρεί να αντιδράσει. Το συμβουλεύω να συγκρατηθεί…

Η συνοδεία απ’ εκεί οδηγείται στη χαράδρα μεταξύ του σχολείου και της δημοσίας οδού, γεμάτη από κρατουμένους χωρικούς, άνω των 180. Μερικοί απ’ αυτούς ήταν από το χωριό Μεταμόρφωση που πήγαιναν λίγα καυσόξυλα να πουλήσουν στην Κοζάνη. Ήταν και η εργασία αυτή ένας πόρος ζωής.

Ερωτώ, αν συνέβη τίποτε απευκταίο και ακούω μετά φρίκης, πώς τη χαραυγή αντάρτες πυροβόλησαν το Γερμανικό αυτοκίνητο με επιβάτη το στρατιωτικό ιατρό που κατευθύνονταν από Κοζάνη στη Σιάτιστα. Τι κι αν ο ιατρός αυτός πρόσφερε δωρεά την περίθαλψη σε όλο τον κόσμο αδιακρίτως! Αυτό το επεισόδιο έλαβε χώρα απέναντι της Καλαμιάς, που δικαιολογημένα το χαρακτήρισα ως κλήση του Χάρου προς κληρωτούς! Αλλά ποίοι θα ήσαν οι κληρωτοί. Αναρωτιέμαι, αν θα είναι ο τελευταίος από κάθε τριάδα, πεντάδα ή δεκάδα… Το ξεκίνημα των 150 ειλώτων δια την Κοζάνη ακολούθησα λίγα λεπτά αργότερα και η ομάδα των «κληρωτών» από 17 πρόσωπα του χωριού. …Όταν εμείς κατηφορίζαμε προς την Κοζάνη, η ομάδα των «κληρωτών» ανέβαινε τον ανήφορο του μαρτυρίου, στον Γολγοθά, πλησίον του διασέλου στην απότομη στροφή. Ακούαμε ριπές πολυβόλων και δεν καταλαβαίναμε ότι εκείνη την ώρα ο αιμοβόρος και απαίσιος ναζισμός απεκάλυπτε όλη την τερατώδη και ειδεχθή μορφή του, τυφεκίζοντας αθώους και πτωχούς οικογενειάρχες».

Οι όμηροι μετά από πεζοπορία στις 3 το μεσημέρι φτάνουν στους στρατώνες όπου περιορίζονται σε περιφραγμένο χώρο. Το βράδυ οι Γερμανοί τους αποφυλακίζουν και με ανάμικτα συναισθήματα γυρίζουν στο λαβωμένο Βατερό. Οι εναπομείναντες γέροι με πόνο ψυχής μετέφεραν με κάρα τους νεκρούς στα σπίτια τους. Την άλλη μέρα του Γρηγορίου του Θεολόγου όλο το χωριό συμμετέχει στην εκφορά των νεκρών. Ενταφιάζονται στο κεντρικό νεκροταφείο. Ο ιερέας του χωριού Σπυρίδων Μαγαρίτης μας ενημερώνει ότι ανεγείραμε ένα μικρό εκκλησάκι του Αγίου Γρηγορίου προς τιμή όλων των εκτελεσθέντων και ενταφιασθέντων στις 25-1-44. Την ίδια μέρα κάθε χρόνο τελείται μνημόσυνο στη μνήμη των άδικα εκτελεσθέντων.

Την αποφυλάκιση ο δάσκαλος του χωριού, όμηρος κι αυτός, την αποδίδει σε τρεις παράγοντες, στον Φρούραρχο, στην Εθνική Οργάνωση και στο Δήμαρχο Κοζάνης. Βέβαια δεν παραλείπει να τονίσει το γεγονός στη διορατικότητα των γυναικών να εξαφανίσουν τον οπλισμό που υπήρχε στα σπίτια των Βατεριωτών.

Η κοινότητα τους τίμησε με ηρώο στον περίβολο του κοινοτικού καταστήματος. Στο μαρμάρινο ηρώο προτάσσονται τα ονόματά τους. Τα πατρώνυμα δεν είναι γραμμένα στο μνημείο. Τα συμπλήρωσα από την κατάσταση των εκτελεσθέντων από τους Γερμανούς που έστειλε η κοινότητα προς το Νομάρχη στις 2 Ιουνίου 1958 με την επισήμανση ότι εκτελέστηκαν στις 24 Ιανουαρίου 1944. Στην κατάσταση δεν αναφέρεται το όνομα Ιωαννίδης Θωμάς.

   Ασημάκης Σταύρος του Παύλου, ετών 29, γεωργός

   Δαβιδόπουλος Δαμιανός του Ιερεμία, ετών 35, γεωργός

   Ελευθεριάδης Άνθιμος του Περικλή, ετών 17

   Ιωαννίδης Θωμάς

   Κεντεποζίδης Τριαντάφυλλος του Χαραλάμπους, ετών 37, γεωργός

   Κεντεποζίδης Ηλίας του Μιλτιάδη, ετών 17

   Μαυρίκος Μιχαήλ του Χρίστου, ετών 41

   Μισιρλής Φώτιος του Γεωργίου, ετών 27, γεωργός

   Μισιρλής Αναστάσιος του Γεωργίου, ετών 25, γεωργός

   Μπακλατζής Αθανάσιος του Παναγιώτη

   Μπιλιώνης Κωνσταντίνος του Μιχαήλ

   Περτσινίδης Σάββας του Ευστρατίου, ετών 38, γεωργός

   Ραφαηλίδης Κυριάκος του Ευσταθίου, ετών 17

   Σισμάνης Ασπόστολος του Κων\νου, ετών 16

   Σπανδώνης Αντώνιος του Κων\νου, ετών31

   Τσαρδακλίδης Ευλάμπιος του Τριανταφύλλου, ετών 40

   Χατζησαββαΐδης Πέτρος του Νικολάου, ετών 22

Η στήλη των εκτελεσθέντων πρέπει να συμπληρωθεί με τον Πετράκη από τη Δράμα, όπως μου δήλωσαν οι κάτοικοι κατά την επίσκεψη, έρευνα στο Βατερό στις 15-4-2006. Επίσης με το όνομα του εκτελεσθέντος στο Βατερό Κουμεντζετζίδη ή Κεμεντζεντζίδη Σταύρου του Ιωάννη από τη Λυγερή. Ήταν 41 χρονών. Ακόμα κι ο Ζυμπίδης Αλέξανδρος του Κωνσταντίνου από τον Άργιλο ηλικίας 41 έτους.

 

ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ

  

Στις δηλώσεις ζημιών της κοινότητας Βατερού, εκ πολέμου προς το Υπουργείο οικονομικών οι συγγενείς γράφουν στις 31 Μαρτίου 1945 (53\ ΑΒΕ 60.ΣΑΕ 683)

 

1. Φωτεινή χήρα Σταύρου Ασημάκη. Εσκότωσαν τον άντρα μου Σταύρο Ασημάκη του Παύλου την 24 η Ιανουαρίου 1944 εις αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου υπό των ανταρτών.

2. Φώτιος Μπακλατζής του Αθανασίου. Ο πατήρ μου Αθανάσιος Μπακλατζής του Παναγιώτου εσκοτώθη υπό Γερμανών στρατιωτών εις αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου υπό των ανταρτών.

3. Παναγιώτα χήρα Σπανδώνη Αντωνίου. Εσκοτώθη ο ανήρ μου Αντώνιος Σπανδώνης του Κων\νου υπό Γερμανών την 24^η Ιανουαρίου 1944 ως αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου.

4. Ελένη χήρα Δαβιδοπούλου Δαμιανού. Εσκοτώθη ο ανήρ μου Δαμιανός Δαβιδόπουλος του Ιερεμία την 24^η Ιανουαρίου ως αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου.

5. Ελένη χήρα Σάββα Περτσινίδη. Εσκοτώθη ο σύζυγός μου Σάββας Περτσινίδης την 24^η Ιανουαρίου 1944 εις αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου υπό ανταρτών.

6. Μεταξία χήρα Σπανδώνη Κων\νου. Εσκοτώθη ο υιός μου Αντώνιος Σπανδώνης την 24^η Ιανουαρίου 1944 ως αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου.

7. Σαββατή χήρα Τσαρδακλίδου του Ευλαμπίου. Εσκοτώθη ο ανήρ μου Ευλάμπιος Τσαρδακλίδης την 24^η Ιανουαρίου 1944 ως αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου.

8. Ελισάβετ Μουρατίδου του Αμανατίου. Εσκοτώθη ο γαμβρός μου την 24^η Ιανουαρίου ως αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου.

9. Μάρθα, χήρα Ραφαηλίδου του Ευσταθίου. Κυριάκος Ραφαηλίδης εσκοτώθη υπό Γερμανών την 24^η Ιανουαρίου 1944 δια αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου.

10. Δημήτριος Μπιλιώνης του Μιχαήλ. Εξετελέστθη την 24^η Ιανουαρίου 1944 ο αδελφός μου Κων\νος Μιχαήλ Μπιλιώνης ετών 28.

11-12. Γεώργιος Μυσιρλής του Μιχαήλ. Εξετελέσθησαν την 24^η Ιανουαρίου 1944 οι υιοί μου Φώτιος Γεωργίου Μυσιρλή ετών 27, Αναστάσιος Γεωργίου Μισυρλής ετών 25.

13. Γεωργία Μαυρίκου Μιχαήλ του Χρίστου. Εξετελέστη ο σύζυγός μου Μιχαήλ του Χρίστου Μαυρίκιος ετών 41.

14. Ζαφείρα χήρα Φωτίου Μυσιρλή. Εσκοτώθη ο άνδρας μου Φώτιος Μυσιρλής του Γεωργίου υπό των Γερμανών στρατιωτών εις αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου υπό των ανταρτών την 24^η Ιανουαρίου 1944.

15. Γεθσημανή χήρα Τριαντάφυλλου Κεντεποζίδη του Χαραλάμπους εξετελέσθη ο σύζυγός μου Τριαντάφυλλος Κρεντεποζίδης.

16. Μιλτιάδης Κεντεποζίδης εξετελέστη ο υιός μου Μιλτιάδης ετών 17» (Αποστόλου 2006).