Εθιμική ζωή "Κόλιαντα-Σούρβα" Εξάρχου Γρεβενών

  

Εθιμική ζωή Εξάρχου-Γρεβενών

 Από το βιβλίο  "ΕΞΑΡΧΟΣ ΓΡΕΒΕΝΩΝ"

Τα έθιμα του τόπου μας είναι η καθημερινότητα. Οι διαπροσωπικές σχέσεις, οι γιορτές, οι κοινωνικές εκδηλώσεις, τα τραγούδια. Όλα αυτά μπορούν να καταγραφούν σε ένα πολυσέλιδο βιβλίο.

 

3) Πρωτοχρονιά

 

Η Πρωτοχρονιά για τους Εξαρχιώτες ήταν διπλή γιορτή. Εκτός από θρησκευτική, ήταν και γιορτή του ξεφαντώματος. Την παραμονή της πρωτοχρονιάς δεν κοιμόταν κανένας. Έπρεπε ο καινούργιος χρόνος να τους βρει ξύπνιους. Μερικοί παίζανε τυχερά παιχνίδια όπως «τριανταένα». Εκείνη τη μέρα το φαγοπότι ήταν άφθονο. Οι άνδρες ετοίμαζαν τη σουγλιμάδα, οι γυναίκες τη βασιλόπιτα, την τηγανιά, τους σαρμάδες. Το κρασί έρεε άφθονο. Πίτες κάνανε δύο. Μία για το σπίτι, μία για το μαντρί. Το απόγευμα ντυνόταν μπουμπουσιάρια.  Έζωναν στη μέση κουδούνια. Έβαφαν το πρόσωπό τους με καπνιά. Ένα είδος μασκαρέματος ήταν κι ο γαμπρός με τη νύφη. Η νύφη με το νυφιάτικο κι ο γαμπρός φουστανελάς. Κι οι δυο ήταν άντρες βέβαια. Οι γυναίκες δεν ντυνόταν. Τα ήθη ήταν αυστηρά. Πηγαίνανε στα σπίτια. Έλεγαν εγκωμιαστικά τραγούδια.

             

4) Κόλιαντα-Σούρβα

 

Οι μεγαλύτερες παιδικές γιορτές ήταν τα “κόλιαντα”και τα “σούρβα”. Τόπος συγκέντρωσης ο Αϊ Νικόλας. Χρόνος τα μεσάνυχτα της 23^ης προς 24^ης Δεκεμβρίου και 30^ης προς 31^ης Δεκεμβρίου.

 Σημαντικότερη γιορτή ήταν τα “σούρβα”. Από νωρίς τα «σουρβατζούλια» ετοιμάζουν τις τζιουμάκες, τα σέα (ντρουβάδες, ντραγατσίκες, κακάβια, γκιούμια) για να βάλουν το αλεύρι, το κρέας, τη λίγδα, το τυρί, το κρασί κι ότι άλλο χρειάζονταν για ένα ομαδικό γλέντι και φαγοπότι. Tη σουρβόπιτα, την τηγανιά, τη σουγλιμάδα την αναλάμβανε  κόρη ανύπαντρη.

Για κάθε σπίτι λέγαμε επαινετικά τραγούδια σύμφωνα με την οικογενειακή κατάσταση.

 

            α)  Για σπίτι που είχε παιδί στο σχολείο

 

«Η μάνα πόχει ενάν ιγιό, ιγιό και χαϊδεμένο

τον έλουζε τον χτένιζε και στο σχολειό τον στέλνει

κι ο δάσκαλος τον καρτερεί με τη χρυσή τη βέργα.

Κι η μάνα του του έλεγε κι η μάνα του του λέγει.

-Πιδίμ πούναι τα γράμματα πούνι τα πινακίδια.

-Τα γράμματα είναι στο χαρτί κι ο νους μου στα παιχνίδια».

 

β). Για αρραβωνιασμένο

 

«Σαν κίνησε ο νιούτσικος να πάει ν’ αρραβωνιάσει

ουδέ τα ρούχα έβαλε, ουδέ τη φορεσιά του.

Η μάνα του του έλεγε κι η μάνα του του λέει.

-Βάλι το σημομάχαιρο π’ αξίζει τρεις χιλιάδες

π’ αξίζει τρεις και τέσσερις π’ αξίζει δεκαπέντε.

-Μανάμ δεν πρέπν τα ρούχα μου δεν πρέπ’ η φορεσιά μου,

δεν πρέπ τ’ ασημομάχαιρο π’ αξίζει τρεις χιλιάδες

π’ αξίζει τρεις και τέσσερις π’ αξίζει δεκαπέντε

μον πρέπει η αρραβώνα μου που είμαι αρραβωνιασμένος».

 

γ) Σπίτι που έχει κόρη για παντριά

 

Εδώ έχουν κόρη για παντρειά κορή αρραβωνιασμένη

την τάζουν γιο του βασιλιά την τάζουν γιο του Ρήγα.

-Δε θέλω γω μανούλα μου Βασίλω για να γίνω,

μον θέλω τσοπανόπουλο να παίζει τη φλογέρα

να παίζει να λυγίζεται να βεργοκυματίζει

να σφάζει αρνί την Πασχαλιά κριάρι τον Αγιόρι».

 

δ) Σπίτι με νεογέννητο παιδί

 

«Ένα μικρό μικρούτσικο, μικρό στη σαρμανίτσα

Τρεις βαϊοπούλες το κουνούν και τρεις το κανακεύουν

και μια Βαϊά καλή Βαϊά δεν θέλει να το κουνήσει.

Κούνα το Βάιαμ κούνα το ωσπού να έρθει η μάνα.

Η μάνα πήγε για νερό κι ο αφέντης στο παζάρι».

 

ε)  Κτηνοτροφικό σπίτι

 

Τσομπάνος που κοιμήθηκε, επάνω σ’ άσπρη πέτρα

και χάσε χίλια πρόβατα και πεντακόσια γίδια

και χάσε σκύλα κολοβιά μ’ ένα μουργκό κουτάβι.

Και το πρωί σηκώνεται μαύρος από τον ύπνο

Ρίχνει νερό και νίβεται, μαύρος να ξαγρυπνίσει

και παίρνει στράτες απάτητες, καινούργια μονοπάτια

Το γερο λύκο σταύρωνε στη μέση από το δρόμο

-Λύκε μην είδες χίλια πρόβατα και πεντακόσια γίδια

μην είδες σκύλα κολοβιά με το μουργκό κουτάβι.

Κι ο γερο λύκος έλεγε κι ο γερο λύκος λέγει.

-Τσιομπάνε τι   ’ναι το τάξιμό  τι ναι το κέρασμά σου.

-Το τάξιμο είναι ένα αρνί το κέρασμα κριάρι.

 

-Πέρα σε κείνο το βουνό το πέρα και το δώθε

πόχει αντάρα στην κορφή και καταχνιά στη μέση

εκεί είν’ τα χίλια πρόβατα και πεντακόσια γίδια.

Πάει σα να πάρω ένα αρνί και πέτυχα κατσίκι

και το κατσίκι βέλαξε και η σκύλα απηλουήθη.

Σαράντα ράχες μ’ έβγαλε, σαράντα μονοπάτια

Εννιά πλευρά με τσάκισε και το ποδάρι δέκα.

 

στ) Για γραμματιζούμενο

 

«Γραμματικός εκάθουνταν επάνω σ’ άσπρη πέτρα

Και γράφε και κοντύλιαζε ιννιά χρονών μελάνι

κι απ’ το πολύ το γράψιμο κι από τη συλλοή του

εσείστηκαν τα χεράκια του και χύσε τη μελάνη

εβάψαν τα χεράκια του τα χρυσοκεντημένα

σε ιννιά ποτάμια τάπλυνε και βάψαν τα ποτάμια

διαβάτης που επέρασε εβάψε τ’ άλογό του

περδίκα πάει να πιει νερό και βάψε τα φτερά της».

 

ζ) Αϊ Βασίλη

 

Άγιος Βασίλης έρχεται από την Καισαρεία

από τα μέρη της Βλαχιάς κι από το Βουκουρέστι.

Στο Ντούναβο κατέβαινε πέρα να περάσει,

βρίσκει το Ντούναβο θολό τον πόρο χαλασμένο

Σκύφτει φιλεί το μαύρο του σκύφτει και τον ρωτάει.

-Δύνασαι μαύρε δύνασαι οπέρα να περάσεις

-Δύναμαι αφέντη μ’ δύναμαι οπέρα να περάσω

αρτίρεσέ με την ταΐ σαράντα πέντε χούφτες

βάλε κουσκούνια δώδεκα και ίγκλις δεκαπέντε

και πιάσε από τη χαίτη μου και ρίξ’ απάνω στη σέλα

να λιχνισθώ να πεταχτώ οπέρα να περάσω.

 

η) Αϊ Βασίλη

 

«Άγιος Βασίλης έρχεται, Γενάρης ξημερώνει

-Βασίλη μ’ πόθεν έρχεσαι και πόθεν κατεβαίνεις.

-Εγώ απ’ τα ξένα έρχομαι και στα δικά μου πάω.

Κι αν έρχεσαι απ’ την ξενιτιά, πες μας ένα τραγούδι.

-Εγώ τραγούδια μάθαινα, τραγούδια να σας λέω.

Εγώ ’μαι ένας γραμματικός, ξέρω τα γράμματά μου.

-Αν είσαι και γραμματικός, πες μας την Αλφαβήτα.

Στην πατερίτσα ακούμπησε να πει την Αλφαβήτα

κι η πατερίτσα ήταν χλωρή και πόληκε κλωνάρι

κλωνάρι χρυσοκλώναρο κι ολάργυρα τα φύλλα

ολάργυρα κι ολόχρυσα όλα μαλαματένια».

 

θ) Σε πλούσιο νοικοκύρη

 

«Όσα άστρα έχει ο ουρανός και φύλλα από τα δέντρα

τόσα άσπρα έχει ο αφέντης μας φλουριά και καραγρόσια.

Με το ταγάρι τα μετρά και στο κοιλό τα ρίχνει.

Τα μέτρησε ξεμέτρησε του λείπουν τρεις χιλιάδες

του λείπουν τρεις και τέσσερις του λείπουν δεκαπέντε.

Και την καλή του ρώτησε και την καλή του λέει.

-Καλή μου πούναι τ’ άσπρα μας πούναι τα φλουριά μας;

-Τώρα κοντά κι Πσχαλιά κοντά κι το Λαζάρι

πολλοί ξένοι μας έρχονται και τα χαρτζιανεψά με».

 

ι) Σε χήρα

 

«Κυράμ, όταν στολίζεσαι στην εκκλησιά να πάγεις

βάζεις τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι στήθη

και τον καθάριο ουρανό τον βάζεις δαχτυλίδι».

 

ια) Όλα τα τραγούδιά τέλειωναν με το παρακλητικό τραγούδι.

 

«Και βάλε το χεράκι σου στην αργυρή σακούλα

κι αν έχεις άσπρα δώστα μας φλουριά μην τα λυπάσαι

κι αν έχεις και γλυκό κρασί κέρνα τα παλικάρια.

Κέρνα τα’ αφέντη μ’ κέρνατα, να λεν για την υγειά σου

για την υγειάς αφέντη μου και την καλή χρονιά σου».

 

Να ζή(σ )ης και νάσαι αφέντη μου

πάντα τραγούδια νάχεις

εμείς τραγούδια και χαρές

κι ο θεός μέρες και χρόνια.

 ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

 

ιβ)Τραγούδι αποχώρησης

Αν από το νοικοκύρη φεύγαμε ικανοποιημένοι, μας έδινε φλουριά, χοιρινό για την τηγανιά, αλεύρι, λίγδα, τυρί για την πίτα, κρασί τότε τραγουδούσαμε το παρακάτω τραγούδι.

 

Σ’ αυτό το σπίτι πούρθαμε πέτρα να μη ραγίσει

κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χίλια χρόνια να ζήσει.

Να σφάζει αρνί την Πασχαλιά κριάρι τον Αγιόρι.

Να ζήης κα νάσαι κ.λ.π.

 

ιγ).Για σπίτι που δεν άνοιγε

 

«Αφέντη μου στην κάπα σου εννιά χιλιάδες ψείρες

 άλλες κλωσούν κι άλλες γεννούν κι άλλες πουλάκια βγάζουν».

«Του κασιδιάρη τα’ άλογο, στη βατσινιά δεμένο                                                            

 οι καραμούζες το τσιμπούν κι αυτός το καμαρώνει».

 

 

 

Παραστατικά στοιχεία ανέγερσης Δημοτικού σχολείου Εξάρχου Γρεβενών

 Από το βιβλίο του Βασίλη Αποστόλου "ΕΞΑΡΧΟΣ ΓΡΕΒΕΝΩΝ" σ.304

    Παρατίθενται παραστατικά στοιχεία για την ανέγερση του δημοτικού σχολείου. Όπως φαίνεται η Εκκλησιαστική Επιτροπή χρηματοδοτεί την ανέγερση  και όχι το ελληνικό δημόσιο. Η εκκλησία όπως στα χρόνια της μακρόχρονης σκλαβιάς συντηρούσε το σχολείο του χωριού έτσι και τώρα το 1927 συνεχίζει το παιδευτικό έργο.

«Απόδειξις δραχμών 20.000

Ο υπογεγραμμένος Ιωάννης Γ. Κεραμάρης κάτοικος Σιατίστης έλαβον παρά της εκκλησιαστικής επιτροπής του χωρίου Εξάρχου τας άνω δραχμές είκοσι χιλιάδες δια κτιστικά του Σχολείου Εξάρχου.

Εν Εξάρχω τη 15 Μαΐου 1927

Ο λαβών αρχιτέκτων.

 

Απόδειξις δραχμών 13.000

 Ο κάτωθι υπογεγραμμένος, Χρίστος Γράβας έλαβον παρά της εκκλησιαστικής Επιτροπής του χωριού Εξάρχου τας άνω δραχμές 13.000 δια ξυλουργική εργασία δι ην ηργάσθην εν τω Σχολείω του χωρίου Εξάρχου.

Εν Εξάρχω τη 12 Ιανουαρίου 1928

ο λαβών ξυλουργός

 

Απόδειξις δραχμών 8.000

Ο υπογεγραμμένος Κων/νος Τσιόγκας κάτοικος του χωρίου Κουσκό (πρόκειται για το χωριό Ταξιάρχης) έλαβον παρά της εκκλησιαστικής Επιτροπής του χωρίου Εξάρχου τας άνω δραχμάς οκτώ χιλιάδας δια το σουφάτισμα του σχολείου Εξάρχου.

Εν Εξάρχω τη 28 Ιουνίου 1928

Ο λαβών σουφατζής».

 

Αλωνάκια (Σαρηχανλάρ) Δήμου Κοζάνης

 

 

              Αλωνάκια (Σαρηχανλάρ) Δήμου Κοζάνης

 

Γενικά: Χτισμένος σε υψόμετρο 710 μ. στους πρόποδες του όρους Άσκιο, πολύ κοντά στην Εγνατία οδό, στον κόμβο της Καλαμιάς με διαδρομή Κοζάνη, Βατερό, Αλωνάκια. Πλησιέστεροι οικισμοί  Ξηρολίμνη, Σκήτη, Καλαμιά. Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας κατοικούνταν από Τούρκους, τους γνωστούς Γιουρούκους. Η ευρύτερη περιοχή ονομαζόταν Καραγιάννια.

Ανήκει στη Δημοτική Ενότητα Κοζάνης, αποτελεί ιδία κοινότητα.

Με την απογραφή που πραγματοποιήθηκε από την Ελληνική Στατιστική Αρχή το 2011 από τους 71 κατοικημένους οικισμούς που απογράφηκαν  στο Δήμο Κοζάνης  τα Αλωνάκια ως προς τον πληθυσμό βρισκόταν στην 26η θέση.

Εκλογικά: Στις πρώτες βουλευτικές εκλογές 30-5-1915 οι άρρενες εκλογείς ψήφισαν στο 8^ο εκλογικό κέντρο με τόπο ψηφοφορίας το Μουσουλμανικό τέμενος Ξηρολίμνης.

Στον εκλογικό κατάλογο της Υποδιοικήσεως Κοζάνης του 1915 ήταν εγγεγραμμένοι 157 άρρενες εκλογείς άπαντες μουσουλμάνοι.

Εκπαίδευση: Το τουρκικό διδακτήριο επισκευασθέν κατέστη ανεκτόν και εφωδιάσθη δι’ επαρκών θρανίων νέων, χαρτών και εικόνων του 1821. Διδάσκαλος ο Γεώργιος Γερασιμίδης με δεκαετή υπηρεσία, διορισμένος στο σχολείο από του 1924. Είναι πρότυπον επιμελούς, φιλοπόνου, σοβαρού, επιβλητικού και πράου διδασκάλου, κάτοικοι 416 πρόσφυγες. Μαθητές 63 (4-10 ως 18/12/1926  ΑΒΕ 70 ΣΑΕ73).

Διδακτήριο είναι εκ των χειροτέρων της περιφερείας, κυριολεκτικώς τρώγλη. Σχολική βιβλιοθήκη, σχολικός κήπος δεν υπάρχουν. Μαθητές 63 άρρενες, 45 θήλεις (6-11-1934 ΑΒΕ 70 ΣΑΕ 122).

Έχει κατασκευασθεί μόνο η μία αίθουσα. Δεν αποπερατώθηκε η δεύτερη αίθουσα, τα εξωτερικά επιχρίσματα και το ¼ της στέγης είναι άνευ κεραμιδιών. Μαθητές 142 (12/3/37).

Διδακτήριο νεόδμητο τύπου διταξίου. Μαθητές 136 (26/2/1938).

Το διδακτήριο είναι νεόδμητο τύπου διταξίου, λείπουν οι εσωτερικές εργασίες του Γραφείου, τα εξωτερικά επιχρίσματα και τα αφοδευτήρια. Υπάρχει σχολικός κήπος έξωθι του σχολείου 200 τ.μ με περίφραξιν ομαλή. Μαθητές 150. Ενεγράφησαν και φοιτούν πάντες πλην τριών οίτινες εμηνύθησαν  (23/2/39).

Διδάσκαλοι: Γερασιμίδης Γεώργιος εξ Αργυρουπόλεως του Πόντου, 1892, απολυτήριον γυμνασίου Τραπεζούντος, (Αλωνάκια 38).

Ιερά: Ο πρόεδρος του Συλλόγου πολυτέκνων Σιατίστης και Περιχώρων, Παναγ.Τσαούσης,  με υπόμνημα προς το Γενικό Διοικητή Δυτικής Μακεδονίας  στις 15/9/46 αναφέρει ότι οι κοινότητες Ξηρολίμνης, Αλωνακίων, Σκήτης, Κοσκινιάς, Καλαμιάς και Λυγερής στερούνται ιερών ναών. Ζητά τη χρηματοδότηση για να αποπερατωθούν οι ναοί οι οποίοι άρχισαν να ανεγείρονται εκ του υστερήματος των κατοίκων (60/1052).

Ενοριακός ναός Γενέσεως της Θεοτόκου (1938-1968). Αγίας Τριάδας (1970-1975). Προφήτης Ηλίας (1964-1975).

Κοινοτικά: Σύσταση της κοινότητας στις 31/12/1918 με έδρα τον οικισμό Σαριχανλάρ με συμμετοχή του οικισμού Καλιάμπαση. Στις 1/2/1927  ο οικισμός Σαριχανλάρ μετονομάζεται σε Αλωνάκια και ο οικισμός Καλιάμπαση στις 8/8/1928 σε Καλαμιά. Στις 19/4/1930 ο οικισμός Καλαμιά αποσπάται από την κοινότητα και ορίζεται έδρα της κοινότητας Καλαμιάς. Ο οικισμός Αλωνάκια αποσπάται από την κοινότητα και προσαρτάται στις 4/12/1997 στο δήμο Κοζάνης.

Το κοινοτικό Συμβούλιο Σαριχανλάρ (Αλωνάκια) ψήφισαν στις 7-7-1921  πίστωση 250 δραχμών για συντήρηση του γραφείου Μουφτή Κοζάνης (Μουφτηλίκιο) ενοίκιο, μισθός γραμματέα, έπιπλα  (60/1310).

Ο Νομάρχης Κοζάνης  στις 5-12-1922 με έγγραφο στον Αστυνομικό Σταθμάρχη Σανχιλάρ (Αλωνάκια), Δερμιτζιλέρ (Σιδεράς ), Ερντομούς (Ποντοκώμη) τους παρακαλεί να διατάξουν τους προέδρους κοινοτήτων της περιφερείας να μεταφέρουν στην Κοζάνη το καταγραφέν ποσό σίτου δια τις επισιτιστικές ανάγκες της πόλεως και περιφέρειας  (60/1664).

Στις κοινοτικές εκλογές, 28-2-26, ψήφισαν 104 εκλογείς και έλαβαν ψήφους οι: Κωνσταντίνος Καλογερίδης 53, Ευστράτιος Νικ. Δοπυμουζόγλου 47, Ελευθέριος Ι. Κατωτικίδης 38, Χαράλαμπος Π. Πατουλίδης 31, Ιωάννης Χριστοφορίδης 31.

Για τον έρανο του Παναγίου Τάφου ο οικισμός πρόσφερε 348,50 δρχ. (Β.Ε 1-10-39).

Πληθυσμός: 1913=533. 1920=683. 1928=814. 1940=592. 1951=635. 1961=634. 1971=433. 1981=493. 1991=433. 2001=583. 2011=368.

Προσφυγικά: Ο Νομάρχης Μεσσηνίας  στις 30-4-1924 παρακαλεί το Νομάρχη Κοζάνης. να του γνωρίσει εάν επιτρέπεται η έλευση των ανηλίκων προσφυγοπαίδων Φώτιου Βογιατζίδη 9 ετών και Γεώργιο Βροχαρίδη 13 ετών να έλθουν εις Σανχιλέρ  (Αλωνάκια) κοντά στον πατέρα των και θείον καταγόμενοι από Ζογκουλδάκι Ευξείνου Πόντου. Ο Νομάρχης απαντά στις 7-6-24 ότι εγκρίνει την αιτουμένη μετακίνηση των μικρών, καθ’ ότι ο πατήρ και θείος Γεώργιος Κ. Βογιατζίδης  έχει εξησφαλισμένα τα μέσα της στεγάσεως και συντηρήσεως (60/1599).

Ο πρόεδρος της κοινότητας συνέταξε κατάλογο με τις οικογένειες που δικαιούνται κλινοσκεπάσματα: Οικογένειες 76. Άτομα  159. Επιτροπή Ευστράτιος Ντομπορτζιόγλου, Πέτρος Σέρβος (14-11-23).

Ο προϊστάμενος του Εποικισμού Κοζάνης αναφέρει ότι οι  εγκατεστημένοι πρόσφυγες στις 2/10/1928 ήταν Μικρασιάτες 27, πόντιοι 99.

Σύλλογοι: Μορφωτικός Σύλλογος Αλωνακίων «Ο Πόντος». Λειτουργεί χορευτικό τμήμα. Πραγματοποιεί πολυποίκιλες εκδηλώσεις, όπως ποντιακή βραδιά, προβολή παραδοσιακών παιγνιδιών.

Το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων αναβιώνουν τα μωεμόρια

 

Ά. Θεόδωρος,ο (Τσάριστα) Δήμου Βοΐου Κοζάνης

 

Ά. Θεόδωρος,ο (Τσάριστα)

 

Από το βιβλίο του Βασίλη Αποστόλου  “ ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΒΟΪΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ” σελ. 336 Κοζάνη 2022

 

Γενικά: Χτισμένος σε υψόμετρο 757 μ. στη διαδρομή Τσοτύλι, Ομαλή, Άγιος Θεόδωρος. Απέχει από το Τσοτύλι 12 χλμ. Ανήκει στην τοπική κοινότητα Αγιάσματος, της Δημοτικής Ενότητας Τσοτυλίου.

Στον εκλογικό κατάλογο της Υποδιοικήσεως Ανασελίτσης του 1915 ήταν εγγεγραμμένοι 15 γηγενείς χριστιανοί και 16 Μουσουλμάνοι Βαλαάδες.

Στις πρώτες εκλογές που διεξήχθησαν, μετά την ενσωμάτωση του οικισμού στην Ελλάδα, στις 31 Μαΐου 1915 ψήφισαν στο ενδέκατο εκλογικό τμήμα Πενταλόφου.

Με την απογραφή που πραγματοποιήθηκε από την Ελληνική Στατιστική Αρχή το 2011 από τους 76 κατοικημένους οικισμούς που απογράφηκαν  στην περιφέρεια Βοΐου (νυν δήμος Βοΐου)  ο Άγιος  Θεόδωρος ως προς τον πληθυσμό βρισκόταν στη 57^η θέση με 34 κατοίκους. Απογράφηκαν και τρεις ακατοίκητοι οικισμοί Παρόχθιον, Ρόκαστρον, Παναγία Χορηγού (π.παιδικές κατασκηνώσεις).

 

Εκπαίδευση: “Άγιος Θεόδωρος -Τσάριστα, 1/τάξιον, (ημιπροσφυγικός)

Μαθητές: 14, 18, 22, 22, 22, 31, 43, 44, 42, 44 (Αντίστοιχα με ημερομηνίες επιθεωρήσεων: 1/7/1929, 21/11/1930, 16/11/1931, 7/6/1932, 17/5/1933, 26/2/1934, 27/5/1937, 17/11/1937, 3/6/1939,18/4/1940. Λειτούργησε ως μονοτάξιο).

Διδακτήριο: Διδακτήριο ανηγέρθη το 1927-28, εισφορά του εν Αμερική συλλόγου, εράνου και κατοίκων, κρατική αρωγή δε χορηγήθηκε. Έχει ανάγκη εσωτερικής και εξωτερικής επιχρίσεως δι’ αμμοκονίας και κατασκευής (1-7-1929). Στο εσωτερικό λείπουν τα κονιάματα, δεν έγινε με σχέδιο του υπουργείου, έχει δωμάτιο για το διδάσκαλο (21-11-1930). Λίαν ικανοποιητική κατάσταση. Φοιτούν οι μαθητές του συνοικισμού Αγίας Παρασκευής (27-5-1937) (Οικισμός Αγία Παρασκευή (πρώην Μπάνια) δεν απέκτησε ποτέ δικό του σχολείο, βλέπε Αδαμίδη, Α. (1981) Η Αγία Παρασκευή Βοΐου, σ.33.)  Ο αυλόγυρος βρίσκεται από 3ετίας ημιτελής και ημικατεστραμμένος (3-6-1939).

 

Υλικόν: Θρανία καινούργια, 4 παλαιού τύπου πολύεδρα, τραπέζι, κάθισμα, πίνακα, 10 εικόνες ηρώων του 21, χάρτες Αμερικής, Ασίας, Ελλάδας (1-7-1929). Έχει 5 πολύεδρα θρανία, θερμάστρα, κομμάτι πίνακα (21-11-1930). Προσετέθη μεγάλος χάρτης της Ελλάδας (16-11-1931). Προστέθηκαν 6 τρίεδρα θρανία και ένας μαυροπίναξ (26-2-1934). Τα υπάρχοντα θρανία ακατάλληλα και ανεπαρκή. Υπάρχουν χρήματα να γίνουν 6 ακόμη θρανία. Εποπτικά μέσα και διδακτικά όργανα δεν υπάρχουν, μόνο λίγοι γεωγραφικοί χάρτες (27-5-1937). Εποπτικά μέσα και διδακτικά όργανα δεν υπάρχουν (3-6-1939). Αρκετά έπιπλα, εποπτικά μέσα ελάχιστα (18-4-1940).

Υπηρεσιακά βιβλία-Βιβλιοθήκη: Υπηρεσιακά βιβλία ελλειπή. Υπάρχουν μαθητολόγιο, γεν. έλεγχος, κατάλογος προσκλήσεως (1/7/1929). Σχολική βιβλιοθήκη δεν υπάρχει (21/11/1930). Δεν επλουτίσθη ελλείψει πόρων (17/5/1933). Προσετέθησαν 5 τόμοι βοηθημάτων διδασκάλου και μαθητών (26-2-1934).

Σχολικός κήπος: Καλλιεργείται (1/7/1929). Υπάρχει, ανάγκη προμηθείας κηπουρικών εργαλείων (27-5-1937). Υπάρχει στον οποίο καλλιεργούνται οπωροφόρα δένδρα και θα σπαρούν δημητριακά (18-4-1940).

Φοίτηση: Τακτική (1/7/1929). Τακτική πλην των εξ  Παρασκευής μαθητών λόγω της αποστάσεως και του παρακειμένου χειμάρρου (3-6-1939).

Άλλες πληροφορίες: 9 γηγενείς και 11 προσφυγικές οι οποίοι ομιλούν την τουρκική και λαζική (1/7/1929). Αποτελέσματα πενιχρά, οι μαθητές λίγες γνώσεις παπαγαλιστί έμαθαν (16-11-1931). Αποτελέσματα μηδαμινά, ουδεμία καλλιέργεια αυτενεργείας, σκέψεως και κρίσεως (7/6/1932).

Διδάσκαλοι: Δασκαλόπουλος  Γ. Κωνσταντίνος, Δασκαλόπουλος Αντώνιος, Μιχαηλίδου Στέλλα, Μπακαΐμης Θωμάς” (Τάνια Αποστόλου…)

Ιστορικόν ανεγέρσεως Διδακτηρίου: Το διδακτήριο ανηγέρθη δαπάνης Συνοικισμού κατά το έτος 1927. Ανηγέρθη εις οικόπεδο ανταλλάξιμο με υλικά κατεστραμμένης ανταλλαξίμου οικίας. Κατά την τοιχοποιία εδαπανήθησαν 6000 δρχ. προσφερθείσαι υπό κατοίκων. Το έτος  1930 διετέθησαν υπό των κατοίκων 4 χιλ. δια το εσωτερικό του Δ/ρίου. Κατά το έτος 1934 υπό του υπουργείου διετέθησαν 12 χιλ. προς τελειοποίηση του κτηρίου. Διαστάσεις διδακτηρίου 5,60 Χ10,20.

   Εκτίσθη το 1927 επερατώθη το 1935. Εκτίσθη υπό οικοδόμων και ουχί εργολάβου τη επιβλέψει Σχ. Επιτροπής Αν.Παρτσάλη κατοίκου Αγ.Θεοδώρων.

Εν Αγίω Θεοδώρω 3 Μαΐου 1955 Ο Διευθυντής του σχολείου Μπακαΐμης

Ιερά: Ιερός ναός Αγίας Παρασκευής, χτισμένη στην είσοδο του χωριού, κοιμητηριακός ναός.

            Κοινοτικά: Στις 31/12//1918 προσαρτάται στην κοινότητα Λικνάδων. Στις 31/3/1920  αποσπάται από την κοινότητα Λικνάδων και προσαρτάται στην κοινότητα Αγιάσματος. Στις 30/8/1927 μετονομάζεται σε Άγιος Θεόδωρος. Στις 4/5/1965 ορίζεται έδρα της κοινότητος Αγιάσματος. Στις 4/12/1997 εντάσσεται στο δήμο Τσοτυλίου. Στις 7/6/2010 προσαρτάται στο δήμο Βοΐου με έδρα τη Σιάτιστα.

Οικονομία: Σύμφωνα με φορολογικά κατάστιχα επί Τουρκοκρατίας. Χωριό Τσιάριν (στ)α. Το 1568. Φόρος παζαριού 1000 άσπρα το έλαβε ο Βεζίρης Χιζίρ Πασάς και βεβαιώθηκε στη Χρούπιστα (Άργος Ορεστικό).

 Ο Ιωάννης Αθανασιάδης παντοπώλης με αίτηση στο Νομάρχη στις 27-2-41 αναφέρει ότι ο Συνοικισμός Άγιος Θεόδωρος, Αχλαδιά και Κοιλάδι υπάγονται στην αστυνομία Αυγερινού.

Επειδή το κέντρο Αυγερινού δεν έχει μπακάλικο και επειδή το κέντρο Τσοτυλίου έχει απ’ όλα τα είδη μπακαλικής και επειδή οι ανωτέρω συνοικισμοί επιθυμούν να τους προμηθεύσω εγώ ως παντοπώλης του συνοικισμού Αγίων Θεοδώρων ζητά να διατάξει να προμηθευτεί είδη μπακαλικής από το Κέντρο Τσοτυλίου (20/1621).

Πεσόντες: Στρατ. Τσιρέλας Φίλιππος του Ιωάννη, γεννηθείς το 1910, 53 ΣΠ, Ύψ. Χότσιστα Μόραβας 21-11-40.

Πληθυσμός: 1913=105.1920=95. 1928=98. 1940=135. 1951=125. 1961=107. 1971=79. 1981=71. 1991=61. 2001= 70. 2011=34.

Αυλαί Δήμου Σερβίων

 

Αυλαί,αι

 

Από το βιβλίο του Βασίλη Αποστόλου “Οικισμοί Δήμων Σερβίων-Βελβεντού”  σ. 177 Κοζάνη 2022

 

 

Γενικά: Μεικτός οικισμός, κατοικείται από γηγενείς και ποντίους  χτισμένος σε υψόμετρο 360 μ. στο 4^ο χλμ. της Εθνικής οδού Σερβίων-Ελασσώνος. μεταξύ της λίμνης Πολυφύτου και τα Καμβούνια  όρη. Ήταν αυλή των ανακτόρων του κάστρου των Σερβίων στα χρόνια του βασιλιά Ηράκλειου. Πλησιέστεροι οικισμοί Κρανίδια, Γούλες, Σέρβια.

Ανήκει στη Δημοτική Ενότητα Σερβίων, αποτελεί ιδία κοινότητα.

Με την απογραφή που πραγματοποιήθηκε από την Ελληνική Στατιστική Αρχή το 2011 από τους 26 κατοικημένους οικισμούς που απογράφηκαν  στο Δήμο Σερβίων αι Αυλαί ως προς τον πληθυσμό βρισκόταν στην 12^η θέση.

Επί Τουρκοκρατίας ήταν τσιφλίκι μπέηδων. Πολλοί κάτοικοι μετανάστευσαν στην Κοζάνη μεταξύ αυτών και η οικογένεια Αυλιώτη.

   Εκλογικά: Στις πρώτες βουλευτικές εκλογές 30-5-1915 οι άρρενες εκλογείς ψήφισαν στο 2^ο εκλογικό κέντρο με τόπο ψηφοφορίας την εκκλησία των Γουλών.

Για το δημοψήφισμα της 3^ης Νοεμβρίου 1935  ψήφισαν

Βασιλευόμενη δημοκρατία 270. Αβασίλευτη δημοκρατία 7. Λευκά 0[1].

Βουλευτικές εκλογές 26-1-36: Λαΐκό 17. Φιλελεύθεροι 176, Λαϊκή Ριζοσπαστική Ένωση 5, Δημοκρατικός Συνασπισμός 55,  Αγροτικό 7, Παλαϊκό Μέτωπο 14, Κομμουνιστικό Αρχειομαρξιστικό 0, Μεμονωμένοι 2, άκυρα 1.

Εκπαιδευτικά: Έκθεσις εκ της επιθεωρήσεως σχολείων της εκπαιδευτικής περιφερείας Κοζάνης. Επιθεωρητής των Δημοτικών Σχολείων Κοζάνης Ι .Μαργαρώνης στις 16-10-17«Μαθητές 22. Κάτοικοι 150 περίπου. Το διδακτήριο είναι κοινοτικόν, μονώροφον, η οροφή του οποίου φτάνει εις ύψος τόσον ώστε η κεφαλή ημών ήγγιζε ταύτην. Είναι υγρόν και ανεπαρκές στο χώρο και φωτισμόν.

Εν τω χωρίω υπάρχει και έτερον οίκημα βέη τινός εγκαταλελειμμένον, όπερ κατέχεται ήδη υπό τινος εντοπίου. Δέον να διαταχθή η έξωσις αυτού και η απαλλοτρίωσις του κτήματος υπό του δημοσίου, όπερ επισκευαζόμενον καταλλήλως και δια δαπάνης 2 ως έγγιστα χιλ. δραχμών να χρησιμοποιηθεί ως διδακτήριον.

Υλικόν του σχολείου: 4 θρανία παλαιού τύπου, 1 πίναξ, 1 θερμάστρα και 1 χάρτης. Ο υποδιδάσκαλος Θ. Καραόγλου, της Γ. γυμνασίου Αδριανουπόλεως, ετών 38, έγγαμος πρόσφυξ» (Αποστόλου Β. Δ.Μ 1916-17).

Ως διδακτήριο χρησιμοποιείται εν οίκημα συνεχόμενον της εκκλησίας, το οποίον είναι κυριολεκτικώς μπουντρούμι και ακατάλληλο για σχολείο, αλλά και για κάθε άλλο. Συνέστησα όπως εγκατασταθούν οι μαθητές αμέσως εις εν δωμάτιον κενόν εν τω κονακίω του άλλοτε Οθωμανού τσιφλικούχου. Ως διδάσκαλος υπηρετεί εις προσωρινός υποδιδάσκαλος τελειόφοιτος της Ε΄ Δημοτικού (6/10/1921).

Διδακτήριον στενόν, χαμηλόν, σκοτεινόν, υγρόν παρά τον νάρθηκα της εκκλησίας, αληθής τρώγλη. Δύο σαθρά θρανία και εις μικρός πίναξ είναι τα μόνα έπιπλα και όργανα του σχολείου. Κάτοικοι 146, τάξεις 3, μαθητές 21  (9-19/5/1923).

Το διδακτήριο βρίσκεται στην αυτή ελεεινή κατάσταση. Κατόπιν απειλής ότι θα κλεισθεί το σχολείο απεφάσισαν οι κάτοικοι να ανεγείρουν νέο διδακτήριο, άρχισαν να συγκεντρώνονται τα απαιτούμενα υλικά. Η εγκατάσταση των προσφύγων οικογενειών είναι εις επί πλέον λόγος επισπεύδων την ανέγερση διδακτηρίου. Τάξεις 4. Μαθητές 28. Κάτοικοι 146 (10-14/10/1923).

Το σχολείο λειτουργεί εντός δωματίου ακαταλλήλου. Παρά τις επανειλημμένες συστάσεις δε θέλησαν οι κάτοικοι γηγενείς και πρόσφυγες να ανεγείρουν νέο διδακτήριο, κάτοικοι 246 γηγενείς και 100 πρόσφυγες (4-10 ως 18/12/1926  ΑΒΕ 70 ΣΑΕ73).

Ο Επιθεωρητής Δημοτικών Σχολείων στις 19 Αυγούστου 1926 μεταθέτει το διδάσκαλο Μάρκο Τελλιόπουλο εκ του διταξίου μεικτού Μόκρου εις το αργούν μονοτάξιον Αυλών δια λόγους οικογενειακούς, για να βρίσκεται στην οικογένειά του η οποία βρίσκεται εγκατεστημένη μονίμως στις Αυλές.

Σχολική επιτροπή (17-8-1928) κατά σειρά, πρόεδρος, ταμίας, μέλος: Κυρ. Βουχάρας, Παν. Γαλογαύρος, Παν. Σιαφαρίκας.

Διδακτήριον νεόδμητον τύπου μονοταξίου. Μαθητές 86, δε φοιτούν 3 οι οποίοι εμηνύθησαν (28/3/38).

Διδακτήριον νέον, ανεπαρκές λόγω αυξήσεως των μαθητών. Περιβάλλεται από γηπέδου το οποίο επαρκεί για σχολικό κήπο.  Μαθητές ανέρχονται στους 96, στην επιθεώρηση ήταν μόνο 4.

Διδάσκαλος: Κολυβάς Λύσανδρος εκ Περγάμου, 1894, μετεκπαιδευθείς σε μονοτάξιο Διδασκαλείο κατά τον Νόμο 4374  (Αυλές 38,41).

Ιερά: Ενοριακός ναός Αγίου Γεωργίου (1936-1961). Στον κατάφυτο λόφο (πουρναριές) πάνω από τον οικισμό, υπάρχουν τα εξωκκλήσια του Αγίου Νεκταρίου και του Αγίου Αθανασίου (Πολιτιστικός Σύλλογος Αυλών).

“Το χωριό τιμά τον άγιο Θεόδωρο τον Τήρωνα στο ομώνυμο ασκητήριό του το πρώτο Σάββατο της μεγάλης Τεσσαρακοστής. Είναι ένα ασκητήριο του ενδέκατου αιώνα μήκους επτά μέτρων με λαξευμένη Αγία Τράπεζα, από τον ασκητή Θεόδωρο που ασκήτεψε σε αυτό. Πάνω από το ασκητήριο υπάρχουν δυο σπηλιές με αγιογραφίες” (Νικολαΐδου Δέσποινα Κυριάκου: Το ασκηταριό του αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος στις Αυλές Κοζάνης. Μνημεία, παραδόσεις, λαϊκή ευσέβεια. Συμβολή στην τοπική αγιολογία της Κοζάνης ΑΠΘ 1917).

Αφιερωτές στην πρόθεση 421 της Μονής Αγίου Νικάνορα ήταν για την Α΄ Γραφή 12 και στη Β΄ Γραφή  24 (Από το 1692 και μετά).

Μέλη του Ιερατικού Συνδέσμου  στις 28-3-27 ήταν ο ιερέας  Στάμκου κυρ Χρήστος (60/1472).

Για την αρχιερατική και Πατριαρχική επιχορήγηση το έτος 1863 οι Αυλές φορολογήθηκαν για 25 στεφάνια (οικογένειες) 310 γρόσια και  ¼ παράδες.

Κατανομή περιουσίας: Στην Επιτροπή δια την κατανομή της μεικτής περιουσίας ήταν ο Ειρηνοδίκης Σερβίων  Χαρ. Μαλάκης  ο οικονομικός έφορος Κωνστ. Μούστρης. Ο επιθεωρητής Δημ. Εκπαιδεύσεως Μιλτ. Σταβάρας και αντιπρόσωποι της κοινότητας Ιωάννης Τελιόπουλος, Χαρίσιος Παναγιωτόπουλος 7-8-26 την κατένειμαν ως ακολούθως: Εκκλησία άμβυκα. Σχολείο δύο αγροί συνολικής εκτάσεως 14 στρεμμάτων.

 Κοινοτικά: Σύσταση της κοινότητας  στις 31/3/1920 με την απόσπαση του οικισμού Αυλές από την κοινότητα Σερβίων και τον ορισμό του ως έδρα της κοινότητας. Στις 16/10/1940 το όνομα διορθώνεται σε Αυλαί. Στις 4/12/1997 προσαρτάται στο δήμο Σερβίων.

Στις κοινοτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 25-10-25 ψήφισαν 51 εκλογείς και έλαβαν ψήφους οι Κων/νος Γ. Νταλαγιώργος 42, Αθαν. Φ. Γαλογαύρος 39, Γεώργ. Στ. Τελλιόπουλος 39, Παν. Φ. Γαλογαύρος 38, Στέργιος Β. Τελιόπουλος 29, Δανιήλ Αληχανίδης 20, Χαρίσης Κοκολιός 20, Ιωάννης Δ. Δημόκας 14, Ιωάν. Γ. Δαλαγεώργος 7, Χαρίσιος Στ. Τελλιόπουλος 4.

Στις 8 Ιουλίου 1925 υπέρ του Ειδικού Ταμείου Τηλεφωνικής Συγκοινωνίας Μακεδονίας 50 δρχ.

Υπέρ του αρρεναγωγείου Σερβίων το ποσό των 100 δρχ. το έτος 1927.

Η κοινότης Αυλών με αναφορά στο Νομάρχη Κοζάνης στις 5 Φεβρουαρίου 1931 αναφέρουν ότι το κ.σ κατόπιν αποφάσεώς του κατήρτισε το πρόγραμμα της προσωπικής εργασίας και προσκάλεσε τους εγκατεστημένους άρρενες τους υποχρέους προς προσωπική εργασία όπως μεταφέρουσι έκαστος και εκ της θέσεως «δέμα»  25 αμάξια πέτρα δια την κατασκευή του κοινοτικού σχολείου και εντός 30 ημερών πάντες οι γηγενείς συμμορφώθηκαν και μετέφεραν την ανάλογο πέτρα μόνο οι πρόσφυγες εστάθη αδύνατον να μεταφέρουν την ανάλογο πέτρα ισχυριζόμενοι ότι δε θέλουν σχολείο καίτοι έχουσι τα απαιτούμενα  προς μεταφορά της πέτρας αμάξια και ζώα μόνο και μόνο ότι δε θέλουν σχολείο και εσχάτως όταν είδον θα πληρώσωσι το αντίτιμον της προσωπικής εργασίας προσέφυγαν σε εσάς  ισχυριζόμενοι ότι θέλουν  να εργαστούν εις τους κατεστραμμένους δρόμους πράγμα το οποίο γνωρίζει και το κ.σ την ανάγκη της κατασκευής αυτών αλλά θεώρησε και έκρινε ιερώτερο τον σκοπόν δια την κατασκευήν του σχολείου διότι ελλείπει τελείως και συναθροίζονται τα τέκνα εις ένα σκοτεινό και ανθυγιεινό δωμάτιο. Η  κατασκευή των οδών της κοινότητας παραμένει για το ερχόμενο έτος και δεν είναι μεγάλη ανάγκη διότι κατά το παρελθόν έτος 1925-26 κατασκευάσθηκαν τα επικίνδυνα μέρη των δρόμων και διέρχονται αι άμαξαι ακόμη και αυτοκίνητα ενώ ήτο αδύνατος η διάβασις (60/1911).

Στις 28-12-36 υπό την προεδρία του Αναστασίου Αποστολίδη ψηφίζει πίστωση 300 δραχμών δια την αναθηματική στήλη Πόρτες.

Στις 5-4-37 αναφέρουν ότι η κοινότητα είναι άπορος και δε δύναται να πληρώσει τον ιατρό που θα συμφωνηθεί για το δαμαλισμό και αναδαμαλισμό των δημοτών.

Το κ.σ έχοντας υπ’ όψιν την από 4^η Αυγούστου και εντεύθεν δημιουργουμένη Νέα Ελλάδα πυρετωδώς εργαζομένη δια την αναδιοργάνωση των Εθνικών μας δυνάμεων, την ανασύνταξη και ανασυγκρότηση αυτών δια την αναγέννηση του ιστορικού και Μεγάλου Έθνους ψήφισε πίστωσιν 750 δρχ. υπέρ της Βασιλικής Αεροπορίας στις 7-8-1937.

 Το κ.σ Αυλών με πρόεδρο τον Κων. Δελικωστόγλου στις 8-9-37 ψήφισε πίστωσιν 50 δραχμών δια την αγορά παρά της Αστυνομίας στριχλίνης προς δηλητηρίασιν των αδεσπότων και επικινδύνων κυνών (60/1952).

Με ψήφισμα στον εθνικό κυβερνήτη Ι.Μεταξά, υπουργό στρατιωτικών, στον αντιπρόσωπο της κυβερνήσεως κ. Κ.Βλαχόπουλο  και προς τον τετιμημένο στρατηγό Διοικητή της ΙΧ Μεραρχίας Κοζάνης Μπασακίδην στις 15-3-1937  το κ.σ εκφράζει θερμές ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη των κατοίκων για την εγκατάσταση τμήματος Στρατού της Φρουράς Κοζάνης για τα Σέρβια.

Το υπουργείο Υγιεινής και Πρόνοιας ζητά από τις κοινότητες να συμπληρώσουν Δελτίο Κοινοτικής Απογραφής. Το κ.σ με πρόεδρο  το Λεόντιο Λαζαρίδη σε συνεδρίαση στις  29-9-46 το συνέταξαν ως ακολούθως: Κατοικίες 85. Πληθυσμός 460. Δεκαπέντε κατοικίες υπέστησαν μερική καταστροφή δια βομβαρδισμού παρά γερμανικών αεροσκαφών στις 13-4-1941. Νόσος ελονοσία. Θύματα 15.  Εκ πολέμου 12 και από ομάδες αντίστασης 3 (60/1331).

Το κοινοτικό συμβούλιο στις 27-8-51 με πρόεδρο τον Αθανάσιο Γαλογάβρο λαβών υπόψη τη θέση Ποταμιά ήτις εκαλύπτετο υπό δάσος ιτεών και πλατάνων και λόγω της ανωμάλου καταστάσεως κατεστράφη τελείως και επειδή η έκτασις αύτη επιβάλλεται να αναδασωθεί λόγω του ότι είναι παραποτάμιος και κινδυνεύει να παρασυρθεί υπό του ποταμού Αλιάκμονος αλλά και για την ξύλευση των κατοίκων, για λόγους εθνικής οικονομίας και υγείας αποφάσισε την απαγόρευση την βοσκήν των αιγών και την ξύλευσιν για μία πενταετία.

Το κ.σ με πρόεδρο τον Αθανάσιο Γαλογάβρο στις 8-9-58 αποφάσισαν την κατασκευή της βρύσης του χωριού την εξαγωγή των σαθρών σωλήνων και την τοποθέτηση νέων  (60/1702).

Πληθυσμός:1913=130. 1920=146. 1928=295. 1940=440. 1951=494. 1961=634. 1971=526. 1981=481. 1991=490. 2001=394. 2011=293.

Σύλλογοι: Πολιτιστικός Σύλλογος Αυλών.

 

 

---

[1] 25 Μαρτίου 1924 κήρυξη αβασίλευτης δημοκρατίας η οποία επικυρώθηκε με δημοψήφισμα στις 13 Απριλίου 1924. «Ναι» στην αβασίλευτη δημοκρατία ψήφισε το 69,98% (758.472 ψήφοι) των εκλογέων. Στις 3 Νοεμβρίου 1935 διεξάγεται δημοψήφισμα, το ποσοστό υπέρ της βασιλευομένης δημοκρατίας  ανήλθε σε 97,88%.