2.ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΙΕΡΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ο «ΠΑΠΠΟΥΣ» ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ

της Κατερίνας Μ. Μάτσου

Ο Ιερός Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Νικολάου στην κεντρική πλατεία της Κοζάνης, συμπληρώνει πλέον 3,5 αιώνες ζωής. Το καμπαναριό της εκκλησίας είναι πλέον το σήμα κατατεθέν της πόλης, σημείο αναφοράς και συνάντησης κατοίκων και ξένων και κοσμεί σήμερα κάθε τι που αναφέρεται στην ιστορία και στην πορεία της Κοζάνης στο χώρο και στο χρόνο. 

Η ημέρα της γιορτής του αγίου (6 Δεκεμβρίου) είναι γενική αργία για την πόλη. Δημοτικά και ιδιωτικά καταστήματα, σχολεία και δημόσιες υπηρεσίες παραμένουν κλειστά, δίνοντας στη μέρα εκείνη μια εντύπωση Κυριακής. Το προηγούμενο απόγευμα τελείται στον ιερό ναό Μέγας Εσπερινός και την ημέρα της γιορτής, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της Πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας, πραγματοποιείται η περιφορά της εικόνας του Αγίου Νικολάου στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, συνοδεία πολιτικών και στρατιωτικών αρχών, της ΠΑΝΔΩΡΑΣ και της μουσικής του στρατού, τμημάτων της τοπικής εφορίας οδηγών και προσκόπων και φυσικά πλήθους κόσμου, που γεμίζει ασφυκτικά και από νωρίς τους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Θα πρέπει να υπάρχει κάποιος πολύ σοβαρός λόγος, ασθένεια και μάλιστα βαριά, για να μην παρευρίσκεται κάποιος στην περιφορά. Από την ημέρα καθιέρωσης του Αγίου Νικολάου σε πολιούχου της Κοζάνης (9 Απριλίου 1953) δεν υπήρξε ούτε μία χρονιά, που να μην πραγματοποιήθηκε, λόγω άσχημων καιρικών συνθηκών ή άλλων γεγονότων, η περιφορά της εικόνας την ημέρα της γιορτής του αγίου. Κι επειδή τις μέρες εκείνες κάνει κρύο και ρίχνει συνήθως το πρώτο χιόνι του χειμώνα -ούτε αυτό εμπόδισε ποτέ τον άγιο να τριγυρίσει και να ευλογήσει τους δρόμους της πόλης του- οι γιαγιάδες λένε στα εγγονάκια τους πως σήμερα χιονίζει γιατί «ο Αϊ-Νικόλας χτενίζει τα γένια του». 

Η επιλογή του Αγίου Νικολάου ως προστάτη του νέου ιερού ναού ήτανε μία προσωπική επιλογή του Κοζανίτη άρχοντα Χαρίση Τράντα, ο οποίος επιστρέφοντας από τη Ρωσία, όπου επί χρόνια ζούσε δίπλα σε κάποιον ευκατάστατο θείο του -αξιωματικό του ρωσικού στρατού, ο οποίος τον έχρισε μετά το θάνατό του γενικό κληρονόμο του- μαζί με το φιρμάνι (= σουλτανικό διάταγμα) της άδειας ανέγερσης της νέας εκκλησίας, έφερε μαζί του και κάποιες από τις εκεί συνήθειες. Ο Άγιος Νικόλαος, θαλασσινός άγιος για τους Έλληνες και την ορθόδοξη παράδοση, είναι ιδιαίτερα αγαπητός στους ορθοδόξους της Ρωσίας. Ακολουθώντας πιθανώς αυτή την παράδοση, ο Τράντας τον επέλεξε και σαν προστάτη άγιο της νέας εκκλησίας κι ας μην είχε εδώ θαλασσινούς να προστατέψει! 

Η οικοδόμηση του ιερού ναού ξεκίνησε το 1664[1], πριν ακόμα μεταφερθεί η έδρα της Επισκοπής από τα Σέρβια στην Κοζάνη (αυτό τελικά συνέβη το 1745), με πρωτοβουλία του Τράντα, ο οποίος πάσχισε πολύ για τον καλλωπισμό της πόλης. Κατασκεύασε βρύσες σε διάφορα σημεία του οικισμού, φύτεψε αιωνόβια πλατάνια κι έφτιαξε σκεπαστή αγορά. Είχε προηγηθεί, πάλι με δικές του ενέργειες, η ανακήρυξη της Κοζάνης σε μαλικιανέ2, πέρασε δηλαδή στη δικαιοδοσία της μητέρας του Σουλτάνου και στο πλαίσιο αυτών των προνομίων της παραχωρήθηκε από την Υψηλή Πύλη η άδεια οικοδόμησης του νέου ιερού ναού.

Η ανέγερση του νέου ιερού ναού αποφασίστηκε εξαιτίας της αύξησης του μεγέθους της πόλης, που τότε βρισκόταν ακόμα στα πρώτα στάδια της ακμής της και του αριθμού των κατοίκων της. Η θέση όπου κτίστηκε ο ναός, όπως ο Λιούφης αναφέρει, ήταν τότε δάσος και όλοι οι κάτοικοι βοήθησαν, όπως ο καθένας μπορούσε, με χρήματα, αλλά και προσωπική εργασία, στην κατασκευή του. Οι περιστάσεις επέβαλλαν οι εκκλησίες να μη τραβούν την προσοχή του κατακτητή, όσα προνόμια κι αν είχαν οι πόλεις και γι’ αυτό το λόγο ο Άγιος Νικόλαος χτίστηκε χαμηλός και στην αρχή τουλάχιστον χωρίς κωδωνοστάσιο. 

Το 1721, με νέο φιρμάνι που οι Κοζανίτες εξασφαλίζουν από την Υψηλή Πύλη για δήθεν επισκευές του ναού από σεισμό, ο ναός ανακαινίζεται εκ βάθρων (κατεδαφίστηκε και χτίστηκε ξανά όλη η εκκλησία, σε μεγαλύτερες αυτή τη φορά, στις σημερινές της διαστάσεις). Οι εργασίες ολοκληρώνονται το 1730, επί Επισκόπου Ζαχαρίου, με την αγιογράφηση του ιερού ναού, έργο των Γιαννιωτών αδελφών Νικολάου και Θεοδώρου. Μέχρι το 1747 με 1750 τοποθετούνται το ιερό τέμπλο και όλα τα υπόλοιπα ξυλόγλυπτα μέρη του ιερού ναού. Όλα σχεδόν τα ξυλόγλυπτα καλύπτονται από λεπτό φύλλο χρυσού, ενώ τα φωτοστέφανα των κεντρικών μορφών των τοιχογραφιών καλύπτονται από μονοκόμματες χρυσές πλάκες. Οι τοιχογραφίες του γυναικωνίτη είναι μεταγενέστερες και άλλης τεχνοτροπίας, γεγονός που επιβεβαιώνει την πληροφορία ότι ο γυναικωνίτης χτίστηκε κάποια χρόνια αργότερα από τον κεντρικό ναό. Κατά μία πληροφορία αγιογράφος αυτού του τμήματος της εκκλησίας ήταν ένας λαϊκός αγιογράφος από τη Σαμαρίνα.

Στις αρχές του 20^ου αιώνα ο Μητροπολίτης Φώτιος (1910-1923), σε μία προσπάθεια βελτιστοποίησης του ιερού ναού και επίλυσης κάποιων σημαντικών προβλημάτων της κατασκευής του, ανέλαβε και διάνοιξε με δική του ευθύνη, νέα παράθυρα στη νότια πλευρά της εκκλησίας, στο ιερό βήμα και στην κεντρική κόγχη, κατεδάφισε το τοίχωμα που χώριζε το γυναικωνίτη από τον ανδρωνίτη και επεξέτεινε τη δυτική πλευρά του ορόφου των γυναικών, κατασκεύασε ή ίσως ανασκεύασε το βόρειο νάρθηκα και διάνοιξε το κέντρο της οροφής, όπου και κατασκεύασε δύο ψευδοτρούλους (φανάρια). Η επέμβαση αυτή του Φώτιου στον ιερό ναό θεωρείται εσφαλμένη ενέργεια, που ζημίωσε το ιερό κτίσμα, ιδίως το άνοιγμα του παραθύρου στην κόγχη του ιερού βήματος, που κατέστρεψε την τοιχογραφία της Πλατυτέρας και το άνοιγμα στο κέντρο της οροφής για την κατασκευή των δύο ψευδοτρούλων, που κατέστρεψε την τοιχογραφία του Παντοκράτορα. Η παράτολμη αυτή ενέργεια του Φώτιου, που άλλαξε ριζικά τη μορφή του ιερού ναού, αν και κατακρίθηκε σφόδρα από μεγάλη μερίδα του χριστεπώνυμου πλήθους της πόλης, ήταν ωστόσο αναγκαία, λόγω του χαμηλού της εκκλησίας και του σκοτεινού εσωτερικού χώρου, που ταλαιπωρούσε τους ιερείς κατά την εξάσκηση των ιερών καθηκόντων τους. Ο Φώτιος ήταν γέρος, με σοβαρά προβλήματα όρασης και ο σκοτεινός Άγιος Νικόλαος τον ταλαιπωρούσε πολύ, κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας. 

Στις 6 Νοεμβρίου 1926 ο ναός κηρύχτηκε αρχαιολογικό διατηρητέο μνημείο, οπότε έκτοτε καμία αλλαγή εσωτερική ή εξωτερική δεν μπορούσε πλέον να γίνει και δεν έγινε στο ιερό κτίσμα, εκτός από τις απαραίτητες και αναγκαίες εργασίες συντήρησης και αναστήλωσης.

Συχνά κατά τη διάρκεια των χρόνων της λειτουργίας του, φιλοξενώντας βασιλιάδες και σπουδαίους πνευματικούς και πολιτικούς ηγέτες, ο Ιερός Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Νικολάου έγειρε πολλές συζητήσεις περί αντικατάστασης ή έστω επιδιόρθωσής του. Πολλές φορές, κατά τη διάρκεια των χρόνων της Τουρκοκρατίας, με ευθείς ή πλάγιους τις πιο πολλές φορές τρόπους, η Κοζάνη κατάφερνε να εξασφαλίζει από την Υψηλή Πύλη άδειες για την επισκευή της εκκλησίας, αποβλέποντας στην κατεδάφιση του παλιού και στην ανέγερση νέου ναού, συζητήσεις που συνεχίστηκαν και μετά το 1912 και την απελευθέρωση της Κοζάνης. Το 1926 ο ναός κηρύχτηκε αρχαιολογικό διατηρητέο μνημείο, οπότε κάθε σκέψη για κατεδάφιση και εκ νέου ανέγερσή του δεν μπορούσε πλέον να πραγματοποιηθεί. Ωστόσο οι σκέψεις δημιουργίας νέου ναού συνεχίστηκαν, κυρίως λόγω του χαμηλού της εκκλησίας και του σκοτεινού εσωτερικού χώρου, που ταλαιπωρούσε τους ιερείς κατά την εξάσκηση των ιερών καθηκόντων τους. Οι προσπάθειες αυτές έφτασαν σε ένα τελικό στάδιο το 1961 επί μακαριστού Μητροπολίτου Διονυσίου και το έργο ανέγερσης νέου ναού, πάνω από τον παλιό επρόκειτο να ξεκινήσει το 1970, δεν πραγματοποιήθηκε όμως ποτέ, καθώς συντριπτικά μεγάλη μερίδα Κοζανιτών διαφώνησε, κυρίως για την τύχη του καμπαναριού, διότι το πρόπλασμα που είχε εκτεθεί προέβλεπε την κατεδάφισή του και την ανέγερση νέου, μικρότερου στο βορειοδυτικό άκρο του ναού.

Το 1986 πραγματοποιήθηκε η αποξήλωση, ο καθαρισμός και η κατασκευή νέας στέγης και ο καθαρισμός των τοιχογραφιών, που είχανε μαυρίσει από τα χρόνια και την αιθάλη των κεριών, που μέχρι πρόσφατα οι πιστοί άναβαν μέσα στο ιερό ναό κι όχι στον πρόναο, όπως σήμερα συνηθίζεται. Η αποκατάσταση του καμπαναριού άρχισε το 1995 με ευθύνη του Δήμου Κοζάνης και ολοκληρώθηκε κατά ευτυχή συγκυρία λίγο πριν τον απρόσμενα μεγάλο για την περιοχή μας σεισμό των 6,6R της 13^ης Μαΐου 1995.

ΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ 

Άδεια ανέγερσης κωδωνοστασίου δόθηκε το 1728 επί Σουλτάνου Αχμέτ Γ΄ για ν’ αποκτήσει η εκκλησία «σήμαντρα σιδερένια και ξύλινα». Προγενέστερα, το 1721 με την ανακαίνιση (μάλλον εκ θεμελίων νέα ανέγερση) της εκκλησίας είχαν τοποθετηθεί σ’ αυτή μεγάλες καμπάνες, αλλά ο ήχος τους ενοχλούσε τους μουσουλμάνους κατοίκους των τριγύρω από την πόλη χωριών, οι οποίοι ζήτησαν και πέτυχαν την απαγόρευση της κωδωνοκρουσίας. Ένα σουλτάνικο φιρμάνι του 1729 απαγορεύει στους Κοζανίτες να χρησιμοποιούν καμπάνες, αλλά επιτρέπει τα σήμαντρα. Ωστόσο για πολύ λίγο χρόνο χρησιμοποιήθηκαν μόνο τα σήμαντρα. Η απαγόρευση σύντομα ξεχάστηκε και οι Κοζανίτες ξαναχτύπησαν τις δύο βροντερές καμπάνες όταν, το 1730, ιστορήθηκε η εκκλησία. Από τότε δεν φαίνεται να σταμάτησαν να χτυπούν οι καμπάνες στην Κοζάνη, τοποθετημένες τότε σε ένα μικρό κωδωνοστάσιο δίπλα στην εκκλησία3. Την εποχή που δεν επιτρεπόταν η κωδωνοκρουσία και καθώς ο ήχος των σημάντρων δεν έφτανε αρκετά μακριά, οι πιστοί καλούνταν στις θείες λειτουργίες από το νεωκόρο ή ειδικό κράχτη. 

Το 1855 οι Κοζανίτες αποφασίζουν να χτίσουν ένα ψηλό και επιβλητικό καμπαναριό, τετράγωνο, εμβαδού 42 m², ψηλότερο τότε και μέχρι πρόσφατα από κάθε άλλο κτίριο της πόλης, με προσανατολισμό τέτοιο, ώστε κάθε μία από τις τέσσερις πλευρές του ν’ αντιστοιχεί σ’ ένα από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα με 6 ορόφους και 26 μέτρα ύψος, για την εποχή του πύργος σωστός, από τον κάλφα (= πρωτομάστορα) Ανδρέα από τη Σέλιτσα (= τη σημερινή Εράτυρα του Βοΐου), όπως μαρτυρεί και η επιγραφή στον ανατολικό τοίχο του ισογείου, επάνω και δεξιά. Το καμπαναριό, που είναι από τότε και μέχρι σήμερα εμφανές σημείο και σήμα κατατεθέν της Κοζάνης και δεν κατάφεραν να λαβώσουν ή να ταράξουν ούτε ο πόλεμος του 1940, ούτε ο βομβαρδισμός της πόλης από τα γερμανικά στούκας τον Απρίλη του 1941, που ισοπέδωσε ολοκληρωτικά το δεύτερο όροφο του Δημαρχείου δίπλα, ούτε ο μεγάλος σεισμός των 6,6R το Μάιο του 1995.

Το πρώτο μέρος του κωδωνοστασίου χτίστηκε, όπως βεβαιώνουν και οι εγγράμματες αναφορές στις τέσσερις όψεις του, το 1855 με συνολικό κόστος 62.152 γρόσια και 37 παράδες, χρήματα που αρχικά είχαν συγκεντρωθεί για την ανέγερση γυμνασίου και η παροχή τους στην κατασκευή του καμπαναριού ξεσήκωσε πολλές διαμαρτυρίες. Στην κορυφή του τρούλου, αντί σταυρού, που απαγορευόταν (αν και οι Κοζανίτες στην αρχή προσπάθησαν και για λίγο καιρό πέτυχαν να παραβλέψουν την απαγόρευση4) τοποθέτησαν ένα μεταλλικό περιστέρι με ανοιχτές φτερούγες, που από μακριά έδινε την εντύπωση σταυρού.

Το 1904 οι Κοζανίτες καταφέρνουν, με τη βοήθεια συνεισφορών συμπατριωτών τους στη Θεσσαλονίκη -στη μακεδονική πρωτεύουσα έδρευε πάντα, ακόμη και πριν την απελευθέρωση και μέχρι σήμερα, μία πολυπληθής και ιδιαίτερα δραστήρια κοινότητα Κοζανιτών- να αποκτήσουν μία τεράστια καμπάνα, βάρους πολλών οκάδων, την οποία βιαζόταν να τοποθετήσουν στο κωδωνοστάσιο για να ακούγεται ο ήχος της από μακριά. Έστειλαν τότε επιστολή προς τον Μητροπολίτη Κωνστάντιο, ο οποίος, σα μέλος της Ιεράς Συνόδου, βρισκόταν την εποχή εκείνη στην Κωνσταντινούπολη και τον πληροφορούσαν για τη βιασύνη τους να τοποθετήσουν στο καμπαναριό τη νέα μεγάλη καμπάνα. Ο Κωνστάντιος τους προέτρεψε να μη βιαστούν και να περιμένουν μέχρι να γυρίσει και ο ίδιος στην Κοζάνη το Μάρτιο του 1905 για να είναι παρών στην πρώτη κρούση της και ν’ αποφευχθούν πιθανόν δυσάρεστα επεισόδια από πλευράς των Τούρκων της περιοχής.

Το πρώτο ρολόι του κωδωνοστασίου, μίας μόνο όψεως, ήταν δωρεά του Ηλία Κουτσιμάνη και τοποθετήθηκε στην ανατολική πλευρά κάποια στιγμή πριν το 1867 (χρονιά θανάτου του δωρητή του). Το 1939 προστέθηκε ο έβδομος όροφος, όπου και τοποθετήθηκε το νέο ρολόι τεσσάρων όψεων, δωρεά του Κωνσταντίνου Μαμάτσιου, άξιου τέκνου και μεγάλου ευεργέτη της πόλης, μεγίστου δωρητή και κατά την ανέγερση του Μαμάτσειου Νομαρχιακού Νοσοκομείου Κοζάνης, που φέρει τιμητικά το όνομά του. Από τότε οι Κοζανίτες χαριτολογώντας ονομάζουν το ρολόι τους Μαμάτσιο, (το ρολόι μόνο, όχι όλο το κωδωνοστάσιο) το όνομα δηλαδή του δωρητή του και περιμένουν με αγωνία, αλλά και αγαλλίαση κάθε χτύπημά του. Οι πρώτοι χτύποι του νέου ρολογιού των τεσσάρων όψεων ακούστηκαν στις 00:00 της 31^ης Δεκεμβρίου 1939. Τον Απρίλιο του 1941 μετά την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα (6 Απριλίου 1941) και τον βομβαρδισμό λίγες μέρες αργότερα  της Κοζάνης (10 Απριλίου 1941), ο πρώτος όροφος του Δημαρχείου καταστράφηκε ολοκληρωτικά. Από τα θραύσματα η ανατολική και η νότια πλευρά των τριών πάνω ορόφων του κωδωνοστασίου υπέστη επιπόλαια, ανεξίτηλα ωστόσο, τραύματα, το ίδιο όμως παρέμεινε ακλόνητο.

Την ώρα του βομβαρδισμού, το απόγευμα της Πέμπτης 10 Απριλίου 1941, προπαραμονή της γιορτής του Λαζάρου, στην εκκλησία τελούνταν εσπερινός κι ήταν κατάμεστη από κόσμο. Παρότι ο πρώτος όροφος του Δημαρχιακού Μεγάρου δίπλα επλήγει από τις βόμβες και καταστράφηκε ολοκληρωτικά, κανένα από τα θραύσματα δεν έπληξε το κωδωνοστάσιο ή τον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου και οι κάτοικοι μίλησαν αμέσως για το θαύμα του «παππού» τους Αϊ-Νικόλα, που άπλωσε το χέρι του και προστάτεψε την πόλη, όπως την προστάτευε πάντα και δεν άφησε ποτέ ούτε Οθωμανούς, ούτε Εβραίους ή άλλους αλλόθρησκους κατακτητές να εγκατασταθούν στην Κοζάνη, ούτε φυσικές καταστροφές ή ανθρώπινες λεηλασίες να την καταστρέψουν.

Ο Άγιος Νικόλαος αναγνωρίσθηκε ως πολιούχος της πόλης της Κοζάνης με το Βασιλικό Διάταγμα της 9^ης Απριλίου 1953 και φέρει όλα αυτά τα χρόνια της συνύπαρξής μας τον τίτλο του στοργικού και πάντα προστάτη παππού της Κοζάνης.

Κοζάνη, Δεκέμβριος 2011

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1.            Βασίλη Αποστόλου. Προτομές – ανδριάντες – μνημεία Κοζάνης.

Εκδ: Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κοζάνης. Κοζάνη : 2006.

2.            Ιωάννη Γιαντσούλη. Ο Πύργος-Κωδωνοστάσιον της Κοζάνης «Έμβλημα ελευθεριάς» και η ιστορία του. ΕΛΙΜΕΙΑΚΑ, Ιούνιος 1988, αρ.τ: 20, σελ. 56-77. Θεσσαλονίκη : 1988.

3.            Ιωάννου Δ. Δημόπουλου. Τα παρά τον Αλιάκμονα εκκλησιαστικά.

Εκδ: Ιερά Μητρόπολις. Κοζάνη : 1994.

4.            Βασιλικής Θ. Διάφα-Καμπουρίδου. Ο Κώδιξ της Επισκοπής Σερβίων και Κοζάνης των ετών 1849-1868.

Εκδ: ΙΝ.Β.Α. Κοζάνη : 2006.

5.            Ελευθερουδάκη Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν. Εγκυκλοπαίδεια.

Εκδ: Ελευθερουδάκης Α.Ε. Αθήνα : 1927.

6.            Στράτου Δ. Ηλιαδέλη. Μακεδόνες απόδημοι στη Μεσευρώπη (1650-1950) – Η συμβολή τους στην οικονομία και στον πολιτισμό.

Εκδ: Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης. Θεσσαλονίκη : 2005.

7.            Του ιδίου. Νεότερα στοιχεία για το Ναό και το κωδωνοστάσιο του Αγίου Νικολάου Κοζάνης. ΕΛΙΜΕΙΑΚΑ, Δεκέμβριος 1997, αρ.τ: 38-39, σελ: 32-53. Θεσσαλονίκη : 1997.

8.            Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων & Κοζάνης. Ημερολόγιον 2005 Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων & Κοζάνης.

Εκδ: Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων & Κοζάνης. Κοζάνη : 2004.

9.            Β.Π. Καραγιάννη. Χρονολόγιο Κοζάνης (1392-1993). ΔΥΤΙΚΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, έτος Ζ΄, σελ: 98-112. Κοζάνη : 1996.

10.        Μάκη Καραγιάννη. Το κωδωνοστάσιο του Αγίου Νικολάου. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, Μάιος 1993, αρ.τ: 64, σελ: 3. Κοζάνη : 1993.

11.        Παναγ. Ν. Λιούφη δ.φ. Ιστορία της Κοζάνης.

Εκδ: ΙΩΑΝ. ΒΑΡΤΣΟΥ. Αθήνα : 1924.

12.        Μαλλιάρης-Παιδεία. Εγκυκλοπαίδεια.

Εκδ: Μαλλιάρης-Παιδεία / Πήγασος Εκδοτική Α.Ε. Θεσσαλονίκη : 2005.

13.        Ζήση Αν. Μπέλλου. Επιγραφικά στοιχεία στον Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Κοζάνης. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΚΟΖΑΝΗΣ, έτος 27^ο, τόμος 17^ος, σελ: 17-19. Κοζάνη : 2002.

14.        Μιχάλη Παπακωνσταντίνου. Μια βορειοελληνική πόλη στην Τουρκοκρατία-Ιστορία της Κοζάνης (1400-1912).

Εκδ: ΕΣΤΊΑ. Αθήνα : 1992.

15.        Μιχάλη Παπακωνσταντίνου. Σύντομη ιστορία της Κοζάνης. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ «ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ» 1961, τόμος 2^ος, σελ: 47-64. Κοζάνη : 1961. 

16.        ΠΑΠΥΡΟΣ - ΛΑΡΟΥΣ - ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ. Εγκυκλοπαίδεια.

Εκδ: Πάπυρος. Αθήνα : 2005. 

17.        Γιώργου Χαρισίου Παφίλη. Πέμπτη 10^ης Απριλίου 1941 Ημέρα που οι βόμβες έπληξαν το Δημαρχείο Κοζάνης. ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ, 8 Απριλίου 2006, σελ: 12-13. Κοζάνη : 2006.

18.        Του ιδίου. Το χτύπημα της καμπάνας στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ, 23 Δεκεμβρίου 2005, σελ: 8-9. Κοζάνη : 2005.

19.        Ξανθής Σαββοπούλου – Κατσίκη. Η ιστορία της Κοζάνης μέσα από τα εκκλησιαστικά της μνημεία. ΕΛΙΜΕΙΑΚΑ, Ιούλιος 2007, αρ.τ: 58, σελ. 3-31. Θεσσαλονίκη : 2007.

20.        Σύγχρονο Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας.

         Εκδ: Πελεκάνος. Αθήνα.

21.        Γεωργίου Τσότσου. Οι οικισμοί της περιοχής Κοζάνης-Σερβίων σε κατάστιχο του 1528. ΕΛΙΜΕΙΑΚΑ, Ιούνιος 2010, αρ.τ: 64, σελ. 60-97. Θεσσαλονίκη : 2010.

22.        Γεωργίου Θ. Τσουμή. Κοζάνη, πέτρινη πόλη. ΕΛΙΜΕΙΑΚΑ, Ιούνιος 1993, αρ.τ: 30, σελ. 16-28. Θεσσαλονίκη : 1993.

---

[1] Σύμφωνα με μαρτυρία που διασώζεται στο ανέκδοτο χειρόγραφο οθωμανικό φορολογικό κατάστιχο Mufassal tahrir defteri αρ.385, που φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη «Κύριλλος και Μεθόδιος» Σόφιας στη Βουλγαρία, καταγράφονται τα φορολογικά έσοδα ενός οικισμού με το όνομα Κιρτόρνη ή Κριτόζιλη ή Άγιος Νικόλας στον καζά Σερβίων. Το χωριό αυτό εκτείνονταν στην κοιλάδα του μέσου Αλιάκμονα στην αριστερή του όχθη από το Σαρτακλή (σημ. Σπάρτο) ως το Ακσακλή (σημ. Λεύκαρα), στην περιοχή των σημερινών οικισμών Σπάρτο, Πύργος, Ανατολή, Βαθύλακκος, Μεσιανή, Ροδίτης, Λεύκαρα. Η διπλή ονομασία του οικισμού πιθανότατα σημαίνει ότι το πρώτο ήταν το όνομα του οικισμού (τοπωνύμιο) και το δεύτερο το όνομα του πολιούχου αγίου, του οποίου ο ναός θα ήταν ιδιαίτερα σημαντικός στην ευρύτερη περιοχή, για να δώσει ένα δεύτερο όνομα στον οικισμό. Το χωριό εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους του υπό άγνωστες συνθήκες για να εγκατασταθούν εκεί Γιουρούκοι και ραγιάδες Τούρκοι έποικοι. Ίσως οι κάτοικοι της Κιρτόρνης (ή ένα μέρος τους), εκδιωκόμενοι από τον οικισμό τους με την άφιξη των Γιουρούκων και των Ραγιάδων, να κατέφυγαν στην Κοζάνη. Εκεί εγκαταστάθηκαν ανάμεσα στους προϋπάρχοντες μικροοικισμούς της περιοχής σχηματίζοντας τον κεντρικό πυρήνα της μετέπειτα πόλης γύρω από έναν αρχικό ναό του Αγίου Νικολάου, τον οποίο έχτισαν αφιερώνοντάς τον στο όνομα του εφέστιου αγίου του οικισμού προέλευσης τους. Αν συνέβησαν αυτά, ο ναός του Αγίου Νικολάου Κοζάνης πρωτοκτίστηκε κατά τον 15^ο αιώνα και η ανέγερσή του το 1664 μετά από την άδεια που εξασφάλισε ο Χαρίσης Τράντας, όπως ο Πανάγ. Λιούφης και οι μετέπειτα ερευνητές αναφέρουν, θα ήταν ανέγερση μεγαλύτερου στη θέση του παλαιότερου και προφανώς φθαρμένου, λόγω παλαιότητας ναού. Η παραπάνω υπόθεση ωστόσο παραμένει προς το παρόν ατεκμηρίωτη. (Γεωργίου Τσότσου. Οι οικισμοί της περιοχής Κοζάνης-Σερβίων σε κατάστιχο του 1528. ΕΛΙΜΕΙΑΚΑ, Ιούνιος 2010, αρ.τ: 64, σελ. 60-97).

2 «Η Κοζάνη κατά το Διάταγμα υπήγετο εις τας κώμας και πόλεις τας υπό την δικαιοδοσίαν και προστασίαν της Σουλτανομήτορος· ην δηλ. Μαλικιανές. Το διάταγμα εχορήγει προνομίας τη πόλει, ας εκ των παραδόσεων των αρχαιοτέρων παρελάβωμεν» (Παναγ. Ν. Λιούφη. Ιστορία της Κοζάνης, σελ. 45).

3 Μιχ. Παπακωνσταντίνου. Μια βορειοελληνική πόλη στην Τουρκοκρατία-Ιστορία της Κοζάνης (1400-1912), σελ: 43-46.

4 Οι Κοζανίτες, όταν έχτισαν το καμπαναριό, παρέβλεψαν τις απαγορεύσεις και τοποθέτησαν στην κορυφή του κανονικά σταυρό, γεγονός που όταν αντιλήφθηκε το μουσουλμανικό στοιχείο της περιοχής, δεν μπορούσε φυσικά να ανεχτεί. Διαμαρτυρήθηκε έντονα και απαίτησε να κατέβει αμέσως ο σταυρός. Έτσι, ύστερα από πιέσεις και διαμαρτυρίες του Αγά του Μπουτζακίων προς την Τουρκική διοίκηση, κατάφεραν να κατεβάσουν το σταυρό από τον τρούλο του κωδωνοστασίου, με την προϋπόθεση όμως, που οι Κοζανίτες τους έθεσαν, να χτυπούν ελεύθερα οι καμπάνες. (Γιώργου Χαρισίου Παφίλη. Το χτύπημα της καμπάνας στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ, 23 Δεκεμβρίου 2005, σελ: 8-9).

17. ΙΔΡΥΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΡΕΒΕΝΙΩΤΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ

17. ΙΔΡΥΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ  ΓΡΕΒΕΝΙΩΤΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ

“Ο ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ” 
Γράφει ο Βασίλης Αποστόλου, γραμματέας του συλλόγου 2008-2014, αντιπρόεδρος 2014-2016.

Στην πόλη της Κοζάνης εγκαταστάθηκαν και διαμένουν μόνιμα χιλιάδες Γρεβενιώτες. Διαπρέπουν σε όλους τους τομείς, ως έμποροι, εργάτες, επιστήμονες, υπάλληλοι, εκπαιδευτικοί. Ο τόπος των Γρεβενών ιδανικός για κτηνοτροφία και εν μέρει γεωργία δεν μπορούσε να θρέψει τα παιδιά του. Η Κοζάνη, στη δεκαετία του 60, αξιοποιώντας το λιγνιτικό πλούτο λειτούργησε τα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Παράλληλα τίθενται σε λειτουργία εργοστάσια παραγωγής λιπασμάτων (ΑΕΒΑΛ), αμιάντου, χρωμίτη.  Οι γηγενείς κάτοικοι δεν επαρκούν να στελεχώσουν την αναπτυσσόμενη βιομηχανία. 

Οι Βεντζιώτες, οι Γρεβενιώτες εγκαταλείπουν τις γεωργοκτηνοτροφικές ασχολίες. Εγκαθίστανται στην πόλη της Κοζάνης. Γίνονται βιομηχανικοί εργάτες. Άλλοι ασχολούνται με τον τριτογενή τομέα της οικονομίας, με τις υπηρεσίες. Δεν ξεχνούν όμως την Ιθάκη τους. Ο Γρεβενιώτικος τόπος είναι προικισμένος με φυσικές ομορφιές, με καταπράσινα βουνά, με αρχαιολογικούς τόπους, με σπάνια πανίδα. Οι πρόγονοί τους δημιούργησαν πολιτισμό. Καλλιέργησαν το τραγούδι, το χορό. Η γλώσσα έμεινε αλώβητη, η εθιμική ζωή το ίδιο. Όλα τα παραπάνω έπρεπε να αξιοποιηθούν, να διατηρηθούν, να κληροδοτηθούν στις επόμενες γενιές.

Ο ευπατρίδης Ζήσης Δαλαμπίρας, έλκων την καταγωγή από Σπήλαιο, παίρνει πρωτοβουλίες. Έρχεται σε επαφή με φιλογενείς πατριώτες, καλεί τους Γρεβενιώτες σε καταστατική συνέλευση, προκειμένου να ιδρυθεί σύλλογος Γρεβενιωτών.

Η έκτακτη γενική καταστατική συνέλευση πραγματοποιήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1979 ημέρα Πέμπτη και ώρα 21.00 στο ξενοδοχείο Αλιάκμων. Συμμετείχαν πεντήκοντα δύο άτομα. Πρόεδρος της συνέλευσης ορίζεται, δια ανατάσεως της χειρός, ο Ποράβας Γεώργιος, ο οποίος στην ομιλία του αναλύει την επιτακτική ανάγκη δημιουργίας Συλλόγου Γρεβενιωτών εν Κοζάνη με σκοπό τη διατήρηση του δεσμού των εν Κοζάνη διαμενόντων Γρεβενιωτών, την αλληλογνωριμία, την πνευματική επικοινωνία, την ψυχαγωγία, την περισυλλογή και διάδοση του λαογραφικού και αρχαιολογικού υλικού του Νομού Γρεβενών.

Ένα από τα θέματα που απασχόλησε την καταστατική συνέλευση ήταν η επωνυμία του συλλόγου. Κατατέθηκαν δύο προτάσεις για την ονομασία του συλλόγου. “Θ.ΖΙΑΚΑΣ” και “ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ”. Έγινε ψηφοφορία στη Γεν. Συνέλευση και πλειοψήφησε ο τίτλος “ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ”.

Στη συνέχεια το λόγο έλαβε ο Ζήσης ο Δαλαμπίρας ο οποίος ευχαρίστησε τους συμπατριώτες του για την αθρόα προσέλευσή τους, ανέφερε σε γενικές γραμμές τους σκοπούς και τις ωφέλειες που μπορεί να έχουν τα μέλη από το σύλλογο, τις χαρές που μπορεί να απολαμβάνουν, την αλληλεγγύη, τη συνεργασία σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής των διαμενόντων Γρεβενιωτών στο Ν. Κοζάνης.

Το λόγο έλαβαν ακόμη οι  Αποστολίδης Ιωάννης, Ζαρογιάννης Σπύρος, Χαρίσης Δημήτριος, Γκόλλιας Ιωάννης, Ντούντας Ιωάννης, Πάλλας Ιωάννης.

Παρών ήταν κι ο δικηγόρος κ. Παπαχρήστου Μιχαήλ. Ομόφωνα αποφασίστηκε η εκλογή Προσωρινής Διοικήσεως με την παρακάτω σύνθεση: Πρόεδρος ο Ζαρογιάννης Σπύρος, αντιπρόεδρος ο Δαλαμπίρας Ζήσης, Γεν. Γραμματέας ο Τζάλλας Ιωάννης, ταμίας ο Γκόλλιας Ιωάννης και μέλη οι Αποστολίδης Ιωάννης, Χαρίσης Δημήτριος, Ντούντας Ιωάννης, Μήτσου Δημήτριος, οι οποίοι αναλαμβάνουν την υποχρέωση να προετοιμάσουν τα απαιτούμενα, καταστατικό κ.λ.π  για τις αρχαιρεσίες. Πρακτικογράφος ήταν ο Τζάλλας Ιωάννης.

Τα πενήντα δύο (αρ.52) ιδρυτικά μέλη όπως γράφονται στο πρακτικό της καταστατικής συνέλευσης σε  σειρά είναι τα παρακάτω:

Δαλαμπίρας Ζήσης, Σπήλαιο, έμπορος. Ποράβας Γεώργιος, Τρίκωμο, παιδίατρος. Ντούντας Ιωάννης +, Γρεβενά, ΔΕΗ. Χαρίσης Δημήτριος +, Ζιάκας, υπάλληλος τραπέζης. Ζαρογιάννης Σπυρίδων +, Γρεβενά, ΔΕΗ. Γκόλλιας Ιωάννης +, Δεσκάτη, τοπογράφος Δασικής υπηρεσίας. Τζάλλας Ιωάννης, Παλιουριά, αρχιμανδρίτης, θεολόγος. Αποστολίδης Ιωάννης, Μεσόλακκος, γεωπόνος. Μήτσου Δημήτριος, Μηλιά, έμπορος. Γκουλέτσος Γεώργιος, Καλλονή, καθηγητής. Χρυσοστόμου Δημήτριος, φαρμακοποιός. Σταυρόπουλος Ιωάννης, Μέγαρο, επιχειρηματίας.  Καραλής Χαράλαμπος, δάσκαλος, Κατάκαλη. Τσικρικώνης Κων/νος +, Κοκκινιά, δημ. υπάλληλος. Ξάνθος Δημήτριος, Αμυγδαλιές. Τασιούλας Ιωάννης, Μαυραναίοι, έμπορος. Νταλλός Αναστάσιος, Φιλιππαίοι. Μανουσαρίδης Γεώργιος, Γρεβενά, καθηγητής. Κόραβος Νικόλαος, Οροπέδιο. Καλόγηρος Γεώργιος, Σαρακήνα, ΜΑΒΕ. Καραϊορδανίδης Χρήστος, Ελεύθερο, έμπορος. Ξάνθος Βασίλειος, Αμυγδαλιές, φωτογράφος. Ζυγούρας Νικόλαος Κνίδη, τοπογράφος. Ζησόπουλος Δημήτριος, Παναγιά, ΟΤΕ. Χατζής Ιωάννης, Βωβούσα, ΔΕΗ. Λιόλιος Αχιλλεύς, Κατάκαλη, ΔΕΗ. Ράμμος Αθανάσιος Σπήλαιο, ΔΕΗ. Βασιλόπουλος Ματθαίος, Μέγαρο, ακτινολόγος. Σακοράφας Ιωάννης +, Κρανιά, δημόσ. υπάλληλος. Μπακόλας Ιωάννης, Φιλιππαίοι. Κορέλλας Βασίλειος, Μέγαρο, μηχανικός. Κορέλλας Θωμάς +, Μέγαρο, εργαστήριο μπουγάτσας. Λάλος Αθανάσιος, Παλιουριά, δάσκαλος. Ζαρκάδας Στέργιος, Μοναχήτι, έμπορος. Παπαχρήστος Μιχαήλ, Κορυφή, δικηγόρος. Μπουκουβάλας Βασίλειος +, Κοκκινιά, έμπορος. Γεράσης Μιχαήλ, Σαρακήνα, υπομηχανικός. Μακρής Παναγιώτης +, Γρεβενά, αξιωματικός. Δήμου Ευάγγελος, Μοναχήτι. Αντωνόπουλος Χαράλαμπος, Σύδεντρο, ΟΤΕ. Καλαμπούκας Απόστολος +. Δέσσος Πασχάλης Κυδωνιές, φωτογράφος. Κούρτογλου Ιωσήφ +, Ελεύθερο, ταξί. Τσέκαρης Γεώργιος+, Γρεβενά, ΔΕΗ. Μπλάντος Παύλος, Μοναχήτι, περίπτερο. Μπλάντος Γεώργιος, Μοναχήτι, περίπτερο. Μήτσιου Αθανάσιος. Σβολιαντόπουλος Φώτιος. Καβούκας Απόστολος, Παναγιά, ξενοδόχος. Μανισιώτης Ευάγγελος, Ντίνας Χρίστος. Δαλαμπίρας Νικόλαος. 

16.ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΡΕΒΕΝΙΩΤΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ

16. ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΡΕΒΕΝΙΩΤΩΝ ΚΟΖΑΝΗΣ 

   

1ο   Διοικητικό Συμβούλιο από 22 Ιουνίου 1979
Ζαρογιάννης Σπυρίδων Πρόεδρος, Χαρίσης Δημήτριος αντιπρόεδρος, Δαλαμπίρας Ζήσης Γ. Γραμματέας, Παπατόλιος Αθανάσιος Αναπλ. Γεν. γραμματέα, Μήτσιου Δημήτριος ταμίας. Χρυσοστόμου Ελένη Έφορος Δημοσίων σχέσεων. Ντούντας Ιωάννης Έφορος υλικού.

Εξελεγκτική Επιτροπή: Ράμμος Αθανάσιος, Νταλός Αναστάσιος, Σβολιαντόπουλος Φώτιος

2^ο Διοικητικό Συμβούλιο από 15 Ιουνίου 1981

Ζαρογιάννης Σπυρίδων Πρόεδρος, Ζυγούρας Νικόλαος Αντιπρόεδρος,  Δαλαμπίρας Ζήσης Γ. Γραμματέας,  Γκόλιας Ιωάννης Ταμίας, Δήμου Ευάγγελος Ειδικός γραμματέας, Χρυσοστόμου Ελένη  Δημοσίων σχέσεων, Χαρίσης Δημήτριος Μέλος.

Εξελεγκτική Επιτροπή: Γαργάλης Αχιλλέας, Ράμμος Αθανάσιος, Χατζής Ιωάννης

3^ο Διοικητικό Συμβούλιο από 2 Ιανουαρίου 1984

Ζαρογιάννης Σπυρίδων Πρόεδρος,  Ζυγούρας Νικόλαος Αντιπρόεδρος,  Δαλαμπίρας Ζήσης Γ.Γραμματέας, Γκόλιας Ιωάννης Ταμίας, Πατσιαρίκας Δημήτριος Ειδικός Γραμματέας, Χρυσοστόμου Ελένη Δημοσίων σχέσεων, Δήμου Ευάγγελος Έφορος.

Εξελεγκτική Επιτροπή: Βαγενάς Αν. Ράμμος Αθ., Ευαγγελόπουλος Νικόλαος

4^ο Διοικητικό Συμβούλιο  από 2 Φεβρουαρίου 1987

Ζυγούρας Νικόλαος  Πρόεδρος, Βαϊνάς Ανδρέας Αντιπρόεδρος, Δαλαμπίρας Ζήσης  Γ. Γραμματέας, Νέστωρας Παναγιώτης Ταμίας, Τολίκας Αναστάσιος Ειδ. Γραμματέας, Δήμου Ευάγγελος Έφορος υλικού, Ράμμου Άρτεμις  Δημ. Σχέσεων.

Εξελεγκτική Επιτροπή: Δαλαμπίρας Ν. Γεώργιος, Λότσιος Ι. Ευάγγελος

5^ο Διοικητικό Συμβούλιο  από 21 Νοεμβρίου 1990

Ταγάρας Χαράλαμπος Πρόεδρος, Καρτσίνης Ηλίας Αντιπρόεδρος, Καλόγηρος Γεώργιος Γεν. Γραμματέας,  Θεοδωρόπουλος Γεώργιος Ταμίας, Σιδέρη Μαρία Ειδ. Γραμματέας, Λότσιος Ευάγγελος  Έφορος υλικού, Κρικέλη Ε. Δημοσίων σχέσεων.

Εξελεγκτική Επιτροπή: Κατσαντώνης Βασίλειος,  Παπαγιάννης Αθανάσιος

6^ο Διοικητικό Συμβούλιο από 8 Φεβρουαρίου 1993

Ταγάρας Χαράλαμπος Πρόεδρος, Βήτας Χαράλαμπος Αντιπρόεδρος, Ράμμου Άρτεμις  Γ. Γραμματέας, Λότσιος Ευάγγελος Αν. Γεν. Γραμματέας, Λιάκος Κωνσταντίνος Ταμίας, Σιδέρη Μαρία Δημοσίων Σχέσεων, Ευαγγελόπουλος Γεώργιος Έφορος.

Εξελεγκτική Επιτροπή: Γιαγκόζογλου Ιωάννης, Γκουτζιαμάνης Νικόλαος

7^ο Διοικητικό Συμβούλιο  από 29 Ιανουαρίου 1997

Ζυγούρας Χρήστος  Πρόεδρος, Ζαρογιάννης  Χρήστος Αντιπρόεδρος, Παπαργύρης  Σπύρος  Γ. Γραμματέας,  Δαλαμπίρας Νικόλαος Ειδ. Γραμματέας, Μπατιάνης Κωνσταντίνος Ταμίας, Βαϊνάς Ανδρέας Μέλος, Πατσιαρίκας Νικόλαος Μέλος.

Εξελεγκτική Επιτροπή: Ζυγούρας Νίκος, Καραλής Μιλτιάδης

 8^ο Διοικητικό Συμβούλιο  από 29 Νοεμβρίου 1999

Ζυγούρας Χρήστος Πρόεδρος, Ζαρογιάννης  Χρήστος Αντιπρόεδρος, Δαλαμπίρας Νικόλαος Γ. Γραμματέας, Μπατιάνης Κωνσταντίνος Ειδ. Γραμματέας, Τολίκα Μαρία Ταμίας,  Λαναράς Βάιος Μέλος, Φαρμάκης Γεώργιος Μέλος.

Εξελεγκτική Επιτροπή: Ζυγούρας Νικόλαος, Δρόσος Κωνσταντίνος

9^ο  Διοικητικό Συμβούλιο  από 13 Αυγούστου 2005

Λαγιώτης Δημήτριος Πρόεδρος, Μέμτσας Αθανάσιος Αντιπρόεδρος,  Μπούζμπας  Χρήστος  Γ. Γραμματέας, Σαριλίδου Παρασκευή Ειδ. Γραμματέας, Λότσιος Αθανάσιος Ταμίας, Δαλαμπίρας Νικόλαος  Υπ. Δημ. Σχέσεων, Φαρμάκης Γεώργιος  Υπ. Πολ. Εκδηλώσεων

Εξελεγκτική Επιτροπή: Μουταφίδης Γρηγόριος, Ζυγούρας Χρήστος, Τζημούρτας Νικόλαος

10^ο Διοικητικό Συμβούλιο  από 28 Ιανουαρίου 2008

Λαγιώτης Δημήτριος  Πρόεδρος, Μέμτσας Αθανάσιος Αντιπρόεδρος, Αποστόλου Βασίλειος  Γ. Γραμματέας, Λέτσιου Αναστασία  Ειδ. Γραμματέας, Λότσιος Αθανάσιος Ταμίας, Τζημούρτας Νικόλαος Υπ. Δημ. Σχέσεων,  Φαρμάκης Γεώργιος Υπ. Πολ. Εκδηλώσεων.

Εξελεγκτική Επιτροπή: Δαλαμπίρας Νικόλαος, Αναστασιάδου Θωμαή, Σπανούδης Θεόδωρος

11^ο  Διοικητικό Συμβούλιο  από 11 Μαρτίου 2010
Ταγάρας Δημοσθένης  Πρόεδρος, Καραγιάννη Αικατερίνη Αντιπρόεδρος, Αποστόλου Βασίλειος Γενικός Γραμματέας, Λότσιος Αθανάσιος Ταμίας, Πλιάτσιου Περιστέρα Αναπληρωτής Γ. Γραμματέα, Φαρμάκης Γεώργιος Υπεύθυνος Πολιτιστικών Εκδηλώσεων, Μπουκάλη-Κατσαντώνη Βασιλική Υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων.
Εξελεγκτική Επιτροπή: Παπαγιάννης Ευθύμιος, Ζολώτας Χρήστος, Κολτσίδας Δημήτριος

15^ο  Διοικητικό Συμβούλιο  από 11 Μαρτίου 2010

Αρχαιρεσίες   23 Μαΐου 2018 Ψήφισαν 107

Συγκρότηση σε σώμα  Τρίτη 29 Μαΐου 2018

Πρόεδρος: Λότσιος Αθανάσιος (Παλαιοχώρι)

Γ. Γραμματέας: Mπουκάλης Δημήτριος (Σαρακήνα)

Αντιπρόεδρος: Σιόλας Γεώργιος (Ελέυθερο)

Ταμίας: Καραγιάννη Αικατερίνη (Αμυγδαλιές)

Έφορος χορευτικού: Τολίκα Μαρία (Kοσμάτι)

Δημόσιες Σχέσεις: Νασιάδης Θωμάς Μάκης (Καλαμίτσι)

Αναπληρώτρια Γραμματέας: Λιάκα Δήμητρα Ζωή (Αμυγδαλιές)

Εξελεγκτική Επιτροπή: Ντάγκας Νικόλαος, Τέγος Αθανάσιος, Νικοπούλου Βασιλική

15. ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΡΕΒΕΝΙΩΤΩΝ

15. ΧΟΡΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΡΕΒΕΝΙΩΤΩΝ

ΠΡΟΒΑ ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΥ: Κάθε Πέμπτη στις 8 ως 10 το βράδυ στη Διεύθυνση Σ.Μπλιούρα 2 απέναντι από τον Άγιο Νικόλαο στο εκκλησιαστικό Μέγαρο. Τηλ. επικοινωνίας: 2461036480 

 α) Ο Σύλλογος με τήν ίδρυσή του έβαλε ως στόχο τη διάδοση της πλούσιας χορευτικής και μουσικής παράδοσης των Γρεβενών. Κατά καιρούς λειτούργησε χορευτικά τμήματα ενηλίκων, παιδικού, ποντίων. Τα ως άνω τμήματα διαλύθηκαν για διαφόρους λόγους που ο κυριότερος ήταν η μη ύπαρξη ιδιόκτητων στολών από το Σύλλογο

β) Στις αρχές του 2009 με χορηγία της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Γρεβενών απέκτησε παραδοσιακές στολές για το χορευτικό τμήμα των ενηλίκων. Έτσι  πραγματοποιεί την πρώτη εμφάνισηστολές γυναικών και Η πρώτη εμφάνιση του σημερινού  χορευτικού ήταν στις αποκριάτικες εκδηλώσεις του Δήμου Κοζάνης στις 25 Φεβρουαρίου 2009. Ήταν μία παράσταση που εντυπωσίασε τους πολυπληθείς θεατές. Σύνολο παραστάσεων για το 2009  επτά (αρ.7). Για το 2010 παραστάσεις  δέκα (αρ.10).Για το 2011 παραστάσεις τρεις (αρ.3).

Η πρώτη εμφάνιση του σημερινού  χορευτικού ήταν στις αποκριάτικες εκδηλώσεις του Δήμου Κοζάνης στις 25 Φεβρουαρίου 2009. Ήταν μία παράσταση που εντυπωσίασε τους πολυπληθείς θεατές. Σύνολο παραστάσεων για το 2009  επτά (αρ.7). Για το 2010 παραστάσεις  δέκα (αρ.10).Για το 2011 παραστάσεις τρεις (αρ.3).

Παραστάσεις Χορευτικού
25-2-2009           Κοζάνη	2-5-2009    Αμυγδαλιές Γρ.
4-7-2009   Παλαιοχώριον	9-7-2009   Αβδέλλα
26-7-2009  Μέτσοβο	4-9-2009  Γέφυρα Θεσ.
28-9-2009  Σαρακήνα	2-1-2010  Γρεβενά[1]
8-2-2010        Γρεβενά	17-4-2010  Λαμία
22-4-2010  Αναρράχη	30-4-2010-Κοζάνη [2]
25-7-2010   Δασύλλιο	26-7-2010  Αλατόπετρα
23-8-2010  Α.Κοσμάς	6-8-2010   Γαλατινή
29-8-2010  Λευκοπηγή	2-3-2011   Κοζάνη
20-5-2011    Κάτω Κώμη	6-8-2011   Κηπουργιό

Από αριστερά: (25-2-2009 Μπροστά από το Δημαρχείο λίγο πριν την πρώτη εμφάνιση του χορευτικού) Λαγιώτη Κατερίνα (Δίπορο),  Μάνταλα Παναγιώτα (Παναγιά), Καραγιάννη Δέσποινα (Αλατόπετρα), Παυλίτσα  Θεοδώρα (Βάρης),  Γκίνη Βαγγελιώ (Κηπουρειό), Ταγάρα  Θεοδώρα (Αυλές), Σταύρου  Νατάσα (Ήπειρος), Καπετανοπούλου Χρυσάνθη (Πεντάλοφος),  Κατσαντώνη Βάσω (Κρανίδια), Καραγιάννη Κατερίνα (Αμυγδαλιές), Ντάγγα Αγγέλα (Βάρης), Τσουκνίδα Μαρία (Λευκοπηγή), Κιούρου Μαλαματή (Α. Γεώργιος), Παπαστεργίου Βασιλική (Παλιόκαστρο), Φαρμάκη Ξανθή  (Ταξιάρχης).

Πάνω: Φαρμάκης Γιώργος, υπεύθυνος πολιτιστικών εκδηλώσεων (Αλατόπετρα), Ταγάρας Δημοσθένης (Βάρης), Κολτσίδας Αθανάσιος (Σαρακήνα), Ζολώτας Χρήστος (Δίπορον), Ζιώγου Νικόλαος (Σισάνι), Αποστόλου Βασίλειος γραμματέας του συλλόγου Γρεβενιωτών (Έξαρχος), Παπαγιάννης Ευθύμιος (Βάρης), Παπαστεργίου Νικόλαος (Γρεβενά), Μπούντας Αχιλλέας (Ελάτη), Τσίγκας Δημήτριος (Σαρακήνα), Τσιτσικλής Δημήτριος (Πεντάλοφος), Λότσιος Κων/νος (Παλιοχώριον), Αδαλουζίδης Θεόφιλος (Κοίλα), Λαμπαδάς Γεώργιος (Χρώμιον), Σιώμος Γεώργιος (Λόχμη), Μπουκάλης Δημήτριος χοροδιδάσκαλος (Σαρακήνα).

Αποκριές 2011. Κάθονται: Ζολώτας Χρήστος, Παπαγιάννης Ευθύμιος, Μπουκάλης Δημήτριος, Φαρμάκης Γεώργιος, Κολτσίδας Δημήτριος, Τσίγκας Δημήτριος, Σιώμος Γεώργιος. 

Όρθιοι: Ζιώγου Νικόλαος, Πλιάτσιου Περιστέρα (Βάρης), Τσουκνίδα Μαρία, Ταγάρα Θεοδώρα, Τσιούγκου Μαίρη (Σαρακήνα), Δράκου Βασιλική (Κρόκος), Καραγιάννη Δέσποινα, Γκίνη Βαγγελιώ, Φαρμάκη Ξανθή, Σταύρου Νατάσα, Ντάγγα Αγγέλα (Βάρης), Παυλίτσα Θεοδώρα,  Πλιάτσιου Ελεονόρα, Μάνταλα Γιώτα, Δημοσθένης Ταγάρας.


Στο χορευτικό σήμερα (26-1-2012) χορεύουν και οι:Γκουτζουρέλα Μαρίνα (Ελασσόνα), Δεληγιάννης Νίκος (Χρώμιο), Καλαθά Δόμνα (Γέφυρα Θεσ.),  Κάτσιος Δημήτριος (Ήπειρος), Λότσιου Βαγγελιώ (Αμυγδαλιές), Τουμπουλίδου -Βαρέκα Βέτα (Κοζάνη), Τυφόγλου Ασημίνα (Παλιουριά)

14. ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ 2011

 14.ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ 2011

26 Φεβρουαρίου 2011 Επιτυχόντες στις Πανελλαδικές εξετάσεις του 2010. Ο γραπτός έπαινος συνοδεύονταν με  βιβλίο προσφορά του Δήμου Γρεβενών και της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης  Γρεβενών.

1. Αποστόλου Άννα του Βασιλείου (Έξαρχος) και της Βασιλικής Παναγιωτίδου (Φλώρινα), (2^ΟΓ.Λ Κοζ.), ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ 

2. Βακουφτσή Δήμητρα του Ιωάννη (Αμυγδαλιές)  και της Μαρίας Τζαφέρα (Καστοριά), (2^ο Γ.Λ Πτολ.), ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ  

3. Βαχτσιαβάνου Αθανασία του Διαμαντή (Μικρόκαστρο) και της Ζωής Σκόρδα (Παλαιοχώρι), (1^ο Γ.Λ Κοζ.), ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΘΡΑΚΗΣ (ΞΑΝΘΗ)

4. Γάγαλη Ροδόπη του Ηλία (Α. Γεώργιος) και της Δήμητρας Ζήκου (Α. Γεώργιος),

(1^ο Γ.Λ Κοζ.), ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ  

5. Δακή Ελισάβετ του Γεωργίου (Κοζάνη) και της Ελένης Καραγιαννίδη  (Α.Γεώργιος), (4^ο Γ.Λ Κοζ.), ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗΣ ΠΑΤΡΑΣ

6. Δρόσου Λουκία του Ευαγγέλου (Α.Γεώργιος)  και της Κατίνας Στρίκου (Χαλκιδική), (4^ο Γ.Λ Κοζ.), ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

7. Ζάχος Παρασκευάς του Αθανασίου (Μηλιά) και της Αννούλας Καραθάνου (Καληράχη), (4^ο Γ.Λ Κοζ.), ΓΕΩΠΟΝΙΑΣ ΦΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ & ΑΓΡΟΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ (ΒΟΛΟΣ).

8. Ζιάκας Σωτήριος του Κωνσταντίνου (Μέγαρο) και της Ελένης Σπυριδωνίδου (Αλωνάκια), (1^ο Γ.Λ Κοζ.), ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

9. Ζιάμπρας Παναγιώτης του Αθανασίου (Κοζάνη) και της Παναγιώτας Γκουντιώνη (Πυλωροί), (3^ο Γ.Λ Κ), ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ & ΤΡΑΠΕΖΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ

10. Ζολώτα Βασιλική του Χρήστου (Δίπορο) και της Ασημίνας Λιάκου (Φρούριο), (1^ο Γ.Λ Κοζ.), ΙΣΤΟΡΙΑΣ & ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

11. Καραγιάννης Νικόλαος του Θεοδώρου (Πολυνέρι) και της Δέσποινας Καραγιάννη (Πολυνέρι) (3^ο Γ.ΛΚ) ΔΑΣ/ΓΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧ/ΣΗΣ ΠΕΡ/ΝΤΟΣ & ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΘΡΑΚΗΣ (ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ)

12. Καρτσίνη Βασιλική-Άρτεμη του Ευαγγέλου (Βάρης) και της Περσεφόνης Μπλάντου (Μοναχήτι), (1^ο Γ.Λ Κοζ.), ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΘΕΣ/ΝΙΚΗ)

13. Καρατσούλα Ευδοξία-Μενελά του Αθανασίου (Κοζάνη) και της Κωνσταντίνας Καρτσίνη (Βάρης), (1^ο Γ.Λ Κοζ.), ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

14. Κλεισιάρης Βασίλειος του Δημητρίου (Ελεύθερο) και της Δέσποινας Καραγιάννη (Μοναχήτι), (3^ο Γ.Λ Κ), ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΤΕΙ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΚΟΖΑΝΗ)

15. Κουκουτάρης Ζήσης του Διονυσίου (Λάβδα) και της Μάρθας Ντάγκα (Πεντάλοφος),

(3^ο Γ.Λ Κ), ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΤΕΙ ΚΡΗΤΗΣ (3^ο ΓΛΚ)

16. Κουλέτσου Δέσποινα του Ιωάννη (Κιβωτός) και της Ελένης Μπουλοκώστα (Αιανή),

(3^ο Γ.Λ Κ), ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΙΟΝΙΟΥ (ΚΕΡΚΥΡΑ)

17. Λαγιώτης Θεολόγης του Δημητρίου (Δίπορο) & της Αικατερίνης Ψάχνα (Νεοχώρι), (3^ο Γ.Λ Κ), ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ ΤΕΙ  ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΚΑΣΤΟΡΙΑ)

18. Λάκκα Αικατερίνη του Θεοδώρου (Κοζάνη) και της Μαγδαληνής Μπουκουβάλα (Α.Γεώργιος), (1^ο Γ.Λ Κοζ.), ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ (ΚΟΜΟΤΗΝΗ)

19. Λέτσιος Κων/νος του Νικολάου (Πολυνέρι) και της Αναστασίας Παπαδημητρίου (Πολυνέρι), (3^ο Γ.Λ Κ), ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ ΤΕΙ  ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΚΑΣΤΟΡΙΑ)

20. Λιάκος Ηλίας του Κων/νου (Πυλωροί) και της Αλεξίας Διαμαντοπούλου (Φλώρινα), (1^ο Γ.Λ Κοζ.), ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΤΕΙ ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΚΟΖΑΝΗ)

21. Μιχαηλίδου Βαλεντίνη του Αβραάμ (Πρέβεζα)  και της Μαρίας Τολίκα (Κοσμάτι),

(4^ο Γ.Λ Κοζ.), ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ  (ΤΡΙΠΟΛΗ)

22. Μπλιαχούτας Γεώργιος του Δημητρίου (Κηπουργιό) και της Χρυσούλας Καλιαμπάκα (Δαφνερό), (1^ο Γ.Λ Κοζ.), ΠΟΛ. ΕΡΓΩΝ ΥΠΟΔΟΜΗΣ ΤΕΙ ΛΑΡΙΣΑΣ
23. Νάκα Ειρήνη του Δημητρίου (Ροδιά) και της Θεοδώρας Κανάνη (Θεσ/νίκη), (1ο Γ.Λ.Κοζ.) ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)

24. Παπαβραμίδης Θεμιστοκλής του Δημητρίου (Κληματάκι) και της Αμαλίας Χατζητριανταφύλλου (Κοζάνη), 4^ο Γ.Λ Κοζ.), ΣΧΟΛΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ & ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ)

25. Παπαγιάννης Ζήσης του Ευθυμίου (Βάρης) και της Χριστίνας Γιτοπούλου (Ιτέα),

(1^ο Γ.Λ Κοζ.), ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΕΡΦΩΝ ΤΕΙ ΛΑΡΙΣΑΣ

26. Παυλίτσα Δήμητρα του Ιωάννη (Βάρης) & της Περιστέρας Πάντζιου (Α.Κώμη),

(3^ο Γ.Λ Κ), ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΤΕΙ ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΚΟΖΑΝΗ)

27. Ρουκά Ευγενία του Γεωργίου (Δεσκάτη) και της Αικατερίνης Καράτζια (Λευκοπηγή), 

(1^ο Γ.Λ Κοζ.),  ΙΑΤΡΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

28. Σαλτσίδου Ελένη του Κυριάκου (Κοιλάδα) & της Παπαοικονόμου Αικατερίνης (Δεσκάτη), (1^ο Γ.Λ Κοζ.),  ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

29. Σιδέρη Λαμπρέτσα  Βασιλική του Σπυρίδωνος (Κοζάνη) και της Έλλης Λαμπρέτσα (Κνίδη), (1^ο Γ.Λ Κοζ.), ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ & ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

30. Σκρέκα Μαρία του Ευαγγέλου (Παλιοχώρι)  και της Φεβρωνίας Τζήκα (Γρεβενά),

(1^ο Γ.Λ Κοζ.), ΣΧΟΛΗ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ ΤΕΙ ΗΠΕΙΡΟΥ (ΙΩΑΝΝΙΝΑ)

31. Στόκα Ελισάβετ του Κων/νου (Μηλιά) και της Μαρίας Καλαϊτζή (Λαγκαδάς),

(2^ΟΓ.Λ Κοζ), ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (ΦΛΩΡΙΝΑ)

32. Τζιάλα Ευτυχία του Γεωργίου (Πρόσβορο)  και της Μαρίας Σιακαβάρα (Κοζάνη),

 (2^ΟΓ.Λ Κοζ),  ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΕΙ ΚΑΒΑΛΑΣ

 33. Τζώλη Αθανασία του Θεοφάνη (Σαρακήνα) και της Εριφύλης Πουλιαρέκου (Σαρακήνα), (3ο Γ.Λ. Κοζ.), Νομική Θεσσαλονίκης.

34.Τσαμπούρη Ιωάννα του Κωνσταντίνου (Κοζάνη) και της Κωνσταντίνας Παύλου (Κηπουργειό), (3^ο Γ.Λ Κ), ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

35.Τσιορβά Χριστίνα του Παναγιώτη (Ταξιάρχης) και της Παναγιώτας Σιάμπαλια (Παλαιόκαστρον), (3^ο Γ.Λ Κ), ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

36. Τσομπάνος Γεώργιος του Κωνσταντίνου (Καστοριά) και της Νίκης Σκόδρα (Έξαρχος),

(Γ.Λ Σιατίστης),  ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΟΜΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ (ΤΕΙ ΣΕΡΡΩΝ)

37. Φαρμάκη Στυλιανή του Γεωργίου (Αλατόπετρα) και της Ευαγγελής  Γκίνη (Κηπουρειό), (2^ΟΓ.Λ Κοζ),  ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

38. Χατζιαποστόλου Ελένη του Βασιλείου (Πτολεμαΐδα)  και της Παρασκευής Λιγούρα (Σαμαρίνα), 1^ο Γ.Λ Κοζ.), ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΩΝ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ (ΚΑΡΛΟΒΑΣΙ ΣΑΜΟΥ)

39. Χρυσάκη Χριστίνα του Κων/νου (Δεσκάτη) και της Αντωνίας Θώμου (Κρανιά),

(3^ο Γ.Λ Κ), ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

40. Παπαγιάννη Φρειδερίκη του Χαριλάου (Βάρης) και της Ελένης Γρηγοριάδου (Μαυροδέντρι), (1^ο Γυμν. Κοζ.),  Χάλκινο μετάλλιο στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ελεύθερο Παγκορασίδων ΟΑΚΑ-21-25 Ιουλίου 2010