Μελίσσι Γρεβενών

3) Μελίσσιον το  (Πλέσια)

Γράφει ο Βασίλης Αποστόλου  

 Φωτο:α)ερειπωμένη οικία:Thomas Biziouras β)Λίμνη Πλαίσια: Λεωνίδας Λόλας

Ο οικισμός Πλέσια στις 31 Δεκεμβρίου 1918  εντάσσεται στην κοινότητα Γκριντάδων. Μετονομάζεται σε Μελίσσι το 1927. Βρίσκεται σε υψόμετρο 767 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας. Στις  22 Μαρτίου 1973 αποσπάται από την κοινότητα Αιμιλιανού και προσαρτάται στην κοινότητα Αγίων Θεοδώρων. Ως οικισμός καταργείται στις 9 Μαΐου 2011. Στον εκλογικό κατάλογο της Υποδιοικήσεως Γρεβενών του 1914, με το όνομα “ΠΛΑΙΣΙΑ” ήταν εγγεγραμμένοι 5 εκλογείς.

2979 Ιωάννης Ευάγγελος  1858 γεωργός

2980 Κανάτσιος Δημήτριος Δημήτριος 1848

2981 Κανάτσιος Αθανάσιος      >>         1891

2982 Κανάτσιος Κωνσταντίνος >>         1893

2983 Σαραντάκος Νικόλαος      >>         1849

Ο Σταθμός Χωροφυλακής το 1937 στεγαζόταν σε οίκημα δημόσιο. Αποτελούνταν  από πέντε δωμάτια. Γραφείο Σταθμάρχου, κοιτών Σταθμάρχου, κρατητήριο, εστιατόριο, θάλαμος χωροφυλάκων. Στρατωνίζονταν τέσσερις άντρες (60/619).

Σε καλή κατάσταση το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου.

           Λίμνη Πλαίσια: Δημιουργήθηκε το 1994 με την κατασκευή γεωφράγματος για αρδευτικούς λόγους.  Βρίσκεται αριστερά στο δρόμο των Αγίων Θεοδώρων – Αιμιλιανού. Απέχει 3 χιλιόμετρα από τους Αγίους Θεοδώρους - κι οι Άγιοι Θεόδωροι 22 χλμ. από τα Γρεβενά. Βρίσκεται ένα χιλιόμετρο κάτω από το εγκαταλειμμένο Μελίσσι (παλιό όνομα Πλαίσια ή Πλέσια). Είναι στάση αποδημητικών πουλιών.   Έχει 5-6 είδη ψαριών με μεγαλύτερο το γριβάδι. Κάθε καλοκαίρι (Αύγουστο) γίνεται διαγωνισμός ψαρέματος για το μεγαλύτερο ψάρι που θα πιαστεί με καλάμι.   Η επιφάνειά της φτάνει τα 740 στρέμματα και το βάθος της τα 14  μέτρα. Τα αυτοκίνητα φτάνουν μέχρι τη λίμνη με περίπου 600-700 μέτρα χαλικόδρομο. (Περισσότερα madata3 blogspot.gr Λεωνίδας Λόλας)

Εκπαίδευση: Διδακτηριακή κατάσταση του σχολείου το έτος 1937: Οίκημα δημόσιον. Μαθητεύονται 40 μαθητές (60/619).

Συνεταιρισμός: Ο Γεωργικός Πιστωτικός Συνεταιρισμός Μελισσίου με έγγραφο προς τη Γενική Διοίκηση Δυτικής Μακεδονίας, Έπαρχο Γρεβενών, Ιερά Μητρόπολη Γρεβενών στις 27-12-45 αναφέρουν: «Το χωρίον μας είναι πυροπαθές εκ επιδρομής υπό των κατακτητών Ιταλών στις 22 Φεβρουαρίου 1943. Αι περιουσίες μας ηρπάγησαν και λεηλατήθηκαν, οι δε οικίες, στάβλοι κ.λ.π πυρπολήθηκαν εκ θεμελίων. Εκ των 50 οικιών σώθηκαν μόνο έξι μισοκαμμένες ετοιμόρροποι. Ζώα μικρά και μεγάλα εσφάγησαν και ηρπάγησαν εν τω συνόλω.

            Ως εκ τούτου από το 1943 και εντεύθεν η κατάσταση του χωρίου μας είναι απελπιστική εκ των ειδών διατροφής, υποδήσεως κλπ. χρειωδών ειδών καθόσον  η γεωργία μας παραμελείται λόγω ελλείψεως αροτριώντων ζώων, σπόρου μη επαρκούς κλπ.

Οι κάτοικοι του χωρίου μας ως επί το πλείστον είναι γυμνοί και ξυπόλητοι διότι τα είδη άτινα διενεμήθησαν παρά της Ούνρρα μόλις εντύθησαν περί τα πεντήκοντα  άτομα (50) ενώ οι κάτοικοι ανέρχονται εις τα 180 η δε τροφή του χορηγουμένου ποσού των έξι οκάδων και τριακοσίων δραμίων σίτου είναι ανεπαρκέστατος καθόσον εξ ιδίων ουδόλως διαθέτομεν λόγω ελλείψεως σποράς.

Εκ της γύμνιας υποσιτισμού κ.λ.π. επήλθαν διάφοροι ασθένειαι εις το χωρίον μας και ιδία κρυολογήματα, ελονοσία, οστρακιά κ.λ.π. καθότι τα μέρη μας είναι ορεινά.

Δια ταύτα

Παρακαλούμεν την υμετέρα εξοχότητα όπως δείξετε εξαιρετικό ενδιαφέρον δια το χωρίον μας και μας ενισχύσετε δια τα ως άνω αιτήματά μας και εγκαίρως διότι ο χειμών είναι δριμύτατος και τα μέρη μας καθόσον η κατάστασίς μας είναι απελπιστική και μη θρηνήσωμεν θύματα εξ υποδήσεως και  ασιτίας κλπ. Ειδών εξ ονόματος του Γ.Π.Σ. Μελισσίου» (60/164).