18. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ. ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑ

18. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ. ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑ

Αγαπητοί φίλοι

Το δεύτερο βιβλίο του Γιώργου Σιώμου «Το παράπονο του Εμμανουήλ Παπά» του εκδοτικού οίκου «Γαβριηλίδης» 2014  που παρουσιάζουμε σήμερα Τετάρτη 14 Ιανουαρίου  2015 στην αίθουσα του χορευτικού του συλλόγου Γρεβενιωτών Κοζάνης περιλαμβάνει 22 διηγήματα με σύνολο σελίδων 205. Είναι ένα βιβλίο τσέπης, μπορεί ο καθένας να το έχει πάντα μαζί του.  Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον ποιητή και κριτικό Θανάση Μαρκόπουλο, στο συγγραφέα και κριτικό Δημήτρη  Χάλκο. Προηγήθηκε το βιβλίο «Ο κορυδαλλός» με 24  Διηγήματα,  155 σελίδων  του εκδοτικού οίκου «Αλεξάνδρεια», με έτος εκδόσεως το 2012.

Ο διηγηματογράφος Γιώργος Σιώμος γεννήθηκε το 1949 στη Λόχμη Γρεβενών. Εργάστηκε στη ΔΕΗ  για τριάντα δύο χρόνια. Είναι παντρεμένος και έχει δυο παιδιά. Από το 1992 ζει στη Βέροια. Υπήρξε  μέλος του χορευτικού τμήματος του συλλόγου μας από το 2008 ως το καλοκαίρι του 2014 που αν και διέμενε στη Βέροια συμμετείχε και συνεχίζει και σήμερα να λαμβάνει ενεργό μέρος στις δραστηριότητες του συλλόγου μας.

Δέχθηκα με πολύ χαρά να συμμετέχω στην παρουσίαση και του δεύτερου βιβλίου του, με γνώμονα την προσφορά, όπως πορεύτηκα και πορεύομαι στο δημόσιο βίο μου.

Μια μικρή αναφορά στα 22  διηγήματα του βιβλίου τη θεωρώ επιβεβλημένη.

       Ελπίδα

Η ηρωίδα του διηγήματος η καλαίσθητη Ελπίδα πρόσφυγας, παντρεμένη με ένα χοντροκόκαλο ορεσίβιο μετανιωμένη για την επιλογή της αναπολεί τα νεανικά χρόνια, με μια συμπυκνωμένη σκέψη «Αχ  γιατί να μην πω  το ναι σε εκείνο τον όμορφο ξανθό νέο. Θα ήταν η ζωή μου αλλιώτικη, θα έμενα για πάντα στη Γιάλτα», μένει μόνη της με το τρίτο παιδί της το λαχειοπώλη Γιαννάκη.  Μετά από εκούσια ασιτία 20 ημερών δίνει τέλος στη ζωή της. 

2.Φωτογράφος

Πλανόδιος φωτογράφος εγκαταστημένος στην Κοζάνη, με ιστορική προσφορά στην  αποτύπωση της καθημερινότητας μιας εποχής που έφυγε . Η ποιμενική, γεωργική ζωή, τα ρουγκατσάρια  της Πρωτοχρονιάς, οι χοροί με τα τραγούδια της Πασχαλιάς, το χαρτοπαίγνιο των ανδρών στο γρασίδι, ο γάμος, είναι μερικές από τις  εικόνες που αποτυπώθηκαν από τον πρωταγωνιστή του διηγήματος τον φωτογράφο. Πολυπράγμων ο ήρωάς μας , επιστρέφει στο χωριό, παίζει φλογέρα, κουρεύει ανθρώπους των γύρω χωριών περπατώντας 15, 20 χιλιόμετρα, επισκευάζει το σπίτι του, ασχολείται με ένα σωρό δραστηριότητες.  Συγκινητικά τα λόγια του συγγραφέα « Αυτή τη φορά, τον είδα τελευταία στιγμή, έβγαλα το χέρι από το ανοιχτό παράθυρο του αυτοκινήτου και τον χαιρέτησα χωρίς να σταματήσω. Ακόμα θυμάμαι το θλιμμένο βλέμμα του;  Σαν να τον αγνόησα. Πού να ήξερα ότι θα ήταν  η τελευταία φορά που τον αγνόησα; Παραπονιόταν πάντα ότι δε σταματώ».

3.Σταύρος

Ο Σταύρος παντρεμένος, εγκαταστημένος στο Αγρίνιο, εργαζόμενος στην Κω  ως οδηγός παθαίνει θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα. Ένα κείμενο συγκινητικό, καλογραμμένο, με έκδηλο τον ανθρώπινο πόνο.

4.Τζεμιλέ

Μεγάλη Παρασκευή, ο ήρωάς μας στρατιώτης στην ΕΛΔΥΚ . Μαζί με τους φίλους του αξιοποιούν την τρίωρη έξοδο για την ικανοποίηση της γενετήσιας ορμής επισκεπτόμενοι εκεί στην πράσινη γραμμή, εκεί που ανθεί ο αγοραίος έρωτας,  την τουρκάλα Τζεμιλέ. Είναι ένα διήγημα τολμηρό με εικόνες διαχρονικές  από την αρχαιότητα ως τα σήμερα.

5. Μαύρα μακριά μαλλιά

Το 5^ο διήγημα διαδραματίζεται στις συνθήκες εκπαίδευσης του Κέντρου Εκπαίδευσης υποψηφίων βαθμοφόρων. Στην τελευταία έξοδο ο ήρωάς μας πηγαίνει σινεμά. Μπροστά του κάθεται μία κοπέλα με άσπρο μπλουζάκι και μαύρα μακριά μαλλιά. Εκεί πλάθονται ερωτικές φαντασιώσεις με λεπτομερή περιγραφή κάτι που συμβαίνει σε όλους μας αλλά δεν είμαστε σε θέση να το εξωτερικεύσουμε πράγμα που το επιτυγχάνει ο συγγραφέας  χωρίς να προσβάλλει, χωρίς να παρεκτρέπεται. 

6.Βελούδο κόκκινο

Παρμένο  από τη στρατιωτική θητεία το διήγημα. Πρωταγωνιστής ο θαλαμοφύλακας Μάριος. Συμπληρώνεται με εικόνες  από τη ζωή των φαντάρων εντός και εκτός του στρατοπέδου, κλείνει με την επαγγελματική δραστηριότητα  του Μάριου με το βελούδο κόκκινο κοστούμι, ιδιοκτήτη μαγαζιού.

7.Το παράπονο του Εμμανουήλ Παπά

Το διήγημα δεν είναι απόρροια της προσωπικής ζωής του συγγραφέα αλλά θέλει να τονίσει την προσφορά τριών προσωπικοτήτων που πρόσφεραν τα μάλα για την πατρίδα, τον Εμμανουήλ Παπά με το ξεσήκωμα της Χαλκιδικής το 21, του Καρατάσου με τους πολλούς αγώνες για την απελευθέρωση του Έθνους, του Μανόλη Ανδρόνικου με την ανακάλυψη των βασιλικών τάφων. Οι δύο τελευταίοι τιμήθηκαν με προτομές στο πάρκο των Αγίων Αναργύρων στη Βέροια, ο δε πρώτος με οδό.

8. Πεσμένα φύλλα ευκαλύπτου

Βασισμένο στα βιώματα της στρατιωτικής θητείας, ενδιαφέρουσα η αναπόληση της εικόνας με τη συνάντηση της κοπέλας της απέναντι πολυκατοικίας, η  συλλογή φύλλων ευκαλύπτου, αποτσίγαρων από το στρατόπεδο. Τελειώνει με ένα νοερό ταξίδι στη γενέθλια γη «Το βράδυ που σβήνουν τα φώτα, γίνομαι πουλί. Πετώ πάνω από τον ουρανό του τόπου όπου γεννήθηκα. Εποπτεύω από ψηλά τα δέντρα, τα χωράφια, τους ανθρώπους, τα ζώα, τα νερά. Ώριμα τα στάχυα, γερμένα, σηκώνουν όρθια τα άγανά τους και με προτρέπουν να είμαι υπομονετικός κι ανθεκτικός όπως αυτά. Τα ζώα μουγκανίζουν κοιτώντας ψηλά, κουνούν τις ουρές τους και λένε : Βάστα γερά». Λόγια συγκινητικά , λόγια που αγγίζουν όλους εμάς που κουβαλάμε βιώματα  των παιδικών μας  χρόνων από τη ζωή στο χωριό, τα οποία μας συνοδεύουν παντού και κύρια στις δύσκολες καταστάσεις.

9. Ποιος να’ ναι τέτοια ώρα;

Η ηρωίδα, αγρότισσα, καπνοκαλλιεργήτρια, χάνει τον άντρα της, μετακομίζει, καθαρίζει σκάλες για βιοπορισμό, να θρέψει την οικογένειά της. Άρρωστη βαριά νοσηλεύεται στο νοσοκομείο, λαμβάνει εξιτήριο, επιστρέφει στο χωριό της για ξεκούραση, ετοιμάζεται για το τέλος της, μια απρόσμενη προσπάθεια νυχτιάτικα για ξεκλείδωμα της πόρτας από αργόσχολο του χωριού.

10.Αλτσχάιμερ

Εντυπωσιάζει ο ορισμός  της νόσου “Αλτσχάιμερ”. Γράφει ο συγγραφέας Γ.Σιώμος «Όταν το σαράκι σου τρώει το μυαλό, δεν είσαι πια ο ίδιος. Δεν είσαι ο εαυτός σου. Άλλοι σε ταΐζουν, σε ποτίζουν, σου δίνουν τα φάρμακα, σε επιτηρούν, σε κλειδώνουν  στο δωμάτιό σου. Να μην πάρεις τους δρόμους. Κι εσύ; Ένα κουρέλι πεταμένο. Ένα άδειο σακί, που το κουβαλάνε, από δω κι από κει, μέχρι να έρθει ο θάνατος να σε πάρει, να γλυτώσεις κι εσύ κι αυτοί. Δεν ορίζεις τίποτα, δεν γνωρίζεις τίποτα. Ούτε καν το όνομά σου. Έχεις ξεχάσει ποιος είσαι, αν είσαι παντρεμένος, αν έχεις παιδιά. Δεν είσαι τίποτα, παρά μόνο ένα παραπανίσιο βάρος πάνω στη Γη. Ένα εμπόδιο για τους δικούς σου. Ούτε καν αυτό υποψιάζεσαι. Δεν έχεις κρίση, αισθήματα επίγνωση καμιά».   Ο γεωργοκτηνοτρόφος ήρωάς μας εξαφανίζεται, μάταιες οι προσπάθειες ανεύρεσης. Τη λύση μετά από καιρό τη δίνει το τσομπανόσκυλο.

11. Άνθρωποι και γάτες στον ακάλυπτο

Διήγημα από την καθημερινότητα. Εντυπωσιάζει η εικόνα που χοντρόπετσος αγρότης παντρεμένος σπιτώνει στο ισόγειο πολυκατοικίας μια θεά από την Ουκρανία. Ό,τι  πιο αταίριαστο υπάρχει στον κόσμο είναι αυτοί οι δύο. Από τη μια μεριά τα φράγκα, η αμορφωσιά, η χωριατιά, η αγαρμποσύνη, κι από την άλλη, η ομορφιά, η φινέτσα, η ευγένεια, η μόρφωση, η ανάγκη. Συνεχίζει με τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης, με εργάτες κι εργάτριες που χάσανε τη δουλειά τους, που μειώθηκε το εισόδημά τους, για την ανάγκη μετανάστευσης.

12.Το σκεπάρνι

Ένα ρώτημα κυριαρχεί στο συγγραφέα. «Τι θα κάνω  τώρα που θα βγω στη σύνταξη». Θα παρατηρεί τα πουλιά, θα ασχολείται με τον παραδοσιακό  χορό, θα επισκέπτεται την πατρογονική οικία;  Γιώργο όλα αυτά είναι θετικά, αλλά εσύ έχεις το προτέρημα να παρατηρείς αυτά που συμβαίνουν γύρω σου, να τα κάνεις διήγημα, να τα κάνεις κτήμα ολονών μας.

13. Μια βραδιά

Εικόνες από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, τη στάση των στρατιωτών, τη σεξουαλική εκμετάλλευση του φαντάρου με νοητική καθυστέρηση.

14. Οι ξεχασμένοι

Τα χωριά Βοΐου  ερημώνουν, οι κάτοικοι λιγοστοί. Συνεργείο της ΔΕΗ με μισθωμένο ταξί για εργασίες της επιχείρησης  με την άφιξή του στον οικισμό και προ της εκτυλισσόμενης τελετής της κηδείας, επιστρατεύεται το ταξί για μεταφορά της σορού, τα μέλη του συνεργείου αναλαμβάνουν υπηρεσία στο ψαλτήρι, παντού.

15.’Ενας ήσυχος άνθρωπος

Ο Ευτύχιος, κτηνοτρόφος,  ένας μειλίχιος και πράος άνθρωπος , παντρεύτηκε τη γυναίκα που διάλεξε ο πατέρας του, αγαπούσε να συλλέγει υπολείμματα πυρομαχικών του 1940, εργάτης στη Γερμανία, για τη δραστηριότητά του φυλακίσθηκε. Μετά την αποφυλάκισή του συνεχίζει να βόσκει πρόβατα, στην προσπάθειά του να εμπλουτίσει τη συλλογή σφαιρών, χειροβομβίδων, τραυματίζεται σοβαρά.

16. Φωτογραφία στην Εληά

Ο  συγγραφέας με μεγάλη δεξιοτεχνία περιγράφει την τοποθεσία Εληά, το σημείο αναφοράς της Βέροιας , μέσα από το σταθερό αίτημα της κοπέλας προς τους γονείς της να φωτογραφηθεί  χωρίς να υπάρχει στο κάδρο το τοπίο της Εληάς, τα αγάλματα, γεγονός που δεν επιτυγχάνεται  ένεκα τραυματισμού της κοπέλας.

17. Το πέπλο της λήθης

Ο συγγραφέας  πίνοντας  καφέ σε καφετέρια τον πλησιάζει μία κοπέλα ερευνήτρια  του υποβάλλει εννιά ερωτήσεις για τον τελευταίο βασιλέα των Μακεδόνων τον Περσέα που το 168 π.Χ  νικήθηκε στην Πύδνα από τους Ρωμαίους. Μαζί με την πλοκή του διηγήματος διδασκόμαστε Ιστορία αλλά και για τον τυχερό αριθμό εννιά του συγγραφέα. Όταν μαθητής έβοσκε τις αγελάδες, χάνει το παγούρι του, πείθει το σύντροφό του να πιει από το δικό του  με τον όρο να πιει μόνο εννιά γουλιές.

18. Για το χατίρι του Σωτήρη

Η Βούλα μια φιλόζωη κοπέλα αναλαμβάνει την περίθαλψη του εγχειρισμένου σκυλιού, του Σωτήρη. Τον φιλοξενεί στο σπίτι της, τον περιποιείται, αποκαθίσταται η υγεία του, υιοθετείται από γεωργικό σπίτι, απαλλοτριώνει τις κότες των γειτόνων με αποτέλεσμα να βρει οικτρό τέλος. 

19. Σαββατοκύριακο στο κανάλι

Βασισμένο το διήγημα στις χορευτικές παραστάσεις των συλλόγων στα πλαίσια των πολιτιστικών παραστάσεων. Η εκδήλωση διαδραματίζεται στο παραλιακό χωριό Κανάλι της Πρέβεζας. Πρωταγωνιστές ο χοροδιδάσκαλός μας  ο Τάκης, ο ταβερνιάρης, πολλοί χορευτές. 

20. Μάκης

Ένα αφιέρωμα στο γυναικοξάδερφο Μάκη. Ως καρκινοπαθής τον εγκαταλείπει η γυναίκα του, ζει μόνος, αποκτά οικειότητα με το συγγραφέα, ανταλλάσσουν κείμενα, τηλεφωνούνται, νοιάζονται ο ένας για τον άλλο. 

21. Η τελευταία παρτίδα

Το διήγημα αναφέρεται στο επιτραπέζιο παιχνίδι σκάκι που ο ήρωάς μας ως δεινός παίκτης  ήταν ο νικητής.  Διαδραματιζόταν στο γυράδικο του Θόδωρου. Η τελευταία παρτίδα δόθηκε μεταξύ του Αλβανού και συνοριοφύλακα. Ο Θόδωρος έφυγε από τη ζωή, η παρέα διαλύθηκε, το μαγαζί  έκλεισε.

22.Άπατρα τσίρκα

Άπατρα τσίρκα είναι ο,τι βγαίνει, ερήμην μου, από τη μνήμη. Λέξεις, φράσεις, εικόνες, όνειρα. Κατά τη διάρκεια του ύπνου ή λίγο πριν από το ξύπνημα. Με αυτά τα ενδιαφέροντα μικροκείμενα τελειώνει ο Γιώργος τη συλλογή διηγημάτων του.

Τα  διηγήματα είναι κείμενα απλά, με μικρές  προτάσεις,  με πολλές εικόνες, πολλά σχήματα λόγου, προσωποποιήσεις, παρομοιώσεις, αντιθέσεις, συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις , αυτοτελή, κατανοητά, διαβάζονται εύκολα,  δεν κουράζουν, εμπλουτίζουν  το λεξιλόγιο του αναγνώστη. Είκοσι δύο διηγήματα, καλογραμμένα, επιμελημένα, , βιωματικά  γεμάτα με συναισθήματα. Ο Γιώργος είναι ένας ταλαντούχος διηγηματογράφος. Με την παρατηρητικότητα, με το στοχασμό, μπορεί την καθημερινότητα, τη δραστηριότητά του να την κάνει διήγημα. Μπορεί να συνεχίσει να γράφει με επιτυχία. Γιώργο καλή συνέχεια. Βίντεο στο Youtube  196. ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑ