ΑΝΘΡΑΚΙΑ ΓΡΕΒΕΝΩΝ

15.ΑΝΘΡΑΚΙΑ,Η

Γράφει ο Βασίλης Αποστόλου

Από το βιβλίο μου ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΓΡΕΒΕΝΩΝ σελ. 386. Κοζάνη 2018 Αυτοέκδοση

Γενικά: Με το ΦΕΚ 260Α με ημερομηνία 31-12-1918  ο οικισμός Μάνες προσαρτάται στην κοινότητα Γκριντάδων (Αιμιλιανού). Στις 1-2-1927 μετονομάζεται σε Ανθρακιά. Μαζί με την κοινότητα Αιμιλιανού προσαρτάται στη νεοσύστατη κοινότητα των Αγίων Θεοδώρων το έτος 1973. Στις 4-12-1997 αποσπάται από την κοινότητα Αγίων Θεοδώρων και εντάσσεται στο Δήμο Γρεβενών. Πλησιέστεροι οικισμοί Διάκος, Μελίσσι, Καρπερό, Άνοιξη.

Στον εκλογικό κατάλογο της Υποδιοικήσεως Γρεβενών του 1914 ήταν εγγεγραμμένοι 48  χριστιανοί και 155 μουσουλμάνοι.

Το έτος 1953 σε έκθεση λειτουργίας του ραδιοφώνου Ανθρακιάς  αναφέρει ότι το μήνα Φεβρουάριο λειτούργησε για 7 ημέρες λόγω έλλειψης βενζίνης. Οι κάτοικοι παρακολουθούν τις ειδήσεις και τη μουσική. Τις Κυριακές λειτουργεί όλη τη μέρα, τα απογεύματα για 2 ώρες.

Αρχαιότητες: Στη θέση “Παλαιόκαστρο”, πλάι στο ξωκλήσι της Αγίας Τριάδας υπάρχουν ερείπια αρχαίου οικισμού (Σαμσάρης).

Ιερά: Ενοριακός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου 1883. Πανηγυρίζει 15^η Αυγούστου. Άγιος Νικόλαος. Άγιος Δημήτριος. Αφιερωτές στην πρόθεση 421 της Μονής Αγίου Νικάνορα ήταν για την Α΄ Γραφή 11 μεταξύ αυτών Νικάνορος μοναχού (1534-1692)  και στη Β΄ Γραφή 13 (από το 1692 και μετά).

Εκπαίδευση: Το 1901-1902 λειτουργούσε Γραμματοδιδασκαλείο με 20 μαθητές (Αδάμου).

Διδακτηριακή κατάσταση του σχολείου  στις 4-10-1937. Δημόσιο οίκημα. Αποτελείται από 2 δωμάτια της αιθούσης διδασκαλίας 35 τ.μ η δε του γραφείου 12 τ.μ  Αριθμός μαθητών 25. Το σημερινό κατεχόμενο οίκημα τυγχάνει ακατάλληλο διότι η Αν. και Δυτ. πλευρά του είναι ετοιμόρροποι. Οι σανίδες του πατώματος έχουν φθαρεί (60/619).

          Οι Γαλαρίες: «Στο χωριό ήταν γνωστό από παλιά ότι υπήρχε άνθρακας. Γι' αυτό όταν έφυγαν οι Τούρκοι, το χωριό από "Μάνες" ονομάστηκε Ανθρακιά. Οι πρώτοι που χρειάστηκαν το κάρβουνο ήταν οι Ιταλοί και αργότερα οι Γερμανοί. Το κάρβουνο στην τοποθεσία Μπραΐμη ήταν στην επιφάνεια. Έκαναν μια μικρή "γαλαρία" και άρχισαν να το βγάζουν από τα σπλάχνα της γης. Το μετέφεραν στην Καλαμπάκα, το χρησιμοποιούσαν ως καύσιμο, για να θέσουν σε λειτουργία το τρένο, τον "Καρβουνιάρη". Μετά τον πόλεμο και το έτος 1953 ήρθε από την Αθήνα ο γεωλόγος Μενέλαος Φωτιάδης. Έκανε με τον Δημήτριο Κλεισιάρη και τον Βασίλειο Κόττα μια έρευνα και διαπίστωσε πως το κάρβουνο που είχε η περιοχή ήταν αρκετό και πολύ καλής ποιότητας. Αποφάσισαν να ξαναρχίσουν την εξόρυξή του. Έκαναν δύο "γαλαρίες" (στοές) μήκους 30 μέτρων η κάθε μια. Ήταν δίπλα σε ποταμάκι και σε μια δύσκολη τοποθεσία, δεν υπήρχαν δρόμοι και οι εργάτες πήγαιναν με τα πόδια για να δουλέψουν. Με σκαπάνια και φτυάρια έσκαβαν τις στοές για να βγάλουν στην επιφάνεια το μαύρο υλικό. Με μικρά καρότσια έβγαζαν το χώμα και το κάρβουνο. Δούλευαν 30 άτομα την ημέρα. Η δουλειά στις "γαλαρίες" ήταν δύσκολη και επικίνδυνη. Δεν έλειπαν τα ατυχήματα. Σοβαρότερο ήταν αυτό του Βασίλειου Καλαμπούκα, πατέρα του δασκάλου μας, που πλακώθηκε από μια μεγάλη πέτρα και χρειάστηκε να νοσηλευτεί για αρκετά μεγάλο διάστημα στο νοσοκομείο. Σήμερα στο μέρος όπου είχαν ανοιχτεί οι στοές, μπορεί κανείς να βρει υπολείμματα από κάρβουνο και να δει τις εισόδους, που βεβαίως από την πολυκαιρία έχουν σχεδόν σκεπαστεί» (Καλιακάτσου Ζωή http://lykeio.karperou.gr).

Πληθυσμιακές αναφορές: 1859=8 στεφάνια. 1913=130. 1920= 114. 1928=140. 1940= 172. 1951=183. 1961=261. 1971=241. 1981=194. 1991=174. 2001=124. 2011= 103. (49^ος κατά σειρά από τους 112 απογραφέντες οικισμούς με την απογραφή του 2011).

Στο κατάστιχο του έτους 1564 (ΤΤ 350) των Οθωμανικών αρχείων της Κων/πολης ο οικισμός είχε 21 κατοικίες και το ποσό φόρου που πλήρωνε ήταν 4.300 άσπρα ενώ το 1579 ήταν 51 κατοικίες και ο φόρος ήταν 2.500 άσπρα.

Σύλλογοι: Πολιτιστικός Σύλλογος Ανθρακιάς. Οργανώνει ποικίλες εκδηλώσεις, το πανηγύρι του χωριού, γιορτή τσιγαρίδας, εκδρομές, χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις, λαζαρίνες, πασχαλιάτικος χορός μετά τη δεύτερη Ανάσταση. Από δω κατάγεται ο ιατρός και πολιτευτής Δημήτριος Ψευτογκάς.

 

---

[1] Βασίλη Αποστόλου.Δυτική Μακεδονία 1912-1915

Αναβρυτά Γρεβενών (Βράτσινον)

14. .ΑΝΑΒΡΥΤΑ



Γράφει ο Βασίλης Αποστόλου (από το βιβλίο μου "ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΓΡΕΒΕΝΩΝ" σελ.386 Κοζάνη 2018 Αυτοέκδοση)

Η φωτογραφία είναι του Μαρκόπουλου Δημήτρη. 

Γενικά: Ο οικισμός Αναβρυτά χτισμένος σε υψόμετρο 867 μέτρων είναι ένα πανέμορφο χωριό. Οι πρόσφυγες κάτοικοι αποτελούνται από τις περιοχές Τραπεζούντας και Σαμψούντας. Βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Καληράχη, Αλατόπετρα, Μαυρονόρος, Ζάκας.

“Έχει 50 οθωμανικές οικογένειες, τέμενος” (Σχινάς 1866).

Στον εκλογικό κατάλογο της Υποδιοικήσεως Γρεβενών του 1914 ήταν εγγεγραμμένοι 75 μουσουλμάνοι οι οποίοι αναχώρησαν από τα Αναβρυτά  σύμφωνα με το  άρθρο 3 της σύμβασης της Λοζάνης που υπογράφτηκε στις 30-1-1923 περί ανταλλαγής των ελληνικών και τουρκικών πληθυσμών  στις 7-4-1924.

 Κοινοτικά: Ο οικισμός με την επωνυμία Βραστόν ή Βράτσινον  στις 31-12-1918  προσαρτάται στην κοινότητα Βραβονίτσης. Με το ΦΕΚ 18 Α  με ημερομηνία 1-2-1927 ο οικισμός ονομάζεται σε Αναβρυτά. Με την απόσπαση του οικισμού από την κοινότητα Καληράχης  συστήνεται η κοινότητα Αναβρυτών με το ΦΕΚ 296^Α με ημερομηνία 30-11-1927. Στις 4-12-1997 προσαρτάται στο Δήμο Θεοδώρου Ζιάκα.

Ο πρόεδρος της κοινότητας στις 24-3-61 προς το Διοικητή Αγροφυλακής Κοζάνης αναφέρει ότι η ίδρυση ιδίας θέσεως αγροφύλακος στην κοινότητα επιβάλλεται δια τους λόγους ότι: 1) Είναι φύσει αδύνατον εις αγροφύλαξ (Καληράχης-Αναβρυτών) να ασκεί επίβλεψη λόγω του ότι οι καλλιεργούμενες εκτάσεις είναι εγκατεσπαρμένοι εις μεγάλη έκταση. 2) Το χωρίο μας αποτελεί την κυρία διάβα των αιγοπροβάτων των βλάχικων χωρίων. Επειδή δε προσεγγίζει ο χρόνος να διέλθουν τα αναφερθέντα ποίμνια, άπαντες οι κάτοικοι του χωρίου Αναβρύτων αιτούνται την  ίδρυση ιδίας θέσεως αγροφύλακος διότι διαφορετικά ολόκληρος η καλλιεργήσιμος έκταση είναι εκτεθειμένη εις καταστροφή. Υπογράφεται και από 37 κατοίκους.

Κοινοτικό Δελτίο Απογραφής: Πρόεδρος Ν. Φλαμπουλίδης. Οικίες 39. Πληθυσμός 189. Καταστραφείσες οικίες 13 δια πυρπολήσεως υπό των Γερμανών στις 9 Ιουλίου 1944.

Αρχαιότητες: Στη θέση “Μεζάρια” σε μια έκταση δέκα στρεμμάτων ήταν χτισμένος οικισμός, υπάρχουν αποθηκευτικά πιθάρια, πήλινες αγνύθες, θραύσματα από κεραμίδες (Σαμσάρης)

.

Εκπαίδευση: Ο επιθεωρητής ζητά την ίδρυση δημοτικού σχολείου καθ’ ότι οι μαθητές υπόχρεοι προς φοίτηση ήταν 34 (15/7/1938 ΑΒΕ 70 ΣΑΕ 49).

Ο Οικονομικός έφορος Γρεβενών ζητά στις 19-11-1940 από το Νομάρχη τη διακήρυξη δια ενοικίαση οικήματος που αφορά εγκατάσταση του νηπιαγωγείου Αναβρύτων.

Ο επιθεωρητής αποσπά το διδάσκαλο Αθανάσιο Τσιώλη εκ του δημοτικού σχολείου Αναβρύτων στο δημοτικό σχολείο Μεσολουρίου, δια το συμφέρον της υπηρεσίας με δαπάνες του Δημοσίου 300 δραχμών (22-2-41 ΑΒΕ 70 ΣΑΕ 52).

Ο επιθεωρητής αποσπά το διδάσκαλο Αθανάσιο Τσιώλη εκ του δημοτικού σχολείου Αναβρύτων στο δημοτικό σχολείο Καλληράχης (20-9-41 ΑΒΕ 70 ΣΑΕ 52).

Επισιτιστική βοήθεια: Η Κοινοτική Επιτροπή Διανομών στις 29-10-45 με αναφορά στον Έπαρχο Γρεβενών, πρόεδρο της Υποεπιτροπής Διανομών, «ζητά συμπληρωματική ποσότητα ειδών ιματισμού έστω και φθαρμένων και ακαταλλήλων για τις ανάγκες των κατοίκων και της κοινότητας, οι οποίοι  από πάσης μεν απόψεως ιδία όμως από απόψεως ιματισμού ευρίσκονται εις αθλιεστάτη κατάσταση και εις χειροτέραν μοίρα από τους κατοίκους όλων σχεδόν των χωρίων και των εχόντων μεγαλυτέρα πυροπάθεια τοιούτων. Η πυροπάθεια, η λεηλασία και η ολοκληρωτική καταστροφή της φετινής εσοδείας λόγω της ανομβρίας έφερε αυτούς εις απερίγραπτο ένδεια  μη δυναμένη να αντιμετωπισθεί υπό των ιδίων άνευ σοβαρής ενισχύσεως. Η χορηγηθείσα  ποσότης ήτο ανεπαρκέστατη σχετικώς με τις ανάγκες των κατοίκων, επί 80 αντρών και γυναικών χορηγήθηκαν 20 παλτά γυναικεία και 15 σακάκια ανδρικά»(60/164).

Ιερά: α)Ενοριακός ναός Αγίου Γεωργίου. Η εκκλησιαστική επιτροπή Αναβρυτών[1],  στις 15-8-33 παρακαλεί θερμά  το Νομάρχη Κοζάνης να εγκρίνει τη χορήγηση αδείας συλλογής εράνου στην επαρχία Γρεβενών για ανέγερση ναού καθότι στερούνται τοιούτου από την εγκατάσταση στον οικισμό. Αναφέρουν ότι διάγουν ζωή όχι αληθινών χριστιανών αλλ’ αγρίων εν τω δρόμω κινδυνεύοντες να απολέσουν και αυτόν τον ανθρωπισμό. Άνευ της συνδρομής των φιλάνθρωπων χριστιανών της επαρχίας αδυνατούν να ανεγείρουν ναό διότι όλοι είναι πάμπτωχοι πρόσφυγες, συνολικά 35 προσφυγικές οικογένειες  και η κοινότης βρίσκεται σε οικτρά οικονομική κατάσταση. β)Άγιος Δημήτριος.γ)Άγιο Πνεύμα όπου και το πανηγύρι.

Οικονομία: Η κοινότητα Αναβρυτών το Μάιο του 1959 ζητά την κατασκευή του καταστραφέντος ξύλινου καταστρώματος της γέφυρας επί του Βενέτικου ποταμού. Ο Διευθυντής των Τεχνικών Υπηρεσιών της Νομαρχίας Κοζάνης ενημερώνει ότι επί της επαρχιακής οδού Ελάτου-Αναβρυτών και επί του Βενέτικου ποταμού έχουν κατασκευασθεί τα βάθρα μονίμου γέφυρας ανοίγματος 25 μέτρων. Η κοινότητα στήριξε στα βάθρα ξύλινο κατάστρωμα το οποίο εξυπηρετούσε μόνο τους πεζούς και τα υποζύγια, το οποίο κατεστράφη. Ζητά από το Νομαρχιακό Ταμείο τη χρηματοδότηση της κατασκευής του καταστρώματος της γέφυρας καθ’ ότι συνδέει πολλά χωριά (60/2010).

Πληθυσμός:1913=254. 1920=212. 1928= 125. 1940=179. 1951=138. 1961=158. 1971=63. 1981= 55. 1991=40. 2001=43. 2011=23. (95^ος κατά σειρά από τους 112 απογραφέντες οικισμούς με την απογραφή του 2011).

---

[1] Κ.Σαβουλίδης, Χρή. Καστανίδης.

ΑΛΑΤΟΠΕΤΡΑ ΓΡΕΒΕΝΩΝ

10.ΑΛΑΤΟΠΕΤΡΑ

Γράφει ο Βασίλης Αποστόλου

Από το βιβλίο μου "ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΓΡΕΒΕΝΩΝ" σελ. 386.Κοζάνη 2018 Αυτοέκδοση

Γενικά: Η Αλατόπετρα, πρώην Τούζι,  είναι ένα ορεινό κουπατσιαροχώρι σε υψόμετρο 953 μέτρων.

 Βρίσκεται στον οδικό άξονα που συνδέει τα Γρεβενά με το Εθνικό Χιονοδρομικό Κέντρο Βασιλίτσας, απέχοντας 30 χιλιόμετρα από τα Γρεβενά και 20 χιλιόμετρα περίπου από το Χιονοδρομικό Κέντρο.

 Στη διαδρομή περνάς τους Μαυραναίους και Αναβρυτά. Χαρακτηριστικό του χωριού  η πληθώρα πηγών που  οι περιηγητές δύνανται να φτάσουν ως εκεί με πεζοπορία μέσα από δασοσκεπή πανέμορφα μονοπάτια.

“Έχει 20 οικογένειες χριστιανικές” (Σχινάς 1866).

Στον εκλογικό κατάλογο της Υποδιοικήσεως Γρεβενών του 1914 ήταν εγγεγραμμένοι 55 χριστιανοί.

Κοινοτικά: Σύσταση της κοινότητας  στις 18/7/1920 με την απόσπαση του οικισμού Τούζι από την κοινότητα Βοδεντσικού και τον ορισμό του ως έδρα της κοινότητας. Ο οικισμός Τούζι στις 1/2/1927 της κοινότητας μετονομάζεται σε Αλατόπετρα. Η κοινότητα  στις 30/10/1964 αποσπάται από το νομό Κοζάνης και υπάγεται στο νομό Γρεβενών. Ο οικισμός Αλατόπετρα  στις 4/12/1997 προσαρτάται στο δήμο Θεόδωρου Ζιάκα. Η κοινότητα καταργείται. Τον Ιούνιο του 1935 πρόεδρος κοινότητας ήταν ο Καραγιάννης Νικόλαος, αντιπρόεδρος ο Νιάνιος Αχιλλεύς.

Αρχαιολογία: Στον αρχαιολογικό χώρο “Καστρί”  ανακαλύφθηκε Ακρόπολη. Εντοπίσθηκε ναός  του 4^ου αιώνα π.Χ  και προπύλαια με μαρμάρινους κίονες δωρικού ρυθμού. Έχει μήκος 18,80 μέτρα και πλάτος 11,40 μέτρα. Καταστράφηκε από πυρκαγιά ύστερα από πολιορκία πιθανώς των Ρωμαίων, περί το 150 π.Χ. Οι ανασκαφές (1998-2015) στην περιοχή μεταξύ Αλατόπετρας-Πολυνερίου πραγματοποιήθηκαν από μικρή ομάδα αρχαιολόγων του ΑΠΘ.

Γέφυρα: Ο πρόεδρος της κοινότητας Λουκάς Καραγιάννης στις 2-7-34 με έγγραφο προς το Ταμείο Επαρχιακής Οδοποιίας αναφέρει  ότι επί του ποταμού Βενέτικου και συγκεκριμένα επί της οδού Προσβόρου –Αλατόπετρας - Πολυνερίου υπάρχει ξύλινη γέφυρα η οποία κατασκευάσθηκε πριν τέσσερα έτη και σήμερα είναι ετοιμόρροπη. Με αυτή τη γέφυρα επικοινωνούν όλα τα χωρία, Σαμαρίνα, Σμίξη, Φιλιππαίοι, Δοτσικό, Μεσολούρι, Προσβόρου, Καλλονής, Κυπαρισσίου, Μεγάρου κλπ μετά των χωρίων Πολυνερίου, έδρα του Αστυνομικού τμήματος και με το χωρίον Ζιάκα έδρα του ειρηνοδικείου. Ζητούν την αποκατάσταση της γέφυρας καθ’ ότι το χειμώνα τα τριάκοντα χωριά στερούνται παντελούς συγκοινωνίας. Διατίθενται να συμβάλλουν με προσωπική εργασία.

Ο Έπαρχος Γρεβενών υποβάλλει στο Νομομηχανικό Κοζάνης στις 13-8-1935

σχεδιάγραμμα στην υπό κατασκευή της γέφυρας Αλατόπετρας στη θέση «Ντριστέλης».

Εκπαίδευση: Το σχ. έτος 1901-1902 λειτουργούσε σχολείο με 12 μαθητές (Αδάμου).

Ο Νομάρχης Κοζάνης στις 6-8-34 υποβάλλει  προς το Υπουργείο Παιδείας αναφορά του προέδρου της σχολικής Εφορείας Αλατόπετρας περί χορηγήσεως 5000 δραχμών δια την επισκευή κλπ του διδακτηρίου του εν λόγω χωρίου.

Διδακτηριακή κατάσταση του σχολείου το έτος 1937: «Στεγάζεται σε κοινοτικό οίκημα. Είναι μονώροφο. Αποτελείται από αίθουσα διδασκαλίας και γραφείο. Μαθητές 40. Ένεκα της κακής τοιχοποιίας δεν είναι και πολύ κατάλληλο (Κων/νος Παπαγεωργίου. 20-9-37)» (60/619).

Ιερά: Ενοριακός ναός Αγίου Παντελεήμονα με έτος ανέγερσης το 1880, κοιμητηριακός ναός Αγίου Γεωργίου, Αγία Παρασκευή με συνδιοίκηση των ενοριών Αλατόπετρας και Πολυνερίου πριν το 1950, σήμερα τη φροντίδα ανέλαβε η ενορία Πολυνερίου. Άγιος Θεόδωρος βρίσκεται στα όρια Αλατόπετρας-Πολυνερίου κοντά στη θέση «Καστρί» με έτος κτίσης το 1914. Άγιος Αθανάσιος χτίστηκε το 1975. Το 1696  με την παλιά ονομασία Τούζι γίνεται δωρεά προς τη Μονή της Ζάβορδας 6 γρόσια. Αφιερωτές στη μονή Αγίου Νικάνορος 1 για την Α΄ Γραφή (1534-1692).

Μνημεία: Το πέτρινο γεφύρι του Γκαβού, πλάτους 3,5 μέτρων, βρίσκεται στα όρια της Αλατόπετρας με το Πρόσβορο, χτισμένο πάνω στο Βενέτικο ποταμό.

Οικονομία: Ονομαστοί μαστόροι πελεκούσαν με τέχνη την πέτρα δημιουργώντας τα πελεκητά τζάκια. Η κτηνοτροφία γνώρισε ιδιαίτερη άνθιση όπως και η παραγωγή τυροκομικών προϊόντων. Με τον υδάτινο πλούτο λειτουργούσαν υδρόμυλοι (τέσσερις, σήμερα μόνο τα χαλάσματα). Η πλούσια χλωρίδα συνετέλεσε στην ευδοκίμηση της μελισσοκομίας.

Κτηνοτρόφοι ξεχείμασαν στη Συκιά Χαλκιδικής με άριστα αποτελέσματα (Β.Ε 21-3-37).

Ο σταθμός Χωροφυλακής Πολυνερίου στις 19-1-39 σχετικά για κατασκευή αλωνίων στην κοινότητα Αλατόπετρας αναφέρει στο Νομάρχη Κοζάνης ότι   η κατασκευή αλωνίων έξωθι του χωρίου καθίσταται αδύνατος, λόγω του ανωμάλου του εδάφους. Δεν υπάρχει ομαλό μέρος είτε ιδιόκτητο είτε κοινοτικό να υποδειχθεί στους κατοίκους, όντας προθύμους, να κατασκευάσουν αλώνια. Εκ των 20 αλωνίων  τα οποία χρησιμοποιούσαν για τον αλωνισμό των σιτηρών τα 11 εξ αυτών είναι εντός του χωρίου. Τα υπόλοιπα 9 κείνται στο άκρον του χωρίου τα οποία δύνανται να χρησιμοποιήσουν οι κάτοικοι, εφ’ όσον δεν υπάρχει μέρος κατάλληλο προς κατασκευή τοιούτων. 

Πανηγύρι: Το χωριό πανηγυρίζει στις 26 Ιουλίου της Αγίας Παρασκευής με πάνδημη συμμετοχή των κατοίκων.

Πεσόντες: Σακουράφας Αθανάσιος του Νικολάου γεννηθείς το 1912, 27ΣΠ, φονεύτηκε στο ύψωμα 2146 Κάμιας στις 12-2-41 (ΔΙΣ). Μικρασιατική εκστρατεία: Ευάγγελος Ν. Καραγιάννης, Χρήστος Γιαννούλας. Εμφύλιος πόλεμος: Αθανάσιος Α. Καραβίδας, Κωνσταντίνος Π. Μυλωνάς, Φίλιππας Καραγιάννης, Παρασκευή Κασιάρα.

Πληθυσμός:1859=4 στεφάνια.1905=140 κάτοικοι. 1913=214. 1920=210. 1928=235. 1940=286. 1951=113. 1961=143. 1971=86. 1981=112. 1991=130. 2001=140. 2011=76. (64^ος κατά σειρά από τους 112 απογραφέντες οικισμούς με την απογραφή του 2011). Στο κατάστιχο του έτους 1564 (ΤΤ 350) των Οθωμανικών αρχείων της Κων/πολης ο οικισμός είχε 27 κατοικίες και το ποσό φόρου που πλήρωνε ήταν 5.040 άσπρα ενώ το 1579 ήταν 28 κατοικίες και ο φόρος ήταν 5.000 άσπρα.

Σύλλογος: Ιδρύθηκε στις 25-7-1982 με την επωνυμία “Καστρί”[1].

---

[1] Πηγές: Αλατόπετρα Γρεβενών Επιμορφωτικός-Εκπολιτιστικός Σύλλογος των απανταχού Αλατοπετριτών “TO KAΣΤΡΙ». Κείμενα Χρήστος Γούλας, Νικόλαος Καραγιάννης.

Αλατόπετρα Γρεβενών: Καραγιάννης Π. Γεώργιος.