Για τον εκλιπόντα Γιάννη Τσαβδαρίδη από Ποντινή Γρεβενών

 

 

 Γιάννης Τσαβδαρίδης

Για τον εκλιπόντα Γιάννη Τσαβδαρίδη από Ποντινή Γρεβενών"

Το 2008 έθεσα ως σκοπό την ανάδειξη της τοπικής ιστορίας των Βεντζίων, Γρεβενών, Κοζάνης. Μία απόπειρα υλοποίησης του στόχου από τη θέση του Γραμματέα του Συλλόγου Γρεβενιωτών Κοζάνης απέτυχε (Μάιος 2008). Λίγους μήνες αργότερα τον Ιούλιο ο τοπικός σύλλογος του χωριού μου, Έξαρχος Γρεβενών,  ενεργοποιείται (ανενεργός από το 1990), αναλαμβάνων την προεδρία.

    Ο προσωπικός μου μύθος, η έκδοση ετήσιου περιοδικού μπαίνει σε τροχιά υλοποίησης. Απευθύνθηκα σε Γρεβενιώτες (Βεντζιώτες) επιχειρηματίες με δραστηριότητα την πόλη της Κοζάνης. Ανταποκρίθηκαν οι Ανδρέας Μπιμπίκας εργολάβος οικοδομών, Δημήτριος Βήτας Εργαστήριο Ζαχαροπλαστικής (Βάρης), Δήμζας Αθανάσιος Τυροκομικά (Νεοχώρι-Παναγία), Νατσιόπουλος Ιωάννης DISECNIO (Ιτέα), Δόμηση (Χρώμιο), Κέντρο τύπου Αφοι Πιπερά (Δαφνερό), Καφέ Ιντερνετ «Πλήκτρο» Γιώργος Κοκόγιας (Δαφνερό), Καφέ «Πάρης» (Έξαρχος), Vodafone, Μαίρη Γκουτζιαμάνη (Έξαρχος). Τέλος οι Ποντινιώτες Λάζαρος Αντωνιάδης DREAMS, Ιωάννης Τσαβδαρίδης “Αμορίνο”.

    Συνολικά εκδόθηκαν έξι τεύχη με αντίστοιχες σελίδες 68,80,80,96,160,96. Στα έξι τεύχη παρέμειναν χορηγοί οι Λάζαρος Αντωνιάδης και ο εκλιπών Γιάννης Τσαβδαρίδης (πρωί Παρασκευής 8 Ιανουαρίου 2021, σε ηλικία 62 ετών).

    Ο Γιάννης ασχολήθηκε με το γλυκό από το 1986, στο μικρό κατάστημα Π.Χαρίση 3. Με εργατικότητα, σύνεση, τόλμη δημιούργησε τα Ζαχαροπλαστεία Αμορίνο α)Γκέρτσου Κωνσταντίνου &Αριστοτέλους Κοζάνη β) Ιπποκράτους & Μακεδονομάχων, Κοζάνη.

    Αρκετά δοτικός συνέβαλε τα μάλα στην πολιτιστική κίνηση της Κοζάνης.   

    Θέλω να εκφράσω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στη σύζυγο του Γιάννη, Ελένη Γιαννακίδου από Ποντινή. Εύχαρις και καλοσυνάτη, η Ελένη, πάντα μας έκανε τα γενέθλια από το 1994 για πέντε έτη για το γιό της Ηλία, στο χώρο του σχολείου, μιας και τον είχα μαθητή στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Κοζάνης. Θερμά συλλυπητήρια στα παιδιά του Γιάννη: τον Ηλία, το Βαλάντη.

Βασίλης Αποστόλου

Έξαρχος 10 Ιανουαρίου 2021

 

 Μήνυμα της Σελίδας amorino 11/1/2021

Αισθανόμαστε την ανάγκη να απευθύνουμε ένα ειλικρινές & μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τα συλλυπητήρια μηνύματα σας & για κάθε είδους θερμή & αυθόρμητη εκδήλωση συμπαράστασης στο βαρύ μας πένθος για την αιφνίδια απώλεια του πολυαγαπημένου μας ΓΙΑΝΝΗ.

Τιμή μας να σας νιώθουμε κοντά μας με κάθε τρόπο στο μεγάλο του ταξίδι.

Νιώθουμε βαθιά συγκίνηση & ευγνωμοσύνη.

Ευχόμαστε σε όλους σας υγεία & μακροημέρευση.

Σας ευχαριστούμε πολύ ξανά.

Η οικογένεια του

Λαγκαδάκια Γρεβενών

Λαγκαδάκια Γρεβενών

Γράφει ο Βασίλης Αποστόλου 

Δημοσιεύτηκε στο 6ο τεύχος του περιοδικού ΜΠΟΥΡΙΝΟΣ του Ε.Ε.Ε Σύλλόγου Εξάρχου Γρεβενών

Γενικά: Βρίσκεται  στο μέσο της διαδρομής Πόρου -Μικροκλεισούρας. Κοντά στο χωριό υπάρχει πηγή με διαυγέστατον ύδωρ, η οποία πιθανόν να έδωσε το όνομα. Λούτσεσμα τουρκιστί σημαίνει βρύση.

Στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 31 Μαΐου 1915 και 6 Δεκεμβρίου 1915 ψήφισαν στο έβδομον (σύνολο 19)  με έδραν το χωρίον Κοπρίβα  (Κνίδη) ένθα θέλουσι ψηφίσει οι εκλογείς του χωρίου τούτου ως και οι των χωρίων Τόριστα (Ποντινή), Σφίλτσι (Χρώμιο), Πυλωροί, Βάρεσσα (Βάρη), Έξαρχος, Βαΐπες (Δαφνερό), Παλαιόκαστρον, Λουτσίσινο (Λαγκαδάκια), Γκουστώμη (Πόρος) και Πισκόν  (Πιστικόν) τόπον δε  ψηφοφορίας ορίζομεν την δημοτικήν Σχολήν.

Στον εκλογικό κατάλογο της Υποδιοικήσεως Γρεβενώντου 1915  ήταν γραμμένοι 9 άρρενες εκλογείς.

Αρχαιολογικά: Στην περιοχή «Πουρούν» υπήρξε νεολιθικός οικισμός.[1]

Εκπαιδευτικά: 25-10-26: Ο Επιθεωρητής Δημοτικών Σχολείων Ανασελίτσας προτείνει την ίδρυση δημοτικού σχολείου καθότι το Λουτσίσινο αποτελείται  από 20-25 οικογένειες, το ίδιο επαναλαμβάνεται στις 12 Ιουλίου 1927.

17-3-31: Το σχολείο δε λειτούργησε καθόλου μέχρι σήμερα. Κατά το τρέχον έτος συγκεντρώνει 7-8 μαθητές στην Α΄τάξη. Δεν έχει διδακτήριο ούτε δωμάτιο δια κατοικία του διδασκάλου. Ζήτησε από τους κατοίκους να χορηγήσουν ολόκληρο οικίσκο προσφυγικό για την εγκατάσταση του σχολείου, ώστε να μην υπάρχει δίπλα οικογένεια.

11-6-31: Το σχολείο έμεινε κλειστό, όλο  το χρονικό διάστημα μέχρι του τελευταίου δεκαημέρου του Απριλίου ε.έ, οπότε διορίσθη νηπιαγωγός εις το νηπιαγωγείο Μικροκλεισούρας. Η ορκισθείσα νηπιαγωγός Βενετία Χατζοπούλου δεν εστάλη εις Μικροκλεισούρα αλλά στο σχολείο Λαγκαδακιων για  το υπολειπόμενο διάστημα,  προκειμένου να προπαρασκευάσει γλωσσικώς τους μαθητές. Συγκέντρωσε το όλον εις εν μικρό δωμάτιο προσφυγικού οικίσκου όπου και η κατοικία της περί τα 11 νήπια και μαθητάς δημ. σχολείου και ησχολήθη με την συνδιάλεξιν, τα τραγούδια και τα παιχνίδια για να τους καταρτίσει γλωσσικώς. Δεικνύει όρεξιν εις το έργο της αλλά δεν έχει διαθέσιμο χρόνο προς δράσιν. Αύτη κατάγεται εκ Γραμματικού του Νομού Κοζάνης, ετών 20, άγαμος, υγιής με πτυχίον Διδασκαλείου Νηπιαγωγών.

29-1-39: Το κ.σ Κνίδης με πρόεδρο το Δημήτριο Κωνσταντινίδη και μέλη τους Γεώργιο Σαράντη, Γεώργιο Κωνσταντινίδη, Ευθύμιο Τζιμόπουλο, Θεόδωρο Μαυρίδη, Ανδρέα Δαλαμήσιο ψήφισαν πίστωση 2000 δραχμών υπέρ της ιδιωτικής διδασκαλίσσης  Λαγκαδακίων δια συμπλήρωμα του υπό των κατοίκων παρεχομένου μισθού της.

            2-3-39: Ο επαρχών της Επαρχίας Γρεβενών Αθ. Τσοπουλάκος δεν εγκρίνει το μισθό της ιδιωτικής διδασκαλίσσης, γιατί δεν κρίνει σκόπιμο να διατίθενται τα έσοδα της κοινότητας δια μη καθαρώς κοινοτικούς σκοπούς.  

5-5-39: Οι κάτοικοι Λαγκαδακίων με υπόμνημα στο Νομάρχη αναφέρουν ότι τυγχάνουν κάτοικοι συνοικισμού Λαγκαδακίων ο οποίος αποτελείται εκ 14 οικογενειών πτωχών οι οποίες από την εγκατάστασή των μέχρι σήμερα διατηρούν ιδιωτικό διδάσκαλο για να μη μένουν τα τέκνα στο σκότος της αμαθείας, διότι το κράτος λόγω του μικρού αριθμού των μαθητών δεν ήταν δυνατό να διαθέσει στο χωρίο διδάσκαλο.

            Και κατά το τρέχον σχολικό έτος διόρισαν στο σχολείο ιδιωτική διδασκάλισσα τη Γεωργία Παπαμάνου με την ελπίδα ότι η κοινότητα θα ερχόταν να τους βοηθήσει για την καταβολή μέρους της αντιμισθίας της διδασκαλίσσης, και ήτις δια της υπ’ αριθμ. 5/1939 αποφάσεώς της ψήφισε πίστωση δραχμών 2000 δια μισθό της ιδιωτικής διδασκαλίσσης του χωρίου, αλλά ο κ. Έπαρχος δεν ενέκρινε την απόφαση της κοινότητας, ισχυριζόμενος ότι εκφεύγει η απόφαση τούτη του κύκλου των υποχρεώσεων της κοινότητας.

Συνεχίζοντας αναφέρουν ότι η παρούσα Εθνική Κυβέρνηση καταπολεμεί την αγραμματοσύνη και ίδρυσε νυκτερινές σχολές για τους αγράμματους την αντιμισθία δε των διδασκάλων των νυκτερινών σχολείων καταβάλουν οι κοινότητες, ζητούν από το Νομάρχη να ενδιαφερθεί για τα τέκνα των προσφύγων και να διατάξει την έγκριση της απόφασης της κοινότητας, για να μη μείνουν στο σκότος της αγραμματοσύνης, διότι μόνοι των δε δύναται να διατηρήσουν διδάσκαλο. Ευανάγνωστες υπογραφές είναι οι  Αντώνιος Σπυρίδης, Σαλώμη Σπυρίδου, Παρθένα Ξενίδου, Ανδρέας Μποναχίδης, Νικόλαος Ξενίδης, Κων. Αναστασιάδης, Παύλος Ξενίδης. (β.4)

30-6-39: Προσφυγικός συνοικισμός Λαγκαδακίων. Σύγκειται από 15 οικογένειες με 17 μαθητές προς φοίτηση. Το σχολείο τους καταργήθηκε στις 10-10-32 από έλλειψη του απαιτουμένου αριθμού μαθητών. Οι κάτοικοι πρόσφυγες δεν ομιλούν πάντες την ελληνική αλλά τη Λαζική και Τουρκική. Ζήτησαν από το Υπουργείο και τη Νομαρχία την επανίδρυση του σχολείου. Οι μαθητές διδάσκονται από ιδιωτική διδασκάλισσα σε οικία. Δεν υπάρχει κατάλληλο οίκημα για τη στέγαση σχολείου. Προτείνει την ίδρυση δημοτικού σχολείου. Κατά την άποψή του διεπράχθη σφάλμα σοβαρότατο με τη δημιουργία του ατροφικού συνοικισμού εν σμικρογραφία, ενώ ήταν δυνατό να συμπτύσσονταν σε πληρέστερη κοινότητα. Ωστόσο εισηγείται την ίδρυση σχολείου.

 10-7-39: Ο επιθεωρητής Δημοτικών Σχολείων Σιατίστης Παπαϊωάννου με έγγραφο προς το Νομάρχη Κοζάνη τονίζει ότι επί δύο έτη οι κάτοικοι του χωριού Λαγκαδάκια προσέλαβαν ιδιωτική δασκάλα η οποία μανθάνει στα παιδιά γλώσσα, ανάγνωση, γραφή, αριθμητική στα παιδιά στερούμενου δημοτικού σχολείου. Ο επιθεωρητής προτείνει να εγκριθεί πίστωση για αμοιβή της δασκάλας και μ’ αυτό τον τρόπο θα ενθαρρύνουμε τις άξιες προσπάθειες των κατοίκων που κατέχονται από ζήλο για μόρφωση των παιδιών των.

            26-6-39: Ο Νομάρχης Κοζάνης με έγγραφο προς τον Επιθεωρητή Δημοτικών σχολείων ζητά να γνωμοδοτήσει αν κατά τη γνώμη του πρέπει να εγκριθεί η πίστωση προς τη διδασκάλισσα Λαγκαδακίων.

            Ο Επιθεωρητής Δημοτικών Σχολείων στις 10-7-39 προς τη Σεβαστή Νομαρχία:

            «Λαμβάνομεν την τιμή ν’ αναφέρωμεν υμίν, εις εκτέλεσιν της συνυποβαλομένης υπ’ αριθμ. 17270 ε.έ Υμετέρας διαταγής, ότι κατά το παρ. έτος επεσκέφθημεν την διδασκάλισσαν ταύτην εργαζομένην εις τινα οικίαν ιδιωτικήν, εφέτος όμως λόγω του ότι διήλθομεν νύκτα εκ Λαγκαδακίων δεν ηδυνήθημεν να παραμείνωμεν καθόσον μάλιστα δεν υπήρχε τοιούτος λόγος δι’ ημάς.

            Γνωρίζομεν όμως και εκ της επισκέψεως του παρελθόντος έτους και εκ πληροφοριών των εν λόγω κατοίκων, ότι διατηρούσιν διδασκάλισσα ιδιωτικήν, την οποία μόνοι των οι κάτοικοι εξεύρον και συνεφώνησαν και η οποία μανθάνει γλώσσαν, ανάγνωσιν, γραφήν και αριθμητικήν εις τα παιδιά στερούμενα δημοτικού σχολείου και ότι δέον κατά την γνώμη μας να εγκριθεί η πίστωσις αύτη, διότι τυγχάνουσιν άξιοι προσοχής και εκτιμήσεως οι κάτοικοι ούτοι μεθ’ ων και κατά τα δύο προηγούμενα έτη και εφέτος έχομεν έλθει εις επαφήν και  διαπνέονται υπό ζήλου προς την μόρφωσιν. Ημείς εν τη αρμοδιότητί μας εισηγήθημεν και κατά το παρελθόν έτος και φέτος επίσης θα επαναλάβωμεν πρότασίν μας δια την ίδρυσιν δημοτικού σχολείου εις τον συνοικισμόν τούτον. Μέχρις όμως της επιτεύξεως τούτου είναι ανάγκη να ενθαρρύνονται παντοιοτρόπως οι κάτοικοι ούτοι και να ενισχύηται και τοιούτου είδους αξιαίπαινος προσπάθεια μορφώσεως των τέκνων των».

1953:Η σχολική εφορεία απαρτιζόταν από τους Χρ. Σπυρίδη και Γεώργιο Ξενίδη.

Ιερά: Ενοριακός ναός η Κοίμηση της Θεοτόκου (ο οποίος και πανηγυρίζει στις 15 Αυγούστου), υπάρχει και το εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής. Αφιερωτές στη  μονή αγίου Νικάνορος 6 στην Α΄ γραφή και 23 στη Β΄γραφή.

Κοινοτικά: Ο οικισμός Λουτσίσινο, με υψόμετρο 630 μέτρων,  αποτέλεσε το 1918 συνοικισμός της κοινότητας Κοπρίβας. Μετονομάσθηκε σε Λαγκαδάκια στις 20-1-1927.

Ο οικισμός  στις 30/10/64 αποσπάται από το νομό Κοζάνης και υπάγεται στο νομό Γρεβενών. Ο οικισμός καταργείται στις 5/4/1981.

Προσφυγικά: Στο αγροτικό ιατρείο Κριφτσίου (Κιβωτός) σύμφωνα με έγγραφο στις  11-6-1926 υπάγονταν οι συνοικισμοί  Κρύφτσι, Τσούρχλι (Α.Γεώργιος), Σούμπινο (Κοκκινιά), Δοβρούνιστα, Γιάγκοβη (Μεσοπόταμον), Δοβράτοβον, Λουτσίσινο, Κοντσικιώτη (60/1599).

Ο υποδιοικητής Γρεβενών στις 2 Σεπτεμβρίου 1926 υποβάλει στο Νομάρχη Κοζάνης κατάσταση διανομής επιδόματος 10.000 δραχμών στους απόρους πρόσφυγες συνοικισμών περιφερείας Γρεβενών, για το Λουτσίσινο ο αριθμός των προσφύγων ήταν 4 και το διανεμητέο ποσό κατά πρόσφυγα ήταν 13 δραχμές. Επιτροπή γεωργικής απογραφής που ορίστηκαν στις 10 Νοεμβρίου 1929  ήταν ο πάρεδρος Αριστείδης Χατζηιωαννίδης,  ο ιερεύς Παπαγεώργιος Κόγιας του Πόρου και ο  δημοδιδάσκαλος Ιωάννης Τζήμου.

Πληθυσμός: 1913=28. 1920=2. 1927=62. 1940=67. 1951=67. 1961=77. 1971=25

---

[1] Απόστολος Παπαδημητρίου. Σελίδες Ιστορίας Γρεβενών Τόμος Α΄ σ.2

Ελάφι Γρεβενών

4. Ελάφι Γρεβενών  (Πινιάρι-προσφυγικός οικισμός)

Ο οικισμός Πινιάρι αναγνωρίζεται ως οικισμός στις 16-5-1928 και προσαρτάται στην κοινότητα Καρπερού. Στις 20-9-1928 ονομάζεται σε Ελάφι. Καταργείται στις 7-4-1951  (www.eetaa.gr)

Εκπαίδευση: Διδακτηριακή κατάσταση του σχολείου το έτος 1937: Οίκημα ιδιωτικό προς 200 δραχμές μηνιαίως. Μαθητές 27. Το οίκημα είναι τελείως ακατάλληλο, μικρό, σκοτεινότατο, ετοιμόρροπο. Η  δημοδιδασκάλισσα Φωτεινή Πάντου προβλέπει ότι το χειμώνα θα καταρρεύσει (60/619).

            Κατοχή: Οι κάτοικοι του συνοικισμού Ελάφι της κοινότητας Καρπερού  στις 20-6-45 με αίτηση στον Έπαρχο αναφέρουν ότι κατά τη διανομή και παραλαβή εκ των αποθηκών του Ερυθρού Σταυρού των ειδών ιματισμού και υποδήσεως παραλήφθηκαν δια το χωρίον α) 10 ζεύγη αρβυλών, 20 τεμάχια γυναικείων φορεμάτων, 42 τεμάχια φορεμάτων κοριτσιών. Κατά το παρελθόν το χωρίο δε δέχθηκε ενίσχυση σε ιματισμό.

Υπόμνημα των κατοίκων του χωριού Ελάφη στις 2-7-45 προς τη Γεν. Διοίκηση Μακεδονίας.

            «Οι κάτοικοι του χωριού Ελάφη λαμβάνομε την τιμή να θέσουμε υπόψη σας τα παρακάτω:

            Μετά τις καταστροφές που γίνηκαν στο χωριό μας από τους καταχτητές Γερμανούς και Ιταλούς στην περίοδο της κατοχής και μετά τη φετινή ανομβρία που κατέστρεψε τη γεωργική μας παραγωγή, η οικονομική κατάστασις όλων μας χωρίς καμιά εξαίρεση είναι αξιοθρήνητη. Όλες οι οικογένειες σήμερα του χωριού μας στερούνται το ψωμί της ημέρας κι αναγκάζονται όσοι φυσικά έχουν να πουλήσουν το βόδι τους, το γαϊδούρι τους κι ότι άλλο τους απόμενε από τις καταστροφές, για να εξοικονομήσουν ψωμί για λίγες ημέρες γιατί οι τιμές που πουλιούνται τα παραπάνω είναι εξευτελιστικές. Σπίτια οι περισσότεροι δεν έχουμε γιατί μας τάκαψαν οι καταχτητές ούτε και αχυρώνες και στάβλους για τα ζώα μας. Τα παιδιά μας οι γυναίκες μας και εμείς γυρίζουμε γυμνοί γιατί δεν έχουμε τα μέσα ούτε μισή πήχη ρετσίνα ν’ αγοράσουμε για να μπαλώσουμε τα κουρελιασμένα πια ρούχα μας.

            Τα λίγα ζώα μικρά και μεγάλα σώσαμε μετά τις επανειλημμένες επιδρομές των καταχτητών, χάθηκαν κι αυτά από τη βαρυχειμωνιά. Και δίπλα σ’ όλα αυτά μας θερίζει η ελονοσία και οι διάφορες άλλες αρρώστιες χωρίς νάχουμε τη δυνατότητα να πάρουμε ένα γιατρό για να μας εξετάσει και να αγοράσουμε πέντε κινίνα. Γενικά στο χωριό μας βασιλεύει η πείνα και η εξαθλίωση. Όλοι περιμένουμε την ενίσχυση του Κράτους και της Ούνρρα για να μπορέσουμε να ζήσουμε. Δυστυχώς ως τώρα δόθηκαν πολύ ελάχιστα τρόφιμα στο χωριό μας και ρούχα σχεδόν καθόλου. Για φάρμακα δε και ιατρική περίθαλψη δεν μπορεί να γίνεται λόγος γιατί δεν είδαμε τίποτε από αυτά. Για να είναι κάπως αποτελεσματική η ενίσχυση του χωριού μας και να καλυφθούν οι στοιχειώδεις ανάγκες μας πρέπει:

1^ον. Να δοθούν τρόφιμα και ρούχα δωρεάν σε όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους.

2^ον. Να δοθούν φάρμακα, ιδιαίτερα κινίνο δωρεάν για την ελονοσία και να σταλεί γιατρός του Κράτους ή της Ούνρρα να επισκέπτεται δωρεάν τους αρρώστους.

3^ον. Να αυξηθεί η ποσότητα της μερίδας των τροφίμων για να μπορέσει να ικανοποιήσει τις ανάγκες μας αφού σε άλλες επαρχίες είναι μεγαλύτερες όπως στη Στερεά Ελλάδα κλπ.

4^ον Να αρχίσει αμέσως η ανοικοδόμηση των σπιτιών μας για να μη μείνουμε και άλλο χειμώνα στο ύπαιθρο.

Με σεβασμό στις 2 Ιούλη 1945. Οι κάτοικοι: Σουλτάνα Μακρίδη, Αναστασία Κωνσταντινίδου, Παναγιώτης Κωνσταντινίδης, Ν. Μακρίδης,  Παύλος Κων/νίδης, Λάζαρος Καραχισαρίδης, Άννα Ελευθεριάδου, Δημήτριος Μαυρίδης, Παρθένα Κωνσταντινίδου, Κυριάκος Κωνσταντινίδης, Βάια Λαφτσίδου, Αντώνιος Λαφτσίδης.  Συνολικά 35 υπογραφές» (60/164).

Το Τμήμα Υγιεινής Κοζάνης  στις 9-7-45 με έγγραφο στην κοινότητα Καρπερού αφού έλαβε υπόψη το υπόμνημα των κατοίκων του συνοικισμού Ελάφι γνωστοποιεί ότι έγινε πρόταση ίδρυσης λαϊκού ιατρείου με έδρα την κοινότητα Καρπερού.

Μελίσσι Γρεβενών

3) Μελίσσιον το  (Πλέσια)

Γράφει ο Βασίλης Αποστόλου  

 Φωτο:α)ερειπωμένη οικία:Thomas Biziouras β)Λίμνη Πλαίσια: Λεωνίδας Λόλας

Ο οικισμός Πλέσια στις 31 Δεκεμβρίου 1918  εντάσσεται στην κοινότητα Γκριντάδων. Μετονομάζεται σε Μελίσσι το 1927. Βρίσκεται σε υψόμετρο 767 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Στις  22 Μαρτίου 1973 αποσπάται από την κοινότητα Αιμιλιανού και προσαρτάται στην κοινότητα Αγίων Θεοδώρων. Ως οικισμός καταργείται στις 9 Μαΐου 2011. Στον εκλογικό κατάλογο της Υποδιοικήσεως Γρεβενών του 1914, με το όνομα “ΠΛΑΙΣΙΑ” ήταν εγγεγραμμένοι 5 εκλογείς.

2979 Ιωάννης Ευάγγελος  1858 γεωργός

2980 Κανάτσιος Δημήτριος Δημήτριος 1848

2981 Κανάτσιος Αθανάσιος      >>         1891

2982 Κανάτσιος Κωνσταντίνος >>         1893

2983 Σαραντάκος Νικόλαος      >>         1849

Ο Σταθμός Χωροφυλακής το 1937 στεγαζόταν σε οίκημα δημόσιο. Αποτελούνταν  από πέντε δωμάτια. Γραφείο Σταθμάρχου, κοιτών Σταθμάρχου, κρατητήριο, εστιατόριο, θάλαμος χωροφυλάκων. Στρατωνίζονταν τέσσερις άντρες (60/619).

Σε καλή κατάσταση το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου.

           Λίμνη Πλαίσια: Δημιουργήθηκε το 1994 με την κατασκευή γεωφράγματος για αρδευτικούς λόγους.  Βρίσκεται αριστερά στο δρόμο των Αγίων Θεοδώρων – Αιμιλιανού. Απέχει 3 χιλιόμετρα από τους Αγίους Θεοδώρους - κι οι Άγιοι Θεόδωροι 22 χλμ. από τα Γρεβενά. Βρίσκεται ένα χιλιόμετρο κάτω από το εγκαταλειμμένο Μελίσσι (παλιό όνομα Πλαίσια ή Πλέσια). Είναι στάση αποδημητικών πουλιών.   Έχει 5-6 είδη ψαριών με μεγαλύτερο το γριβάδι. Κάθε καλοκαίρι (Αύγουστο) γίνεται διαγωνισμός ψαρέματος για το μεγαλύτερο ψάρι που θα πιαστεί με καλάμι.   Η επιφάνειά της φτάνει τα 740 στρέμματα και το βάθος της τα 14  μέτρα. Τα αυτοκίνητα φτάνουν μέχρι τη λίμνη με περίπου 600-700 μέτρα χαλικόδρομο. (Περισσότερα madata3 blogspot.gr Λεωνίδας Λόλας)

Εκπαίδευση: Διδακτηριακή κατάσταση του σχολείου το έτος 1937: Οίκημα δημόσιον. Μαθητεύονται 40 μαθητές (60/619).

Συνεταιρισμός: Ο Γεωργικός Πιστωτικός Συνεταιρισμός Μελισσίου με έγγραφο προς τη Γενική Διοίκηση Δυτικής Μακεδονίας, Έπαρχο Γρεβενών, Ιερά Μητρόπολη Γρεβενών στις 27-12-45 αναφέρουν: «Το χωρίον μας είναι πυροπαθές εκ επιδρομής υπό των κατακτητών Ιταλών στις 22 Φεβρουαρίου 1943. Αι περιουσίες μας ηρπάγησαν και λεηλατήθηκαν, οι δε οικίες, στάβλοι κ.λ.π πυρπολήθηκαν εκ θεμελίων. Εκ των 50 οικιών σώθηκαν μόνο έξι μισοκαμμένες ετοιμόρροποι. Ζώα μικρά και μεγάλα εσφάγησαν και ηρπάγησαν εν τω συνόλω.

            Ως εκ τούτου από το 1943 και εντεύθεν η κατάσταση του χωρίου μας είναι απελπιστική εκ των ειδών διατροφής, υποδήσεως κλπ. χρειωδών ειδών καθόσον  η γεωργία μας παραμελείται λόγω ελλείψεως αροτριώντων ζώων, σπόρου μη επαρκούς κλπ.

Οι κάτοικοι του χωρίου μας ως επί το πλείστον είναι γυμνοί και ξυπόλητοι διότι τα είδη άτινα διενεμήθησαν παρά της Ούνρρα μόλις εντύθησαν περί τα πεντήκοντα  άτομα (50) ενώ οι κάτοικοι ανέρχονται εις τα 180 η δε τροφή του χορηγουμένου ποσού των έξι οκάδων και τριακοσίων δραμίων σίτου είναι ανεπαρκέστατος καθόσον εξ ιδίων ουδόλως διαθέτομεν λόγω ελλείψεως σποράς.

Εκ της γύμνιας υποσιτισμού κ.λ.π. επήλθαν διάφοροι ασθένειαι εις το χωρίον μας και ιδία κρυολογήματα, ελονοσία, οστρακιά κ.λ.π. καθότι τα μέρη μας είναι ορεινά.

Δια ταύτα

Παρακαλούμεν την υμετέρα εξοχότητα όπως δείξετε εξαιρετικό ενδιαφέρον δια το χωρίον μας και μας ενισχύσετε δια τα ως άνω αιτήματά μας και εγκαίρως διότι ο χειμών είναι δριμύτατος και τα μέρη μας καθόσον η κατάστασίς μας είναι απελπιστική και μη θρηνήσωμεν θύματα εξ υποδήσεως και  ασιτίας κλπ. Ειδών εξ ονόματος του Γ.Π.Σ. Μελισσίου» (60/164).