Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2019

Πιστικό Γρεβενών


90. Πιστικόν, το
Γράφει ο Βασίλης Αποστόλου. Από το βιβλίο μου "ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΓΡΕΒΕΝΩΝ" σελ.386. Κοζάνη 2018


Γενικά: Ο οικισμός Πισκό αποτέλεσε το 1918 συνοικισμός της κοινότητας Κνίδης. Μετονομάσθηκε σε Πιστικό στις 20-1-1927. Χτισμένος σε υψόμετρο 623 μέτρων μέσα σε πυκνά δρυοδάση με το υπέδαφος να κρύβει σημαντικές ποσότητες λιγνίτη. 


Κοινοτικά: Στην επιτροπή Γεωργικής απογραφής της κοινότητος Κνίδης που πραγματοποιήθηκε το 1929 ήταν ο πάρεδρος Ιωάννης Κλεισιάρης και μέλη ο Δημ. Επαμεινώνδας Βόγκολης κι ο ιερεύς της Αγάπης Παπά Χαράλαμπος Μωυσιάδης.

Οι κάτοικοι του Πιστικού με έγγραφο στο Νομάρχη στις 1-2-1952  αναφέρουν ότι: «τυγχάνουν κάτοικοι του Συν/μού Πιστικού της κοινότητος Κνίδης, αποτελούμενη εξ 27 οικογενειών με συνολικό πληθυσμό 126 ατόμων. Ως εμφαίνεται εκ του μικρού αριθμού οικογενειών οι  συνθήκες διαβιώσεως δεν είναι ανθρώπινες και συναντούν πολλές δυσχέρειες σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής. Τα παιδιά  δια τη μετάβαση στο Σχολείο είναι υποχρεωμένα να διατρέχουν καθημερινά την απόσταση των 2 χιλιομέτρων μέχρι Κνίδης. Επίσης είναι υποχρεωμένοι να στερούνται ιερέως. Γενικώς είναι απομονωμένοι και καθυστερημένοι σε όλες τις εκδηλώσεις. Συνεχίζοντας αναφέρουν ότι επειδή η απόσταση του Συνοικισμού εκ της έδρας της κοινότητος (χωρίον Κνίδη) είναι μόνον περίπου 2 χιλιόμετρα και συνεπώς η καλλιέργεια των αγρών είναι εφικτή εκ Κνίδης, συνελθόντες αποφάσισαν όπως μετοικήσουν  στην Κνίδη με την προϋπόθεση κατασκευής οικιών εκ μέρους της στεγάσεως. Η σύμπτυξη με το χωρίον Κνίδη τους προσφέρει εξυπηρέτηση καθότι βελτιώνονται οι κοινωνικές συνθήκες.  Η υπηρεσία στεγάσεως ουδεμία οικία ανήγειρε ή επισκεύασε στο συνοικισμό μέχρι τούδε, συνεπώς προκειμένου να ανεγερθούν οικίες στο συνοικισμό τούτο να γίνεται στην Κνίδη. Οι αιτούντες: Παρασκευάς Κ., Νασιόπουλος Π., Νασιόπουλος Β., Κλεισιάρης Κ., Κλεισιάρης Σταμ., Παπαϊωάννου Γρηγ., Παπαϊωάννου Αθ., Δασκαλόπουλος Ν., Δασκαλόπουλος Κ., Χασιώτης Κων/νος, Γούλας Χρ., Γούλας Δ., Μπουρίκας Δ., Δραμτσίκας, Ντάγκαλος Β., Ντάγκαλος Γεώρ., Ντάγκαλος Κων., Δημόπουλος Χρ., Μπαρέκας Ηλίας, Φούλας Αθαν., Κασιάρας Ιωάν.».

Ο πρόεδρος κοινότητας Κνίδης στις 12-4-53 αναφέρει ότι πλησίον του νεκροταφείου υπάρχει τάφος γερμανού ανθυπολοχαγού ο τάφος είναι γνωστός, αλλά δεν υπάρχει διακριτικό σημείο.


Εκπαίδευση: Έχει 90 κατοίκους, το χειμώνα υπάρχει δάσκαλος κοινός, με μισθό 200 γροσίων αμειβόμενος από την εκκλησία, μαθητές 15 (1873-74. Πηγή Ηλίας Γάγαλης greveniotiς.gr βλέπε Βιβλιογραφία).

Ο επιθεωρητής ζητά την επανίδρυση του δημοτικού σχολείου το οποίο λειτούργησε  στις 15-1-28  και καταργήθηκε στις 10-10-32 λόγω ελλείψεως απαιτουμένου νομίμου αριθμού μαθητών (15/7/1938 ΑΒΕ 70 ΣΑΕ 49).

 «Μαθητές: 14, 12[1].

Διδακτήριο: Κατάσταση ελεεινοτάτη (17/3/1931).

Υλικό: 2 θρανία πολύεδρα, θερμάστρα, κομμάτι πίνακος, τραπέζι, ξύλινο κάθισμα, χάρτης μικρός Ελλάδας ξεσχισμένος (17/3/1931).

Σχολική βιβλιοθήκη: Σχολική βιβλιοθήκη δεν υφίσταται.

Σχολικός κήπος: Δεν καλλιεργείται.

Φοίτηση: Όχι τακτική.

Διδάσκαλοι: Βόγγολης Επαμεινώντας»[2].

Στις 4-1-27 ο επιθεωρητής δημοτικών σχολείων μετά από αναφορά των κατοίκων Πισκού-Βεντζίων, προσφύγων οικογενειών υπέρ τας 30 μετά του συνοικισμού Ράτσι (Αγάπη)  με 25 παιδιά γνωμοδοτεί υπέρ συστάσεως δημ. σχολείου στο οποίο θα φοιτούν και οι πρόσφυγες του συνοικισμού Ράτσι υπό τον όρο οι κάτοικοι να εξεύρουν διδακτήριο και διδακτικά μέσα.

Στις 12 -7- 27  ο επιθεωρητής  προτείνει την ίδρυση σχολείων στους προσφυγικούς συνοικισμούς 1)Ράτση-Πισκού 2)Λουτσίσινου-Γκουστόμης 3) Σαδοβίτσας 4)Βαΐπες Βεντζίων, Κολοκυθακίου.

Ο Νομάρχης διορίζει στις 27-2-30 για μία πλήρη τριετία από της ημέρας της κοινοποιήσεως του διορισμού προς τους α)  Κωνσταντίνο Χασιώτη, πρόεδρο της σχολικής επιτροπής του νεοϊδρυθέντος δημοτικού σχολείου Πιστικού β) Το Χρίστο Γούλα, ταμία της ιδίας σχολικής Επιτροπής και το Βασίλειο Νασιόπουλο μέλος του δημοτικού σχολείου Πιστικού περιφέρειας Βοΐου, πρώην Ανασελίτσας.

Ατροφικός συνοικισμός Πιστικού αιτείται την ίδρυση Δημοτικού σχολείου. Έχει 18 παίδας προς φοίτηση. Στο συνοικισμό τούτο υπήρχε σχολείο από 15-12-1929 το οποίο καταργήθηκε στις 10-10-32 από έλλειψη του νομίμου αριθμού μαθητών. Οι κάτοικοι του χωριού από μόνοι των ανεγείρουν διδακτήριο δια τούτο ο επιθεωρητής Βοΐου προτείνει την ίδρυση δημοτικού σχολείου (30-6-39).

            Ο επιθεωρητής Δημοτικών σχολείων Γρεβενών εισηγείται και αποφασίζεται η ίδρυση Δημοτικού σχολείου στο Πιστικό διότι απέχει από το πλησιέστερο  χωρίο 30 λεπτά κι ο δρόμος είναι δύσβατος με ρεύματα επικίνδυνα (18/7/1941).

Ο επιθεωρητής προτείνει την  ίδρυση μονοταξίου δημοτικού σχολείου  διότι ο αριθμός των προς φοίτηση μαθητών ανέρχεται σε 40 (18-7-41 ΑΒΕ 70 ΣΑΕ 52).

Ενθυμίσεις: Μηναίον εν Βενετία εκ του ελληνικού τυπογραφείου του Αγίου Γεωργίου 1862. Ενοριακός ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

«α) Κων/νος Χασιώτης 1917 Φεβρουαρίου 10 γραφο δια ενθύμιση

β)1876

γ)Έργον το χρήστου Αθ.Γκοτσιομπασοπούλου εκ της κώμης Σαρακήνας. Ο άγιος Νικόλαος.  Διδάσκαλος 1915

δ)Κων/νος Χασιότης Δηδάσκαλος το 1917 και 1918 εις το χοριον Πισκό

ε)Διδασκαλος Κωνσταντίνου Αντωνίου Λαμπρέτσας 1922-23

στ)Κων/νος Χασιοτοπουλος Δηδασκαλος χοριον Πισκό 1915

ζ)1918: Μαρτίου 13. Πισκό Γράφο δια ενθύμιον ηγό ο δηδάσκαλοςΚων/νος Γ.Χασιοτόπουλος και ημαι κλιροτός της κλάσεως 1913 αλά δεν πήγα ακ…διότι θελω να πάνο εις τα Ιωάννινα διότι εκεί είναι το 25ον Πεζικόν Σήνταγμα της 9ης Μηραρχίας αλά ακόμα κάθομη δεν πιγα ….

η)Κων/νος Γ.Χασιότης 1918 Μαΐου 20 γράφο δια ενθίμιον ημη διδασκαλος αλά τορα δεν τα διαβαζο τα πιδγειά διότι μου ζιτούν στρατό …φιγόδικος

θ)Κωνσταντίνος Γ.  Σιαμπίρης   Χρημάτησα υποδιδάσκαλος του χωρίου Πισκού εν έτει 1920 καταγόμενος εκ του Νομού Ιωανίνων του δήμου Ζαγορίου χωρίον λεπενίτσα

ι)Ιωάννης Τόλης εκ Φούρκας της Ηπείρου γράφω εν έτει 1920 10 Δεκεμβρίου

ια)Πισκώ τη 24 Ινουαρίου έτος 1922-23

Δηδάσκαλος Κωνσταντίνος Αντωνίου Λαμπρέτσας είχον…το όλον Μαθηταί 13 και 5 Μαθήτριαι (18) γράφω δι’ ενθύμιον

ιβ)ιγο ο νικολας Φουρκιότης…δασκαλος του χωρίου Πισκό».


Ιερά: Ενοριακός ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Το 1937 ιερέας του χωριού ήταν ο Χαράλαμπος Μωυσιάδης που παράλληλα ασκούσε τα ιερατικά καθήκοντα και στην Αγάπη. Στην έκθεση του Επιθεωρητή Γρεβενών Γ. Σακελλάρη (10-12-1941) αναφέρεται: «Η παράδοσις αναφέρει, ότι Βορειοδυτικά του χωρίου ήτο ποτέ ιερά μονή Αγίας Τριάδος, λείψανα της οποίας κατά καιρούς ανεφάνησαν. Επί της σήμερον δε τοποθεσίας, ένθα το χωρίον, αριθμούν περί τας δέκα οικογενείας, ήτο έδρα επισκόπου της εν λόγω μονής, εξ ου και το συγκεκομμένον όνομά του “πισκό”. Εκ των δύο εκκλησιών του χωριού, η μία «Kοίμησις της Θεοτόκου” φέρει χρονολογία 1848. Το γλωσσικό ιδίωμα των κατοίκων είναι καθαρώς ελληνικό».

Εξωκκλήσια: Αγίου Γεωργίου.


Αφιερωτές στη Μονή Αγίου Νικάνορος: Σύνολο αφιερωτών 27 εκ των οποίων 16 της Α΄ γραφής, 11 της Β΄ γραφής.


Οικονομία: Σημαντικός ο δασικός πλούτος στην περιοχή. Ο Βασίλειος Νασιόπουλος  στις 28-5-52 ζητά άδεια υλοτομίας 5000 οκάδων ξυλανθράκων εκ της δασικής ξυλεύσεως Λυκοπήγαδο και Βαθιά Γούρνα της περιφέρειας Κνίδης.

Ο Αχιλλέας Ν.Τζιάλλας στις 16-5-53 κάτοικος Πυλωρών ζητά από το Δασονομείο Σιατίστης άδεια για κατασκευή άνθρακα σιδηρουργίας εκ κέδρου από την περιοχή Ισιώματα Πιστικού.

Το Δασαρχείο Κοζάνης στις 23-1-1957  με Δασική Αστυνομική Διάταξη  απαγορεύει τη βοσκή αιγών επί τριετία στις τοποθεσίες Ρεύμα, Απότρυπες, Αρβανίτη πηγάδι, Ρεύμα Παπαδιάς, πηγάδι Αηλιά.

 Η δασάρχης Κοζάνης Λυσίμαχος  Λιάνη  το 1957 γνωμοδοτώντας για τις ανάγκες υλοτομίας μικροεπαγγελματιών αναγκών Δασονομείου Σιατίστης για το έτος 1956 αναφέρεται  για το δάσος Πιστικού  ότι είναι εκτάσεως 400 εκταρίων σύγκειται εκ δασοσυστάδων δρυός με φυσική αναγέννηση και δύναται η απόληψη του οριστικού ποσού των 5000 οκάδων ξυλανθράκων σιδηρουργίας για τις μικροεπαγγελματικές ανάγκες επαγγελματιών των κατοίκων του δασονομείου Σιατίστης.


Πληθυσμός: 1873=90 άρρενες. 1913=67. 1920=75. 1928=80. 1940=93. 1951=102. 1961=130. 1971=111. 1981=126. 1991=93. 2001=80. 2011=50. (76ος κατά σειρά από τους 112 απογραφέντες οικισμούς της Π.Ε Γρεβενών με την απογραφή του 2011). Στο κατάστιχο του έτους 1564 (ΤΤ 350) των Οθωμανικών αρχείων της Κων/πολης ήταν 60 κατοικίες και ο φόρος ήταν 6.150 άσπρα ενώ το 1579 ήταν 88 κατοικίες και ο φόρος ήταν 6.200 άσπρα.


            Σύλλογοι: Επιμορφωτικός Αθλητικός Σύλλογος Ένωση Πιστικού Γρεβενών  1985.





[1]Αντίστοιχες ημερομηνίες επιθεωρήσεως: 17/3/1931, 23/5/1932.
[2] Τάνια Αποστόλου. Η εκπαίδευση στην επαρχία Βοΐου (Ανασελίτσης) στην περίοδο του μεσοπολέμου Μεταπτυχιακή εργασία ΠΔΜ 2015.






Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2019

Αγία Τριάς Γρεβενών


4. Αγία Τριάς


Γενικά: Χτισμένος σε υψόμετρο 791 μέτρων, βρίσκεται μεταξύ των οικισμών Αμυγδαλέαι και Λόχμης. Ανήκει μαζί με τη Λόχμη στην τοπική κοινότητα Αμυγδαλεών. Είναι γνωστός ως “μαχαλάς”.
Εκπαίδευση:Ο επιθεωρητής Γρεβενών καταθέτει στο Εκπαιδευτικό Συμβουλιο Στοιχειώδους Εκπαιδεύσεως αίτηση των κατοίκων του συνοικισμού Πέραν της κοινότητος Αμυγδαλιάς μετά πίνακος εκ 38 υποχρέων προς φοίτησιν μαθητών με την οποία ζητούν την ίδρυση δημοτικού σχολείου εντός του συνοικισμού των καθότι ο συνοικισμός απέχει περί τα 20 λεπτά της ώρας εκ του κυρίως χωρίου και χωρίζεται εξ αυτού δι ενός επικυνδύνου κατά τους χειμερινούς μήνες ρεύματος, άνευ γεφύρας.Ελλείψει σχολείου εντός του συνοικισμού των τα τέκνα των υποχρεούνται να μεταβαίνουν στο διτάξιο του κυρίως χωριού, διατρέχοντα μυρίους κινδύνους. Το εποπτικό συμβούλιο προτείνει την ίδρυση σχολείου (15/7/1938 ΑΒΕ 70 ΣΑΕ 49).

Ιερά: Ναός της Αγίας Τριάδας.

Κοινοτικά: Αναγνώριση του οικισμού Αγία Τριάς στις 14-3-1971 και προσάρτησή του στην κοινότητα Αμυγδαλεών. Στις 4-12-97 προσαρτάται στο δήμο Γρεβενών.

Πληθυσμός:1971=99. 1981=99. 1991=79. 2001=93. 2011=32.

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2019

Λαγκαδάκια Γρεβενών


Λαγκαδάκια Γρεβενών



Γράφει ο Βασίλης Αποστόλου 
Δημοσιεύτηκε στο 6ο τεύχος του περιοδικού ΜΠΟΥΡΙΝΟΣ του Ε.Ε.Ε Σύλλόγου Εξάρχου Γρεβενών

Γενικά: Βρίσκεται  στο μέσο της διαδρομής Πόρου -Μικροκλεισούρας. Κοντά στο χωριό υπάρχει πηγή με διαυγέστατον ύδωρ, η οποία πιθανόν να έδωσε το όνομα. Λούτσεσμα τουρκιστί σημαίνει βρύση.

Στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 31 Μαΐου 1915 και 6 Δεκεμβρίου 1915 ψήφισαν στο έβδομον (σύνολο 19)  με έδραν το χωρίον Κοπρίβα  (Κνίδη) ένθα θέλουσι ψηφίσει οι εκλογείς του χωρίου τούτου ως και οι των χωρίων Τόριστα (Ποντινή), Σφίλτσι (Χρώμιο), Πυλωροί, Βάρεσσα (Βάρη), Έξαρχος, Βαΐπες (Δαφνερό), Παλαιόκαστρον, Λουτσίσινο (Λαγκαδάκια), Γκουστώμη (Πόρος) και Πισκόν  (Πιστικόν) τόπον δε  ψηφοφορίας ορίζομεν την δημοτικήν Σχολήν.
Στον εκλογικό κατάλογο της Υποδιοικήσεως Γρεβενώντου 1915  ήταν γραμμένοι 9 άρρενες εκλογείς.

Αρχαιολογικά: Στην περιοχή «Πουρούν» υπήρξε νεολιθικός οικισμός.[1]

Εκπαιδευτικά: 25-10-26: Ο Επιθεωρητής Δημοτικών Σχολείων Ανασελίτσας προτείνει την ίδρυση δημοτικού σχολείου καθότι το Λουτσίσινο αποτελείται  από 20-25 οικογένειες, το ίδιο επαναλαμβάνεται στις 12 Ιουλίου 1927.
17-3-31: Το σχολείο δε λειτούργησε καθόλου μέχρι σήμερα. Κατά το τρέχον έτος συγκεντρώνει 7-8 μαθητές στην Α΄τάξη. Δεν έχει διδακτήριο ούτε δωμάτιο δια κατοικία του διδασκάλου. Ζήτησε από τους κατοίκους να χορηγήσουν ολόκληρο οικίσκο προσφυγικό για την εγκατάσταση του σχολείου, ώστε να μην υπάρχει δίπλα οικογένεια.


11-6-31: Το σχολείο έμεινε κλειστό, όλο  το χρονικό διάστημα μέχρι του τελευταίου δεκαημέρου του Απριλίου ε.έ, οπότε διορίσθη νηπιαγωγός εις το νηπιαγωγείο Μικροκλεισούρας. Η ορκισθείσα νηπιαγωγός Βενετία Χατζοπούλου δεν εστάλη εις Μικροκλεισούρα αλλά στο σχολείο Λαγκαδακιων για  το υπολειπόμενο διάστημα,  προκειμένου να προπαρασκευάσει γλωσσικώς τους μαθητές. Συγκέντρωσε το όλον εις εν μικρό δωμάτιο προσφυγικού οικίσκου όπου και η κατοικία της περί τα 11 νήπια και μαθητάς δημ. σχολείου και ησχολήθη με την συνδιάλεξιν, τα τραγούδια και τα παιχνίδια για να τους καταρτίσει γλωσσικώς. Δεικνύει όρεξιν εις το έργο της αλλά δεν έχει διαθέσιμο χρόνο προς δράσιν. Αύτη κατάγεται εκ Γραμματικού του Νομού Κοζάνης, ετών 20, άγαμος, υγιής με πτυχίον Διδασκαλείου Νηπιαγωγών.
29-1-39: Το κ.σ Κνίδης με πρόεδρο το Δημήτριο Κωνσταντινίδη και μέλη τους Γεώργιο Σαράντη, Γεώργιο Κωνσταντινίδη, Ευθύμιο Τζιμόπουλο, Θεόδωρο Μαυρίδη, Ανδρέα Δαλαμήσιο ψήφισαν πίστωση 2000 δραχμών υπέρ της ιδιωτικής διδασκαλίσσης  Λαγκαδακίων δια συμπλήρωμα του υπό των κατοίκων παρεχομένου μισθού της.
            2-3-39: Ο επαρχών της Επαρχίας Γρεβενών Αθ. Τσοπουλάκος δεν εγκρίνει το μισθό της ιδιωτικής διδασκαλίσσης, γιατί δεν κρίνει σκόπιμο να διατίθενται τα έσοδα της κοινότητας δια μη καθαρώς κοινοτικούς σκοπούς.  
5-5-39: Οι κάτοικοι Λαγκαδακίων με υπόμνημα στο Νομάρχη αναφέρουν ότι τυγχάνουν κάτοικοι συνοικισμού Λαγκαδακίων ο οποίος αποτελείται εκ 14 οικογενειών πτωχών οι οποίες από την εγκατάστασή των μέχρι σήμερα διατηρούν ιδιωτικό διδάσκαλο για να μη μένουν τα τέκνα στο σκότος της αμαθείας, διότι το κράτος λόγω του μικρού αριθμού των μαθητών δεν ήταν δυνατό να διαθέσει στο χωρίο διδάσκαλο.
            Και κατά το τρέχον σχολικό έτος διόρισαν στο σχολείο ιδιωτική διδασκάλισσα τη Γεωργία Παπαμάνου με την ελπίδα ότι η κοινότητα θα ερχόταν να τους βοηθήσει για την καταβολή μέρους της αντιμισθίας της διδασκαλίσσης, και ήτις δια της υπ’ αριθμ. 5/1939 αποφάσεώς της ψήφισε πίστωση δραχμών 2000 δια μισθό της ιδιωτικής διδασκαλίσσης του χωρίου, αλλά ο κ. Έπαρχος δεν ενέκρινε την απόφαση της κοινότητας, ισχυριζόμενος ότι εκφεύγει η απόφαση τούτη του κύκλου των υποχρεώσεων της κοινότητας.
Συνεχίζοντας αναφέρουν ότι η παρούσα Εθνική Κυβέρνηση καταπολεμεί την αγραμματοσύνη και ίδρυσε νυκτερινές σχολές για τους αγράμματους την αντιμισθία δε των διδασκάλων των νυκτερινών σχολείων καταβάλουν οι κοινότητες, ζητούν από το Νομάρχη να ενδιαφερθεί για τα τέκνα των προσφύγων και να διατάξει την έγκριση της απόφασης της κοινότητας, για να μη μείνουν στο σκότος της αγραμματοσύνης, διότι μόνοι των δε δύναται να διατηρήσουν διδάσκαλο. Ευανάγνωστες υπογραφές είναι οι  Αντώνιος Σπυρίδης, Σαλώμη Σπυρίδου, Παρθένα Ξενίδου, Ανδρέας Μποναχίδης, Νικόλαος Ξενίδης, Κων. Αναστασιάδης, Παύλος Ξενίδης. (β.4)
30-6-39: Προσφυγικός συνοικισμός Λαγκαδακίων. Σύγκειται από 15 οικογένειες με 17 μαθητές προς φοίτηση. Το σχολείο τους καταργήθηκε στις 10-10-32 από έλλειψη του απαιτουμένου αριθμού μαθητών. Οι κάτοικοι πρόσφυγες δεν ομιλούν πάντες την ελληνική αλλά τη Λαζική και Τουρκική. Ζήτησαν από το Υπουργείο και τη Νομαρχία την επανίδρυση του σχολείου. Οι μαθητές διδάσκονται από ιδιωτική διδασκάλισσα σε οικία. Δεν υπάρχει κατάλληλο οίκημα για τη στέγαση σχολείου. Προτείνει την ίδρυση δημοτικού σχολείου. Κατά την άποψή του διεπράχθη σφάλμα σοβαρότατο με τη δημιουργία του ατροφικού συνοικισμού εν σμικρογραφία, ενώ ήταν δυνατό να συμπτύσσονταν σε πληρέστερη κοινότητα. Ωστόσο εισηγείται την ίδρυση σχολείου.
 10-7-39: Ο επιθεωρητής Δημοτικών Σχολείων Σιατίστης Παπαϊωάννου με έγγραφο προς το Νομάρχη Κοζάνη τονίζει ότι επί δύο έτη οι κάτοικοι του χωριού Λαγκαδάκια προσέλαβαν ιδιωτική δασκάλα η οποία μανθάνει στα παιδιά γλώσσα, ανάγνωση, γραφή, αριθμητική στα παιδιά στερούμενου δημοτικού σχολείου. Ο επιθεωρητής προτείνει να εγκριθεί πίστωση για αμοιβή της δασκάλας και μ’ αυτό τον τρόπο θα ενθαρρύνουμε τις άξιες προσπάθειες των κατοίκων που κατέχονται από ζήλο για μόρφωση των παιδιών των.
            26-6-39: Ο Νομάρχης Κοζάνης με έγγραφο προς τον Επιθεωρητή Δημοτικών σχολείων ζητά να γνωμοδοτήσει αν κατά τη γνώμη του πρέπει να εγκριθεί η πίστωση προς τη διδασκάλισσα Λαγκαδακίων.
            Ο Επιθεωρητής Δημοτικών Σχολείων στις 10-7-39 προς τη Σεβαστή Νομαρχία:
            «Λαμβάνομεν την τιμή ν’ αναφέρωμεν υμίν, εις εκτέλεσιν της συνυποβαλομένης υπ’ αριθμ. 17270 ε.έ Υμετέρας διαταγής, ότι κατά το παρ. έτος επεσκέφθημεν την διδασκάλισσαν ταύτην εργαζομένην εις τινα οικίαν ιδιωτικήν, εφέτος όμως λόγω του ότι διήλθομεν νύκτα εκ Λαγκαδακίων δεν ηδυνήθημεν να παραμείνωμεν καθόσον μάλιστα δεν υπήρχε τοιούτος λόγος δι’ ημάς.
            Γνωρίζομεν όμως και εκ της επισκέψεως του παρελθόντος έτους και εκ πληροφοριών των εν λόγω κατοίκων, ότι διατηρούσιν διδασκάλισσα ιδιωτικήν, την οποία μόνοι των οι κάτοικοι εξεύρον και συνεφώνησαν και η οποία μανθάνει γλώσσαν, ανάγνωσιν, γραφήν και αριθμητικήν εις τα παιδιά στερούμενα δημοτικού σχολείου και ότι δέον κατά την γνώμη μας να εγκριθεί η πίστωσις αύτη, διότι τυγχάνουσιν άξιοι προσοχής και εκτιμήσεως οι κάτοικοι ούτοι μεθ’ ων και κατά τα δύο προηγούμενα έτη και εφέτος έχομεν έλθει εις επαφήν και  διαπνέονται υπό ζήλου προς την μόρφωσιν. Ημείς εν τη αρμοδιότητί μας εισηγήθημεν και κατά το παρελθόν έτος και φέτος επίσης θα επαναλάβωμεν πρότασίν μας δια την ίδρυσιν δημοτικού σχολείου εις τον συνοικισμόν τούτον. Μέχρις όμως της επιτεύξεως τούτου είναι ανάγκη να ενθαρρύνονται παντοιοτρόπως οι κάτοικοι ούτοι και να ενισχύηται και τοιούτου είδους αξιαίπαινος προσπάθεια μορφώσεως των τέκνων των».

1953:Η σχολική εφορεία απαρτιζόταν από τους Χρ. Σπυρίδη και Γεώργιο Ξενίδη.

Ιερά: Ενοριακός ναός η Κοίμηση της Θεοτόκου (ο οποίος και πανηγυρίζει στις 15 Αυγούστου), υπάρχει και το εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής. Αφιερωτές στη  μονή αγίου Νικάνορος 6 στην Α΄ γραφή και 23 στη Β΄γραφή.

Κοινοτικά: Ο οικισμός Λουτσίσινο, με υψόμετρο 630 μέτρων,  αποτέλεσε το 1918 συνοικισμός της κοινότητας Κοπρίβας. Μετονομάσθηκε σε Λαγκαδάκια στις 20-1-1927.
Ο οικισμός  στις 30/10/64 αποσπάται από το νομό Κοζάνης και υπάγεται στο νομό Γρεβενών. Ο οικισμός καταργείται στις 5/4/1981.

Προσφυγικά: Στο αγροτικό ιατρείο Κριφτσίου (Κιβωτός) σύμφωνα με έγγραφο στις  11-6-1926 υπάγονταν οι συνοικισμοί  Κρύφτσι, Τσούρχλι (Α.Γεώργιος), Σούμπινο (Κοκκινιά), Δοβρούνιστα, Γιάγκοβη (Μεσοπόταμον), Δοβράτοβον, Λουτσίσινο, Κοντσικιώτη (60/1599).
Ο υποδιοικητής Γρεβενών στις 2 Σεπτεμβρίου 1926 υποβάλει στο Νομάρχη Κοζάνης κατάσταση διανομής επιδόματος 10.000 δραχμών στους απόρους πρόσφυγες συνοικισμών περιφερείας Γρεβενών, για το Λουτσίσινο ο αριθμός των προσφύγων ήταν 4 και το διανεμητέο ποσό κατά πρόσφυγα ήταν 13 δραχμές. Επιτροπή γεωργικής απογραφής που ορίστηκαν στις 10 Νοεμβρίου 1929  ήταν ο πάρεδρος Αριστείδης Χατζηιωαννίδης,  ο ιερεύς Παπαγεώργιος Κόγιας του Πόρου και ο  δημοδιδάσκαλος Ιωάννης Τζήμου.

Πληθυσμός: 1913=28. 1920=2. 1927=62. 1940=67. 1951=67. 1961=77. 1971=25







[1] Απόστολος Παπαδημητρίου. Σελίδες Ιστορίας Γρεβενών Τόμος Α΄ σ.2