Βατερόν,το (Κοτζά Ματλή) Δήμου Κοζάνης
Από το βιβλίο του Βασίλη Αποστόλου “Οικισμοί Δήμου Κοζάνης”
Σελίδες 226 Έτος έκδοσης 2022
Γενικά: Χτισμένος σε υψόμετρο 690 μ. Πρώτος οικισμός της εθνικής οδού Κοζάνης-Γρεβενών.
Εκλογικά: Στις πρώτες βουλευτικές εκλογές 30-5-1915 οι άρρενες εκλογείς ψήφισαν στο 7ο εκλογικό κέντρο με τόπο ψηφοφορίας το Μουσουλμανικόν τέμενος της Νέας Νικόπολης.
Στον εκλογικό κατάλογο της Υποδιοικήσεως Κοζάνης του 1915 ήταν εγγεγραμμένοι 108 άρρενες εκλογείς άπαντες μουσουλμάνοι.
Εκπαιδευτικά: Το νέον διδακτήριο αποπερατώθη το 1925 και είναι οπωσδήποτε επαρκώς επιπλωμένο, δεν έχει διδακτικά όργανα. Κάτοικοι 525, πρόσφυγες μαθητές 79 (4-10 ως 18/12/1926 ΑΒΕ 70 ΣΑΕ73).
Με απόφαση του Επιθεωρητή Δημοτικών Σχολείων Κοζάνης στις 24/11/25 αποσπάται ο δημοδιδάσκαλος Γρηγ. Παπαδημητρίου εκ του τριταξίου μεικτού Δέβρης στο αργούν μονοτάξιον μεικτόν δημ. Σχολείον Κοτζά-Ματλή (Βατερού).
Διδακτήριο οικοδομή παλιά. Σχολική βιβλιοθήκη και σχολικός κήπος δεν υπάρχουν. Μαθητές 122 (8-11-1934 ΑΒΕ 70 ΣΑΕ 122).
Ο επιθεωρητής των Δημοτικών Σχολείων Κοζάνης με πράξη στις 13/11/1934 διανέμει το ποσό προερχόμενο από ένσημα εκπαιδευτικής προνοίας στα παρακάτω σχολεία: Άγιος Χαράλαμπος, Αμυγδαλιά, Βατερό, Βοσκοχώρι, Κάτω Κώμη, Κερασιά, Κήπου, Κοίλων… 300 δρχ. (ΑΒΕ70 ΣΑΕ 45).
Το α΄ διδακτήριο είναι παλιό τζαμί κατασκευασθέν εις μίαν μεγάλην ευρύχωρον και ευάερον αίθουσαν και εις μία μικροτέρα ελαττωματική. Μαθητές 87 με δάσκαλο το Σάββα Λάγγα. Το β΄ διδακτήριο συστεγαζόμενο με το β΄ με αριθμό μαθητών 43 με δάσκαλο τον Ιωάννη Αβραμάντη. Το νηπιαγωγείο στεγάζεται στο διδακτήριο του δημοτικού σχολείου με αριθμό νηπίων 48 (22/2/1938).
Το νηπιαγωγείο στεγάζεται σε ιδιωτικό οίκημα πληρωνόμενο από την κοινότητα. Νήπια άρρενα 26, θήλεα 29 (25/2/39).
Ο επιθεωρητής Δημοτικών Σχολείων επιβάλλει στις 1 Δεκεμβρίου 1942 χρηματικό πρόστιμο (1000 δρχ. οι12, 800 δρχ. οι10, 700 δρχ. οι 12) σε 34 γονείς μαθητών για παραβίαση της υποχρεωτικής φοιτήσεως. Για τον Ιανουάριο του 1943 επιβάλλει πρόστιμο 1000 δρχ. οι 8, 800 δρχ. οι 9, 700 δρχ. ο 1 γονιός.
Διδάσκαλοι: Αβραμάντης Ιωάννης εκ Τραπεζούντος, 1891, απολυτήριον Γυμνασίου Τραπεζούντος (Βατερό 38).
Βασιλείου Αλεξάνδρα, εκ Κοζάνης, 1911, πτυχιούχος Διδασκαλείου Νηπιαγωγών (Βατερό 38).
Λάγγας Σάββας εκ Βλαχοκερασιάς Τριπόλεως, 1913, πτυχιούχος 3/ξίου διδασκαλείου (Κοσκινιά 38, Βατερό 39).
Ιερά: Ενοριακός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (1930-1950). Κοίμησις της Θεοτόκου. Προφήτης Ηλίας 1968. Τιμίου Προδρόμου 1970. Ι.Ν Α. Βαρθολομαίου κοιμητηριακός 1916. Στην τοποθεσία το 1912 σκοτώθηκε στρατιώτης με το όνομα Βαρθολομαίος. Το 1916 η μάνα του ήλθε και έκτισε ναΐδριο (Τα παρά τον Αλιάκμονα εκκλησιαστικά).
Ιστορικά: Οι κάτοικοι του άνω Συνοικισμού Βατερού εκ Πόντου έλκοντες προέβησαν κατά τις εορτές των Χριστουγέννων εις έρανον υπέρ της φιλτάτης πατρίδος ο οποίος απέφερε: μετρητά δρχ. 10.023. μόσχους 3, κριός 1, πρόβατα 2, κότες 8 (Β.Ε 26-1-41).
Κατοχή: Ο πρόεδρος της κοινότητας Βατερού, ο αστυνομικός Σταθμάρχης Ξηρολίμνης και ο Αγρονόμος Κοζάνης μετά από προφορική εντολή του Διευθυντή της Νομαρχίας στις 6-2-1941 βεβαιώνουν ότι οι Γερμανικές Δυνάμεις είχαν καταυλισμό στο Βατερό από της Δευτέρας των Βαΐων του 1940 μέχρι τέλους Μαΐου του 1941. Η κοινότητα Βατερού ευρίσκεται επί της δημοσίας οδού Κοζάνης-Γρεβενών και όλα τα διερχόμενα τμήματα του ελληνικού και γερμανικού στρατού έχουν καταναλώσει σφάγια της κοινότητας (60/1013).
Ο πρόεδρος της κοινότητας στις 7-2-42 βεβαιώνει ότι τα στρατεύματα κατοχής είχαν στρατοπεδεύσει επί ένα μήνα και προμηθεύθηκαν τα ανάλογα κρέατα. Σήμερα η κοινότητα δε διαθέτει ζυγούρια προς σφαγή. Δύναται να διαθέσει μόσχους και αρνιά γάλακτος. Ο Νομάρχης με τηλεγράφημα στον πρόεδρο της κοινότητας Βατερού τον καλεί να φέρουν στις 13 του μήνα 75 μικρά σφάγια και 20 βοοειδή (60/1013).
Κοινοτικά: Σύσταση της κοινότητας στις 31/12/1918 με έδρα τον οικισμό Κοτζά Ματλή. Στις 1/2/1927 μετονομάζεται σε Βατερό. Προσαρτάται στις 4/12/1997 στο δήμο Κοζάνης.
Στις κοινοτικές εκλογές, 25-10-25, ψήφισαν 83 εκλογείς και έλαβαν ψήφους οι Γ.Θ.Δημητριάδης 55, Χατζηπαύλος Χατζηασημάκης 47, Κ. Χατζηνικολάου 42, Ν. Τσαρτακλίδης 44, Γ. Παν. Πάφρας 42, Ευστρ. Γ. Σεχτερλής 41.
Κοτζά Ματλή (Βατερό), ψήφισε στις 7-7-1921 πίστωση 250 δραχμών για συντήρηση του γραφείου Μουφτή Κοζάνης.
Εισφορά της κοινότητας στις 24-4-1930 υπέρ του οικοτροφείου θηλέων Κοζάνης δρχ. 200.
Οι πρόσφυγες κτηνοτρόφοι κάτοικοι Βατερού αναφέρουν στο Νομάρχη στις ( 6-6-32 ) ότι κατόπιν αποφάσεως του κ. σ επεβλήθη 8δραχμος φόρος βοσκής εις έκαστο αιγοπρόβατο. Επειδή είναι πλέον κατεστραμμένοι στο χωρίον λόγω του παρελθόντος χειμώνος και της εαρινής ξηρασίας με αποτέλεσμα να απολέσουν το 60% και να είναι κατεστραμμένοι στην Αγροτική Τράπεζα και στους εμπόρους της Κοζάνης παρακαλούν το Νομάρχη να διατάξει τον υποβιβασμό του φόρου κατά 4 δραχμές διότι 8 δραχμές δε θα δυνηθούν να πληρώσουν (60/1252).
Η ερανική επιτροπή της κοινότητας αποτελούμενη από τον εφημέριο Κυπριανό Αμοιρίδη, το διευθυντή του Β΄ δημοτικού σχολείου Ιωάν. Αβραμάντη και τον πρόεδρο Θεμιστοκλή Μουτουσίδη συνέλεξαν στις 20-11-1938 το ποσό των 295 δραχμών υπέρ του Παναγίου Τάφου. Παρόμοιοι έρανοι έγιναν σε όλες τις κοινότητες του Νομού (60/1949). Για το 1939 αρκετά αυξημένο 646 δρχ. (Β.Ε 1-10-39).
Κοινωνική Αλληλεγγύη: Ο Επιθεωρητής των Δημοτικών Σχολείων Κοζάνης με την εγκύκλιο 2 της 20-1-51 ζητά να του γνωστοποιηθούν οι δραστηριότητες των μαθητών και των δασκάλων των σχολείων από το 1940 ως το 1950: Κατά τη διέλευση δια του χωρίου ή τον καταυλισμό των στρατιωτικών μονάδων και κατά την διαμετακόμισιν και στάθμευσιν εις το χωρίον τραυματιών οι μαθητές εφρόντιζον δια τη συλλογή καυσοξύλων προς θέρμανση των στρατιωτών, ωδήγουν αυτούς εις καταλύματα, προμήθευαν είδη νομής εις τα υποζύγια μετέφερον ύδωρ προς πόσιν και εξετέλουν διάφορα θελήματα των στρατιωτών. Κατά την οπισθοχώρηση οι φούρνοι λειτουργούσαν δια να παρασκευάσουν άρτον δια τους διερχομένους στρατιώτες.
Πληθυσμός:1913=436. 1920=526. 1928=600. 1940=749. 1951=702. 1961=765. 1971=505. 1981=615. 1991=703. 2001=744. 2011=738.
Προσφυγικά: Ο προϊστάμενος του Εποικισμού Κοζάνης αναφέρει ότι οι εγκατεστημένοι πρόσφυγες στις 2/10/1928 ήταν Μικρασιάτες 70, πόντιοι 51. Σύμφωνα με καταστάσεις που συντάχθηκαν για την παραλαβή κλινοσκεπασμάτων έχουμε για την κοινότητα 207 άτομα.
Σύλλογοι: Πολιτιστικός Σύλλογος Βατερού
Πεσόντες: Το ολοκαύτωμα (Βασίλη Αποστόλου:Προτομές Ανδριάντες –Μνημεία Κοζάνης *Αναδημοσίευση).
«Στις 24 Ιανουαρίου 1944, ημέρα Δευτέρα, Γερμανός στρατιωτικός γιατρός, συνοδεία γερμανού στρατιώτου επιβιβάζεται σε αυτοκίνητο για να μεταβεί στη Σιάτιστα και Γαλατινή προκειμένου να εξετάσει ασθενείς της περιφέρειας σύμφωνα με το καθορισμένο πρόγραμμά του. Ο γιατρός, αν και κατακτητής, πιστός στον όρκο του Ιπποκράτη υπηρετούσε τον ασθενή, τον ανήμπορο χωρίς διακρίσεις. Στο 5ο Δημοτικό σχολείο Κοζάνης λειτουργούσε χειρουργείο. Πολλοί κάτοικοι της Κοζάνης και της περιφέρειας τον επισκεπτόταν και τους χειρουργούσε δωρεάν.
Στο δρόμο του χωριού Βατερού- Καλαμιάς, ακριβώς στα σύνορα στην τοποθεσία «Γιαρμά» ομάδα ανταρτών μετά από ενέδρα χτυπά το γιατρό με το συνοδό του. Ο γιατρός βαριά τραυματισμένος μεταφέρεται στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Κοζάνης. Ζει λίγες ώρες. Πριν ξεψυχήσει ομολογεί ότι «το Βατερό δε φταίει για την ενέδρα».
Οι Γερμανοί αποφασισμένοι έρχονται στην περιοχή να προβούν σε αντίποινα. Περικυκλώνουν το χωριό. Εκτελούν όλα τα σκυλιά του χωριού για να μην τους δημιουργήσουν πρόβλημα κατά την ώρα των εκτελέσεων. Οι κάτοικοι ανύποπτοι πηγαίνουν στις δουλειές τους. Οι ποιμένες βγάζουν τα πρόβατα για βοσκή. Στα βοσκοτόπια οι Γερμανοί χωρίς δισταγμό εκτελούν τους Βατεριώτες ποιμένες Μπιλιώνη Κωνσταντίνο και το Σισμάνη Απόστολο. Την ίδια τύχη κι ο Σκαφιδιώτης Βίσμαρκ. Ο πρόεδρος της κοινότητας Νέας Νικόπολης στις 4-2-1959 με έγγραφο προς το Νομάρχη Κοζάνης αναφέρει. Ο Μαμουζή Βίσμαρκ του Ιωάννου, ποιμένας, εξετελέστη υπό Γερμανών στρατιωτών στη θέση Αρηνταγά στις 24-1-1944.
Το ίδιο γίνεται και στο δάσος του Βατερού. Έτσι εκείνη την ηλιόλουστη μέρα ο Χατζησαββαΐδης Πέτρος από το Βατερό, ο Ζυμπίδης Αλέξης από τον Άργιλο κι ο κυνηγημένος από τους Βουλγάρους Πετράκης από τη Δράμα αμέριμνοι κόβουν ξύλα στο δάσος. Η παρουσία των Γερμανών δεν τους δημιουργεί υποψία. Άλλωστε συχνά οι Γερμανοί χρησιμοποιούσαν την περιοχή του Βατερού ως πεδίο βολής.
Δεν ήταν όμως έτσι, οι Γερμανοί τους εκτελούν, έτσι απλά.
Στο χωριό πραγματοποιείται έρευνα για εύρεση οπλισμού. Οι γυναίκες προνοητικές από νωρίς εξαφανίζουν το κάθε τι που μπορεί να οδηγήσει στην πυρπόληση του χωριού. Μητέρα εξαφάνισε τη φυσιγγιοθήκη κυνηγετικού όπλου του γιου της που ήταν κρεμασμένη στον τοίχο. Μια άλλη σύζυγος ενός χωρικού γνωρίζοντας ότι ο σύζυγός της είχε κρυμμένο το πιστόλι σε μία κάσα με σιτάρι, πρόλαβε να το πάρει και να το πετάξει στα σκουπίδια. Κι όταν ακολούθησε η έρευνα ο Γερμανός στρατιώτης το πρώτο που έκανε ήταν να χώσει το χέρι του στην κάσα με το σιτάρι. Αυτές οι προνοητικές γυναίκες όπως κι άλλες έσωσαν το χωριό από μεγαλύτερη καταστροφή.
Ο δάσκαλος του χωριού Ι. Αβραμάντης αυτόπτης μάρτυρας, το έτος 1974, στα 85 του χρόνια γράφει για το χρονικό της τραγωδίας του Βατερού: (58\167) « Ξεκινώ να πάγω στο σχολείο, που τότε βρισκόταν στον απέναντι συνοικισμό. Στη θέση «Αλώνια» διακρίνω, σε απόσταση 2 περίπου χλμ. επί της δημοσίας οδού και ακριβώς απέναντι του χωριού Καλαμιά, Γερμανούς να πολυβολούν κατά το βουνό.
Ερωτώ τον πρώτο χωρικό που συνάντησα, αν συνέβη κανένα επεισόδιο. Η αρνητική του απάντηση δεν με καθησυχάζει, επιταχύνω το βήμα και φθάνω στη δημοσία οδό, όπου η βρύση και το κεντρικό καφενείο. Η παρουσία εκεί δύο, τριών χωρικών με ενθαρρύνει κάπως. Με αποθαρρύνει όμως η στάθμευση Γερμανικών αυτοκινήτων στην είσοδο προς το χωριό και ακριβώς απέναντι του σχολείου και η συνεχής άφιξη και άλλων. Σπεύδω τότε στο σχολείο και βρίσκω τη συνάδελφο με πολλά παιδιά να παρατηρούν την κίνηση εκείνη. Λαμβάνω και εγώ μέρος στη θέα αυτή. Ένας κτηνοτρόφος με το κοπάδι του γυρίζει πίσω στο σπίτι του. Άσκηση βολής, λέγει, πρόκειται να γίνει. Ένας στρατιώτης έρχεται και διατάσσει να μπούμε στο σχολείο. Υπακούμε. Κάνομε την προσευχή μας. Αλλά δια μάθημα πού διάθεση.
Μερικά αυτοκίνητα κατέλαβαν επίκαιρα σημεία του χωριού. Ένας άλλος στρατιώτης έρχεται και μου λέγει «κομ». Τον ακολουθώ. Το ίδιο κάνει και στο χωρικό του γειτονικού σπιτιού. Αυτός επιχειρεί να αντιδράσει. Το συμβουλεύω να συγκρατηθεί…
Η συνοδεία απ’ εκεί οδηγείται στη χαράδρα μεταξύ του σχολείου και της δημοσίας οδού, γεμάτη από κρατουμένους χωρικούς, άνω των 180. Μερικοί απ’ αυτούς ήταν από το χωριό Μεταμόρφωση που πήγαιναν λίγα καυσόξυλα να πουλήσουν στην Κοζάνη. Ήταν και η εργασία αυτή ένας πόρος ζωής.
Ερωτώ, αν συνέβη τίποτε απευκταίο και ακούω μετά φρίκης, πώς τη χαραυγή αντάρτες πυροβόλησαν το Γερμανικό αυτοκίνητο με επιβάτη το στρατιωτικό ιατρό που κατευθύνονταν από Κοζάνη στη Σιάτιστα. Τι κι αν ο ιατρός αυτός πρόσφερε δωρεά την περίθαλψη σε όλο τον κόσμο αδιακρίτως! Αυτό το επεισόδιο έλαβε χώρα απέναντι της Καλαμιάς, που δικαιολογημένα το χαρακτήρισα ως κλήση του Χάρου προς κληρωτούς! Αλλά ποίοι θα ήσαν οι κληρωτοί. Αναρωτιέμαι, αν θα είναι ο τελευταίος από κάθε τριάδα, πεντάδα ή δεκάδα… Το ξεκίνημα των 150 ειλώτων δια την Κοζάνη ακολούθησα λίγα λεπτά αργότερα και η ομάδα των «κληρωτών» από 17 πρόσωπα του χωριού. …Όταν εμείς κατηφορίζαμε προς την Κοζάνη, η ομάδα των «κληρωτών» ανέβαινε τον ανήφορο του μαρτυρίου, στον Γολγοθά, πλησίον του διασέλου στην απότομη στροφή. Ακούαμε ριπές πολυβόλων και δεν καταλαβαίναμε ότι εκείνη την ώρα ο αιμοβόρος και απαίσιος ναζισμός απεκάλυπτε όλη την τερατώδη και ειδεχθή μορφή του, τυφεκίζοντας αθώους και πτωχούς οικογενειάρχες».
Οι όμηροι μετά από πεζοπορία στις 3 το μεσημέρι φτάνουν στους στρατώνες όπου περιορίζονται σε περιφραγμένο χώρο. Το βράδυ οι Γερμανοί τους αποφυλακίζουν και με ανάμικτα συναισθήματα γυρίζουν στο λαβωμένο Βατερό. Οι εναπομείναντες γέροι με πόνο ψυχής μετέφεραν με κάρα τους νεκρούς στα σπίτια τους. Την άλλη μέρα του Γρηγορίου του Θεολόγου όλο το χωριό συμμετέχει στην εκφορά των νεκρών. Ενταφιάζονται στο κεντρικό νεκροταφείο. Ο ιερέας του χωριού Σπυρίδων Μαγαρίτης μας ενημερώνει ότι ανεγείραμε ένα μικρό εκκλησάκι του Αγίου Γρηγορίου προς τιμή όλων των εκτελεσθέντων και ενταφιασθέντων στις 25-1-44. Την ίδια μέρα κάθε χρόνο τελείται μνημόσυνο στη μνήμη των άδικα εκτελεσθέντων.
Την αποφυλάκιση ο δάσκαλος του χωριού, όμηρος κι αυτός, την αποδίδει σε τρεις παράγοντες, στον Φρούραρχο, στην Εθνική Οργάνωση και στο Δήμαρχο Κοζάνης. Βέβαια δεν παραλείπει να τονίσει το γεγονός στη διορατικότητα των γυναικών να εξαφανίσουν τον οπλισμό που υπήρχε στα σπίτια των Βατεριωτών.
Η κοινότητα τους τίμησε με ηρώο στον περίβολο του κοινοτικού καταστήματος. Στο μαρμάρινο ηρώο προτάσσονται τα ονόματά τους. Τα πατρώνυμα δεν είναι γραμμένα στο μνημείο. Τα συμπλήρωσα από την κατάσταση των εκτελεσθέντων από τους Γερμανούς που έστειλε η κοινότητα προς το Νομάρχη στις 2 Ιουνίου 1958 με την επισήμανση ότι εκτελέστηκαν στις 24 Ιανουαρίου 1944. Στην κατάσταση δεν αναφέρεται το όνομα Ιωαννίδης Θωμάς.
Ασημάκης Σταύρος του Παύλου, ετών 29, γεωργός
Δαβιδόπουλος Δαμιανός του Ιερεμία, ετών 35, γεωργός
Ελευθεριάδης Άνθιμος του Περικλή, ετών 17
Ιωαννίδης Θωμάς
Κεντεποζίδης Τριαντάφυλλος του Χαραλάμπους, ετών 37, γεωργός
Κεντεποζίδης Ηλίας του Μιλτιάδη, ετών 17
Μαυρίκος Μιχαήλ του Χρίστου, ετών 41
Μισιρλής Φώτιος του Γεωργίου, ετών 27, γεωργός
Μισιρλής Αναστάσιος του Γεωργίου, ετών 25, γεωργός
Μπακλατζής Αθανάσιος του Παναγιώτη
Μπιλιώνης Κωνσταντίνος του Μιχαήλ
Περτσινίδης Σάββας του Ευστρατίου, ετών 38, γεωργός
Ραφαηλίδης Κυριάκος του Ευσταθίου, ετών 17
Σισμάνης Ασπόστολος του Κων\νου, ετών 16
Σπανδώνης Αντώνιος του Κων\νου, ετών31
Τσαρδακλίδης Ευλάμπιος του Τριανταφύλλου, ετών 40
Χατζησαββαΐδης Πέτρος του Νικολάου, ετών 22
Η στήλη των εκτελεσθέντων πρέπει να συμπληρωθεί με τον Πετράκη από τη Δράμα, όπως μου δήλωσαν οι κάτοικοι κατά την επίσκεψη, έρευνα στο Βατερό στις 15-4-2006. Επίσης με το όνομα του εκτελεσθέντος στο Βατερό Κουμεντζετζίδη ή Κεμεντζεντζίδη Σταύρου του Ιωάννη από τη Λυγερή. Ήταν 41 χρονών. Ακόμα κι ο Ζυμπίδης Αλέξανδρος του Κωνσταντίνου από τον Άργιλο ηλικίας 41 έτους.
ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ
Στις δηλώσεις ζημιών της κοινότητας Βατερού, εκ πολέμου προς το Υπουργείο οικονομικών οι συγγενείς γράφουν στις 31 Μαρτίου 1945 (53\ ΑΒΕ 60.ΣΑΕ 683)
1. Φωτεινή χήρα Σταύρου Ασημάκη. Εσκότωσαν τον άντρα μου Σταύρο Ασημάκη του Παύλου την 24 η Ιανουαρίου 1944 εις αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου υπό των ανταρτών.
2. Φώτιος Μπακλατζής του Αθανασίου. Ο πατήρ μου Αθανάσιος Μπακλατζής του Παναγιώτου εσκοτώθη υπό Γερμανών στρατιωτών εις αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου υπό των ανταρτών.
3. Παναγιώτα χήρα Σπανδώνη Αντωνίου. Εσκοτώθη ο ανήρ μου Αντώνιος Σπανδώνης του Κων\νου υπό Γερμανών την 24η Ιανουαρίου 1944 ως αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου.
4. Ελένη χήρα Δαβιδοπούλου Δαμιανού. Εσκοτώθη ο ανήρ μου Δαμιανός Δαβιδόπουλος του Ιερεμία την 24η Ιανουαρίου ως αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου.
5. Ελένη χήρα Σάββα Περτσινίδη. Εσκοτώθη ο σύζυγός μου Σάββας Περτσινίδης την 24η Ιανουαρίου 1944 εις αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου υπό ανταρτών.
6. Μεταξία χήρα Σπανδώνη Κων\νου. Εσκοτώθη ο υιός μου Αντώνιος Σπανδώνης την 24η Ιανουαρίου 1944 ως αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου.
7. Σαββατή χήρα Τσαρδακλίδου του Ευλαμπίου. Εσκοτώθη ο ανήρ μου Ευλάμπιος Τσαρδακλίδης την 24η Ιανουαρίου 1944 ως αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου.
8. Ελισάβετ Μουρατίδου του Αμανατίου. Εσκοτώθη ο γαμβρός μου την 24η Ιανουαρίου ως αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου.
9. Μάρθα, χήρα Ραφαηλίδου του Ευσταθίου. Κυριάκος Ραφαηλίδης εσκοτώθη υπό Γερμανών την 24η Ιανουαρίου 1944 δια αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου.
10. Δημήτριος Μπιλιώνης του Μιχαήλ. Εξετελέστθη την 24η Ιανουαρίου 1944 ο αδελφός μου Κων\νος Μιχαήλ Μπιλιώνης ετών 28.
11-12. Γεώργιος Μυσιρλής του Μιχαήλ. Εξετελέσθησαν την 24η Ιανουαρίου 1944 οι υιοί μου Φώτιος Γεωργίου Μυσιρλή ετών 27, Αναστάσιος Γεωργίου Μισυρλής ετών 25.
13. Γεωργία Μαυρίκου Μιχαήλ του Χρίστου. Εξετελέστη ο σύζυγός μου Μιχαήλ του Χρίστου Μαυρίκιος ετών 41.
14. Ζαφείρα χήρα Φωτίου Μυσιρλή. Εσκοτώθη ο άνδρας μου Φώτιος Μυσιρλής του Γεωργίου υπό των Γερμανών στρατιωτών εις αντίποινα πυροβολισμού αυτοκινήτου υπό των ανταρτών την 24η Ιανουαρίου 1944.
15. Γεθσημανή χήρα Τριαντάφυλλου Κεντεποζίδη του Χαραλάμπους εξετελέσθη ο σύζυγός μου Τριαντάφυλλος Κρεντεποζίδης.
16. Μιλτιάδης Κεντεποζίδης εξετελέστη ο υιός μου Μιλτιάδης ετών 17» (Αποστόλου 2006).
