Προτομές Ανδριάντες Μνημεία Κοζάνης "Χαρίσιος Μεγδάνης"

 

 

Βασίλη Αποστόλου

Δασκάλου του Αου Δημοτικού Σχολείου Κοζάνης

Προτομές-Ανδριάντες –Μνημεία Κοζάνης

Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κοζάνης

Κοζάνη 2006 σελίδες:238

ISBN:960-87195-6-9

 

Κεφάλαιο 18. ΧΑΡΙΣΙΟΣ ΜΕΓΔΑΝΗΣ (1768-1823)

 

                    ΔΑΠΑΝΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

                                                                                        ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ

         Ν. ΚΟΖΑΝΗΣ  1996

 

            Γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1768. Απεβίωσε το 1823 σε ηλικία 55 ετών. Ετάφη στον περίβολο της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου.(13\209-212)

            Ο θάνατός του προήλθε κάτω από τις παρακάτω συνθήκες. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Κοζανίτη έμπορο Δημήτριο Τακιατζή. Το 1823 κλήθηκε στα Σέρβια να θεραπεύσει έναν επίσημο (μπέη) Τούρκο. Η μία διαταγή ήταν να τον θεραπεύσει οπωσδήποτε, διαφορετικά θα πλήρωνε με τη ζωή του. Η άλλη βάρβαρη διαταγή, ενός σατράπου, τον διέταζε να δηλητηριάσει τον ασθενή. Ο Μεγδάνης  κατηγορηθείς και ως εταιριστής (μέλος της φιλικής εταιρείας) έπαθε αποπληξία, εγκεφαλική αιμορραγία. Μετακομίσθηκε στην Κοζάνη όπου σε λίγες μέρες απεβίωσε.

 

Οι πρόγονοί του

 

            Η οικογένειά του έχει τις  ρίζες στη Βυζαντινή εποχή. Πατρίδα της οικογένειας ήταν το Ράχοβο, σήμερα Πολύρραχο, Σερβίων.

            Οι πρόγονοί του ήταν οπλαρχηγοί της περιοχής. Από ένα χειρόγραφο που βρέθηκε στη Μονή Κλινοβού Επαρχίας Ασπροποτάμου (Αιτωλοακαρνανία) γίνονται γνωστά τα παρακάτω από τον Κασομούλη, συγγραφέα των Στρατιωτικών Ενθυμημάτων, σχετικά με τον πρόγονο του Δ. Μεγδάνη.

 « Από όσων αρχηγών Αρματολών τα ονόματα θέλομεν αναφέρει, φαίνεται, ο αρχαιότερος τούτων και περιφανέστερος υπήρξεν κάποιος Μεγδάνης ονομαζόμενος, εκ της κωμοπόλεως Κοζάνης». (26\Τ.1^ος 5)

            Άκμασε την περίοδο 1660 ως το 1700. Καταδίωκε τους Οθωμανούς στις ορεινές επαρχίες των Σερβίων, Καστοριάς, Βεροίας, Εδέσσης, Τρικάλων, Ελασσώνος.

Συμφώνησε με το βεζύρη της Θεσσαλίας, να μη εισέρχεται Τούρκος στις επαρχίες που φύλαγε. Οι κάτοικοι να μαζεύουν τους φόρους και οι πρόκριτοι να τον αποδίδουν στους Οθωμανούς, οι οπλοφόροι του να μην πληρώνουν κανένα φόρο.

            Οι Οθωμανοί τοπάρχες ήλθαν σε συνεννόηση με τους χριστιανούς προκρίτους και τον δολοφόνησαν το Δεκέμβριο του 1700. «διαβάντες και τα στενά Γαρδικίου (Τρικάλων) και διευθυνόμενοι προς το χωρίο, φανερωθέντες το πρωί καθ’ ην ώραν ο ήρωας, δια το επίσημον των εορτών, επήγαινεν στην εκκλησίαν να λειτουργηθεί. Άμα ιδών τούτους έξαφνα, αποσυρθείς και κλεισθείς εντός της οικίας του…μετά τριών ωρών πόλεμο, παρατηρών το πλήθος των εχθρών και ότι ευρεθείς με μόνο 15-20 άνδρες δεν ηδύνατο να διαφύγει τον κίνδυνο, προτιμήσαντες να αποθάνουν κι αυτός και οι  8 περί αυτού εντίμως. Ορμήσαντες ξιφήρεις κατεπάνω των εχθρών, πυροβολούμενοι δε φονευθείς και αυτός και οι λοιποί επί της εξόδου και ορμής, και πεσόντες άπνοοι έγιναν θύμα της βαρβάρου πανουργίας και πολιτικής». (26\Τ.1^ος  σ. 6)

            Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Λιούφη τελευταίος αρματολός της οικογένειας Μεγδάνη υπήρξε ο ιερέας Ιωάννης. Φονευθείς από αντιπάλους η γυναίκα του με τα τρία

τέκνα κατέφυγε στην Κοζάνη το έτος 1741. Το μόνο διασωζόμενο οικογενειακό τεκμήριο της οικογένειας που σώζεται  είναι ο ναός του Αγίου Γεωργίου στο Ζδιάνι.

Στον πρόναο σωζόταν τοιχογραφία του έφιππου κτήτορα. Επειδή οι πιστοί λάτρευαν το Μεγδάνη, η τοιχογραφία βάφτηκε και καταστράφηκε.

 

Οι σπουδές του. Ο γάμος του

 

             Τα πρώτα γράμματα Λογική- Ηθική-Ρητορική, τα έμαθε στη Σχολή της Κοζάνης και στη Σχολή Λιβαδίου, για δύο έτη, Ρητορική, Φιλοσοφία, Μαθηματικά. Η Σχολή Λιβαδίου πρωτοστατούσε στα γράμματα και στον τρόπο λειτουργία της. Λειτουργούσε με το κοινοβιακό σύστημα. Σύμφωνα μ’ αυτό μαθητές και δάσκαλοι ζούσαν σε ίδιο οίκημα. Σήμερα συνεχίζει να υπάρχει στις πανεμιστημιουπόλεις Καίμπριτζ και Οξφόρδης της Αγγλίας. (21\92)

            Ο πατέρας του Δημήτριος, πέθανε νέος από ατύχημα στη Σερβία, πηγαίνοντας για την Ουγγαρία. Η μητέρα του Σταμάτα, κόρη του έμπορου Λάτσκου Σαπουντζή, έγινε μοναχή στον άγιο Δημήτριο  με το όνομα Σαλώμη.

            Παντρεύτηκε την Αικατερίνη, θυγατέρα του Γ. Κόνδη, πλούσιου εμπόρου. Απέκτησε 2 γιους το Δημήτριο και Γεώργιο. Ο Γεώργιος σπούδασε γιατρός στην Πέστη και Βιέννη, έζησε στο Μοναστήρι, έγραψε περί ιατρικής στα γερμανικά και πέθανε σε ηλικία 50 ετών (33\303). Ο Δημήτριος παντρεύτηκε εσπευσμένα τη μνηστή του Λασσάνη Αναστασία Τακιατζή, για να μην οδηγηθεί η πανέμορφη κόρη στο χαρέμι του Αλή Πασά. Από τις τέσσερις κόρες του Αναστασία, Ελένη, Άννα, η πλέον ονομαστή υπήρξε η Μητιώ, δεύτερη σύζυγος του ιατροφιλόσοφου Σακελλάριου.

 

Ο Χ. Μεγδάνης ιερέας

 

 Για να αποφύγει την ιεροσύνη μεταβαίνει κρυφά στην Πέστη της Ουγγαρίας

και ασκεί το επάγγελμα του οικοδιδασκάλου στην εκεί ομογένεια. Δεχόταν πιέσεις από τον επίσκοπο Θεόφιλο και τους προκρίτους της πόλης. Σύμφωνα με τη δισέγγονη του Χαρισίου Μεγδάνη Πηνελόπη Τσοπάνογλου ιερέας έγινε για τον παρακάτω λόγο. «Η μητέρα του αποκτούσε όλο κορίτσια. Έταξε αν γεννηθεί αγόρι να τον κάμει παπά. Έτσι ο παππούς όταν μεγάλωσε, για να εκπληρώσει το τάμα της μητέρας του, έγινε παπάς χωρίς να εκτελεί κανονικά τα ιερατικά του καθήκοντα». (49\17-11-96)           

             Μετά τριετή διαμονή στην Πέστη, επανήλθε στην Κοζάνη χειροτονούμενος ιερέας. Σύμφωνα με τον κώδικα βαπτίσεων χειροτονήθηκε το 1794 « Εβαπτίσθη ο Δημήτριος του Χαρισίου ιερέως )».  … ανάδοχος η Αικατερίνα πρεσβυτέρα Παπαχαρίσι». Ιερουργούσε τρεις ως τέσσερις φορές το έτος για να κοινωνεί των αχράντων μυστηρίων. (33\303)

Η κόρη του η Μητιώ Σακελλαρίου

 

            Στις 15 Ιουλίου 1805 η δεκαεξάχρονη κόρη του Μητιώ παντρεύτηκε τον κατά 22 χρόνια μεγαλύτερό του ιατροφιλόσοφο Σακελλάριο, χήρο επί πενταετία. Ο Μεγδάνης, ανοιχτό μυαλό, συναινεί να παντρευτεί η πανέμορφη κόρη του  το συνομήλικό του και φίλο χήρο Σακελλάριο, ο οποίος έχει υπό την προστασία του τον δωδεκαετή γιο του.

            Ο Μεγδάνης ενθαρρύνει την κόρη του το έτος 1812 να ασχοληθεί με μεταφράσεις κωμωδιών από την ιταλική στην ελληνική, για να εκμάθει αρτιότερα τη γλώσσα, μιας με τις μεταφράσεις εντυπώνονται εντονότερα στη μνήμη οι φράσεις, οι λέξεις, οι ιδιωματισμοί της γλώσσας. Η ίδια στέλνει μεταφρασμένες τις κωμωδίες και ζητεί την έγκριση έκδοσης από το φιλόστοργο πατέρα της.

 Ο Μεγδάνης σε επιστολή του προς τη φιλτάτη θυγατέρα τονίζει τα παρακάτω:

Χαίρεται για την επίμονο φιλομάθειά της. Δεν την ονειδίζει ότι μετάφρασε κωμωδία ηθικοτάτη, ούτε ότι είναι προληπτικός. Τις συμβουλεύει για δύο πράγματα. Να επιλέγει προς μελέτη βιβλία ιστορικά που έχουν σχέση με το γένος, ηθικά, οικονομίας, περί ανατροφής των παιδιών και να μην κοπιάζει ιδιαίτερα στο γράψιμο, να φροντίζει τον οίκο της και να έχει προγραμματισμένες ώρες για μελέτη. Καταλήγει «Περιποιού το μεν πνεύμα σου γυμναζομένη εις την αρετή και την παιδεία, το δε σώμα προσέχουσα εις την συντήρηση της υγείας σου».

 

Επαγγελματικές δραστηριότητες

 

             Έμαθε την ιατρική, την οποία ασκούσε επαγγελματικά, από τους γιατρούς της Κοζάνης  Σακελλάριο (γαμπρό του) και από το φίλο και συμμαθητή του Περδικάρη. Ο ίδιος για να συμπληρώσει τις ιατρικές του γνώσεις μελετούσε συγγράμματα του πατέρα της ιατρικής Ιπποκράτη ως και άλλων επιφανών ιατρών.

            Ακολουθώντας τη Σωκρατική μέθοδο έκανε μαθήματα στην αγορά, στους περιπάτους και όπου αλλού εύρισκε συναθροίσεις ανθρώπων.

            Το έτος 1808 ο Μεγδάνης προσκαλεί στην Κοζάνη τον επιφανή δάσκαλο Σταμκίδη (από Ραψάνη-Πλαταμώνα), μαθηματικό και φιλόσοφο, με τρόπο διδασκαλίας μεθοδικό. Το σχολείο της πόλης μικρό. Παίρνει πρωτοβουλίες. Πείθει τους φιλογενείς αδελφούς Τακιατζή, αδελφούς Παπαδημητρίου και άλλους εύπορους Κοζανίτες να συνεισφέρουν στην ίδρυση μεγάλου σχολείου. Το 1810 χτίζεται το καινούργιο εκπαιδευτήριο, εκεί που σήμερα είναι το Δημαρχείο. Ονομάσθηκε «Ελληνικό Σχολείο» Δίδασκε στη Σχολή της Κοζάνης Ζωολογία, Χημεία, Ρητορική, Φυσική, Κατήχηση.

            Κάθε Πέμπτη τη διδασκαλία του παρακολουθούσε πλήθος εξωτερικών ακροατών. Ακόμη στους επισκέπτες της οικίας του τους δίδασκε ιερά μαθήματα και ρητορική.

            Η υψηλή νοημοσύνη του τον βοήθησε με απλή παρατήρηση και προσοχή να μάθει την τέχνη του ωρολογοποιού κατά την τρίχρονη παραμονή του στην Πέστη. Κατά την εμφύλια σύρραξη μεταξύ οπαδών του Αυλιώτου και Κοντορούση κάηκε το επαγγελματικό εργαστήριο  επισκευής ωρολογιών που διατηρούσε.

 

 Λόγιος της πόλης

 

            Ο Χαρίσιος Μεγδάνης υπήρξε αξιόλογος λόγιος της πόλης. Σπούδασε κι αγάπησε την αρχαιότητα. Τα περισσότερα έργα του αντλούν τη θεματολογία από το ένδοξο παρελθόν. Πίστευε ότι η απελευθέρωση του γένους θα προέλθει από την πνευματική καλλιέργεια και τη γνωριμία των νέων με τους αρχαίους προγόνους. Πολυάσχολος, πολυμαθέστατος, κύρια έδρασε ως δάσκαλος κι όχι ως ιερέας. Η αγάπη για την πατρίδα υπέρμετρη.

Γράφει την ιστορία της πόλης, δεν απομακρύνεται απ’ αυτή, πρωτοστατεί στο χτίσιμο σχολείων, διδάσκει συστηματικά σε σχολεία. Το σπίτι του, την αγορά, το εργαστήρι του, όπου βρει συνάθροιση λίγων ατόμων το αξιοποιεί. Αρπάζει την ευκαιρία κι ο ακούραστος δάσκαλος τους διδάσκει για την ορθοδοξία, για τις ηθικές αξίες, για τον ελληνικό πολιτισμό.

            Για το Μεγδάνη η γνώση ήταν δεξαμενή χαράς, δύναμη. Ευνοήθηκε από την ηρωική γενιά του και ιδιαίτερα από το έντονο πνευματικό περιβάλλον της πόλης. Ταλαιπωρήθηκε κατά την τριετή αυτοεξορία του στην Πέστη. Τυχερός που οι φιλογενείς Τακιατζήδες εξέδωσαν τα έργα του. Κατηγορήθηκε για την ένταξή του στη Φιλική Εταιρεία. Η κατηγορία σε κείνα τα δύσκολα χρόνια του φέρνει αποπληξία. Το 1823 στα 55 του χρόνια έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Έδωσε πολλά στην Κοζάνη. Ήταν κοντά στον

άνθρωπο, ως παπάς, δάσκαλος, γιατρός, πολιτισμένος, ευγενής, φιλάνθρωπος, υπήρξε χρήσιμος για τον τόπο του.

Συγγραφικό έργο

 

1.Ελληνική μυθολογία- Πάνθεον

Το 1812 εκδίδει το πρώτο του βιβλίο με δαπάνη  του φιλόμουσου, φιλογενή, φιλοπάτριδα Κων\νου Γεωργίου Τακιατζή. Αν και ιερέας έχει την τόλμη να προσφέρει στο κοινό, βιβλίο για τις θεότητες των αρχαίων Ελλήνων. Ο ίδιος το δικαιολογεί γράφοντας ότι το έχει προπαρασκευάσει κατά τα χρόνια της νεότητας. Είναι δε αποτέλεσμα της πολυμάθειας, της αρχαιογνωσίας του, και της άποψης που έχει ότι οι νέοι ζημιώνουν εάν ελλιπώς κατέχουν τη θρησκεία και τις θεότητες των αρχαίων ελλήνων.

             Την ελληνική μυθολογία τη χωρίζει σε πέντε βιβλία. Τις αρχέγονες θεότητες των Ελλήνων, τους Ολυμπίους θεούς, τους θαλάσσιους, για τον Άδη και τους επίγειους θεούς. Το σύγγραμμα υπάρχει σήμερα στη βιβλιοθήκη, όπως και οι πηγές που χρησιμοποίησε για να συνθέσει το σύγγραμμα.

2. Καλλιόπη Παλιννοστούσα, ή περί ποιητικής μεθόδου

Εκδόθηκε το 1819 με δαπάνη του Δημητρίου Ι. Τακιατζή.

 3.Λύχνος του Διογένη-Χαραχτήρες

Το εκδίδει το 1818 και τη δαπάνη εκτύπωσης την αναλαμβάνει ο έμπορος συμπολίτης του Γεώργιος Κ. Τακιατζής. Στο έργο διαπραγματεύεται πενήντα χαρακτήρες  ανθρώπων, όπως περί υπερηφάνου, δεισιδαίμονος, φιλάρχου.

4.Ιερά Κατήχησις ή Οδηγία χριστιανική Ορθόδοξος.

Το εκδίδει το 1818 στη Βιέννη με χορηγία του Δημητρίου Ι. Τακιατζή. Αναφέρεται στην πλάση του ανθρώπου, τι πρέπει να μανθάνει ο άνθρωπος, περί Αγίας Τριάδας, Χριστού, αγίων και γενικά περί ορθοδόξου πίστης.

 5.Αγγελία

            Εκδόθηκε το 1820 στη Βιέννη. Σ’ αυτό το έργο βιογραφούνται είκοσι τέσσερις δάσκαλοι που δίδαξαν σε σχολείο της Κοζάνης από το 1668 με πρώτο το Σερβιώτη δάσκαλο Γεώργιο Κονταρή και τελευταίο τον πολυμαθέστατιο Στέφανο Σταμκίδη από τη Ραψάνη. (Πλαταμώνας)

 

6. Απογραφική έκθεση του μεσημβρινού μέρους της Μακεδονίας.

 

Το χειρόγραφο Απογραφική έκθεση του μεσημβρινού της Μακεδονίας  βρέθηκε στη βιβλιοθήκη το έτος 1896. Συγγραφέας θεωρείται ο Χαρίσιος Μεγδάνης. Εικάζεται ότι γράφτηκε το 1818.

 Για την Κοζάνη δίδει τις παρακάτω πληροφορίες.

    «Κοζάνη. Πολιτεία μοναδική και ιδιόρρυθμος κειμένη μεταξύ των τοπαρχιών Εγρί μπουτζιάκ και Τζιαρσαμπά. Εις τέσσαρας τοπαρχίας περιεχούσας σχεδόν ως 200 χωρία, χωρίς τίνος άλλης εδικής των πόλεως ή κώμης, είναι αυτή ως κεντρική μεταξύ των και ταμείον των εφοδίων των. Όθεν και δις της εβδομάδας συναθροίζεται εις αυτήν αγορά από την περίχωρόν της. Εάν η ευνομία άφηνε εις τους περιοίκους της να είναι εδική των η αφθονία των προϊόντων της χώρας των και η απόλαυσις των κόπων των ήθελεν είναι και η Κοζάνη ευτυχής για το εμπόριον και τας τέχνας…

   Αυτή η πολιτεία ευρίσκεται εις μίαν πεδινήν και καλήν τοποθεσία εις τους πρόποδας  μικρών τινών λόφων, με κράσιν υγιεινήν με νερά αρκετά και καλά.

Βλέπει προς μεσημβρίαν της όλην της υπ’ αυτής πεδιάδα. Η θέα της εκτείνεται εις περισσότερον από 5 ωρών διάστημα.

Πολλά από τα οσπήτια της είναι εύκτιστα και μεγάλα και μεταξύ των με σύδενδρα περιβόλια.

 Η αγορά της είναι ευρύχωρος και με καλόκτιστα εργαστήρια αρκετά.

Κατά το παρόν έχει ως 750  οσπήτια. οι κάτοικοι είναι χριστιανοί Έλληνες

Έχει σχολείον νεόκτιστον εις το μέσον της και βιβλιοθήκη Ελληνικήν έξω του σχολείου λιθόκτιστον με αρκετά βιβλία. Το πρότερον, όταν ήττον εις καλλιτέραν κατάστασιν, είχε δύο σχολεία κρατούμενα εκ τόκων ερχομένων από την αριστοκρατίαν της Βενετίας. Εις εν των τότε σχολείων της εσχολάρχησε και ο περικλεής Ευγένιος, ως και ο ίδιος αναφέρει εις το κεφ. Στ  του τρίτου βιβλίου της Θεολογίας του συνθεμένου αυτού, κατά ζήτησιν του Γραμματικού Νεοφύτου.

Έχει αρκετά παρεκκλήσια και μίαν καθολικήν εκκλησίαν κτισμένην εις το μέσον της.

Κατά τα στρατηγικά είναι υποτελής εις τον Ρούμελην πασιάν κατά δε τα πνευματικά επισκέπτεται από των Σερβίων επίσκοπον.

  Αι πρόσοδοι των κατοίκων της είναι από τον πολύν και ισχυρόν οίνον, από τον κρόκον ( του οποίου η καλλιέργεια κατά το παρόν ημελήθη δια το να δίδη περισσοτέραν ωφέλειαν ο σπαρμός των γεννημάτων) από τας διαφόρους τέχνας, και από το εμπόριον εις τον τόπον των και αλλαχού, μάλιστα εις την Αυστριακήν Επικράτειαν.

Αυτή η πολιτεία κατά τον 16 αιώνα ήττον μικρόν χωρίον ως 150 οσπητίων.

Η ανωμαλία και ακαταστασία των πολιτικών πραγμάτων εις άλλους τόπους την ηύξησεν από μετοίκους διαφόρων μερών και μάλιστα Θετταλούς

Εις αυτούς τους δυστυχείς καιρούς της αυτή η πολιτεία ανέθρεψε και εκπαίδευσε κατά τας ελληνικάς μαθήσεις τον ιατρόν Γεώργιον τον Σακελλάριον, όστις εξέδωκεν Αρχαιολογίαν

των Ελλήνων, μετέφρασε τον Ανάχαρσιν από την Γαλλικήν διάλεκτον, και εξεδόθη μόνος ο πρώτος τόμος της μεταφράσεώς του, ομοίως και την Ελληνικήν ιστορίαν

  Εις την περιοχήν αυτής της πολιτείας φαίνονται πολλαχού ερείπα αρχαίων κτιρίων, πλήν όχι αξιολόγων. Εις ένα τόπον ονομαζόμενον Τρίδεντρον, (περιοχή Αγίου Κωνσταντίνου) συνεχή με την πολιτείαν, ευρέθησαν πολλάκις λίθινα ειδωλάκια και μάρμαρα από βωμόν. Ανεκαλύφθη ποτέ και εις τάφος ολόλιθος και πλησίον του εν επικιόνιον, το οποίον του επάνω του έχει γλυφήν από βάσιν ειδώλου και εις τας τρεις πλευράς γράμματα εκατέρωθεν ταύτα.

Κρίσπος μετά της θυγατρός Κρισπείνης

Ζων έτι Κλεοπάτραν παντύμβιον φιλανδρίας ένεκεν.»

 

 

7.Φαρμακοποιϊα.(Διορθώθηκε από τον ιατρό Γεώργιο Σακελλάριο)

 

   Πολλά έργα χάθηκαν κατά τη λεηλασία της πόλης από τους Αλβανούς το 1830.

                       Όπως

Ιστορία των ηρώων

Περιληπτική Φαρμακολογία

Χρυσόβουλον των Βυζαντινών αυτοκρατόρων.

 

 

Δραστηριότητες απογόνων. Στήσιμο προτομής.

 

Στις 27 Οκτωβρίου 1969 η Πηνελόπη Μεγδάνη Τσοπάνογλου γόνος της οικογένειας Μεγδάνη κάτοικος Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής απέστειλε μέσω Τραπέζης 100 δολάρια για βράβευση του καλύτερου Κοζανίτη μαθητή εις μνήμη των προγόνων της. Βραβεύτηκε ο Δημήτριος Πάπιστας του Σταύρου μαθητής του Βλταδώρειου Γυμνασίου, μετέπειτα φοιτητής της Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής.

     Ενδιαφέρον για το στήσιμο της προτομής του Μεγδάνη στην πόλη της Κοζάνης παρουσιάσθηκε το 1966 σύμφωνα με απαντητική επιστολή που βρέθηκε στα ιστορικά αρχεία της Δημοτικής βιβλιοθήκης. (3\ΚΤ 92)

 

    «Ερίτιμο κυρία Τσοπάνογλου

Έλαβα την από 20-12-66 επιστολή σας.

  Όσον αφορά δια την προτομή του αειμνήστου προπάππου σας Χ. Μεγδάνη δεν επιθυμώ να λάβετε όλο το οικονομικό βάρος, αλλά ότι προαιρείσθε να συμμετάσχετε στη δαπάνη καθώς ο τόπος εδώ έχει κι άλλους ανεψιούς.

Παρακαλώ όπως ερχομένη σε συνεννόηση μετά των εδώ συγγενών σας κ. Διάφα κ.λ.π ρυθμίσετε το ποσό το οποίο θα διαθέσετε.

 Ο κ. Διάφας γνωρίζει την καλλιτέχνιδα η οποία φιλοτέχνησε την προτομή του Σακελλαρίου γαμβρού επί θυγατρί του Χ. Μεγδάνη. Ο Χαρ. Μεγδάνης θα τοποθετηθεί σε θέση έναντι της οικίας του και πλησίον του Μητροπολιτικού Ναού του Αγίου Νικολάου όπου ως πρωθιερεύς ελειτούργει».

             Τελικά η προτομή στήθηκε με δαπάνη του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών Ν. Κοζάνης επί της οδού Χ.Μεγδάνη, μπροστά από τη Μητρόπολη και το 1ο  Δημοτικό σχολείο.

Τα αποκαλυπτήρια της προτομής του πραγματοποιήθηκαν στις 17 Νοεμβρίου 1996.Την αποκάλυψη έκανε τιμής ένεκεν ο πολιτικός και ιστορικός Μιχάλης Παπακωνσταντίνου παρουσία του Νομάρχη Κοζάνης Πασχάλη Μητλιάγκα και δημάρχου Πάρη Κουκουλόπουλου.

Ακόμα η Πηνελόπη Τσοπάνογλου μετά από προτροπή του Κοζανολάτρη Λεωνίδα Ππασιώπη έστειλε από την Αμερική προσωπικά αντικείμενα του προπάππου της Χαρισίου Μεγδάνη τα οποία φυλάσσονται σε ειδική προθήκη στο Λαογραφικό Μουσείο του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών. Μερικά απ’ αυτά είναι κεχριμπαρένια κομπολόγια, ωρολόγι σπανίας τέχνης 300 ετών, μεταξωτά πουκάμισα, χρυσοκέντητα ρούχα, σάλι της παπαδιάς.