Διχείμαρρον (Ρέντα) Βοΐου Κοζάνης

24. Διχείμαρρον,το ( Ρέντα)   (ΟΙΚΙΣΜΟΙ ΒΟΪΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ)

(Από το βιβλίο μου ΟΙΚΙΣΜΟΙ

ΒΟΪΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ σελ. 336 Κοζάνη 2022)

Γράφει ο Βασίλης Αποστόλου

 Το σπίτι που έμενα  από Σεπτέμβριο 1981 ως τον Ιούνιο του 1983

Γενικά:Ο οικισμός περιβάλλεται από δύο χειμάρους, είναι χτισμένος σε υψόμετρο 720 μ. Πλησιέστεροι οικισμοί Αγίασμα, Σταυροδρόμιον, Πλακίδα, Λικνάδες.  Στον εκλογικό κατάλογο της Υποδιοικήσεως Γρεβενών του 1914 ήταν εγγεγραμμένοι 71 άρρενες εκλογείς άπαντες μουσουλμάνοι. Σύμφωνα με τη Σύμβαση ανταλλαγής των Ελληνικών και Μουσουλμανικών πληθυσμών που υπογράφτηκε στη Λοζάνη της Ελβετίας στις 30 Ιανουαρίου 1923 οι μουσουλμάνοι (ήταν Έλληνες που αλλαξοπίστησαν, οι γνωστοί Βαλαάδες. Όλοι τους μιλούσαν ελληνικά) αποχώρησαν και στον οικισμό εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες Έλληνες και Αρμένιοι.

          Στις 31 Δεκεμβρίου 1914 με απόφαση του Νομάρχη Κοζάνης ορίστηκαν στην Υποδιοίκηση Ανασελίτσας δεκαπέντε (15) εκλογικά τμήματα. Οι ψηφοφόροι του Διχείμαρρου ψήφισαν στο 9^ο εκλογικό τμήμα με έδρα το Κριμήνιον μαζί με τους
ψηφοφόρους των οικισμών Ροδοχώριον, Μπουχωρίνα,Κορυφή, Λούβρη, Κοιλάδιον, Πλακίδα με τόπο ψηφοφορίας τη δημοτική σχολή. Οι πρώτες εκλογές μετά την απελευθέρωση διεξήχθησαν στις 31 Μαΐου και 6 Δεκεμβρίου 1915.

Από τους 76 κατοικημένους οικισμούς που απογράφηκαν από την Ελληνική Στατιστική Αρχή  το 2011στο Δήμο Βοΐου ο οικισμός με πληθυσμό 50 κατοίκους κατέχει την 41^η θέση.
Απογράφηκαν και τρεις ακατοίκητοι οικισμοί το Παρόχθιον, Ρόκαστρον, Παναγία Χορηγού (π.παιδικές κατασκηνώσεις).

Στον οικισμό εργάστηκα ως δάσκαλος από το Σεπτέμβριο του 1981 ως τον Ιούνιο του 1983, δύο διδακτικά έτη. Οι συνθήκες διαβίωσης δύσκολες. Καφενείο, παντοπωλείο δεν υπήρχε. Προμηθεύομαι πολύγραφο μελάνης, αρκετά δαπανηρό. Εκδίδω το 1982 δύο περιοδικά για το χωριό μου "ΈΞΑΡΧΟΣ΄82".

Οι κάτοικοι εργατικοί με κύρια δραστηριότητα την καπνοκαλλιέργεια, πρόσφυγες, φιλόξενοι. Συγκοινωνία υπήρχε με το Τσοτύλι κάθε Σάββατο ημέρα λαϊκής αγοράς. Λίγες ώρες παραμονής στο Τσοτύλι, για τα απαραίτητα ψώνια, για το ψωμί της εβδομάδας το οποίο το διατηρούσα στην κατάψυξη. Τους μήνες του χειμώνα πολλές φορές λεωφορείο δεν ερχόταν λόγω χιονόπτωσης. Σήμερα όλα είναι καλύτερα. Σε κάθε οικισμό περνά ο φούρνος τρεις φορές την εβδομάδα. Υπάρχει το ιδιωτικό αυτοκίνητο, τότε δεν υπήρχε. Το πρώτο σχολικό έτος δίδαξα σε 8 μαθητές στο Θανάση, στην Παρθένα, στον Μπάμπη, στο Κυριάκο, στο Στέλιο, στον Παναγιώτη. Από το γειτονικό οικισμό Λικνάδες τα αδέρφια Φώτης και Βασίλης τους οποίους έφερνε ο παππούς τους με τρακτέρ. Το δεύτερο σχολικό έτος οι μαθητές αυξήθηκαν, ήρθαν τα αδέρφια: η Κατίνα, η Μαρία, ο Θεόδωρος.

            Κοινοτικά: Σύσταση της κοινότητας  στις 13/2/1931 με την απόσπαση του οικισμού Διχείμαρον από την κοινότητα

Σταυροδρομίου και τον ορισμό του ως έδρα της κοινότητας. Το 

όνομα του οικισμού Διχείμαρον  στις 16/10/40 της κοινότητας 

διορθώνεται σε Διχείμαρρον Στις 4/12/1997  προσαρτάται στο

 δήμο Τσοτυλίου. Από το 2010, σύμφωνα με το νόμο του 

Καλλικράτη ανήκει στο διευρυμένο δήμο Βοΐου  με έδρα τη 

Σιάτιστα.

            Το 1918  ανήκε στην κοινότητα Ασπρούλας μαζί με τους 

οικισμούς Κρυονέρι, Μεσολογγόστιον και Σταυροδρόμιον.Το 1926

 προσαρτάται στην κοινότητα Σταυροδρομίου.

Το κοινοτικό συμβούλιο Διχειμάρρου στις 6-5-34 συγκείμενο από τον πρόεδρο Θεόδωρο Χαραλαμπίδη, τον αντιπρόεδρο Αριστείδη Σεβασλίδη, τα μέλη Γεώργιο Παπαδόπουλο, Γεώργιο Γεωργιάδη και Ιωάννη Παπαδόπουλο  συνήλθαν σε συνεδρίαση και αποφάσισαν την 5θήμερο προσωπική εργασία για τους άρρενες κατοίκους της κοινότητας. Την παράδοση από εκάστη οικογένεια 2 κ.μ λίθων. Οι υπόχρεοι προς εργασίαν μη προσερχόμενοι θα πληρώνουν από 35 δρχ. ημερησίως. Οι μη παραδίδοντες τους λίθους θα πληρώνουν από 100 δρχ. έκαστος.

            Το κοινοτικό συμβούλιο Διχειμάρρου με πρόεδρο το Νικόλαο Παπαδόπουλο στις 19-3-34 αποφάσισε να πραγματοποιήσει έρανο για ανέγερση ναού. Η εισφορά καθορίσθηκε στις 200 δραχμές  για τους έχοντες περιουσία κλήρο, στους μη έχοντες 50 δρχ. Συνολικά συμμετείχαν 45 οικογένειες και εισπράχθηκε το ποσό των 8.000 δραχμών (60/1932).

Το κ.σ με πρόεδρο τον Παυλίδη Γεώργιο στις 29-7-1945 συνέταξαν το Κοινοτικό Δελτίο Απογραφής με τα παρακάτω στοιχεία: Οικίαι 40. Πληθυσμός 230. Νόσος ελονοσία. Θύματα 2 εκ ανταρτικού πολέμου.

            Εκπαιδευτικά: Διχείμαρρον-Ρέντα, 1τάξιο, (προσφυγικός)[1]

 “Μαθητές: 51, 14, 21, 26, 30, 50, 53, 52[2].

Διδακτήριο: Τέως τουρκικό μεταρρυθμισθέν, χώρος περίφρακτος αρκετός (9/6/1925). Διδακτήριο τέως τουρκικό, επισκευασθέν, μεταρρυθμισθέν με τη συνδρομή του κράτους (14/6/1927). Κατάσταση κακή, ανάγκη ανεγέρσεως νέου, απειλείται με κατάρρευση (20/12/1930). Κακή κατάσταση, λόγω πενιχρότητας τοπικών πόρων θα βραδύνει ατυχώς η ανέγερση νέου (5/4/1938). Κακή κατάσταση, λόγω πενιχρότητας τοπικών πόρων θα βραδύνει η ανέγερση 2ταξίου (4/6/1939).

Υλικό: Θρανία νέου τύπου, χάρτης της Ελλάδας (9/6/1925). Θρανία κατασκευάσθηκαν νέα, αγοράσθηκαν μερικοί χάρτες, ουδέν έτερο διδακτικό μέσο (14/6/1927). Θερμάστρα, 2 πίνακες, 6 καρέκλες, 2 τραπέζια, 14 δίεδρα θρανία, ωρολόγιο εκκρεμές, 40 ιστορικές εικόνες, σφραγίδα, κωδωνίσκος, κινητή αλφάβητος, χάρτες Ελλάδος, Ευρώπης, Ασίας, δοχείο χάλκινου νερού (20/12/1930). Προσετέθη 1 διπλός μαυροπίναξ (14/5/1932). Θρανία ανεπαρκή από απόψεως αριθμού. Εποπτικά μόνο λίγοι χάρτες γεωγραφικοί (23/4/1937). Θρανία και πίνακες επαρκή. Εποπτικά μέσα και διδακτικά όργανα ανεπαρκέστατα (5/4/1938).

Υπηρεσιακά βιβλία-Βιβλιοθήκη: Δεν υπάρχει (20/12/1930). Πλουτίσθηκε με 9 τόμους βοήθημα του διδασκάλου (14/5/1932). Πλουτίσθηκε με 8 τόμους βοηθητικών βιβλίων (16/5/1933). Πενιχροτάτη σε αριθμό και είδη βιβλίων παιδαγωγικών και μαθητικών (23/4/1937). Μικρά με ελάχιστα βιβλία (4/6/1939).

Σχολικός κήπος: Ανθοκομικά, κηπουρικά προϊόντα (/6/1925). Σχολικός κήπος καλλιεργείται (20/12/1930).

Φοίτηση: Λόγω της μετακίνησης των προσφύγων ο αριθμός των παρόντων μαθητών περιορίσθηκε στους 19 μόνο (9/6/1925), τακτική.

Διδάσκαλοι: Αν. Γεώργιος,  Γιωτόπουλος Δημήτριος”.

            Έκθεσις περί ανεγέρσεως του διδακτηρίου: Απολυθείς των τάξεων του στρατού την 15-9-52 ανέλαβον υπηρεσία στο μονοτάξιον δημοτικό σχολείο Διχειμάρρου. Σχολείον δεν υπήρχε τότε και λειτουργούσε ως πρόχειρον εκ tol. Τον Απρίλιο του έτους 1953 εγένετο η δημοπρασία και ανέλαβε την ολικήν αποπεράτωσή του ο εμπειροτέχνης  Παπακων/νου Στέργιος εκ Ζώνης Βοΐου. Το πρόχειρον Σχολείον κατέρρευσεν αρχές του έτους 1954 λόγω της υπερβολικής πτώσεως της χιόνος και κατά την άνοιξιν παρελήφθησαν  τα υλικά του παρά της XV Μεραρχίας. Το νέον διδακτήριον ευρίσκεται εις το κέντρον του χωρίουπλησίον της εκκλησίας εις καλήν και μεσημβρινήν  τοποθεσία. Ανηγέρθη εκ κρατικής αρωγής εκ τριάκοντα εκατομμυρίων δραχμών (30.000.000)καθώς εκ της ενισχύσεως της κοινότητος εκ τριών εκατομμυρίων δραχμών (3.000.000). Επιφάνεια αυτού εις τετραγωνικά μέτρα 89   και όγκος αυτού 356 κ.μ. .Αποτελείται από μία αίθουσα, ένα γραφείο και μία σάλα.Οι εργασίες ήρχισαντην 21^η Απριλίου του έτους 1953 και αποπερατώθη το ίδιο έτος. Την 8^η Ιανουαρίου  του έτους 1954 ήρχισενη λειτουργία  των μαθημάτων στο νέο διδακτήριο. Υλικά που εχρησιμοποιήθησαν δια την ανέγερσιν, οι κάτοικοι του χωρίου προσέφεραν μόνον την πέτραν και την άμμον, τα άλλα ηγοράσθησαν , ως τσιμέντα, σίδηρα, ξυλεία, άσβεστος, κέραμοι κλπ. υπολογίζω  δια την πλήρη αποπεράτωσίν του 5000 δραχμών,υπολείπεται ο ελαιοχρωματισμός των κουφωμάτων και το δάπεδον δια πλακακίων.

Εν Διχειμάρρω τη 9 Απριλίου 1955.

Ο Διευθυντής του Σχολείου

Φωτόπουλος

Ιερά:Ενοριακός ναός Αγίου Γεωργίου. Πανηγυρίζει την 23^η Απριλίου.

Επισιτισμός: Ο πρόεδρος της κοινότητος Ν.Παπαδόπουλος αναφέρει ότι κατά το παρελθόν έτος όλοι οι δημητριακοί καρποί κατεστράφησαν εκ των παγετών του χειμώνος και της ξηρασίας του θέρους. Οι κάτοικοι στερούνται ζωοτροφών για τα μικρά και μεγάλα ζώα και του επιουσίου για τις οικογένειες. Ζητά επειγόντως να σταλούν ζωοτροφές και αραβόσιτος καθότι οι κάτοικοι κινδυνεύουν να πεθάνουν από την πείνα (Μ.Β 10-1-32).

Το κ.σ στις 17-8-45 αναφέρουν στο Γενικόν Δ/τήν Δυτ. Μακεδονίας  ότι τα χορηγούμενα, παρά της Ούνρα και διαφόρων αρχών είδη, παρά του τμήματος Τσοτυλίου μέχρι τούδε, εις το εξής μας ώρισαν όπως λαμβάνομεν ταύτα παρά του τμήματος Νεαπόλεως. Η Τοπική Επιτροπή Διανομών Θ.Τυριακίδης, Χ.Παπαβασιλείου, Ε.Γεωργιάδης, Σ.Παπαδόπουλος, Π.Σαρημηχαλίδης (60/1788)

Πληθυσμός: Το Νοέμβριο του 1924 στον οικισμό ήταν εγκαταστημένες 65 οικογένειες με αριθμό κατοίκων 146 πρόσφυγες και 108 Αρμένιους . 1913=298. 1920=277. 1928=162. 1940=218. 1951=178. 1961=174. 1971=103. 1981=104. 1991=82. 2001=50. 2011=50.

---

[1] Τάνια Αποστόλου:Μεταπτυχιακή εργασία Π.Δ.Μ 2015 «Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ΒΟΪΟΥ (ΑΝΑΣΕΛΙΤΣΗΣ) ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ»

[2]Αντίστοιχες ημερομηνίες επιθεωρήσεως: 9/6/1925, 20/12/1930,14/5/1932,16/5/1933,  12/6/1934, 23/4/1937, 5/4/1938, 4/6/1939.